แชร์

EP.02 นวลนาง - ขัดดอก

ผู้เขียน: ชนิตร์นันท์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-07 18:12:02

          ‘นาง’ เดินตามหลังพ่อเข้ามาในอาณาเขตเรือนไทยของกำนันอัฐ เสียงลูกสมุนของกำนันผิวปากหยอกเย้าจนหล่อนเดินติดแทบจะสิงเข้าไปในตัวพ่อ หล่อนเคยเห็นคนพวกนี้ที่ตลาดอยู่บ้าน แต่นั่นก็นานแล้ว ไม่ใช่ตอนที่หล่อนโตเป็นสาวเต็มตัวแบบนี้ และสายตาของแต่ละคนที่มองมา หล่อนรู้ความหมาย

          “อีนาง! มึงเดินห่างๆ กูหน่อย”

          “พ่อ... ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ให้ฉันกลับไปช่วยแม่ทำนาเถอะนะ ฉันจะขยัน จะช่วยพ่อทุกอย่าง จะให้พ่อมีเงินมาใช้หนี้กำนันได้ นะพ่อนะ อย่าให้ฉันอยู่ที่นี่เลย”

          “อีนาง... มึงฟังกูให้ดีนะ ต่อให้มึงไปทำงานที่กรุงเทพฯ จนตาย มึงก็หาเงินมาใช้หนี้พ่อกำนันได้ไม่พอหรอก”

          แม้คำพูดจะฟังไม่หวานหูเพราะเป็นวิถีของคนยากแต่น้ำเสียงของพ่อกูดูเศร้า แววตาที่มองมายังหล่อนเต็มไปด้วยความทุกข์ท่วมท้น พ่อไม่ได้อยากพาหล่อนมาที่นี่หรอกหรือ ทั้งที่ก่อนจะออกจากบ้าน แม่ร้องไห้คร่ำครวญห้ามพ่อว่าอย่าเอาหล่อนมาที่นี่เลย แต่พ่อกลับไม่ฟัง ฉุดกระชากลากถูหล่อนมาจนได้

          “เราเป็นหนี้กำนันเท่าไหร่กันพ่อ” หล่อนกัดฟันถาม รอคอยฟังคำตอบด้วยหัวใจระทึก

          “ล้านกว่า”

          คำตอบของพ่อเบาหวิว พอๆ กับวิญญาณของหล่อนที่กำลังล่องลอย ครอบครัวหล่อนจนแสนจน ปีนี้น้ำแล้งแทบไม่มีข้าวสารจะกรอกหม้อ แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปเป็นหนี้กำนันอัฐได้มากมายขนาดนั้น

          “ทำไมล่ะพ่อ ทำไมเราเป็นหนี้มากขนาดนั้น”

          “เงินค่ารักษาแม่มึงไง และกูก็กู้มาทำนาด้วย ห้าปีแล้วที่ไม่มีใช้หนี้พ่อกำนันเขา แล้วมึงว่ามันจะถึงล้านมั้ยล่ะ”

          ปากคอนางคล้ายจะสั่นจนระงับไม่อยู่ นึกภาพแม่ตกเลือดตอนคลอดน้องคนสุดท้าย ตอนนั้นหล่อนเรียนอยู่ ม.3 พ่อให้หล่อนอยู่บ้านดูน้องๆ ส่วนพ่อนั้นพาแม่ไปโรงพยาบาล พ่อหายไปหลายวันจึงมาส่งข่าวว่าย้ายแม่ไปโรงพยาบาลในตัวจังหวัด เพราะโรงพยาบาลที่อำเภอเครื่องมือไม่พร้อม แม่อยู่โรงพยาบาลนานนับเดือน จึงได้กลับบ้าน ครั้งนั้นหล่อนยังเด็ก ไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าพ่อเอาเงินที่ไหนรักษาแม่ แค่แม่กลับมาบ้านก็พอแล้ว

          ภาพแม่ที่ร้องไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจตอนที่พ่อบอกว่าจะพาหล่อนมาทำงานที่บ้านกำนันยังติดตา ใบหน้าของแม่นองไปด้วยหยาดน้ำตา แม่คร่ำครวญร้องห้าม ทว่าพ่อไม่ฟังเลย ตอนนั้นหล่อนนึกเสียใจที่พ่อใจร้ายไม่ยอมให้หล่อนอยู่กับแม่กับน้อง แต่ตอนนี้หล่อนเข้าใจแล้ว

          “ไป ไปทำหน้าที่ลูกของมึง กูเลี้ยงมึงมาจนโต ไม่ได้หวังให้มึงมาตอบแทนกูแบบนี้หรอกนะ แต่กูไม่มีทางเลือกอื่น”

          “จ้ะพ่อ ฉันจะอยู่ที่นี่กับพ่อกำนัน พ่อไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะตั้งใจทำงาน จะไม่ให้เสียไปถึงพ่อกับแม่ได้ ไปเถอะจ้ะพ่อ ฉันพร้อมแล้ว พ่อ...”

