“พี่ทุย...” ทุยเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อใน นวลให้ความร่วมมือถอดออกแต่โดยดี และนั่นก็ทำให้หน้าอกขนาดมหึมาจากการกักเก็บน้ำนม ปรากฏออกมาชี้หน้าของทุย ทุยโอบประคองสองเต้าขนาดใหญ่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองนวล “แต่วันนี้ พี่ขอแย่งลูกกินหน่อยนะ หิวจังเลย ตั้งแต่เที่ยงยังไม่ได้กินอะไรเลย” “พี่ทุย... ซี้ด...” นวลแอ่นอกซี้ดปากเพราะเมื่อทุยพูดจบริมฝีปากเขาก็อ้าออกครอบครองเอาหัวนมข้างหนึ่งเข้าไปทันที ทุยดูดดื่มกลืนกินความมันปนหวานอ่อนอย่างเอร็ดอร่อย และก็ไม่ปล่อยให้อีกข้างที่ล้นทะลักน้อยใจ เมื่อเขาสลับข้างดูดดื่มจนนวลได้แต่แอ่นอกครางซี้ด “อื้อ... พี่ทุย... ซี้ด... เสียว... อื้อ... นวลเสียว...” เสียงหวานครางกระเส่าเร้าใจทุยที่สุด เขาเฝ้าฝันถึงวันเวลานี้ และเขาก็ได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝันหา สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง นั่นคือการมี ‘เมียที่ดี’ นวลเป็นของขวัญที่ความขยันหมั่นเพียรและความซื่อสัตย์มอบให้ และค่ำคืนนี้เขาจะทำให้นวลมีความสุขที่สุด “พี่ทุย... ซี้ด... พี่ทุย... อื้อ...” นวลแหงนหน้าซี้ดปากด้วยความเสียวเพร
นวลกรีดร้องเสียงหลง ร่องฉ่ำตอดรัดปลายลิ้นที่จ้วงแทงเร็วรี่ แต่ทุยก็ยังไม่พอ เขาส่ายหน้าเข้าไปคลุกเคล้าปากจมูกและจ้วงลิ้นกวาดต้อนตวัดเอาหยาดน้ำท่วมท้นออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพราะเขาอร่อยเหลือเกิน อร่อยปากอร่อยลิ้นจนอยากจ่อปากดูดเลียอยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืน แต่ดุ้นที่แข็งปั๋งร่ำร้องอยากตะลุยเข้าไปแทนลิ้นก็เต้นตุบๆ ประท้วงร้องให้เขาพอ ทุยเคลื่อนใบหน้าออกจากร่องฉ่ำเยิ้ม ขยับขึ้นมาจูบดูดดื่มกับนวลอีกครั้ง และนวลที่แลกลิ้นพัลวัน ทั้งกอดรัดเนื้อตัวเขา ลูบไล้ฝ่ามือน้อยๆ สร้างความซ่านเสียวให้กับเขาก็ทำให้ทุยสุขใจเหลือเกิน “นวลจ๋า... พี่รักนวลนะ” “นวลก็รักพี่ทุยจ้ะ นวลพร้อมแล้ว” ความหมายจากคำพูดคือหล่อนพร้อมที่จะให้เขาสอดใส่ ทุยลุกไปยืนข้างเตียง ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมด จนเนื้อตัวเปล่าเปลือย และดุ้นยาวใหญ่ในกำมือก็ทำให้นวลตาลุกวาว เพราะขนาดนั้นใหญ่กว่าที่เคยได้รับ หล่อนอ้าปากค้าง กระเถิบตัวลุกขึ้นนั่ง ทุยคลานขึ้นเตียง ความใหญ่โตที่ไม่คิดจะปิดบังชี้ตรงมายังนวลที่ยังคงอึ้ง “นวล...” “จ้ะพี่” “พร้
