บททั้งหมดของ นิยายรักบ้านนา: บทที่ 41 - บทที่ 50

บัวกับเข้มผูกข้อไม้ข้อมือ บัวเป็นสะใภ้ที่ดี ขยัน งานบ้านงานนาไม่เกี่ยง เข้มเองก็เป็นเขยที่ถูกใจยุพินที่สุด แม้จะขัดใจยายก็ตาม แต่ความเอาใจใส่ของเข้มก็ชนะใจยายได้ เข้มจึงกลายเป็นหลานรักแทนบัว ไม่นานเข้มก็บอกข่าวดีกับที่บ้านว่าบัวตั้งท้องอ่อนๆ ท้องสาวจึงมองไม่ออก บัวแพ้ท้องหนักทำให้เข้มเหนื่อยมาก แต่ก็เป็นความเหนื่อยที่เข้มก็ได้ความสุขเช่นกัน “อูย... เมียจ๋า... อูย... ผัวเสียว... เมียจ๋า... ผัวเสียว...” เข้มร่ำร้องครางกระเส่า แหงนหน้ามองหลังคากระท่อมปลายนา ก่อนจะเอื้อมมือลูบไล้เรือนผมเมียรัก บัวแหงนหน้ามายิ้มก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาดูดกินน้ำอร่อยที่หล่อนอยากเหลือเกิน ลิ้นน้อยไล้เลียไปตามซอก เซาะไปทุกจุดที่ลิ้นผ่านไปได้ เพราะหล่อนแพ้ท้องอยากกินน้ำหล่อเลี้ยงของผัว ดังนั้นทุกวันเข้มจะต้องถูกรีดน้ำ “เมียจ๋า... พอเถอะ... อูย... เดี๋ยวผัวพุ่ง เมียจ๋า... มาให้ผัวกินบ้าง ซี้ด... อูย...” บัวยิ้มหล่อนดูดจนพอแล้ว ต่อจากนี้ก็ให้เข้มดูดเลียน้ำหวานของหล่อนบ้าง ร่างอวบอิ่มกว่าเดิมเพียงนิดขยับขึ้นมาคร่อมใบหน้าของเข้มเอาไว้ และผัวก็แลบล

“พี่ธงจ๋า นวลไม่ไหวแล้ว นวลอยากได้หำพี่ธงจ๋า... ซี้ด... พี่ธงจ๋า... เอาหำใส่ปากเต่าให้นวลหน่อย โอย... พี่ธงจ๋า... นวลไม่ไหว นวลไม่ไหว นวลอยาก อ๊ายยยยย... ไม่เอา! นวลไม่เอานิ้ว นวลอยากได้หำพี่ธง อ๊ายยยยย...” นวลกรีดร้องตัวสั่น พยายามดีดดิ้นเคลื่อนไปด้านหลังเพื่อให้ปากเต่าอ้าอมเอาหัวหำของพี่ธงผัวรักได้พอดิบพอดี แต่พี่ธงกลับสอดนิ้วเข้ามาแทน นั่นทำให้หล่อนได้แต่กรีดร้องอย่างขัดใจ เพราะนิ้วไม่เพียงพอต่อความอยากของหล่อนในขณะนี้ แต่แล้วผัวรักก็ตามใจกดหลังหล่อนจนร่างโย้ไปด้านหน้า นวลรู้งานคลานเข่า 4 ขาทันที “พี่ธงจ๋า... มาเร็วสิจ๊ะ เมียอยากมากๆ” “ได้สิจ้ะเมียจ๋า ผัวจะใส่หำใหญ่ให้แล้วนะ” ธงทาบฝ่ามือกับบั้นเอวคอด จ่อหัวหำบานร่ากับปากเต่าแดงแจ๋ ก่อนจะกดลงไปและสอดใส่จนสุดทาง “อ๊ายยยยย... ผัวขา! เมียเสียวร่องเต่า อ๊ายยยยย...” นวลแอ่นสะโพกขึ้นสูง ค้อมหน้ากับผืนกระดาน ปล่อยให้พี่ธงกระแทกดุ้นเข้าออกใส่ร่องเต่านาของหล่อนเร็วรี่ ยิ่งผัวสอดแทรกเข้าลึก หล่อนก็ยิ่งเสียว ยิ่งกรีดร้อง เพราะดุ้นยาวใหญ่ของพี่ธงเสียดสีครูดไปตามผนัง

“พี่ธง... นวลขอโทษนะพี่ ที่ให้ความสุขกับพี่ไม่ได้” นวลที่นั่งห่างจากผัว 1 ช่วงแขน พูดเสียงกลั้วสะอื้น ตัวหล่อนนั้นเพราะแพ้ท้อง ความต้องการทางเพศจึงหายไปไม่เหลือ วันวันหนึ่งแค่อาเจียนบ่อยก็เพลียจนต้องงีบทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ธงไม่ได้มีอาการเจ็บป่วยใด และหล่อนก็รู้ใจผัวดีกว่าใคร ผัวที่เอาดุ เอาทน เอาหล่อนวันละหลายๆ รอบ กลับต้องมาอดอยากเพราะเมียให้ความสุขไม่ได้ “ไม่เป็นไรนวล พี่เข้าใจ นวลไม่ต้องคิดมากหรอก ดูแลลูกของเราให้ดีก็พอแล้ว” “แต่พี่ธงไม่อยากเหรอจ๊ะ” “อยากสิ อยากมากด้วย ยิ่งนวลท้อง นวลก็ยิ่งสวยมากขึ้นรู้มั้ย หน้าผ่อง อกใหญ่ สะโพกผาย และ... กลิ่นนวลหอมมากๆ หอมจนพี่อยากเลียนวลทั้งวันทั้งคืน” นวลเหมือนจะมีอารมณ์จากคำพูดของผัว หล่อนก้มมองทรวดทรงองค์เอวของตัวเอง อยากก็อยาก แต่ใกล้ผัวไม่ได้ ถ้าพี่ธงเข้าใกล้หล่อนคงได้คายข้าวมื้อเย็นออกมาแน่ แต่ตอนนี้สายตาระห้อยของผัวที่จับจ้องไปทั่วเนื้อตัว ก็ทำให้รู้ว่าพี่ธงเองก็อยากไม่แพ้กัน “พี่ธง ชักว่าวมั้ยจ๊ะ นวลจะถอดเสื้อผ้าออกให้พี่ดู แล้วพี่ธงก็ดูไปชักว่าวไป เอามั้ย”