          พ่อที่จู่ๆ ก็โอบกอดหล่อนไว้ เป็นอ้อมกอดที่ร้างราไปตั้งแต่หล่อนเริ่มเป็นสาว ทว่าครั้งนี้พ่อกลับกอดหล่อนแน่น ร่างของพ่อสั่นเล็กน้อย หล่อนสัมผัสได้ว่ามันเป็นแรงสะอื้น พ่อ... ร้องไห้

          “พ่อจ๋า... อย่าโทษตัวเองเลย จะโทษก็โทษโชคชะตาเถอะ ที่ทำให้ครอบครัวเราเป็นแบบนี้ พ่อไม่ต้องห่วงฉันนะ ฉันจะดูแลตัวเองให้ดี จะทำตัวดีๆ ให้พ่อกำนันเขาเมตตา พ่ออยู่ทางบ้านดูแลแม่ดูแลน้องและดูแลตัวเองด้วยนะพ่อ ฉันไม่ได้อยู่ตำน้ำพริกกะปิให้พ่อกินแล้ว พ่อก็อย่าไปบ่นนังนิ่มที่มันทำไม่ถูกปากล่ะ”

          หล่อนหมายถึง ‘นิ่ม’ น้องสาวคนรองที่ปีนี้อายุได้ 16 ปี มันแก่นทโมนเหมือนเด็กผู้ชายแตกต่างจากชื่อของมันนัก แต่หล่อนไม่อยู่แล้วต่อไปมันก็ต้องเป็นคนหุงหาข้าวปลาแทน

          พ่อพยักหน้ากอดหล่อนแน่นอีก ก่อนจะรั้งหล่อนออก หันหน้าหนีปาดน้ำตา

          นางยิ้มน้อยๆ ให้กำลังใจพ่อและให้กำลังใจตัวเอง แค่มาทำงานบ้านให้กำนันอัฐแลกกับดอกเบี้ยที่พ่อไม่มีมาชำระ เพราะนาแล้ง ข้าวที่พอได้ก็ต้องเก็บไว้กิน หล่อนมาอยู่ที่นี่ก็จะตั้งใจทำงาน ทางใดที่จะช่วยแบ่งเบาได้ หล่อนก็จะทำ

.

.

          ทว่าเมื่อเข้าไปถึงเรือน ลูกน้องของกำนันกลับแจ้งว่ากำนันไม่อยู่ ไปธุระที่ตัวจังหวัด ให้พ่อทิ้งหล่อนไว้ที่นี่ได้เลย ประเดี๋ยวตอนเย็นกำนันกลับมาถึงเรือนถึงจะแจกแจงหน้าที่ให้หล่อนทำ

          “นาง... ทำตัวดีๆ ให้พ่อกำนันเขาเมตตานะ”

          “จ้ะพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงจ้ะ”

          หล่อนรับคำพ่อ และมองจนพ่อเดินออกจากเขตรั้วของเรือนกำนัน ก่อนจะหน้าร้อนวูบเมื่อเหล่าบรรดาลูกน้องของกำนันอัฐผิวปากล้อหล่อนอีกแล้ว

          “พ่อแม่มึงเป็นนกกันหรือไง ผิวปากวี้ดวิ่วกันไม่เลิก”

          เสียงแหลมที่ดังมาก่อนตัวทำให้นางหันมอง และเมื่อเห็นว่าเป็นใคร หล่อนก็ไม่รีรอที่จะยกมือไหว้

          “สวัสดีจ้ะน้ามุก”

          “เออ! กองไว้ตรงนั้นแหละ แล้วรีบเดินขึ้นมาด้วย จะยืนล่อหมาอยู่ทำไม”

          นางชะงักเล็กน้อย เพราะปกติแล้ว ‘น้ามุก’ แม่บ้านของกำนันอัฐก็ญาติดีกับหล่อนและแม่อยู่เสมอ เพราะน้ามุกเป็นเพื่อนรุ่นน้องของแม่ รู้จักกันมาตั้งแต่เกิด มีผักมีปลาอะไรก็นำไปฝากกันอยู่บ่อยๆ แล้วทำไมวันนี้น้ามุกถึงได้ทำเหมือนโกรธหล่อน หรือว่าน้ามุกคิดว่าหล่อนเป็นภาระ

บทที่เกี่ยวข้อง

  • นิยายรักบ้านนา   EP.03 นวลนาง - ไม่มีอะไรน่ากลัว

    “น้ามุก น้ามุกเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วย น้ามุกบอกได้เลยนะจ๊ะ ฉันทำได้ทุกอย่าง ไม่เกี่ยงเลยจ้ะ” น้ามุกชะงักไปเพียงนิดเมื่อหล่อนพูดไปแบบนั้น สาวใหญ่วัยเดียวกับแม่สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะปรับสีหน้าให้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่น้ามุกยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงลูกน้องกำนันก็ดังแทรกซะก่อน “จะเป็นอาร้ายยยยย... หึงเด็กใหม่น่ะสิน้องนาง” “หึง... หึงใครจ๊ะ แล้วหึงทำไม...” “ก็หึง...” “ไอ้พวกห่าเหว กูจะฟ้องพ่อกำนันให้หมดว่าพวกมึงผิวปากล้อนังนางมัน มึงได้กินตะกั่วแทนข้าวแน่” “อูย... ขี้ฟ้อง ไปก็ได้ น้องนางจ๋า อย่าถือสาพวกพี่เลยนะจ๊ะ พวกพี่มันปากหมาแบบนี้แหละ แต่ถ้าอยากให้หมาเลียปากก็ลงมาตอนค่ำๆ นะจ๊ะ” นางยิ้มแห้งไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ แค่น้ามุกที่ตะโกนด่าพวกนั้นเสียงขรมก็คงพอแล้ว ก่อนจะเรียกหล่อนให้ตามไปที่ห้อง น้ามุกพาหล่อนมายังห้องนอนบนเรือน ห้องเล็กๆ ทางปีกซ้าย เมื่อเปิดหน้าต่างก็มองเห็นท้องนาเขียวขจี นั่นทำให้หล่อนเศร้า เพราะขณะที่นาคนอื่นแล้งไร้น้ำ แต่นาของกำนันอัฐก็ยังคงเขียว เม็ดเงินของคนรวยซื้อได้ทุ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
  • นิยายรักบ้านนา   EP.04 นวลนาง - ทำให้พ่อกำนันถูกใจ