ทุยเคลื่อนฝ่ามือขึ้นไปลูบไล้ที่ข้างแก้ม “นวลเป็นของพี่แล้วนะ เป็นเมียพี่ พี่จะดูแลนวล จะรักแต่นวล จะซื่อสัตย์กับเมีย พี่ให้สัญญา” “นวลรักพี่ทุยจ้ะ นวลสัญญาว่าจะซื่อสัตย์กับพี่ทุย จะเป็นเมียจะเป็นแม่ที่ดี นวลมีความสุขมากๆ จ้ะ” นวลพูดยิ้มๆ แต่น้ำตากลับรื้นออกมาไม่หยุด ทุยปาดน้ำตาที่ข้างแก้มก่อนจะพลิกร่างหันมองนาฬิกาติดฝาผนัง “ยังพอมีเวลามั้ยนวล ลูกจะตื่นหรือยัง” นวลขยับขึ้นมองนาฬิกา คำนวณเวลาว่องไวก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่ง แต่เมื่อทุยจะลุกขึ้นตาม นวลกลับกดให้นอนลง “พี่จะไปรับลูกเป็นเพื่อนนะ” “เดี๋ยวค่อยไปก็ได้จ้ะ ขอนวลกินพี่ทุยก่อน ยังพอมีเวลา” หล่อนตอบก่อนจะเอื้อมมือมากอบกุมดุ้นยาวใหญ่ที่สงบตัวลง แต่แค่ฝ่ามือสัมผัส มันก็ขยายตัวเต้นระริกอยู่ในอุ้งมือ นวลเหลือบตามอง ‘ผัวรัก’ ที่หล่อนรับเขาเข้ามาได้เต็มหัวใจ หล่อนจะทำทุกอย่างให้พี่ทุยมีความสุขให้สมกับที่พี่ทุยทำให้หล่อนกับลูกมีความสุขเช่นกัน ฝ่ามือกำรูดเอาหนังย่นยู่ให้เปิดออก เผยให้เห็นหัวทุยทู่มีน้ำฉ่ำหล่อเลี้ยง นวลไม่รอช้าตวัดปลายลิ้นเลียเอาหยาดน้ำนั้นท
ทว่าพี่ทุยกลับไม่ได้ดูดเลียนม สิ่งที่พี่ทุยกำลังดูดเลียซุกไซ้และแยงลิ้นเข้าไปนั้นคือ... “อื้อ... พี่ทุยจ๋า ไหนว่าจะกินนม” “ก็ใครบอกว่าพี่จะกินนม พี่บอกว่าพี่หิว ขอกินบ้าง” “พี่ทุยอ่ะ เจ้าเล่ห์ ซี้ด...” นวลบิดตัวครางกระเส่าแต่แยกต้นขาให้กว้างขึ้นอีก พร้อมทั้งยกขาเล็กน้อยให้เต่านาปากแดงทักทายปลายลิ้นของพี่ทุยได้ถนัดถนี่ “ไม่เจ้าเล่ห์จะได้เมียเหรอ แถมเมียก็น่าเลียที่สุด ขอพี่เลียจนแตกนะนวล” นวลพยักหน้าอายๆ ก่อนจะแหงนหน้าครางกระเส่าเมื่อผัวรักเล่นลิ้นระรัวเร็ว จนหล่อนน้ำแตกนำหน้าไปก่อน จากนั้นพี่ทุยจึงนั่งลงบนเก้าอี้ มีหล่อนนั่งอยู่ระหว่างกลาง ดูด เลีย ดุ้นยาวใหญ่อย่างเมามัน และก่อนที่พี่ทุยจะแตก หล่อนก็รีบขึ้นคร่อมตามคำเร่าร้อง “เมียจ๋า... เมียจ๋า... โอว... เมียจ๋า... โอว...” ทุยครางกระเส่า ก้มหน้าฟัดนมอวบอัดของเมียให้คลายเสียว แต่นวลไม่ปรานีเขาเลย ร่องของเมียตอดรัดหนุบหนับ ควบขี่ โยกคลอน จนเขาทนไม่ไหว เขากำลังจะแตก “โอว... นวลจ๋า... เมียจ๋า... โอว...” ความร้อนรุ่มฉีดอัดเต็มที่ ด
