Semua Bab นิยายรักบ้านนา: Bab 21 - Bab 30

“อ๊ายยยยย... คุณเสก... คุณเสก... อ๊ายยยยย... กรี๊ดดดดด...” นิ่มหูอื้อตาลายไปหมดแล้ว หล่อนเสียวจนล่องลอยเบาสบาย ไม่รับรู้ว่าตอนนี้หล่อนอยู่ที่ไหน ทำอะไร หรือถูกใครทำอะไรอยู่ หล่อนเหนื่อยแต่หล่อนก็เสียวไปด้วย เหมือนอยู่ในความฝันที่หล่อนถวิลหา เพราะร่องฉ่ำน้ำของหล่อนกำลังตอดรัด “อ๊ายยยยย... คุณเสก!” และนิ่มก็ต้องกรีดร้องอีกครั้ง เพราะสัมผัสที่กึ่งกลางกายคือความช่ำชื้นที่ไม่เคยได้รับมาก่อน และสิ่งที่เห็นคือต้นขาของหล่อนชันขึ้นและกางออกกว้าง ที่หลังเต่ามีใบหน้าของคุณเสกแทรกเข้ามา และเขากำลัง ‘ลงลิ้น’ “อ๊ายยยย... คุณเสก... ซี้ด... อ๊ายยยยย... เสียว... นิ่มเสียว... ซี้ด... โอย...” นิ่มกรีดร้องกับสัมผัสใหม่ที่ได้เรียนรู้ ความชื้นที่ตวัดเลียที่ปากเต่าฉ่ำเยิ้มเคลื่อนไล้มาจนถึงยอดติ่งเสียวและกระดกเร็วรี่ สร้างความเสียวสุดฤทธิ์จนหล่อนดิ้นพล่านอยากจะขาดใจตาย มันคือความเสียวที่ชีวิตนี้ไม่เคยพานพบมาก่อน เสียวจนหล่อนได้แต่กรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า และเมื่อลิ้นร้อนของเขาตวัดลงพร้อมสอดแทรกเข้าไปตามรอยแยก หล่อนก็ต้องกรีดร้องมากขึ้นอีก ขนทั่วตั

ยามบ่ายแดดร่มลมตก นิ่มค่อยๆ เอื้อมมือเด็ดดอกบัวที่อยู่ใกล้มือ ทว่าคนที่อยู่ด้านหลังกลับแทรกดุ้นเข้ามาในร่องจนทำให้เรือโยกคลอน “อื้อ... พี่เสก! พอก่อน อื้อ... เดี๋ยวก็ไม่ได้ดอกบัวพอดี” “อืม... เดี๋ยวค่อยเก็บก็ได้ ขอพี่เอานิ่มอีกทีนะ” เสกบอกขณะอัดดุ้นใส่บั้นท้ายของนิ่มที่คลานคุกเข่าอยู่ในลำเรือ นิ้วมือก็แทรกเข้าไปขยี้ติ่งเสียวจนนิ่มบิดตัวเสียวซ่าน แต่ปากก็ยังร้องห้าม “อื้อ... พี่เสก ไม่เอานะ” “เอาเถอะน่า พี่อยากอีกแล้ว อีกทีเดียวนะ” “อื้อ... พี่เสกก็บอกแบบนี้ทุกทีอ่ะ นี่รอบที่สามแล้วนะ ซี้ด... เราต้องเก็บบัวนะพี่ ยังไม่ได้บัวสักดอก อื้อ... พี่เสก!” “แต่นิ่มได้ไปหลายดอกแล้วนี่ นะ... ให้พี่เอาอีกดอกนะ” “พี่เสกอ่ะบ้า! ไม่เอานะ นิ่มจะเก็บดอกบัว พี่เสก... อื้อ... เดี๋ยวไม่ได้บัว พ่อก็สงสัยพอดี มาเก็บดอกบัวอะไรไม่มีบัวสักดอก ไม่เอา... พี่เสก... อื้อ...” นิ่มบิดตัวด้วยความเสียวพร้อมหันไปค้อนให้คนที่อัดดุ้นใหญ่ใส่ร่องของหล่อน เพราะตั้งแต่วันนั้นที่หล่อนถูกคุณเสกเอาที่ชายป่า หล่อนก็ติดใจความเสียวจนอดใจไม่ไหว

ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบไปเพราะนั่นคือความจริงที่สุด กำนันอัฐไม่มีทางรับบัวเป็นเมียลูกชายออกหน้าออกตาแน่นอน แค่ตอนนี้ไม่ห้ามเพราะรู้อยู่แล้วว่าน้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง รอให้น้ำแห้งขอด เรือก็หยุดอยู่กับที่เองจะดีเสียกว่า “แล้วลูกร้านทอง เอ็งเคยเห็นหรือเปล่าล่ะ หน้าตาเป็นยังไง” ยุพินถอนใจหนักๆ กับคำถามของแม่ หล่อนนึกถึงหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราของลูกสาวร้านทอง จริงอยู่ที่บัวสวยกว่ามาก เพราะทางนั้นขาวๆ หมวยๆ แต่บัวสวยคมขำใครเห็นใครก็รักชอบบาดตาชายทุกคน แต่ถ้าบัวไม่สาวแล้วล่ะ สันดานผู้ชายมันย่อมชอบของใหม่ของสดมากกว่า แล้วจริตจะกร้านของสาวเมืองกรุงกับสาวชาวบ้านอย่างบัว หล่อนเองที่เป็นแม่ ยังคิดว่าอิทธิย่อมต้องสนใจทางนั้นมากกว่าแน่ “ว่าไงล่ะนังพิน ลูกร้านทองนั่นสวยหรือเปล่า ถ้าไม่สวยข้าจะได้เบาใจ” “ก็หน้าตาจิ้มลิ้มแบบเถ้าแก่เนี้ยนั่นแหละแม่ ขาวหมวย ปากนิดจมูกหน่อย” “ก็แค่จิ้มลิ้ม ไม่สวยเท่าหลานข้าหรอก นังบัวน่ะมันสวยเกินใครในตำบล ไม่อย่างนั้นพ่อกำนันจะมาทาบทามมันไปประกวดนางงามทำไม” “แต่ความสวยมันไม่จีรังหรอกนะแม่ วันนึงนังบัวมันก็ต้องหม

‘ชาย-หญิง อยู่ด้วยกันในกระท่อมยามฝนตก’ ไม่เคยมีพระเอกนางเอกคู่ไหนรอดไปได้ และหล่อนก็จะเป็นรายต่อไป เมื่ออิทธิฉกริมฝีปากมาทาบปิดปากของหล่อนไว้ ทุกสิ่งก็เป็นไปตามใจคิด บัวหลับตาพริ้ม ยอมให้เขาจูบหล่อน แตะต้องเนื้อตัว ฟอนเฟ้น และเคล้นคลึงไปทั้งร่าง เพราะหล่อนแพ้ใจตัวเองแล้ว หล่อนรักเขาท่วมท้นหัวใจ ระยะเวลากว่า 1 เดือนที่อิทธิเทียวไล้เทียวขื่อ เขาดีกับหล่อนเสมอต้นเสมอปลาย เขาให้เกียรติหล่อน ครั้งแรกที่จับมือกันเขาก็ขออนุญาตหล่อนก่อน และครั้งนี้ หากเขาขอ หล่อนก็เต็มใจ จูบแสนหวานละเลียดอยู่ที่ริมฝีปากและบัวก็รับรู้ว่าผ้านุ่งติดกายเคลื่อนหลุดไปแล้ว จากนั้นร่างหล่อนก็เบาหวิว หล่อนถูกโอบอุ้มโดยเจ้าของเรือนกายแข็งแกร่ง จากน้ำฝนที่ตกกระทบเนื้อตัวตลอดเวลา กลายเป็นความแห้ง จากนั้นก็กลายเป็นความนุ่ม เมื่ออิทธิวางร่างเกือบเปลือยของหล่อนบนที่นอนเย็บนุ่นที่หล่อนเย็บเองกับมือ ก่อนที่ร่างเขาจะผละไป “พี่อิท...” น้ำเสียงติดอยู่แค่ริมฝีปากทันทีที่หล่อนลืมตาขึ้นมอง เพราะร่างสูงที่ลุกออกไปยืนอยู่ไม่ไกล กำลังปลดกางเกงขายาวผ้าเนื้อดีออกจากกา

“อา... พี่อิท... อา...” ปากร่ำร้องได้ตามใจคิดเพราะเสียงฝนด้านนอกกลบเสียงน่าละอายซะหมด หล่อนบิดกายไปทุกที่ที่ริมฝีปากร้อนๆ และปลายลิ้นของอิทธิลากผ่าน และในความปรารถนาสูงสุด คล้ายกับว่า ณ จุดนั้นหล่อนอยากให้อิทธิใช้ปลายลิ้นสำรวจไปถึง “อา... พี่อิท... โอว... พี่อิท... บัวเสียว... ซี้ด... พี่อิท...” บัวไม่รู้ตัวเลยว่าหล่อนร่ำร้องเรียกหาเขาพร้อมกับเปิดต้นขาเชิญชวนให้เขาทำตามที่ใจหล่อนหมาย ความอัดอั้นกำลังส่งผลให้หล่อนควบคุมตัวเองไม่ได้ หล่อนต้องการให้เขาแตะต้อง และเมื่ออิทธิไล้ริมฝีปากผ่านเนินดอกไม้ หล่อนก็สะท้านเฮือกจิกนิ้วเท้าลงที่ฟูกนุ่ม แอ่นบัวแรกแย้มเข้าหาเขา “อา... พี่อิท... อื้อ... อื้อ... พี่อิท...” เสียงร่ำร้องนั้นบัวไม่รู้ว่าเกิดขึ้นจากอะไร หล่อนรู้เพียงว่าหล่อนห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว หล่อนต้องการสิ่งนั้น “อา... พี่อิท!” ดวงตาสวยหวานเบิกกว้าง รับรู้ได้ถึงความอุ่นชื้นที่ฉกวาบลงกึ่งกลางดอกไม้ หล่อนผงกหัวขึ้นมองโดยเร็ว อะไรกันแน่ที่เกิดกับหล่อน ทว่าสิ่งที่เห็นก็ทำให้บัวสะท้านราวต้องลมแรง