    นางปล่อยความหวาดหวั่นทั้งหมดให้จางหาย แหงนหน้ารับละอองน้ำตกกระทบ มีแต่ความสุขกายสบายใจ เมื่อขัดสีฉวีวรรณเรียบร้อยแล้ว นางจึงออกไปหาน้ามุกที่ด้านนอก น้ามุกมองหล่อนที่อาบน้ำแต่งตัวในชุดที่เตรียมไว้ให้ สีหน้าของน้ามุกมีแววเคร่งเครียด จนหล่อนต้องก้มมองชุดที่สวม หรือว่าหล่อนเลือกไม่เหมาะ “ไม่ดีหรือจ๊ะน้ามุก” “ไม่ใช่ ดีมากเลยล่ะ มากินข้าวเถอะ อีกเดี๋ยวพ่อกำนันคงมาถึง ตอนนั้นเอ็งจะกินลำบาก” น้ามุกเดินนำหล่อนไปอีกฟากหนึ่งของเรือน นางสำรวจดูก็เห็นว่าบนเรือนไทยของกำนันอัฐ มีห้องหับที่แยกเป็นเรือนย่อมๆ ไว้หลายหลัง ซึ่งก็คงเป็นห้องนอนแต่ละห้อง และก็มีครัวไฟอยู่อีกด้าน หมดทั้งหลังน่าจะเป็นไม้สัก ประเมินค่าราคาคงมากกว่าหนี้ของพ่อหลายสิบเท่า แตกต่างจากบ้านของหล่อนลิบลับ เพราะบ้านหล่อนสร้างจากไม้ที่ตัดจากท้ายนาที่หาได้ตามมีตามเกิด ผุพังตรงไหนก็ซ่อมปะไป และก็มีแค่โถงกว้างนอนเรียงกัน แยกครัวไฟไว้อีกด้าน เวลาทำกับข้าวควันไฟจะได้ไม่เข้าไปในส่วนของที่นอน เมื่อเดินมาถึงที่ครัวไฟ นางก็พบว่าไม่ใช่อย่างที่หล่อนคิดเอาไว้เลย เพราะครัวไฟที่เรือนกำนันแตก

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
  • นิยายรักบ้านนา   EP.05 นวลนาง - เต็มใจหรือเปล่า

    นางแหงนหน้ามองกำนันอัฐอย่างเร็ว พร้อมกับหันมองน้ามุก เมื่อเห็นน้ามุกพยักหน้าน้อยๆ ซึ่งก็แปลว่าน้ามุกคงเล่าเรื่องของหล่อนให้พ่อกำนันฟัง แค่นั้นน้ำตาก็วาวขึ้น “อยากเอาจ้ะ” “อืม... เดี๋ยวจะให้คนเอาไปให้” “หนูขอบพระคุณพ่อกำนันมากจ้ะ” “ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง ไม่ได้ลำบากอะไร ว่าแต่เอ็งพร้อมทำงานหรือยังล่ะ” “พร้อมแล้วจ้ะ พร้อมแล้ว พ่อกำนันอยากให้หนูทำอะไร บอกมาเลยนะจ๊ะ หนูจะทำให้ทุกอย่าง” “อืม... งั้นก็ตามมา” กำนันอัฐลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะก้าวเดินไปในทิศทางของเรือนนอนที่หล่อนจากมา นางลุกขึ้นจะเดินตาม แต่แล้วพ่อกำนันที่หยุดเดินก็ทำให้หล่อนชะงัก ดวงตาคมเข้มมองเลยไปยังน้ามุกที่ยืนอยู่ด้านหลังหล่อน “จัดการเอาอาหารไปให้น้องๆ ของนางด้วย” “จ้ะ พ่อกำนัน ประเดี๋ยวฉันจะติดผลไม้ไปด้วยจ้ะ ได้มาจากสวนเยอะ” กำนันอัฐยิ้มบางๆ ให้หล่อนที่น้ำตารื้นพนมมือไหว้ ก่อนจะหันไปพนมมือไหว้น้ามุกอีกคน น้ามุกรับไหว้ทว่าสายตาที่สบมากลับคือความเห็นใจ “มาเถอะ ตามมา” ทว่าเสียงของกำนันก็ทำใ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-07
  • นิยายรักบ้านนา   EP.06 นวลนาง - ข้าจะทำให้เอ็งมีความสุข

    คำว่า ‘ขืนใจ’ ส่งผลให้ทั่วทั้งร่างสั่นจนหล่อนห้ามตัวเองไม่ได้ มือไม้สั่นจนต้องกุมเข้าหากันแน่น “หนูไม่ได้เต็มใจหรอกจ้ะ แต่หนูไม่มีทางเลือก” นางตอบคนตรงหน้า สบดวงตาคมเข้มไม่หลบ แม้ว่าตอนนี้หล่อนจะเห็นเขาผ่านม่านน้ำตาก็ตาม “ถ้าสิ่งที่หนูทำมันจะทำให้พ่อแม่มีความสุข ทำให้น้องกินอิ่ม ได้เรียนหนังสือ และทำให้พ่อกำนันเมตตาช่วยปันน้ำไปให้ที่นาของพ่อหนูบ้าง หนูเป็นลูก หนูก็ควรทำไม่ใช่หรือจ๊ะ” “แล้วเอ็งแน่ใจได้ยังไง ว่าเอ็งจะทำให้ข้าพอใจ” นางกัดริมฝีปากที่สั่นระริกของตัวเอง หล่อนจะไปรู้ได้ยังไง ว่าแบบไหนผู้ชายถึงจะพอใจ หล่อนไม่เคย “หนูไม่รู้หรอกจ้ะ หนูไม่เคยทำกับใคร” น้ำเสียงสั่นตามแรงสะอื้น “แต่ไม่ว่าพ่อกำนันต้องการให้หนูทำแบบไหน หนูจะไม่เกี่ยง หนูจะทำทุกอย่าง จนกว่า... จนกว่าพ่อกำนันจะพอใจหนู” “อืม... เอ็งพูดได้ดี ข้าชอบ... ลุกขึ้นยืน แล้วถอดเสื้อผ้าออกให้หมด” เหมือนร่างกายจะชาวาบจนนางไม่รับรู้ถึงบรรยากาศรายรอบ ร่างกายของหล่อนราวจะนิ่งขึง เมื่อได้ยินคำสั่งนั้น แต่หล่อนก็ไม่ลืมว่านี่คือความจริง ร่างงามระหงของวัยสา