นวลนางนิยายดราม่าอีโรติกที่จะสะเทือนท้องทุ่งจะเปลี่ยนท้องนาเขียวขจีให้กลายเป็นทุ่งเร่าร้อน++++‘นาง’ สาวแรกรุ่นวัย 19ถูกพ่อส่งมาเป็นตัวขัดดอก ให้กับ...‘กำนันอัฐ’ ผู้มีอิทธิพลวัยเกือบ 60ชายสูงวัย กับ สาวน้อยแรกรุ่นนาง... จะทำยังไงเมื่อสิ่งที่ถูกใจพ่อกำนันคือเรือนร่างนาง... ควรยอมหรือหลีกหนีความรักไม่เคยพานพบ แต่ความหิวเคยชินหากร่างกายนี้จะทำให้ครอบครัวได้อิ่มท้อง ‘นาง’ จะยอม+++++‘นาง’ หญิงสาววัย 19 ปี พลิกตัวขึ้นคร่อมชายแก่คราวปู่ของหล่อนเอาไว้ โหย่งกายสูง เพื่อให้ดอกไม้เบ่งบานอยู่เหนือดุ้นยาวใหญ่ ก่อนจะค่อยๆ กดดอกไม้ที่เบ่งบานจนเห็นเกสรเม็ดในแดงแจ๋ให้กลืนกินหัวเห็ดบานร่าเข้าไป หล่อนค่อยๆ เว้นจังหวะความซ่านเสียวกดร่างให้ช้าที่สุด เพราะความใหญ่โตนั้นก่อเกิดความเสี้ยนสุดทุกขณะที่ความยิ่งใหญ่สอดผ่าน หล่อนเสียวจนต้องยั้งร่างไว้ อ้าปากผ่อนปรนเสียงกระเส่าที่พร้อมจะหลุดออกจากปากได้ทุกเมื่อ ทว่าเมื่อหัวเห็ดผลุบเข้าไป หล่อนก็อดไว้ไม่ไหว “อ้า... ซี้ด... อื้อ... ซี้ด...” ริมฝีปากน้อยๆ อ้าค้าง เปล่งเสียงครางสลับซู้ดซี้ดด้วยความเสียวอย่างอดไม่ได้ ยิ่งความยาวใหญ่แทรกเ
‘นาง’ เดินตามหลังพ่อเข้ามาในอาณาเขตเรือนไทยของกำนันอัฐ เสียงลูกสมุนของกำนันผิวปากหยอกเย้าจนหล่อนเดินติดแทบจะสิงเข้าไปในตัวพ่อ หล่อนเคยเห็นคนพวกนี้ที่ตลาดอยู่บ้าน แต่นั่นก็นานแล้ว ไม่ใช่ตอนที่หล่อนโตเป็นสาวเต็มตัวแบบนี้ และสายตาของแต่ละคนที่มองมา หล่อนรู้ความหมาย “อีนาง! มึงเดินห่างๆ กูหน่อย” “พ่อ... ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ให้ฉันกลับไปช่วยแม่ทำนาเถอะนะ ฉันจะขยัน จะช่วยพ่อทุกอย่าง จะให้พ่อมีเงินมาใช้หนี้กำนันได้ นะพ่อนะ อย่าให้ฉันอยู่ที่นี่เลย” “อีนาง... มึงฟังกูให้ดีนะ ต่อให้มึงไปทำงานที่กรุงเทพฯ จนตาย มึงก็หาเงินมาใช้หนี้พ่อกำนันได้ไม่พอหรอก” แม้คำพูดจะฟังไม่หวานหูเพราะเป็นวิถีของคนยากแต่น้ำเสียงของพ่อกูดูเศร้า แววตาที่มองมายังหล่อนเต็มไปด้วยความทุกข์ท่วมท้น พ่อไม่ได้อยากพาหล่อนมาที่นี่หรอกหรือ ทั้งที่ก่อนจะออกจากบ้าน แม่ร้องไห้คร่ำครวญห้ามพ่อว่าอย่าเอาหล่อนมาที่นี่เลย แต่พ่อกลับไม่ฟัง ฉุดกระชากลากถูหล่อนมาจนได้ “เราเป็นหนี้กำนันเท่าไหร่กันพ่อ” หล่อนกัดฟันถาม รอคอยฟังคำตอบด้วยหัวใจระทึก “ล้านกว่า” คำตอบของพ่
