บททั้งหมดของ นิยายรักบ้านนา: บทที่ 11 - บทที่ 20

“พ่อกำนันอ่ะ...” นางได้แต่กัดปากส่งค้อนให้กำนันอัฐ จะต่อว่ามากกว่านี้ก็ไม่ได้ ในเมื่อหล่อนเป็นแค่นางบำเรอ แค่พ่อกำนันเห็นค่าให้หล่อนสุขแล้วสุขอีกนับครั้งไม่ถ้วนก็พอแล้ว แถมยังเมตตาหล่อนกับครอบครัวอีกด้วย หล่อนจะกล้าอะไรที่จะออกฤทธิ์ออกเดช “เอ็งอยู่กับข้ามาหกเดือนแล้วสินะ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ข้ายังไม่เคยให้อะไรเอ็งเป็นชิ้นเป็นอันเลย มีอะไรอยากจะขอมั้ย นอกจากข้าวปลาอาหารที่เอาไปให้ที่บ้านทุกวันน่ะ” นางเม้มริมฝีปากแน่น ซบหน้ากับอกที่เส้นขนเริ่มมีสีขาวประปราย ส่ายหน้าน้อยๆ หล่อนหรือจะกล้าขอ สิ่งที่หล่อนอยากได้ก็คงมีเพียงเรื่องครอบครัวเท่านั้น “ขอมาเถอะ ทุกสิ่งที่อยากได้ ถ้าให้ได้ก็จะให้” นางชันตัวเองขึ้น จ้องมองดวงตาสีสนิมเหล็กของกำนันอัฐ ผู้ที่ครอบครองเป็นผัวหล่อนคนเดียว เม้มปากน้อยๆ ก่อนจะตัดสินใจบอกในสิ่งที่ต้องการออกไป แม้จะไม่ได้คำตอบที่ตรงใจ แต่อย่างน้อยก็ให้กำนันได้ล่วงรู้ว่าหล่อนต้องการอะไร “ตกลง ข้าจะยกหนี้ให้พ่อเอ็งทั้งหมด” “จ๊ะ... พ่อกำนันว่าอะไรนะจ๊ะ” “ข้าว่าข้าตกลงยกหนี้ให้พ่อเอ็งทั้งหมดไง เอ็งไม่ดีใจเหรอ”

คำว่า ‘ดูแล’ ซ่านไปด้วยเลือดลมฉีดพล่านจนแก้มของพี่นางสุกปลั่ง แต่พ่อแม่กลับร้องไห้กันตาบวม พี่นางเองก็น้ำตารื้น พร้อมบอกพ่อกับแม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด พ่อแม่ไม่ต้องโทษตัวเอง เพราะพี่นางมีความสุขมาก และที่สำคัญ ‘พี่นางรักพ่อกำนัน’ คำว่า ‘รัก’ ที่พี่นางพูดออกมา นั่นหมายถึง ความรักจริงๆ เพราะแววตา สีหน้า ทั้งน้ำเสียง นั่นคือความรักไม่ผิดเพี้ยน แต่พี่นางจะรักผู้ชายแก่ขนาดนั้นได้ยังไง หล่อนมองไม่เห็นทาง พี่นางบอกพ่อว่าอยากได้ที่ดินชายป่าแปลงนี้ ซึ่งพ่อก็เห็นด้วย แต่หล่อนงง เพราะที่ดินแปลงนี้มีน้ำท่วมตลอดทั้งปีเพราะเป็นเสมือนที่ซับน้ำของหมู่บ้าน น้ำจึงมากไม่เหมาะต่อการทำนา แล้วพี่นางจะเอาที่แปลงนี้ไปทำไม สู้เอาที่ดินใกล้บ้านอีกหลายแปลงไม่ดีกว่าหรือ อย่างน้อยจะได้ไว้เลี้ยงวัวเลี้ยงควายได้ และหล่อนเห็นเพื่อนบ้านเลี้ยงแพะ ได้เงินดี หล่อนก็อยากจะปลูกหญ้าและเลี้ยงแพะดูสักคอก แต่พ่อกลับบอกว่าที่ดินแปลงนี้ดีแล้ว พี่นางคิดถูกแล้วที่เลือกที่นี่ เพราะครอบครัวเราได้อาศัยพื้นที่ซับน้ำนี้หาปูหาปลาหล่อเลี้ยงชีวิตมาตั้งแต่พี่นางยังเด็ก และหล่อนเองก็ได้อาศัยมาพายเรือเก็บด