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23
  • นิยายรักบ้านนา   EP.07 นวลนาง - ร้อนเร็วมาก

    นางหลับตาปี๋ไม่กล้าลืมตามองเขา หัวใจเต้นแรง ปล่อยให้พ่อกำนันจูบหล่อนจนทั่วริมฝีปาก สัมผัสจั๊กจี้ คันยิบยับ และซาบซ่านจากไรหนวดทำให้หล่อนเคลิบเคลิ้ม ยิ่งเสียงดูปากจ๊วบๆ ที่พ่อกำนันทำ ก็ยิ่งทำให้หล่อนเกิดความรู้สึกแปลกประหลาด หล่อนแอ่นเต้าอวบให้ฝ่ามือหยาบร้อนบีบเคล้น ฝ่ามือที่ทาบอยู่บนแผงอกของพ่อกำนันเริ่มคืบคลานขึ้นไปบนบ่าแกร่ง และเมื่อลิ้นชื้นแลบออกพยายามจะสอดแทรกเข้าไปในช่องทางอ่อนหวาน หล่อนก็เผยอปากออกทันที หล่อนยอมให้พ่อกำนันจ้วงลิ้นเข้าไปสอดแทรกในอุ้งปาก ดูดดึงปลายลิ้นของหล่อน กวาดต้อนและดูดจ๊วบๆ ไม่หยุด กลิ่นบุหรี่จางๆ เคล้าที่ปลายลิ้นราวจะช่วยกระตุ้นความซาบซ่านให้หล่อนเคลิ้มมากยิ่งขึ้น ร่างกายหล่อนโอนเอน ฝ่ามือควานหาหลักยึด เมื่อลิ้นพ่อกำนันยังคงรุกล้ำคืบคลานเข้ามาไม่หยุด ร่างกายของหล่อนก็เริ่มตอบสนอง อาการซาบซ่านไปทั้งร่างราวของร้อนที่ทรมานกายหล่อน หล่อนบิดกายเร่าๆ ไม่อาจประคองตัวอยู่นิ่งได้อีก ทั่วทั้งเนื้อตัวราวอยากให้พ่อกำนันสัมผัสให้จบสิ้น ฝ่ามือหล่อนจิกทึ้งที่บ่า รั้งเขาเข้าหาและเป็นฝ่ายตอบโต้จูบไม่ประสานั้นไปบ้าง หล่อนอัดอั้น ร่างกายร้อนจนแทบระเบิด แอ่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23
  • นิยายรักบ้านนา   EP.08 นวลนาง - ขึ้นสวรรค์

    คำหยาบโลนทำให้หล่อนหน้าร้อนฉ่าแต่ก็ซ่านร้อนจนแอ่นอกใส่ปากเขาซะเอง พ่อกำนันอ้าปากงับเต้าของหล่อนข้างหนึ่ง อีกข้างก็บีบเคล้น ลิ้นเลียไล้ที่ส่วนหัว อีกข้างก็ถูกนิ้วมือขยี้ “อ๊ายยยยย... พ่อกำนันขา... หนูเสียว...” นางไม่รู้ว่าตัวเองร่ำร้องคำนั้นออกไปได้อย่างไร ในหัวหล่อนร้องห้ามว่าอย่าพ่นคำพูดน่าละอาย แต่ปากหล่อนร่ำร้องไม่หยุด ยิ่งพ่อกำนันดูดเบาแรงสลับกัน หล่อนก็ยิ่งดีดดิ้น และเมื่อไรฟันขบที่หัวนมเบาๆ ลิ้นก็ดุนดันไล้รอบส่วนหัว หล่อนก็แทบกรีดร้องเพราะเสียวอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน “พ่อกำนัน พ่อกำนัน อื้อ... หนูเสียว... หนูเสียว...” เสียงร้องห้ามของหล่อนเป็นผลเมื่อพ่อกำนันละปากออก ทว่าคำพูดต่อมากลับทำให้หล่อนต้องกรีดร้องเพราะ... “นี่เพิ่งเริ่มต้น” จมูกโด่งซุกไซ้ที่ร่องอก บดหนวดแข็งๆ ลงไปอย่างเมามัน ซุกลงไปในซอกจนหล่อนกรีดร้องไม่หยุด เสียวมากมายแต่จัดการกับตัวเองไม่ได้ เสียวแต่ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร รู้แต่ว่าหล่อนแอ่นกึ่งกลางกายเสียดสีต้นขาของพ่อกำนันอย่างหยุดไม่ได้ “พ่อกำนัน... ช่วยหนูด้วย หนูไม่ไหว อ๊ายยยยย... หนูเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23
  • นิยายรักบ้านนา   EP.09 นวลนาง - น่ากินที่สุด