“น้ามุก น้ามุกเป็นอะไรหรือเปล่าจ๊ะ ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วย น้ามุกบอกได้เลยนะจ๊ะ ฉันทำได้ทุกอย่าง ไม่เกี่ยงเลยจ้ะ” น้ามุกชะงักไปเพียงนิดเมื่อหล่อนพูดไปแบบนั้น สาวใหญ่วัยเดียวกับแม่สูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะปรับสีหน้าให้ดีขึ้นกว่าเดิม แต่น้ามุกยังไม่ทันได้พูดอะไร เสียงลูกน้องกำนันก็ดังแทรกซะก่อน “จะเป็นอาร้ายยยยย... หึงเด็กใหม่น่ะสิน้องนาง” “หึง... หึงใครจ๊ะ แล้วหึงทำไม...” “ก็หึง...” “ไอ้พวกห่าเหว กูจะฟ้องพ่อกำนันให้หมดว่าพวกมึงผิวปากล้อนังนางมัน มึงได้กินตะกั่วแทนข้าวแน่” “อูย... ขี้ฟ้อง ไปก็ได้ น้องนางจ๋า อย่าถือสาพวกพี่เลยนะจ๊ะ พวกพี่มันปากหมาแบบนี้แหละ แต่ถ้าอยากให้หมาเลียปากก็ลงมาตอนค่ำๆ นะจ๊ะ” นางยิ้มแห้งไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ แค่น้ามุกที่ตะโกนด่าพวกนั้นเสียงขรมก็คงพอแล้ว ก่อนจะเรียกหล่อนให้ตามไปที่ห้อง น้ามุกพาหล่อนมายังห้องนอนบนเรือน ห้องเล็กๆ ทางปีกซ้าย เมื่อเปิดหน้าต่างก็มองเห็นท้องนาเขียวขจี นั่นทำให้หล่อนเศร้า เพราะขณะที่นาคนอื่นแล้งไร้น้ำ แต่นาของกำนันอัฐก็ยังคงเขียว เม็ดเงินของคนรวยซื้อได้ทุ
นางปล่อยความหวาดหวั่นทั้งหมดให้จางหาย แหงนหน้ารับละอองน้ำตกกระทบ มีแต่ความสุขกายสบายใจ เมื่อขัดสีฉวีวรรณเรียบร้อยแล้ว นางจึงออกไปหาน้ามุกที่ด้านนอก น้ามุกมองหล่อนที่อาบน้ำแต่งตัวในชุดที่เตรียมไว้ให้ สีหน้าของน้ามุกมีแววเคร่งเครียด จนหล่อนต้องก้มมองชุดที่สวม หรือว่าหล่อนเลือกไม่เหมาะ “ไม่ดีหรือจ๊ะน้ามุก” “ไม่ใช่ ดีมากเลยล่ะ มากินข้าวเถอะ อีกเดี๋ยวพ่อกำนันคงมาถึง ตอนนั้นเอ็งจะกินลำบาก” น้ามุกเดินนำหล่อนไปอีกฟากหนึ่งของเรือน นางสำรวจดูก็เห็นว่าบนเรือนไทยของกำนันอัฐ มีห้องหับที่แยกเป็นเรือนย่อมๆ ไว้หลายหลัง ซึ่งก็คงเป็นห้องนอนแต่ละห้อง และก็มีครัวไฟอยู่อีกด้าน หมดทั้งหลังน่าจะเป็นไม้สัก ประเมินค่าราคาคงมากกว่าหนี้ของพ่อหลายสิบเท่า แตกต่างจากบ้านของหล่อนลิบลับ เพราะบ้านหล่อนสร้างจากไม้ที่ตัดจากท้ายนาที่หาได้ตามมีตามเกิด ผุพังตรงไหนก็ซ่อมปะไป และก็มีแค่โถงกว้างนอนเรียงกัน แยกครัวไฟไว้อีกด้าน เวลาทำกับข้าวควันไฟจะได้ไม่เข้าไปในส่วนของที่นอน เมื่อเดินมาถึงที่ครัวไฟ นางก็พบว่าไม่ใช่อย่างที่หล่อนคิดเอาไว้เลย เพราะครัวไฟที่เรือนกำนันแตก
ทว่าพี่ทุยกลับไม่ได้ดูดเลียนม สิ่งที่พี่ทุยกำลังดูดเลียซุกไซ้และแยงลิ้นเข้าไปนั้นคือ... “อื้อ... พี่ทุยจ๋า ไหนว่าจะกินนม” “ก็ใครบอกว่าพี่จะกินนม พี่บอกว่าพี่หิว ขอกินบ้าง” “พี่ทุยอ่ะ เจ้าเล่ห์ ซี้ด...” นวลบิดตัวครางกระเส่าแต่แยกต้นขาให้กว้างขึ้นอีก พร้อมทั้งยกขาเล็กน้อยให้เต่านาปากแดงทักทายปลายลิ้นของพี่ทุยได้ถนัดถนี่ “ไม่เจ้าเล่ห์จะได้เมียเหรอ แถมเมียก็น่าเลียที่สุด ขอพี่เลียจนแตกนะนวล” นวลพยักหน้าอายๆ ก่อนจะแหงนหน้าครางกระเส่าเมื่อผัวรักเล่นลิ้นระรัวเร็ว จนหล่อนน้ำแตกนำหน้าไปก่อน จากนั้นพี่ทุยจึงนั่งลงบนเก้าอี้ มีหล่อนนั่งอยู่ระหว่างกลาง ดูด เลีย ดุ้นยาวใหญ่อย่างเมามัน และก่อนที่พี่ทุยจะแตก หล่อนก็รีบขึ้นคร่อมตามคำเร่าร้อง “เมียจ๋า... เมียจ๋า... โอว... เมียจ๋า... โอว...” ทุยครางกระเส่า ก้มหน้าฟัดนมอวบอัดของเมียให้คลายเสียว แต่นวลไม่ปรานีเขาเลย ร่องของเมียตอดรัดหนุบหนับ ควบขี่ โยกคลอน จนเขาทนไม่ไหว เขากำลังจะแตก “โอว... นวลจ๋า... เมียจ๋า... โอว...” ความร้อนรุ่มฉีดอัดเต็มที่ ด
ทุยเคลื่อนฝ่ามือขึ้นไปลูบไล้ที่ข้างแก้ม “นวลเป็นของพี่แล้วนะ เป็นเมียพี่ พี่จะดูแลนวล จะรักแต่นวล จะซื่อสัตย์กับเมีย พี่ให้สัญญา” “นวลรักพี่ทุยจ้ะ นวลสัญญาว่าจะซื่อสัตย์กับพี่ทุย จะเป็นเมียจะเป็นแม่ที่ดี นวลมีความสุขมากๆ จ้ะ” นวลพูดยิ้มๆ แต่น้ำตากลับรื้นออกมาไม่หยุด ทุยปาดน้ำตาที่ข้างแก้มก่อนจะพลิกร่างหันมองนาฬิกาติดฝาผนัง “ยังพอมีเวลามั้ยนวล ลูกจะตื่นหรือยัง” นวลขยับขึ้นมองนาฬิกา คำนวณเวลาว่องไวก่อนจะรีบลุกขึ้นนั่ง แต่เมื่อทุยจะลุกขึ้นตาม นวลกลับกดให้นอนลง “พี่จะไปรับลูกเป็นเพื่อนนะ” “เดี๋ยวค่อยไปก็ได้จ้ะ ขอนวลกินพี่ทุยก่อน ยังพอมีเวลา” หล่อนตอบก่อนจะเอื้อมมือมากอบกุมดุ้นยาวใหญ่ที่สงบตัวลง แต่แค่ฝ่ามือสัมผัส มันก็ขยายตัวเต้นระริกอยู่ในอุ้งมือ นวลเหลือบตามอง ‘ผัวรัก’ ที่หล่อนรับเขาเข้ามาได้เต็มหัวใจ หล่อนจะทำทุกอย่างให้พี่ทุยมีความสุขให้สมกับที่พี่ทุยทำให้หล่อนกับลูกมีความสุขเช่นกัน ฝ่ามือกำรูดเอาหนังย่นยู่ให้เปิดออก เผยให้เห็นหัวทุยทู่มีน้ำฉ่ำหล่อเลี้ยง นวลไม่รอช้าตวัดปลายลิ้นเลียเอาหยาดน้ำนั้นท
นวลกรีดร้องเสียงหลง ร่องฉ่ำตอดรัดปลายลิ้นที่จ้วงแทงเร็วรี่ แต่ทุยก็ยังไม่พอ เขาส่ายหน้าเข้าไปคลุกเคล้าปากจมูกและจ้วงลิ้นกวาดต้อนตวัดเอาหยาดน้ำท่วมท้นออกมาให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เพราะเขาอร่อยเหลือเกิน อร่อยปากอร่อยลิ้นจนอยากจ่อปากดูดเลียอยู่แบบนี้ทั้งวันทั้งคืน แต่ดุ้นที่แข็งปั๋งร่ำร้องอยากตะลุยเข้าไปแทนลิ้นก็เต้นตุบๆ ประท้วงร้องให้เขาพอ ทุยเคลื่อนใบหน้าออกจากร่องฉ่ำเยิ้ม ขยับขึ้นมาจูบดูดดื่มกับนวลอีกครั้ง และนวลที่แลกลิ้นพัลวัน ทั้งกอดรัดเนื้อตัวเขา ลูบไล้ฝ่ามือน้อยๆ สร้างความซ่านเสียวให้กับเขาก็ทำให้ทุยสุขใจเหลือเกิน “นวลจ๋า... พี่รักนวลนะ” “นวลก็รักพี่ทุยจ้ะ นวลพร้อมแล้ว” ความหมายจากคำพูดคือหล่อนพร้อมที่จะให้เขาสอดใส่ ทุยลุกไปยืนข้างเตียง ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวจนหมด จนเนื้อตัวเปล่าเปลือย และดุ้นยาวใหญ่ในกำมือก็ทำให้นวลตาลุกวาว เพราะขนาดนั้นใหญ่กว่าที่เคยได้รับ หล่อนอ้าปากค้าง กระเถิบตัวลุกขึ้นนั่ง ทุยคลานขึ้นเตียง ความใหญ่โตที่ไม่คิดจะปิดบังชี้ตรงมายังนวลที่ยังคงอึ้ง “นวล...” “จ้ะพี่” “พร้
“พี่ทุย...” ทุยเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อใน นวลให้ความร่วมมือถอดออกแต่โดยดี และนั่นก็ทำให้หน้าอกขนาดมหึมาจากการกักเก็บน้ำนม ปรากฏออกมาชี้หน้าของทุย ทุยโอบประคองสองเต้าขนาดใหญ่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองนวล “แต่วันนี้ พี่ขอแย่งลูกกินหน่อยนะ หิวจังเลย ตั้งแต่เที่ยงยังไม่ได้กินอะไรเลย” “พี่ทุย... ซี้ด...” นวลแอ่นอกซี้ดปากเพราะเมื่อทุยพูดจบริมฝีปากเขาก็อ้าออกครอบครองเอาหัวนมข้างหนึ่งเข้าไปทันที ทุยดูดดื่มกลืนกินความมันปนหวานอ่อนอย่างเอร็ดอร่อย และก็ไม่ปล่อยให้อีกข้างที่ล้นทะลักน้อยใจ เมื่อเขาสลับข้างดูดดื่มจนนวลได้แต่แอ่นอกครางซี้ด “อื้อ... พี่ทุย... ซี้ด... เสียว... อื้อ... นวลเสียว...” เสียงหวานครางกระเส่าเร้าใจทุยที่สุด เขาเฝ้าฝันถึงวันเวลานี้ และเขาก็ได้ในสิ่งที่ใฝ่ฝันหา สิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตของผู้ชายคนหนึ่ง นั่นคือการมี ‘เมียที่ดี’ นวลเป็นของขวัญที่ความขยันหมั่นเพียรและความซื่อสัตย์มอบให้ และค่ำคืนนี้เขาจะทำให้นวลมีความสุขที่สุด “พี่ทุย... ซี้ด... พี่ทุย... อื้อ...” นวลแหงนหน้าซี้ดปากด้วยความเสียวเพร
สีหน้าประหลาดใจของทุยยิ่งทำให้นวลยิ้มทั้งน้ำตา“เพราะนวลเชื่อว่า ผู้ชายคนนี้จะให้ความรักกับนวลและลูกได้ เชื่ออย่างหมดหัวใจ” นวลขยับเข้าไปซุกหน้ากับอกของทุย “จะมีผู้ชายสักกี่คนบนโลกใบนี้ ที่รักมั่นกับผู้หญิงคนเดียว รักผู้หญิงท้องแก่ที่ทั้งอ้วนทั้งจน แถมต้องมาทำคลอดตัดสายสะดือให้ลูกคนอื่นอีก ทั้งยังรับเป็นพ่อ รับเป็นเมีย ดูแลไม่ให้ขาดตก โดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าใครจะมองว่าเป็นควายสมชื่อ” นวลยิ่งพูดก็ยิ่งสะอื้น เพราะนั่นคือคำนินทาที่น้องชายมาเล่าให้ฟัง ทั้งหล่อนยังเคยได้ยินกับหู ยามมีคนเดินผ่านหน้าบ้าน ต่างพูดคุยว่า ‘ทุย’ เป็นไอ้ทุยสมชื่อ รับเดนต่อจากพี่ธง