หล่อนงุบงิบพูดหน้ามุ่ย ก็ตอนนี้หล่อนเรียนจบมัธยมปลายแล้ว รอเวลาวิทยาลัยเปิดเทอมใหม่ หล่อนก็เลยไม่รู้ว่าแต่ละวันตรงกับวันอะไรบ้าง รู้ก็แค่วันที่น้องไม่ได้ไปเรียนน่าจะเป็นวันเสาร์-อาทิตย์ ส่วนวันไปเรียนก็คือวันไปเรียน อาจรู้ก็แค่วันจันทร์ ส่วนวันอื่นๆ นั้นก็หลงลืมไปบ้าง นิ่มพายเรือตามเสกไปที่สะพานไม้ ช่วยเขายกตะกร้าพลาสติกใส่ดอกบัวที่จัดเรียงสลับฟันปลาขึ้นวางซ้อนกัน “ดอกบัวนี่ห้ามช้ำเลยใช่มั้ย” “อือ... ช้ำไม่ได้ เพราะต้องเอาไปเด็ดกลีบๆ ไว้ให้ลูกค้ากินกับเมี่ยง” “แล้วทำไมคุณเสกต้องมาเก็บเอง ทำไมไม่ให้ลูกน้องมาเก็บ” “ลูกน้องยังไม่พอ ฉันก็เลยมาเก็บเอง ถ้าคนเยอะขึ้นก็จะหัดให้ลูกน้องมาเก็บ” “นิ่มเก็บให้เอามั้ย ตอนบ่ายนิ่มก็ต้องมาเก็บฝักบัวอยู่แล้ว ถือว่าเก็บดอกบัว ฝักบัวและก็ใบบัวไปส่งที่ร้านคุณเสกก็ได้” “อย่างนั้นฉันก็ต้องเสียค่าจ้างเก็บให้เธอด้วยน่ะสิ” “อ้าว... ให้ลูกน้องมาเก็บก็เสียเหมือนกันนั่นแหละ ให้นิ่มเก็บก็เหมือนกัน นิ่มเลือกเป็นด้วย ไม่ต้องหัด” เด็กสาวที่ยิ้มหน้าเป็น แววตาเจ้าเล่ห์ เริ่มทำให้เ

คุณอรกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า ส่ายสะบัดเรือนผมกระจายเต็มแผ่นหลัง ร่างเกร็งกระตุกหลายครั้งแต่หลายครั้งแต่พี่อิทก็ยังไม่หยุด จนคุณอรบอกว่าไม่ไหวแล้ว แตกเป็นสิบรอบ พี่อิทก็ปล่อยคุณอรลง คุณอรนั่งแผละลงกับพื้นดิน โดยไม่กลัวว่าเนื้อตัวจะเปรอะเปื้อน ก่อนจะขยับเข้ามาหา ดุ้นยาวใหญ่เกือบเท่าต้นแขน และคว้ามันไว้ในมือก่อนจะอ้าปากทำสิ่งที่นิ่มอ้าปากค้าง เพราะปากน้อยๆ ของคุณอร อ้าออกและครอบครองส่วนหัวของดุ้นใหญ่ ก่อนจะกดเข้าโหย่งคอจนเกือบสุดคอหอย จากนั้นก็ขยับปากรูดเข้ารูดออก ท่ามกลางเสียงครางของพี่อิท นิ่มตัวแข็งทื่อ หัว หู ร้อนจนหล่อนไปไม่เป็น ภาพและเสียงตรงหน้าเกินเลยไปกว่าที่หล่อนเคยเรียนรู้ ช่วยตัวเอง หัดเล่นเสียวกับนิ้วนั้นหล่อนเคยมาบ้างตามแบบวัยเรียนรู้ แต่หล่อนก็ไม่เคยเห็นอะไรโจ้งๆ แบบนี้มาก่อน เห็นคนเอากันพร้อมกับหล่อนกำลังถูก... “อื้อ...” นิ่มร้องได้แค่นั้นเพราะคนด้านหลังทาบฝ่ามือมาปิดปากหล่อนเอาไว้ “อย่าร้องเสียงดัง สองคนนั่นยังไม่เสร็จนะ ถ้าเธอทำให้พวกเขาค้าง เธอจะเป็นบาปไม่ได้เสร็จอีกตลอดชาติ” คำขู่ที่หล่อนไม่รู้ว่าจะจริงหรื

จู่ๆ เขากับหล่อนก็ได้มาเจอคนเอากันจะจะ ไม่เรียกว่า ‘ดวงคนเอากันสู่สม’ แล้วจะเรียกว่าอะไร และเด็กสาวนี่ก็เร่าร้อนแฉะง่ายขนาดนี้ เอามันแน่นอน ขอเขาเอาหล่อนก่อนเถอะ จากนั้นค่อยว่ากัน เพราะมาถึงขั้นนี้แล้ว หากเขาปล่อยให้หล่อนแฉะเก้อ เขาคงใจร้ายเกินคนไปหน่อย และเขาก็ตั้งใจว่าจะเลียให้เกลี้ยง “ว่าไง... อยากให้ฉันเอามั้ย” หล่อนไม่ตอบแต่หันกลับมาตามแรงรั้งของเขา เสกยิ้มมุมปาก เด็กนิ่มนี่กำลังนิ่มสมชื่อ หล่อนมองเขาตาเยิ้ม พร้อมที่จะโบยบิน และเขาจะให้หล่อนโบยบินอีกหลายครั้ง จากนั้นจะพาหล่อนติดลมบนร่อนส่ายสะโพกโยกไหวไม่ติดพื้น เสกดันแผ่นหลังเด็กสาวติดโคนต้นไม้ใหญ่ นิ้วมือยังคงขยี้เบาๆ ที่ติ่งเสียว แต่ริมฝีปากทาบปิดปากน้อยๆ ที่เผยอรอคอย แค่เขาจูบ เด็กนิ่มก็ครางงึมงำในลำคอ และเมื่อเขาสอดลิ้นเข้าในอุ้งปาก หล่อนก็ครางฮือ และยิ่งคราง ร่องฉ่ำเยิ้มก็ยิ่งขยับเสียดสีนิ้ว เสกได้ทีขยี้เบาๆ พร้อมทั้งชักนิ้วขึ้นลงในแนวดิ่ง ให้นิ้วลู่กลีบดอกไม้ขยับขึ้นลง จนเด็กสาวร้องอื้ออ้าในลำคอ ยิ่งหล่อนเสียดเสียว หล่อนยิ่งแอ่นใส่พร้อมครางงึมงำมากขึ้น และเมื่อถึงจุดระเบิด เขาก็ขยี้ไม