    ทว่าคำสั่งนั้นทำให้หล่อนต้องอ้าออกด้วยความเต็มใจ ดวงตาหวานฉ่ำของเด็กสาวที่ไม่เคยมองผู้ชายคนใดพิเศษ แต่ตอนนี้พ่อกำนันพิเศษเหลือเกิน นางรับรู้ว่าหล่อนไร้ยางอาย ทว่าเป็นความไร้ยางอายที่ฉาบไปด้วยความสุข และพ่อกำนันที่ยืนอยู่ไม่ห่างแต่กำลังปลดเสื้อผ้าออกจากตัวทีละชิ้นทีละชิ้นก็ทำให้หล่อนต้องเมินหน้าหนีหล่อนไม่กล้ามองความแข็งขืนกึ่งกลางกายเขา หล่อนไม่รู้หรอกว่ามันใหญ่โตแค่ไหน รู้แต่ว่าสัมผัสที่ต้นขานั้น ... มันใหญ่มาก แม้ด้านนอกจะมืดมิด ทว่าในห้องนอนของกำนันอัฐกลับสว่างไสว จนนางเห็นทุกสิ่งที่เคลื่อนไหวได้ชัด แต่ตอนนี้พ่อกำนันกำลังก้าวเข้ามา ฝ่ามือใหญ่จับกระชับที่ต้นขาของหล่อน พ่อกำนันเข้ามานั่งกลางหว่างขาและก้มหน้าจ้องมอง ‘ตรงนั้น’ “สวยมาก แดงแจ๋ น่ากินที่สุด” แค่คำพูดเบาๆ นั้นก็สร้างความสั่นไหวให้หล่อนมาก แต่ลมปากที่พัดผ่านกลับยิ่งทำให้หล่อนสะท้าน บอกตัวเองอย่างน่าละอายว่าหล่อนอยากเด้งดอกไม้ใส่ปากพ่อกำนันเหลือเกิน เพราะเขาบอกว่าอยากกิน แต่หล่อนยังไม่ทันได้แอ่น ลิ้นร้อนๆ นั้นก็ตวัดเลีย “อุ้ย! พ่อกำนัน!” นางผวากระดกหัวมองก่อนจะชะงั

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23
  • นิยายรักบ้านนา   EP.10 นวลนาง - ทุกอย่างที่นางต้องการ

    “พ่อกำนัน... ซี้ด...” นางปรือตามองความยิ่งใหญ่น่าเกรงขามที่เขี่ยขยี้เสียดสีถูไถอยู่บนปากโพรงหอมหวาน ยิ่งพ่อกำนันถูไถเร็วไว หล่อนยิ่งร้อนฉ่าจนต้องแอ่นร่อนขึ้น รู้ว่าความยิ่งใหญ่นั้นทำหน้าที่ใด แม้จะหวาดหวั่นเพราะหัวนั้นบานร่ามีน้ำฉ่ำเยิ้มน่ากลัว แต่ความร้อนราวไฟกำลังจะลุกที่ปากทางฉ่ำก็ทำให้หล่อนร่อนเข้าหาไม่หยุด “พ่อกำนัน... ซี้ด... เอาเข้ามา... ซี้ด... หนูอยาก... หนูอยาก...” หล่อนร่ำร้องอยากให้พ่อกำนันกดความยิ่งใหญ่นั้นเข้ามา แต่พ่อกำนันยังช้า เหมือนจะยั่ว จนหล่อนคันยิบด้านใน อยากจะแหย่นิ้วกระทุ้งเข้าออกในร่องของตัวเองให้เสร็จๆ ไป แต่หล่อนอยากได้หัวถู่ใหญ่นั้นมากกว่า “อื้อ... ซี้ด... พ่อกำนันขา... เอาหนู... ซี้ด... พ่อกำนันขา... หนูอยาก ซี้ด... ใส่เข้ามา หนูคัน! พ่อกำนัน! อ่ะ!!” ความคันหายไปตามคำร่ำร้องเมื่อหัวบานทู่ปักลงมา ทว่ากลายเป็นเจ็บแปลบเหมือนร่างจะฉีกขาด “เจ็บ! พ่อกำนัน! อื้อ... เจ็บ!” นางเบิกตากว้างตะลึงมองสากกะเบือดุ้นใหญ่ที่กำลังกดส่วนหัวเข้าไปในร่อง ความอยากเมื่อครู่หายไปไม่หลงเหลือเพราะเจ็บราว

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23

บทล่าสุด

  • นิยายรักบ้านนา   EP.57 นวลสวาทนาง - น้ำพริกถ้วยไหนก็ไม่อร่อยเท่าฝีมือเมีย (จบบริบูรณ์)

    ทว่าพี่ทุยกลับไม่ได้ดูดเลียนม สิ่งที่พี่ทุยกำลังดูดเลียซุกไซ้และแยงลิ้นเข้าไปนั้นคือ... “อื้อ... พี่ทุยจ๋า ไหนว่าจะกินนม” “ก็ใครบอกว่าพี่จะกินนม พี่บอกว่าพี่หิว ขอกินบ้าง” “พี่ทุยอ่ะ เจ้าเล่ห์ ซี้ด...” นวลบิดตัวครางกระเส่าแต่แยกต้นขาให้กว้างขึ้นอีก พร้อมทั้งยกขาเล็กน้อยให้เต่านาปากแดงทักทายปลายลิ้นของพี่ทุยได้ถนัดถนี่ “ไม่เจ้าเล่ห์จะได้เมียเหรอ แถมเมียก็น่าเลียที่สุด ขอพี่เลียจนแตกนะนวล” นวลพยักหน้าอายๆ ก่อนจะแหงนหน้าครางกระเส่าเมื่อผัวรักเล่นลิ้นระรัวเร็ว จนหล่อนน้ำแตกนำหน้าไปก่อน จากนั้นพี่ทุยจึงนั่งลงบนเก้าอี้ มีหล่อนนั่งอยู่ระหว่างกลาง ดูด เลีย ดุ้นยาวใหญ่อย่างเมามัน และก่อนที่พี่ทุยจะแตก หล่อนก็รีบขึ้นคร่อมตามคำเร่าร้อง “เมียจ๋า... เมียจ๋า... โอว... เมียจ๋า... โอว...” ทุยครางกระเส่า ก้มหน้าฟัดนมอวบอัดของเมียให้คลายเสียว แต่นวลไม่ปรานีเขาเลย ร่องของเมียตอดรัดหนุบหนับ ควบขี่ โยกคลอน จนเขาทนไม่ไหว เขากำลังจะแตก “โอว... นวลจ๋า... เมียจ๋า... โอว...” ความร้อนรุ่มฉีดอัดเต็มที่ ด