และหล่อนก็เชื่อว่าเรื่องราวเหล่านี้คงเข้าหูทุยเหมือนกัน แต่เขาก็ยังปฏิบัติกับหล่อนเสมอต้นเสมอปลาย ทำราวกับหล่อนเป็นเมียและจันทร์เจ้าเป็นลูกของเขาจริงๆ เพราะเมื่อครบกำหนดที่หล่อนต้องไปตรวจหลังคลอด หรือคุณหมอนัดตรวจจันทร์เจ้า คนที่กระตือรือร้นดูตารางนัดและเตือนไม่ให้หล่อนลืมก็คือเขา และเรื่องที่หล่อนรู้จากแม่ก็คือ ในวันที่หล่อนจะออกจากโรงพยาบาล พี่ธงไปเยี่ยมหล่อน แต่เจอกับพี่ทุยก่อน ผู้ชายสอ
เมื่อไปถึงโรงพยาบาล ทุยแจ้งกับเจ้าหน้าที่ว่าเขาเป็นสามีเป็นพ่อของลูก ลูกสาวมีชื่อว่า ‘ด.ญ.จันทร์เจ้า’ และยังไม่ทันรุ่งสางแม่และน้องของนวลที่ได้ข่าวจากคนมาเที่ยวงานลอยกระทงว่านวลเจ็บท้องก็รีบตามมา ทุยขอเป็นคนไปดำเนินการเรื่องใบเกิดของลูกเอง และไม่ลืมที่จะบอกกับแม่ของนวลว่าเขาตั้งใจรับจันทร์เจ้าเป็นลูก ด.ญ.จันทร์เจ้า แข็งแรงดี แต่เนื่องจากนวลคลอดลูกในรถกระบะทำให้คุณหมอขอให้นวลนอนโรงพยาบาลต่ออีกหลายวันเพื่อดูอาการอย่างละเอียด เมื่อถึงวันที่นวลออกจากโรงพยาบาล ทุยก็พานวลกับลูกมาไหว้ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองประจำจังหวัด เพื่อฝากฝังเด็กน้อยไว้ให้เป็นลูกเจ้าพ่อ “พี่ทุยจะไปไหนต่อจ๊ะ” นวลถามเพราะทุยไม่ได้เลี้ยวรถกลับไปยังทิศทางของบ้าน แต่กลับเลี้ยวเข้าไปในส่วนงานราชการประจำจังหวัด “ไปทำธุระต่อ” ทุยตอบพร้อมกับเลี้ยวรถเข้าไปจอดหน้าที่ว่าการอำเภอ “ลงมาสินวล แม่รออยู่ทางโน้น” นวลมองตามแล้วก็เห็นแม่กับน้องยืนรออยู่ด้านบนที่ว่าการอำเภอจริงๆ “พี่ทุย” “ลงมาเถอะ พี่เป็นพ่อของจันทร์เจ้าแล้วนะ แล้วตอนนี้พี่ก็จะเป็นสามีของนวล”
“แต่...” “ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น พี่อยากกินกับข้าวฝีมือนวลทุกวัน” นวลสะอื้นไม่หยุด ความอ่อนแอที่ซุกซ่อนอยู่ภายในใจ ทำให้อยากมีใครสักคนมาปกป้อง แต่หากจะทำให้คนดีๆ อย่างพี่ทุยต้องมาจมปรักกับผู้หญิงมีผัวแล้วอย่างหล่อนก็ไม่ควร แต่ก็สงสารสายตาเว้าวอนนั้น ระลึกถึงความปรารถนาดีที่พี่ทุยทำให้หล่อนตลอดมา หล่อนตัดสินใจไม่ได้ “นะ พี่อยากกินน้ำพริกกะปิฝีมือเมีย” น้ำเสียงนั้นเว้าวอนจนหัวใจหล่อนสั่น “พี่ทุย... อุ้ย!” “นวล... นวลเป็นอะไร” ทุยขยับเข้าไปชิดเมื่อร่างอุ้ยอ้ายของนวลสะดุ้งโหยง ห่อตัวก่อนจะยืดตัวเอนไปด้านหลัง สีหน้าแสดงความเจ็บปวด “พี่ทุย... อื้อ... นวล... นวลเหมือนจะเจ็บท้องอ่ะ” “เจ็บยังไง เจ็บแบบนี้จะคลอดหรือเปล่า” “ไม่น่านะพี่ อุ้ย! โอ๊ยยยยย... พี่ทุย! มะ... ไม่ ไม่เป็นไร ยังไม่น่าจะคลอด หมอบอกว่าต้องเลยลอยกระทงไปก่อน โอ๊ยยยยย...” หล่อนบีบข้อมือเขาแน่น แต่ปากบอกว่าไม่เป็นไร “แต่พี่อ่านในหนังสือเตรียมคลอดเขาบอกว่ามีโอกาสคลอดก่อนกำหนดของหมอไม่ใช่เหรอ” “แต่... โอย... พี่ทุย
