บททั้งหมดของ ดวงใจอันธพาล NC25+: บทที่ 41 - บทที่ 50

บทที่ 41 อยากเป็นคนที่ดีขึ้น"..!!" โอโซนชี้หน้าบดินทร์กับแป้งปั้น สีหน้าเขาตอนนี้ทั้งอึ้งทั้งไม่อยากเชื่อกับหูตัวเอง "มึงกับ..น้องแป้งเป็นแฟนกัน?" เขาเอ่ยถามอีกครั้ง"อืม""ให้ตายเถอะ กูคนเดียวไหมที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไอ้เหี้ยขุน มึงรู้ไหมเนี่ย" โอโซนหันมาถามขุนเขาเสียงเข้ม ขุนเขาพยักหน้าหงึกๆ แล้วชูนิ้วชี้ขึ้น"คนแรกเลย""หือ กูตกข่าวได้ไงก่อน""มึงไม่ได้ตกข่าวหรอก แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้" บดินทร์พูดขึ้นบ้าง ขุนเขาพยักพเยิดหน้าเบาๆ กับสิ่งที่บดินทร์พูด"กูกับไอ้ขุนรู้กันสองคน?""อืม""ว้าว..แอบมาคบกันจนได้" โอโซนยิ้มให้แป้งปั้น"แต่มึงห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นอีก เข้าใจไหม กูไม่อยากให้ใครรู้ว่ากูกับแป้งปั้นกำลังคบกันอยู่ ขอร้องมึงก็ได้ห้ามบอกใคร" ขุนเขาพยักหน้าให้โอโซนพลางทำท่ารูดซิปปาก โอโซนพยักหน้ารับหงึกๆ พร้อมกับทำท่ารูดซิปปากตามขุนเขาด้วย ไม่นานเพื่อนคนอื่นๆ ก็มาถึง"ทำไงถึงล้มแบบนี้วะเนี่ย แม่งกูเป็นห่วงแทบแย่" ปกป้องรีบเดินเข้ามาหาบดินทร์ตามด้วยปรินกับธันวา ทุกคนต่างทำหน้าเป็นกังวลที่เห็นเพื่อนบาดเจ็บแบบนี้"กูโอเค ไม่ได้เป็นอะไรมากขนาดนั้น แล้วพวกมึง..""ไอ้โชนโทรหา ถ้ามั

บทที่ 43 ณดลบดินทร์ได้แต่ทำหน้าระอาใจใส่เพื่อนๆ ต่างจากปกป้องกับปรินที่เดินเข้ามามองหน้าเขาด้วยความตื่นเต้น"นี่มึงกับน้องแป้ง…""อืม" บดินทร์ยอมรับตรงๆ แล้วมองหน้าเพื่อนทั้งสองคนอย่างเป็นคำสั่งให้พวกเขาออกไปให้ห่างจากเตียงผู้ป่วย "กูกับแป้ง เราสองคนกำลังศึกษาดูใจกันอยู่""ว้าว! สวยหรูมาก หมายถึงคำพูดมึงอะ ถึงว่าช่วงนี้เปลี่ยนไปแปลกๆ" ธันวาปรบมือให้เบาๆ แล้วส่งยิ้มให้แป้งปั้น"พี่ๆ อย่าแซวพี่ดินเลยนะคะ" ทันทีที่แป้งปั้นเอ่ยขอทุกคนก็หุบยิ้มแล้วมองหน้าเธอ ก่อนจะหันมาทำหน้านิ่งใส่บดินทร์แล้วพูดขึ้นพร้อมกัน"นี่น้องแป้งขอไว้หรอกนะ ไม่งั้น…ยันลูกบวช" พูดจบก็หัวเราะลั่นจนบดินทร์ทนไม่ได้จับหมอนเขวี้ยงใส่"แรงเยอะแบบนี้สงสัยหายดีแล้วมั้งเนี่ย" ขุนเขาพูดกลั้วหัวเราะแล้วหลบไปนั่งบนโซฟา ตามด้วยโอโซนกับปรินที่รีบปลีกตัวไปนั่งเบียดกันบนโซฟาตัวเดียว ธันวากับปกป้องยิ้มให้กันเล็กน้อยแล้วนั่งลงบนเตียงผู้ป่วย มองหน้าบดินทร์ด้วยสีหน้ากวนๆ"วันนี้ก็คงได้กลับบ้านแล้วนะคะ""พี่ว่าแบบนั้นแหละ แต่ตอนนี้คงอยากให้น้องแป้งป้อนข้าวอยู่แน่ๆ" โอโซนเอ่ยแซวแล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ใส่บดินทร์ แป้งปั้นยิ้มบางๆ เธอเอี้ยว

