บททั้งหมดของ นิยายรักบ้านนา: บทที่ 31 - บทที่ 40

“อูย...” เสียงครางกระเส่าของอิทธิทำให้บัวรีบหุบหน้าขา แม้จะเจ็บจี๊ด แต่หล่อนก็อายเกินกว่าจะอ้าขาค้างไว้ ทว่าอิทธิกลับทาบฝ่ามือยั้งขาหล่อนไว้ “ไม่ต้องหุบ พี่จะเอาต่อ” คำห่ามๆ ธรรมดาสุด ทว่ากลับทำให้บัวร้อนวาบไปทั้งร่าง พริบตาเดียวความเสียวก็แทนที่ เมื่ออิทธิขยี้ปลายนิ้วที่ติ่งเสียว “อ๊ายยยยย... พี่อิท! อื้อ... พี่อิท... ซี้ด... พี่อิท...” บัวอ้าปากค้างครวญครางไม่หยุด เพราะอิทธิขยี้ติ่งและแหย่นิ้วเข้ามาในร่อง ทุกสิ่งทุกอย่างทำให้บัวดิ้นพล่าน หล่อนไม่รับรู้อะไรแล้ว ไม่ว่าอิทธิจะจับหล่อนให้อ้าขากว้าง พาดขาที่ไหล่เขา หรือจะจับหล่อนนอนตะแคงข้าง เพื่อขยี้นิ้วให้มันยิ่งขึ้นหล่อนก็ไม่รับรู้ หล่อนรู้เพียงว่าเสียวเหลือเกิน หล่อนเสียวจนสั่น เสียวจนสมองโล่ง ไม่มีสิ่งใดให้คิดนอกจากความเสียวต่อเนื่อง และเมื่ออิทธิแยงนิ้วเข้าไปกว้านด้านใน พร้อมกับขยี้ติ่งเสียวรัวเร็ว ความรู้สึกราวขันน้ำตกพื้นแตกกระจายก็พุ่งเข้าหาหล่อนอีกครั้ง “อ๊ายยยยย... พี่อิทขา... โอว... เสียว... โอว... ซี้ด... ซี้ด... พี่อิทขา... ซี้ด... โอย...” หล่อน

“พี่อยากออกในตัวบัว ลุกขึ้นสิจ้ะเมียจ๋า” “แต่บัวอยากกิน” บัวทำหน้าเง้า ตามองดุ้นหัวบานร่า แลบลิ้นออกมาเลียไล้ที่ริมฝีปาก หล่อนอยากน้ำหวานๆ คาวๆ นั้น “ไว้พรุ่งนี้ค่อยกินนะจ๊ะ วันนี้พี่มีธุระ เดี๋ยวบัวจะอดนะ” บัวพยักหน้าหันเข้าต้นไม้ กางขา แอ่นสะโพกเล็กน้อย นั่นคือท่าทางที่คุ้นเคย อิทธิเข้าประกบด้านหลัง เลิกผ้านุ่งของหล่อนขึ้นสูง เผยให้เป็นบั้นท้ายกลมกลึงที่พร้อมสำหรับประกอบกิจกาม “อูย... เมียพี่พร้อมดีจริงๆ” บัวเอี้ยวหน้ายิ้มให้ผัว เพราะรู้ว่าเวลาระหว่างกันมีน้อย หล่อนจึงต้องพร้อมที่สุด ไม่อยากทำสิ่งใดเลยให้อิทธิหงุดหงิดใจ เพราะเขาเคยบอกว่า ‘แค่ถกผ้าแล้วแหย่เลยได้มั้ย’ นั่นล่ะครั้งนี้หล่อนจึงอยากทำให้เขาพอใจ นั่นคือ ‘ไม่ใส่กางเกงในซะเลย’ “เร็วสิพี่ รีบไม่ใช่เหรอ” บัวเอ่ยเย้าและอิทธิก็รีบทันที ดุ้นขนาดใหญ่สอดใส่ร่องหลืบจากทางบั้นท้าย ดันทีเดียวมิดด้าม บัวอ้าปากค้างก่อนจะครวญครางเสียงกระเส่า นั่นเพราะหล่อนชอบเหลือเกิน “อ๊ายยยยย... พี่อิท... ซี้ด... พี่อิท... อ้า...” หล่อนร่ำร้องไ

