All Chapters of นิยายรักบ้านนา: Chapter 1 - Chapter 10

นวลนางนิยายดราม่าอีโรติกที่จะสะเทือนท้องทุ่งจะเปลี่ยนท้องนาเขียวขจีให้กลายเป็นทุ่งเร่าร้อน++++‘นาง’ สาวแรกรุ่นวัย 19ถูกพ่อส่งมาเป็นตัวขัดดอก ให้กับ...‘กำนันอัฐ’ ผู้มีอิทธิพลวัยเกือบ 60ชายสูงวัย กับ สาวน้อยแรกรุ่นนาง... จะทำยังไงเมื่อสิ่งที่ถูกใจพ่อกำนันคือเรือนร่างนาง... ควรยอมหรือหลีกหนีความรักไม่เคยพานพบ แต่ความหิวเคยชินหากร่างกายนี้จะทำให้ครอบครัวได้อิ่มท้อง ‘นาง’ จะยอม+++++‘นาง’ หญิงสาววัย 19 ปี พลิกตัวขึ้นคร่อมชายแก่คราวปู่ของหล่อนเอาไว้ โหย่งกายสูง เพื่อให้ดอกไม้เบ่งบานอยู่เหนือดุ้นยาวใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ กดดอกไม้ที่เบ่งบานจนเห็นเกสรเม็ดในแดงแจ๋ให้กลืนกินหัวเห็ดบานร่าเข้าไป หล่อนค่อยๆ เว้นจังหวะความซ่านเสียวกดร่างให้ช้าที่สุด เพราะความใหญ่โตนั้นก่อเกิดความเสี้ยนสุดทุกขณะที่ความยิ่งใหญ่สอดผ่าน หล่อนเสียวจนต้องยั้งร่างไว้ อ้าปากผ่อนปรนเสียงกระเส่าที่พร้อมจะหลุดออกจากปากได้ทุกเมื่อ ทว่าเมื่อหัวเห็ดผลุบเข้าไป หล่อนก็อดไว้ไม่ไหว “อ้า... ซี้ด... อื้อ... ซี้ด...” ริมฝีปากน้อยๆ อ้าค้าง เปล่งเสียงครางสลับซู้ดซี้ดด้วยความเสียวอย่างอดไม่ได้ ยิ่งความยาวใหญ่แทรกเ

“น้ามุก น้ามุกเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วย น้ามุกบอกได้เลยนะจ๊ะ ฉันทำได้ทุกอย่าง ไม่เกี่ยงเลยจ้ะ” น้ามุกชะงักไปเพียงนิดเมื่อหล่อนพูดไปแบบนั้น สาวใหญ่วัยเดียวกับแม่สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะปรับสีหน้าให้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่น้ามุกยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงลูกน้องกำนันก็ดังแทรกซะก่อน “จะเป็นอาร้ายยยยย... หึงเด็กใหม่น่ะสิน้องนาง” “หึง... หึงใครจ๊ะ แล้วหึงทำไม...” “ก็หึง...” “ไอ้พวกห่าเหว กูจะฟ้องพ่อกำนันให้หมดว่าพวกมึงผิวปากล้อนังนางมัน มึงได้กินตะกั่วแทนข้าวแน่” “อูย... ขี้ฟ้อง ไปก็ได้ น้องนางจ๋า อย่าถือสาพวกพี่เลยนะจ๊ะ พวกพี่มันปากหมาแบบนี้แหละ แต่ถ้าอยากให้หมาเลียปากก็ลงมาตอนค่ำๆ นะจ๊ะ” นางยิ้มแห้งไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ แค่น้ามุกที่ตะโกนด่าพวกนั้นเสียงขรมก็คงพอแล้ว ก่อนจะเรียกหล่อนให้ตามไปที่ห้อง น้ามุกพาหล่อนมายังห้องนอนบนเรือน ห้องเล็กๆ ทางปีกซ้าย เมื่อเปิดหน้าต่างก็มองเห็นท้องนาเขียวขจี นั่นทำให้หล่อนเศร้า เพราะขณะที่นาคนอื่นแล้งไร้น้ำ แต่นาของกำนันอัฐก็ยังคงเขียว เม็ดเงินของคนรวยซื้อได้ทุ

นางแหงนหน้ามองกำนันอัฐอย่างเร็ว พร้อมกับหันมองน้ามุก เมื่อเห็นน้ามุกพยักหน้าน้อยๆ ซึ่งก็แปลว่าน้ามุกคงเล่าเรื่องของหล่อนให้พ่อกำนันฟัง แค่นั้นน้ำตาก็วาวขึ้น “อยากเอาจ้ะ” “อืม... เดี๋ยวจะให้คนเอาไปให้” “หนูขอบพระคุณพ่อกำนันมากจ้ะ” “ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง ไม่ได้ลำบากอะไร ว่าแต่เอ็งพร้อมทำงานหรือยังล่ะ” “พร้อมแล้วจ้ะ พร้อมแล้ว พ่อกำนันอยากให้หนูทำอะไร บอกมาเลยนะจ๊ะ หนูจะทำให้ทุกอย่าง” “อืม... งั้นก็ตามมา” กำนันอัฐลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะก้าวเดินไปในทิศทางของเรือนนอนที่หล่อนจากมา นางลุกขึ้นจะเดินตาม แต่แล้วพ่อกำนันที่หยุดเดินก็ทำให้หล่อนชะงัก ดวงตาคมเข้มมองเลยไปยังน้ามุกที่ยืนอยู่ด้านหลังหล่อน “จัดการเอาอาหารไปให้น้องๆ ของนางด้วย” “จ้ะ พ่อกำนัน ประเดี๋ยวฉันจะติดผลไม้ไปด้วยจ้ะ ได้มาจากสวนเยอะ” กำนันอัฐยิ้มบางๆ ให้หล่อนที่น้ำตารื้นพนมมือไหว้ ก่อนจะหันไปพนมมือไหว้น้ามุกอีกคน น้ามุกรับไหว้ทว่าสายตาที่สบมากลับคือความเห็นใจ “มาเถอะ ตามมา” ทว่าเสียงของกำนันก็ทำใ