บทที่ 45 เผชิญหน้าตอนนี้บรรยากาศมันเปลี่ยนไปพร้อมกับความน่าอึดอัด บดินทร์ปิดปากเงียบกริบ ไม่แม้แต่จะอธิบายอะไรให้แป้งปั้นฟัง เธอเองก็ไม่อยากเซ้าซี้อะไรเขามาก"แป้งว่าแป้งกลับก่อนดีกว่าค่ะ""เดี๋ยว!" ชายหนุ่มรั้งตัวแฟนสาวมากอดไว้แน่น และแนบใบหน้าลงกับหน้าอกแป้งปั้น "…" บดินทร์กอดแป้งปั้นแน่นขึ้นและหลับตาลงช้าๆ โดยไม่พูดอะไร'อย่าหวั่นไหวกับอะไรที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตฉันได้ไหม..ขอร้อง'เขาขอร้องแป้งปั้นในใจและคลายอ้อมกอดออกช้าๆ"กลับบ้านดีๆ นะ ฉันคงไม่ได้ลงไปส่งเธอหน้าบ้าน""ค่ะ แป้งให้คนที่บ้านมารับ ไม่ต้องห่วงหรอก" บดินทร์พยักหน้ารับหงึกๆ แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากแล้วรั้งตัวแฟนสาวเข้ามากอดและหอมขมับบางหนักๆ ทำเหมือนที่เคยทำ"ไม่ต้องห่วงฉันนะ""ค่ะ"'จะรีบจัดการกับความรู้สึกนี้ให้เร็วที่สุด ขอบคุณที่..เธออยู่ข้างๆ ฉันตลอด'คำพูดมากมายที่เขาไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ ทำได้เพียงสวมกอดแป้งปั้นเท่านั้น และหวังว่าเธอจะเข้าใจในการกระทำเขา"กลับแล้วนะคะ""อืม.." บดินทร์คลายอ้อมกอดออกช้าๆ และมองแป้งปั้นเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร เขาพ่นลมหายใจออกหนักๆ ที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจตัวเอง และกระแทกตัวนั่งลงบ

บทที่ 47 อยากรู้จักบดินทร์ผิวปากอย่างอารมณ์ดีพลางทำสีหน้าล้อเลียนแป้งปั้นด้วย"คนอะไรเจ้าเล่ห์ไม่พอแถมยังร้ายกาจอีกต่างหาก นี่เราหลวมตัวมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไงกัน" เธอดึงผ้าห่มมาห่อตัวเหมือนดักแด้สร้างใยคลุมรอบตัวเพื่อป้องกันอันตราย แต่ไม่นานบดินทร์ก็เปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกมาด้วยสภาพร่างกายที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนน้อยพันรอบเอวสอบอย่างหมิ่นเหม่"ไม่ไปอาบน้ำ หรืออยากให้อาบให้อีกรอบ?" รอยยิ้มร้ายกาจนั้นทำเอาไรขนอ่อนตามร่างกายแป้งปั้นลุกซู่ เธอทำหน้าเลิ่กลั่กแล้วรีบคลายผ้าห่มออกจากตัวแล้ววิ่งผ่านหน้าบดินทร์ซึ่งเขากำลังจะก้าวขึ้นมาบนเตียง เข้าห้องน้ำไปโดยเร็ว "หึหึ..ยัยตัวแสบ" บดินทร์แสยะยิ้มมุมปากแต่กลับต้องทำหน้าเหยเกเพราะลืมไปเสียสนิทว่สหมอห้ามไม่ให้แผลถูกน้ำ"พี่ดิน!" ไม่ทันไรแป้งปั้นก็เปิดประตูห้องน้ำออกมา เธอทำหน้าบึ้งใส่เขาแล้วชี้ไปที่แผลบนตัว "ลืมไปแล้วเหรอ ว่าตัวเองมีแผลถลอกเต็มตัวแบบนี้น่ะ แล้วยังจะ.." แป้งปั้นสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อระงับอารมณ์ "ห้ามไปไหน นั่งอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวจะออกมาทำแผลให้ ถ้าไม่ยอมฟังแป้ง แป้งจะจัดการพี่ดินให้เจ็บกว่านี้อีก"ไม่รู้ว่าคำพูดและสีหน้าแป้ง

บทที่ 49 ไม่ชอบแป้งปั้นวิ่งกระหืดกระหอบขึ้นโรงพักมา ตอนนี้เธออยู่ในชุดนักเรียนถูกระเบียบของโรงเรียนเอกชนดังและถูกเจ้าพนักงานที่อยู่เวรห้ามไว้"น้องมาทำอะไรที่นี่""หนูมาหาแฟนค่ะ พี่บดินทร์""อ๋อ แฟนนักศึกษาที่ก่อเรื่องทะเลาะวิวาทใช่ไหม ตอนนี้ทางเจ้าหน้าที่ได้จับกุมไว้ในห้องขังหนึ่ง แต่ต้องให้ผู้ปกครองมาประกันตัวพร้อมหลักทรัพย์หนึ่งหมื่นบ้าน""ผู้ปกครองเหรอคะ หนูประกันแฟนไม่ได้เหรอ" แป้งปั้นทำหน้าเป็นกังวล และเจ้าหน้าที่ก็ปฏิเสธและให้เหตุผล"ไม่ได้ครับ ต้องให้คนที่มีวุฒิภาวะกว่านี้ น้องยังเป็นนักเรียนอยู่เลยนิ""ค่ะ..ให้หนูเจอพี่บดินทร์ได้ไหม""ได้" ว่าจบเจ้าหน้าที่ก็พาเธอเดินไปที่ห้องฝากขังหนึ่ง แป้งปั้นหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มที่เห็นบดินทร์นั่งหันหลังพิงกรงเหล็กอยู่ สภาพใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเลือดถัดไปคือณดล สภาพเขาไม่ต่างจากบดินทร์มานัก "น้อง น้องบดินทร์น่ะ แฟนมาหา ได้ยินไหม"บดินทร์ค่อยๆ หันมามองแป้งปั้น "แป้ง..""พี่ดิน..เจ็บมากไหมคะ" หัวใจดวงน้อยเหมือนถูกบีบเคล้นอย่างหนัก เธอรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องที่เห็นแววตาผิดหวังของบดินทร์ แป้งปั้นจับกรงเหล็กไว้พลางยื่นมือไปหาแฟนหนุ่ม"ขอโทษ..ฉันทำ