จากวันนั้นธงก็มาส่งข่าวว่าจะแต่งงานกับลูกสาวเถ้าแก่ เพราะคุณหนูท้อง เขาต้องรับผิดชอบ ธงขอโทษนวล บอกนวลว่าจะเลี้ยงดูหล่อนและลูกเป็นอย่างดี จะไม่ทอดทิ้งให้ลำบาก เงินทองที่หามาได้ก็จะเอามาให้นวลเช่นเคย นวลไม่ต้องเป็นกังวล แต่นวลไม่แม้แต่จะมองหน้าธง ร่างอุ้ยอ้ายใกล้คลอดลุกขึ้นยืนจะก้าวเข้าห้อง แต่ก็ทิ้งคำสุดท้ายไว้ “แม่... บอกเขาอย่างที่หนูบอกนะ” จากนั้นก็พาตัวเองและลูกในท้องเข้าห้องไป แต่ก็ยังได้ยินเสียงพูดคุย แม้ธงจะไม่ยอม แต่หล่อนก็มีไม้เด็ด นั่นคือ หากธงไม่ยอมเลิกกับหล่อนแต่โดยดี หล่อนจะไปพังงานแต่งงานให้ล่มไม่เป็นท่า เสียงบทเพลง “นอนฟังเครื่องไฟ” ขับร้องโดย แม่ผึ้ง พุ่มพวง ดวงจันทร์ ดังมาจากทิศทางของโรงสีข้าว ทำให้คนที่นั่งเหม่อมองอยู่นอกชานได้แต่ยิ้มเศร้า ดวงตาแดงก่ำแต่ไม่มีหยาดน้ำตาอีกแล้ว น้ำตาของหล่อนเหือดแห้งไปนับจากวันที่ได้รู้เรื่อง เพราะหล่อนตั้งใจว่าจะไม่เสียน้ำตา ไม่เสียสุขภาพจิตไปกับเรื่องเลวร้ายใดๆ เมื่อหล่อนตัดสินใจแล้วว่าจะเลี้ยงดูลูกเอง หล่อนก็จะทำให้ได้ตามที่บอก ถ้าขืนมามัวเศร้า หล่อนคงทำไม่ได้ดังใจ แม้จะบอกต

นวลเปิดถุงกระดาษแต่ละใบออกดู ใบแรกด้านในนั้นมีเสื้อผ้าเด็กอ่อนอยู่หลายชุด มีหมวก ถุงมือ ถุงเท้า ผ้ากันเปื้อน ผ้าอ้อม ที่ล้วนเป็นสีชมพู ถุงใบที่สองเป็นชุดเดรสของผู้หญิง 2 ชุด มีลักษณะคล้ายกันคือมีกระดุมผ่าหน้ายาวตลอดตัว และถุงใบที่สาม เป็น... สิ่งที่ทำให้นวลหน้าร้อนวูบวาบ เพราะที่เห็นนั่นเป็นเสื้อชั้นในแบบเปิดเต้าด้านหน้า เหมาะสำหรับให้นมลูก “นวลชอบมั้ย” “เอ่อ... ชอบจ้ะ แต่พี่ทุยไม่ต้องซื้ออะไรให้นวลอีกนะจ๊ะ นวลเกรงใจ ของพวกนี้ก็ราคาแพงด้วย” แน่ล่ะ เพราะตอนที่หล่อนไปหาหมอเมื่อสัปดาห์ก่อน หล่อนเห็นใบโฆษณาเสื้อในแบบเปิดเต้ายี่ห้อนี้ ตัวหนึ่งราคาไม่ต่ำกว่า 700 บาท แล้วพี่ทุยซื้อมาให้หล่อน 3 ตัว ไหนจะเสื้อผ้าหล่อน เสื้อผ้าลูก ทั้งหมดนี่ไม่เกินหมื่นหรอกหรือ “คิดอะไรมาก นวลก็รู้ว่าพี่ไม่มีเวลาไปใช้เงินที่ไหนหรอก ได้ซื้อของให้นวลให้ลูกบ้าง พี่มีความสุขนะ พี่เลือกชุดลูกเป็นสีชมพูทั้งหมด นวลชอบมั้ย” “ชอบจ้ะ” “พี่อยากให้จันทร์เจ้าสวยเหมือนนวล” ความร้อนราวจะพวยพุ่งขึ้นสู่พวงแก้มไม่หยุด จนนวลต้องพยายามสะกดควา