  • นิยายรักบ้านนา   EP.56 นวลสวาทนาง - แก้คัด

    ทุยเคลื่อนฝ่ามือขึ้นไปลูบไล้ที่ข้างแก้ม “นวลเป็นของพี่แล้วนะ เป็นเมียพี่ พี่จะดูแลนวล จะรักแต่นวล จะซื่อสัตย์กับเมีย พี่ให้สัญญา” “นวลรักพี่ทุยจ้ะ นวลสัญญาว่าจะซื่อสัตย์กับพี่ทุย จะเป็นเมียจะเป็นแม่ที่ดี นวลมีความสุขมากๆ จ้ะ” นวลพูดยิ้มๆ แต่น้ำตากลับรื้นออกมาไม่หยุด ทุยปาดน้ำตาที่ข้างแก้มก่อนจะพลิกร่างหันมองนาฬิกาติดฝาผนัง “ยังพอมีเวลามั้ยนวล ลูกจะตื่นหรือยัง” นวลขยับขึ้นมองนาฬิกา คำนวณเวลาว่องไวก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่ง แต่เมื่อทุยจะลุกขึ้นตาม นวลกลับกดให้นอนลง “พี่จะไปรับลูกเป็นเพื่อนนะ” “เดี๋ยวค่อยไปก็ได้จ้ะ ขอนวลกินพี่ทุยก่อน ยังพอมีเวลา” หล่อนตอบก่อนจะเอื้อมมือมากอบกุมดุ้นยาวใหญ่ที่สงบตัวลง แต่แค่ฝ่ามือสัมผัส มันก็ขยายตัวเต้นระริกอยู่ในอุ้งมือ นวลเหลือบตามอง ‘ผัวรัก’ ที่หล่อนรับเขาเข้ามาได้เต็มหัวใจ หล่อนจะทำทุกอย่างให้พี่ทุยมีความสุขให้สมกับที่พี่ทุยทำให้หล่อนกับลูกมีความสุขเช่นกัน ฝ่ามือกำรูดเอาหนังย่นยู่ให้เปิดออก เผยให้เห็นหัวทุยทู่มีน้ำฉ่ำหล่อเลี้ยง นวลไม่รอช้าตวัดปลายลิ้นเลียเอาหยาดน้ำนั้นท

  • นิยายรักบ้านนา   EP.55 นวลสวาทนาง - อึด ถึก ทน เหมือนชื่อทุย

    นวลกรีดร้องเสียงหลง ร่องฉ่ำตอดรัดปลายลิ้นที่จ้วงแทงเร็วรี่ แต่ทุยก็ยังไม่พอ เขาส่ายหน้าเข้าไปคลุกเคล้าปากจมูกและจ้วงลิ้นกวาดต้อนตวัดเอาหยาดน้ำท่วมท้นออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพราะเขาอร่อยเหลือเกิน อร่อยปากอร่อยลิ้นจนอยากจ่อปากดูดเลียอยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืน แต่ดุ้นที่แข็งปั๋งร่ำร้องอยากตะลุยเข้าไปแทนลิ้นก็เต้นตุบๆ ประท้วงร้องให้เขาพอ ทุยเคลื่อนใบหน้าออกจากร่องฉ่ำเยิ้ม ขยับขึ้นมาจูบดูดดื่มกับนวลอีกครั้ง และนวลที่แลกลิ้นพัลวัน ทั้งกอดรัดเนื้อตัวเขา ลูบไล้ฝ่ามือน้อยๆ สร้างความซ่านเสียวให้กับเขาก็ทำให้ทุยสุขใจเหลือเกิน “นวลจ๋า... พี่รักนวลนะ” “นวลก็รักพี่ทุยจ้ะ นวลพร้อมแล้ว” ความหมายจากคำพูดคือหล่อนพร้อมที่จะให้เขาสอดใส่ ทุยลุกไปยืนข้างเตียง ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมด จนเนื้อตัวเปล่าเปลือย และดุ้นยาวใหญ่ในกำมือก็ทำให้นวลตาลุกวาว เพราะขนาดนั้นใหญ่กว่าที่เคยได้รับ หล่อนอ้าปากค้าง กระเถิบตัวลุกขึ้นนั่ง ทุยคลานขึ้นเตียง ความใหญ่โตที่ไม่คิดจะปิดบังชี้ตรงมายังนวลที่ยังคงอึ้ง “นวล...” “จ้ะพี่” “พร้

  • นิยายรักบ้านนา   EP.54 นวลสวาทนาง - ขอแย่งลูกกิน

    “พี่ทุย...” ทุยเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อใน นวลให้ความร่วมมือถอดออกแต่โดยดี และนั่นก็ทำให้หน้าอกขนาดมหึมาจากการกักเก็บน้ำนม ปรากฏออกมาชี้หน้าของทุย ทุยโอบประคองสองเต้าขนาดใหญ่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองนวล “แต่วันนี้ พี่ขอแย่งลูกกินหน่อยนะ หิวจังเลย ตั้งแต่เที่ยงยังไม่ได้กินอะไรเลย” “พี่ทุย... ซี้ด...” นวลแอ่นอกซี้ดปากเพราะเมื่อทุยพูดจบริมฝีปากเขาก็อ้าออกครอบครองเอาหัวนมข้างหนึ่งเข้าไปทันที ทุยดูดดื่มกลืนกินความมันปนหวานอ่อนอย่างเอร็ดอร่อย และก็ไม่ปล่อยให้อีกข้างที่ล้นทะลักน้อยใจ เมื่อเขาสลับข้างดูดดื่มจนนวลได้แต่แอ่นอกครางซี้ด “อื้อ... พี่ทุย... ซี้ด... เสียว... อื้อ... นวลเสียว...” เสียงหวานครางกระเส่าเร้าใจทุยที่สุด เขาเฝ้าฝันถึงวันเวลานี้ และเขาก็ได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝันหา สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง นั่นคือการมี ‘เมียที่ดี’ นวลเป็นของขวัญที่ความขยันหมั่นเพียรและความซื่อสัตย์มอบให้ และค่ำคืนนี้เขาจะทำให้นวลมีความสุขที่สุด “พี่ทุย... ซี้ด... พี่ทุย... อื้อ...” นวลแหงนหน้าซี้ดปากด้วยความเสียวเพร