“ทำไมล่ะจ๊ะน้า ฉันจะขึ้นบ้าน” “ขึ้นไม่ได้ กำนันไม่ได้เรียก” “อ้าว... แต่นี่บ้านฉันนะ” “นั่นล่ะ เอ็งรออยู่ตรงนี้ก่อน ให้กำนันเรียกแล้วเอ็งค่อยขึ้นไป” “จ้ะน้า” บัวรับคำยิ้มกริ่มและขยับไปยืนห่างจากตีนบันได ตาก็ชะเง้อมองด้านบนว่าเมื่อไหร่ใครสักคนบนนั้นจะหันมาเห็นหล่อน แต่สายตาแปลกๆ ของคนสนิทกำนันอัฐกลับทำให้หล่อนฉงน “น้า...” บัวจะถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมมองหล่อนเหมือนสมเพชเวทนา เหมือนสงสารแบบนั้น ทว่าเสียงคนด้านบนขยับเขยื้อน ก็ทำให้หล่อนต้องหันไปให้ความสนใจกับทางนั้นก่อน “สวัสดีจ้ะพ่อกำนัน” “อืม...” กำนันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันไปหาแม่ของหล่อน “ทำให้ได้ตามที่รับปากข้านะยุพิน จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา” “อันไหนที่ฉันรับปากแล้ว ฉันทำได้แน่นอน ส่วนเรื่องนั้น...” “ไม่ต้องมากความ ข้าบอกจะให้ก็ให้ พรุ่งนี้จะให้คนไปเอาคำตอบที่แผงผัก” “จ้ะ พี่กำนัน” กำนันอัฐปลายตามองมาที่หล่อนเพียงนิดก่อนจะตวัดมองไปด้านหน้าและเดินจากไป ทว่าลูกน้องคนสนิทของกำนัน

แรกเริ่มกำนันอัฐมองหล่อนดั่งกับจะกินเลือดกินเนื้อ แต่เมื่อหล่อนค่อยๆ ปลดแขนเสื้อเปิดหัวไหล่เนียน ถกผ้านุ่งหน่อยระบายความร้อน สะบัดเรือนผมให้กลิ่นสาวกำจาย และมองกำนันไม่ต่างจากที่หล่อนมองอิทธิยามต้องการท้าทายให้เขาเข้าใกล้ กำนันก็ยอมแต่โดยดี พร้อมยังสำทับว่าวันไหนว่างจะแวะมาเยี่ยมเยียน แน่นอนว่ากำนันแวะเวียนมาหลายหน รวมทั้งวันนี้ แต่หล่อนก็หนีมาอยู่ในหนอง ซึ่งกำนันไม่มีทางทนเดินตากแดดมาที่นี่แน่ หรือหากกำนันรุกเร้าหล่อนจริงๆ หล่อนอาจพิจารณาอีกทีก็ได้ เพราะกำนันอัฐเป็นพ่อม่ายเมียตาย ไม่ได้ลูก แต่ได้พ่อก็ไม่เลวนักหรอก เพราะนั่นคือการกอบโกยมหาศาล แต่หล่อนจะเก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้าย ถ้าเลี่ยงไม่ได้จริงๆ หล่อนจะพุ่งชน บัวจดดอกบัวสายสีชมพูเข้มกับริมฝีปาก ยิ้มให้กับตัวเอง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ นับแต่วันนี้ไปหล่อนจะเลิกเศร้า หล่อนจะไม่ผูกความทุกข์ไว้กับตัวอีก หล่อนมีเงินที่จะทำตัวให้สวยสะพรั่ง ผัวจะเป็นทางเลือกสุดท้ายที่หล่อนจะเอา “บัว! เก็บเสร็จหรือยัง!” บัวตวัดสายตามองเข้มที่ตะโกนเย้วๆ อยู่ริมหนอง เพราะเข้มจัดเป็นทางเลือกสุดท้ายของหล่

“ซี้ดดดดด... พี่เข้ม... อื้อ... ซี้ด... บัวเสียว... โอว...” เสียงร่ำร้องนั้นคือสิ่งที่เขาต้องการ ทุกครั้งที่แอบมองบัวพลอดรักกับอิทธิ เขาไม่ได้อิจฉาอิทธิเลย เพราะเขาเกลียดมัน เกลียดที่รู้ทั้งรู้ว่ามันมาหลอกบัว แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้เลย เพราะบัวเชื่อว่ามันรัก และสุดท้ายปลายทางบัวจะได้รับแต่ความช้ำชอก แต่เขารอวันนี้ วันที่เขาจะเป็นคนสร้างความสุขให้บัว และเขาจะลบทุกรอยที่ไอ้อิทธิทำไว้ บัวจะได้ความทรงจำครั้งใหม่ที่มีแต่ความสุข บัวจะลืมทุกอย่างที่ไอ้อิทธิเคยทำและจะจดจำทุกอย่างในวันนี้ไปแทนที่ เพราะเขาจะใช้ความรักสลักเอาไว้ “บัวจ๋า... พี่รักบัว พี่รักบัว...” บัวสะดุ้งเบิกตากว้างกับคำรักชิดดอกไม้ และต้องอ้าปากค้างเมื่อเข้มอัดจมูก ปาก ลิ้นเข้ามาในดอกไม้เจิ่งน้ำของหล่อน สัมผัสซ่านเสียวแปลกใหม่ เคล้าไปด้วยเจ็บๆ แสบๆ จากไรเคราครึ้ม นั่นทำให้หล่อนอ้าปากร่ำร้องไม่เป็นภาษา นี่คือสัมผัสใหม่ที่แตกต่างไปจากที่เคยได้รับ “โอว... พี่เข้ม... อ๊ายยยยย... พี่เข้ม... อื้อ... พี่เข้ม... โอว... พี่เข้มจ๋า... โอว... ซี้ด... บัวเสียว... ซี้ด...