นางหลับตาปี๋ไม่กล้าลืมตามองเขา หัวใจเต้นแรง ปล่อยให้พ่อกำนันจูบหล่อนจนทั่วริมฝีปาก สัมผัสจั๊กจี้ คันยิบยับ และซาบซ่านจากไรหนวดทำให้หล่อนเคลิบเคลิ้ม ยิ่งเสียงดูปากจ๊วบๆ ที่พ่อกำนันทำ ก็ยิ่งทำให้หล่อนเกิดความรู้สึกแปลกประหลาด หล่อนแอ่นเต้าอวบให้ฝ่ามือหยาบร้อนบีบเคล้น ฝ่ามือที่ทาบอยู่บนแผงอกของพ่อกำนันเริ่มคืบคลานขึ้นไปบนบ่าแกร่ง และเมื่อลิ้นชื้นแลบออกพยายามจะสอดแทรกเข้าไปในช่องทางอ่อนหวาน หล่อนก็เผยอปากออกทันที หล่อนยอมให้พ่อกำนันจ้วงลิ้นเข้าไปสอดแทรกในอุ้งปาก ดูดดึงปลายลิ้นของหล่อน กวาดต้อนและดูดจ๊วบๆ ไม่หยุด กลิ่นบุหรี่จางๆ เคล้าที่ปลายลิ้นราวจะช่วยกระตุ้นความซาบซ่านให้หล่อนเคลิ้มมากยิ่งขึ้น ร่างกายหล่อนโอนเอน ฝ่ามือควานหาหลักยึด เมื่อลิ้นพ่อกำนันยังคงรุกล้ำคืบคลานเข้ามาไม่หยุด ร่างกายของหล่อนก็เริ่มตอบสนอง อาการซาบซ่านไปทั้งร่างราวของร้อนที่ทรมานกายหล่อน หล่อนบิดกายเร่าๆ ไม่อาจประคองตัวอยู่นิ่งได้อีก ทั่วทั้งเนื้อตัวราวอยากให้พ่อกำนันสัมผัสให้จบสิ้น ฝ่ามือหล่อนจิกทึ้งที่บ่า รั้งเขาเข้าหาและเป็นฝ่ายตอบโต้จูบไม่ประสานั้นไปบ้าง หล่อนอัดอั้น ร่างกายร้อนจนแทบระเบิด แอ่

ทว่าคำสั่งนั้นทำให้หล่อนต้องอ้าออกด้วยความเต็มใจ ดวงตาหวานฉ่ำของเด็กสาวที่ไม่เคยมองผู้ชายคนใดพิเศษ แต่ตอนนี้พ่อกำนันพิเศษเหลือเกิน นางรับรู้ว่าหล่อนไร้ยางอาย ทว่าเป็นความไร้ยางอายที่ฉาบไปด้วยความสุข และพ่อกำนันที่ยืนอยู่ไม่ห่างแต่กำลังปลดเสื้อผ้าออกจากตัวทีละชิ้นทีละชิ้นก็ทำให้หล่อนต้องเมินหน้าหนีหล่อนไม่กล้ามองความแข็งขืนกึ่งกลางกายเขา หล่อนไม่รู้หรอกว่ามันใหญ่โตแค่ไหน รู้แต่ว่าสัมผัสที่ต้นขานั้น ... มันใหญ่มาก แม้ด้านนอกจะมืดมิด ทว่าในห้องนอนของกำนันอัฐกลับสว่างไสว จนนางเห็นทุกสิ่งที่เคลื่อนไหวได้ชัด แต่ตอนนี้พ่อกำนันกำลังก้าวเข้ามา ฝ่ามือใหญ่จับกระชับที่ต้นขาของหล่อน พ่อกำนันเข้ามานั่งกลางหว่างขาและก้มหน้าจ้องมอง ‘ตรงนั้น’ “สวยมาก แดงแจ๋ น่ากินที่สุด” แค่คำพูดเบาๆ นั้นก็สร้างความสั่นไหวให้หล่อนมาก แต่ลมปากที่พัดผ่านกลับยิ่งทำให้หล่อนสะท้าน บอกตัวเองอย่างน่าละอายว่าหล่อนอยากเด้งดอกไม้ใส่ปากพ่อกำนันเหลือเกิน เพราะเขาบอกว่าอยากกิน แต่หล่อนยังไม่ทันได้แอ่น ลิ้นร้อนๆ นั้นก็ตวัดเลีย “อุ้ย! พ่อกำนัน!” นางผวากระดกหัวมองก่อนจะชะงั