  • นิยายรักบ้านนา   EP.53 นวลสวาทนาง - นวลรักพี่ทุย

    สีหน้าประหลาดใจของทุยยิ่งทำให้นวลยิ้มทั้งน้ำตา“เพราะนวลเชื่อว่า ผู้ชายคนนี้จะให้ความรักกับนวลและลูกได้ เชื่ออย่างหมดหัวใจ” นวลขยับเข้าไปซุกหน้ากับอกของทุย “จะมีผู้ชายสักกี่คนบนโลกใบนี้ ที่รักมั่นกับผู้หญิงคนเดียว รักผู้หญิงท้องแก่ที่ทั้งอ้วนทั้งจน แถมต้องมาทำคลอดตัดสายสะดือให้ลูกคนอื่นอีก ทั้งยังรับเป็นพ่อ รับเป็นเมีย ดูแลไม่ให้ขาดตก โดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าใครจะมองว่าเป็นควายสมชื่อ” นวลยิ่งพูดก็ยิ่งสะอื้น เพราะนั่นคือคำนินทาที่น้องชายมาเล่าให้ฟัง ทั้งหล่อนยังเคยได้ยินกับหู ยามมีคนเดินผ่านหน้าบ้าน ต่างพูดคุยว่า ‘ทุย’ เป็นไอ้ทุยสมชื่อ รับเดนต่อจากพี่ธง และหล่อนก็เชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้คงเข้าหูทุยเหมือนกัน แต่เขาก็ยังปฏิบัติกับหล่อนเสมอต้นเสมอปลาย ทำราวกับหล่อนเป็นเมียและจันทร์เจ้าเป็นลูกของเขาจริงๆ เพราะเมื่อครบกำหนดที่หล่อนต้องไปตรวจหลังคลอด หรือคุณหมอนัดตรวจจันทร์เจ้า คนที่กระตือรือร้นดูตารางนัดและเตือนไม่ให้หล่อนลืมก็คือเขา และเรื่องที่หล่อนรู้จากแม่ก็คือ ในวันที่หล่อนจะออกจากโรงพยาบาล พี่ธงไปเยี่ยมหล่อน แต่เจอกับพี่ทุยก่อน ผู้ชายสอ

  • นิยายรักบ้านนา   EP.52 นวลสวาทนาง - นวลพร้อมแล้วพี่

    เมื่อไปถึงโรงพยาบาล ทุยแจ้งกับเจ้าหน้าที่ว่าเขาเป็นสามีเป็นพ่อของลูก ลูกสาวมีชื่อว่า ‘ด.ญ.จันทร์เจ้า’ และยังไม่ทันรุ่งสางแม่และน้องของนวลที่ได้ข่าวจากคนมาเที่ยวงานลอยกระทงว่านวลเจ็บท้องก็รีบตามมา ทุยขอเป็นคนไปดำเนินการเรื่องใบเกิดของลูกเอง และไม่ลืมที่จะบอกกับแม่ของนวลว่าเขาตั้งใจรับจันทร์เจ้าเป็นลูก ด.ญ.จันทร์เจ้า แข็งแรงดี แต่เนื่องจากนวลคลอดลูกในรถกระบะทำให้คุณหมอขอให้นวลนอนโรงพยาบาลต่ออีกหลายวันเพื่อดูอาการอย่างละเอียด เมื่อถึงวันที่นวลออกจากโรงพยาบาล ทุยก็พานวลกับลูกมาไหว้ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองประจำจังหวัด เพื่อฝากฝังเด็กน้อยไว้ให้เป็นลูกเจ้าพ่อ “พี่ทุยจะไปไหนต่อจ๊ะ” นวลถามเพราะทุยไม่ได้เลี้ยวรถกลับไปยังทิศทางของบ้าน แต่กลับเลี้ยวเข้าไปในส่วนงานราชการประจำจังหวัด “ไปทำธุระต่อ” ทุยตอบพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าที่ว่าการอำเภอ “ลงมาสินวล แม่รออยู่ทางโน้น” นวลมองตามแล้วก็เห็นแม่กับน้องยืนรออยู่ด้านบนที่ว่าการอำเภอจริงๆ “พี่ทุย” “ลงมาเถอะ พี่เป็นพ่อของจันทร์เจ้าแล้วนะ แล้วตอนนี้พี่ก็จะเป็นสามีของนวล”