นวลเปิดถุงกระดาษแต่ละใบออกดู ใบแรกด้านในนั้นมีเสื้อผ้าเด็กอ่อนอยู่หลายชุด มีหมวก ถุงมือ ถุงเท้า ผ้ากันเปื้อน ผ้าอ้อม ที่ล้วนเป็นสีชมพู ถุงใบที่สองเป็นชุดเดรสของผู้หญิง 2 ชุด มีลักษณะคล้ายกันคือมีกระดุมผ่าหน้ายาวตลอดตัว และถุงใบที่สาม เป็น... สิ่งที่ทำให้นวลหน้าร้อนวูบวาบ เพราะที่เห็นนั่นเป็นเสื้อชั้นในแบบเปิดเต้าด้านหน้า เหมาะสำหรับให้นมลูก “นวลชอบมั้ย” “เอ่อ... ชอบจ้ะ แต่พี่ทุยไม่ต้องซื้ออะไรให้นวลอีกนะจ๊ะ นวลเกรงใจ ของพวกนี้ก็ราคาแพงด้วย” แน่ล่ะ เพราะตอนที่หล่อนไปหาหมอเมื่อสัปดาห์ก่อน หล่อนเห็นใบโฆษณาเสื้อในแบบเปิดเต้ายี่ห้อนี้ ตัวหนึ่งราคาไม่ต่ำกว่า 700 บาท แล้วพี่ทุยซื้อมาให้หล่อน 3 ตัว ไหนจะเสื้อผ้าหล่อน เสื้อผ้าลูก ทั้งหมดนี่ไม่เกินหมื่นหรอกหรือ “คิดอะไรมาก นวลก็รู้ว่าพี่ไม่มีเวลาไปใช้เงินที่ไหนหรอก ได้ซื้อของให้นวลให้ลูกบ้าง พี่มีความสุขนะ พี่เลือกชุดลูกเป็นสีชมพูทั้งหมด นวลชอบมั้ย” “ชอบจ้ะ” “พี่อยากให้จันทร์เจ้าสวยเหมือนนวล” ความร้อนราวจะพวยพุ่งขึ้นสู่พวงแก้มไม่หยุด จนนวลต้องพยายามสะกดควา
“พี่ทุยกินข้าวนะจ๊ะ เดี๋ยวฉันไปจับสำรับมาให้ วันนี้มีน้ำพริกกะปิของโปรดของพี่ด้วยนะ มีกระเฉดราดกะทิด้วย” “เอ็งนี่จะทำให้พี่อ้วน เอ็งนั่งนี่แหละ เดี๋ยวพี่ไปจัดมาเอง” “จ้ะ” นวลยิ้มน้อยๆ มองตามร่างสูงใหญ่ผิวกายกรำแดดที่เดินไปยังด้านข้างของเรือนที่เป็นส่วนของครัวไฟ เสียงก๊อกแก๊กในครัวให้รู้ว่าพี่ทุยกำลังคดข้าวตักกับข้าว ไม่นานร่างสูงก็เดินออกมาพร้อมจาน 2 ใบ ใบหนึ่งมีข้าวพูนจาน อีกใบเป็นผักลวกและน้ำพริกราดมาซะท่วม “โห... ไม่เผ็ดเหรอพี่ ราดมาซะเยอะเลย” “เผ็ดๆ น่ะดี ทำงานมาหนักๆ ตาสว่างเลย เอ็งรู้มั้ยนวล ฝีมือตำน้ำพริกของเอ็งนี่อร่อยที่สุดในสามโลก กินรสมือใครก็ไม่ถูกใจเท่ารสมือเอ็ง” นวลยิ้มน้อยๆ ก่อนจะตอบ “ก็บอกให้มากินข้าวที่นี่ทุกวัน อยากกินอะไรก็บอก ฉันจะทำให้กิน” “พี่ไม่อยากให้เอ็งลำบาก ท้องแก่ขนาดนี้แล้วด้วย” “พี่ให้ฉันมากกว่านี้ซะอีก ถ้าไม่ได้พี่ช่วยประคับประคอง เดือนกว่าที่ผ่านมานี้ ฉันจะอยู่ได้ยังไง” นวลหมายถึงพี่ทุยช่วยเป็นธุระพาหล่อนไปหาหมอตามตารางนัด เพราะยิ่งท้องแก่ใกล้คลอด หมอยิ่ง