  • นิยายรักบ้านนา   EP.51 นวลสวาทนาง - พี่อยากกินน้ำพริกฝีมือเมีย

    “แต่...” “ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น พี่อยากกินกับข้าวฝีมือนวลทุกวัน” นวลสะอื้นไม่หยุด ความอ่อนแอที่ซุกซ่อนอยู่ภายในใจ ทำให้อยากมีใครสักคนมาปกป้อง แต่หากจะทำให้คนดีๆ อย่างพี่ทุยต้องมาจมปรักกับผู้หญิงมีผัวแล้วอย่างหล่อนก็ไม่ควร แต่ก็สงสารสายตาเว้าวอนนั้น ระลึกถึงความปรารถนาดีที่พี่ทุยทำให้หล่อนตลอดมา หล่อนตัดสินใจไม่ได้ “นะ พี่อยากกินน้ำพริกกะปิฝีมือเมีย” น้ำเสียงนั้นเว้าวอนจนหัวใจหล่อนสั่น “พี่ทุย... อุ้ย!” “นวล... นวลเป็นอะไร” ทุยขยับเข้าไปชิดเมื่อร่างอุ้ยอ้ายของนวลสะดุ้งโหยง ห่อตัวก่อนจะยืดตัวเอนไปด้านหลัง สีหน้าแสดงความเจ็บปวด “พี่ทุย... อื้อ... นวล... นวลเหมือนจะเจ็บท้องอ่ะ” “เจ็บยังไง เจ็บแบบนี้จะคลอดหรือเปล่า” “ไม่น่านะพี่ อุ้ย! โอ๊ยยยยย... พี่ทุย! มะ... ไม่ ไม่เป็นไร ยังไม่น่าจะคลอด หมอบอกว่าต้องเลยลอยกระทงไปก่อน โอ๊ยยยยย...” หล่อนบีบข้อมือเขาแน่น แต่ปากบอกว่าไม่เป็นไร “แต่พี่อ่านในหนังสือเตรียมคลอดเขาบอกว่ามีโอกาสคลอดก่อนกำหนดของหมอไม่ใช่เหรอ” “แต่... โอย... พี่ทุย

  • นิยายรักบ้านนา   EP.50 นวลสวาทนาง - แค่นวลแต่งกับพี่

    นวลเปิดถุงกระดาษแต่ละใบออกดู ใบแรกด้านในนั้นมีเสื้อผ้าเด็กอ่อนอยู่หลายชุด มีหมวก ถุงมือ ถุงเท้า ผ้ากันเปื้อน ผ้าอ้อม ที่ล้วนเป็นสีชมพู ถุงใบที่สองเป็นชุดเดรสของผู้หญิง 2 ชุด มีลักษณะคล้ายกันคือมีกระดุมผ่าหน้ายาวตลอดตัว และถุงใบที่สาม เป็น... สิ่งที่ทำให้นวลหน้าร้อนวูบวาบ เพราะที่เห็นนั่นเป็นเสื้อชั้นในแบบเปิดเต้าด้านหน้า เหมาะสำหรับให้นมลูก “นวลชอบมั้ย” “เอ่อ... ชอบจ้ะ แต่พี่ทุยไม่ต้องซื้ออะไรให้นวลอีกนะจ๊ะ นวลเกรงใจ ของพวกนี้ก็ราคาแพงด้วย” แน่ล่ะ เพราะตอนที่หล่อนไปหาหมอเมื่อสัปดาห์ก่อน หล่อนเห็นใบโฆษณาเสื้อในแบบเปิดเต้ายี่ห้อนี้ ตัวหนึ่งราคาไม่ต่ำกว่า 700 บาท แล้วพี่ทุยซื้อมาให้หล่อน 3 ตัว ไหนจะเสื้อผ้าหล่อน เสื้อผ้าลูก ทั้งหมดนี่ไม่เกินหมื่นหรอกหรือ “คิดอะไรมาก นวลก็รู้ว่าพี่ไม่มีเวลาไปใช้เงินที่ไหนหรอก ได้ซื้อของให้นวลให้ลูกบ้าง พี่มีความสุขนะ พี่เลือกชุดลูกเป็นสีชมพูทั้งหมด นวลชอบมั้ย” “ชอบจ้ะ” “พี่อยากให้จันทร์เจ้าสวยเหมือนนวล” ความร้อนราวจะพวยพุ่งขึ้นสู่พวงแก้มไม่หยุด จนนวลต้องพยายามสะกดควา

  • นิยายรักบ้านนา   EP.49 นวลสวาทนาง - พี่เต็มใจ

    “พี่ทุยกินข้าวนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันไปจับสำรับมาให้ วันนี้มีน้ำพริกกะปิของโปรดของพี่ด้วยนะ มีกระเฉดราดกะทิด้วย” “เอ็งนี่จะทำให้พี่อ้วน เอ็งนั่งนี่แหละ เดี๋ยวพี่ไปจัดมาเอง” “จ้ะ” นวลยิ้มน้อยๆ มองตามร่างสูงใหญ่ผิวกายกรำแดดที่เดินไปยังด้านข้างของเรือนที่เป็นส่วนของครัวไฟ เสียงก๊อกแก๊กในครัวให้รู้ว่าพี่ทุยกำลังคดข้าวตักกับข้าว ไม่นานร่างสูงก็เดินออกมาพร้อมจาน 2 ใบ ใบหนึ่งมีข้าวพูนจาน อีกใบเป็นผักลวกและน้ำพริกราดมาซะท่วม “โห... ไม่เผ็ดเหรอพี่ ราดมาซะเยอะเลย” “เผ็ดๆ น่ะดี ทำงานมาหนักๆ ตาสว่างเลย เอ็งรู้มั้ยนวล ฝีมือตำน้ำพริกของเอ็งนี่อร่อยที่สุดในสามโลก กินรสมือใครก็ไม่ถูกใจเท่ารสมือเอ็ง” นวลยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบ “ก็บอกให้มากินข้าวที่นี่ทุกวัน อยากกินอะไรก็บอก ฉันจะทำให้กิน” “พี่ไม่อยากให้เอ็งลำบาก ท้องแก่ขนาดนี้แล้วด้วย” “พี่ให้ฉันมากกว่านี้ซะอีก ถ้าไม่ได้พี่ช่วยประคับประคอง เดือนกว่าที่ผ่านมานี้ ฉันจะอยู่ได้ยังไง” นวลหมายถึงพี่ทุยช่วยเป็นธุระพาหล่อนไปหาหมอตามตารางนัด เพราะยิ่งท้องแก่ใกล้คลอด หมอยิ่ง

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status