All Chapters of ดวงใจอันธพาล NC25+: Chapter 61 - Chapter 70

บทที่ 60 เสียวซ่านพูดจบบดินทร์ก็ก้มลงมาจูบริมฝีปากจิ้มลิ้ม มันเป็นครั้งแรกที่แป้งปั้นได้ชิมน้ำของตัวเอง และเป็นครั้งแรกที่บดินทร์ทำแบบนี้กับเธอ มันร้อนวูบวาบไปหมดทั้งตัวจนไรขนอ่อนตามร่างกายลุกซู่"อื้อ~ พี่ดิน แป้งเสียว" แป้งปั้นหลุดเสียงครางหวานเมื่อถูกปลายนิ้วเรียวยาวขยี้จุดกระสันจนเธอตัวสั่นระริก แต่กลับถูกใจบดินทร์"เห็นไหมว่ามันก็เสียวเหมือนกัน แต่คงไม่เสียวมากเท่า..ไอ้นั้น" เมื่อพูดจบเขาก็จับให้แป้งปั้นอยู่ในท่าคุกเข่าแล้วให้เธอจับหัวเตียงไว้ ส่วนเขางัดแก่นกายออกจากสิ่งห่อหุ้มและใช้ปากกัดซองถุงยางอนามัย นำมันออกมาสวมใส่กับแก่นกายเหมือนที่เคยทำ"พี่ดิน พี่ดินกลัวแป้งเอาเชื้อโรคมาติดเหรอคะ""ไม่ใช่แบบนั้น ถ้าไม่ใส่เธอก็อาจจะท้องได้ อยากเป็นคุณแม่วัยใสรึไง" บดินทร์ถามกลับเสียงพร่าแล้วดันแก่นกายเข้าไปในช่องทางรักคับแคบที่ตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำหล่อเลี้ยงสีใสๆ เขาดันมันเข้าไปจนสุดความยาว"พะ..พี่ดิน อื้อ~" แป้งปั้นเปล่งเสียงครางหวานเมื่อถูกความเสียวซ่านตรงเล่นงานจุดกระสัน เธอบิดกายไปมาเบาๆ แต่บดินทร์กลับมองว่าเธอกำลังยั่วยวนเขา เลือดลมในกายสูบฉีดจนใบหน้าหล่อเหลาแดงซ่าน"เริ่มขยับแล้วนะ"

บทที่ 62 นาทีเฉียดตายเบิร์ดโอบเอวภรรยาสุดที่รักเดินเข้ามาในบ้านท่ามกลางความเงียบ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ และสังเกตเห็นสีหน้าลูกน้องไม่สู้ดีเท่าไหร่"แป้งปั้นกลับมารึยัง" มาเฟียใหญ่ถามเสียงเข้มพลางหันมาสบตากับป๋อมแป๋ม"ยังครับ" ลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยตอบเสียงเรียบด้วยความกล้าหาญ"ทำอะไรอยู่ที่ไหนนะลูกคนนี้ นับวันยิ่งเอาใหญ่ ตั้งแต่คบกับไอ้นั่นยิ่งดื้อ""ปล่อยลูกบ้างเถอะค่ะ ยัยแป้งโตแล้ว รู้จักเอาตัวรอดเก่งด้วย ไม่ต้องห่วงหรอก" พอได้ฟังภรรยาพูดแบบนั้นเบิร์ดจึงคลายสีหน้าลง แต่ในตอนที่จะเดินเข้าไปในบ้านหางตาก็เหลือบเห็นรองเท้าแตะที่แป้งปั้นชอบใส่"หรือแป้งปั้นกลับมาแล้ว ไปตามลงมากินข้าวหน่อย" เบิร์ดสั่งลูกน้องแล้วเดินอาดๆ ไปที่ห้องรับประทานอาหาร ก็วันนี้เขากับภรรยาตั้งใจออกไปคุยงานกับลูกค้าแต่ลูกค้าดันไม่สบายกะทันหันเลยต้องยกเลิกนัดทั้งหมดในวันนี้ "แต่เดี๋ยว! ไม่ต้องไปเดี๋ยวฉันไปตามลูกเอง" ลูกน้องที่ตั้งท่าจะไปเรียกแป้งปั้นที่ห้องนอนรีบเบรกหัวทิ่มเบิร์ดเดินอาดๆ ขึ้นมาชั้นสองโดยที่ป๋อมแป๋มยืมมองอยู่ด้านล่าง เธอรู้สึกตะหงิดใจอยู่ไม่น้อย ปกติลูกสาวจะต้องวิ่งลงมารับพ่อกับแม่แต่วันนี้แป้งปั้นกลับเง

บทที่ 64 เปิดใจเคลียร์"แต่ห้ามลืมสัญญานะ ที่บอกจะพาไปเที่ยวกับพี่ๆ น่ะ" แป้งปั้นรีบทวงสัญญาเพราะกลัวว่าบดินทร์จะลืม"จะลืมได้ไง หาวันเวลาไว้ให้แล้ว""เย้ๆ พี่ดินน่ารักที่สุดเลย" แป้งปั้นกระโดดกอดคอแฟนหนุ่มพร้อมทั้งหอมแก้มเขาโดนไม่อายสายตาใคร "ใจดีกับหนูแบบนี้ไปนานๆ นะคะ" เสียงหวานๆ ของคนรักทำให้บดินทร์อมยิ้มตาม"ก็อย่าดื้อสิ ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้บ่อยๆ" เขาวางมือลงบนศีรษะทุยเล็กก่อนที่จะพาแป้งปั้นไปซื้อลูกลิ้นทอดที่เธออยากกินหนึ่งชั่วโมงต่อมา"เบบี๋..วันนี้นอนด้วยกันที่นี่ดีไหม" บดินทร์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่หันมาถามแฟนสาว เขาเพิ่งนึกได้ว่าวันนี้มีงานต้องทำมากมายและอยากมีเพื่อนคุย"ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อตามมายิงหัวพี่ดินหรอก""อืม เข้าใจแล้ว" บดินทร์ทำหน้าผิดหวังแล้วหันมาทำงานต่อโดยที่แป้งปั้นนอนทำการบ้านอยู่บนเตียงนอนเขา "คืนนี้ต้องทำงานคนเดียวทั้งคืนเลยอะ คงเหงาน่าดู ไม่มีเด็กตัวเล็กๆ มาพูดเจื้อยแจ้วข้างหู""ไม่ต้องพูดให้แป้งใจอ่อนหรอกค่ะ แป้งไม่อยากเห็นพี่ดินกลายเป็นศพต่อหน้า" บดินทร์พ่นลมหายใจออกหนักๆ ด้วยความเซ็งแล้วทำงานต่อจนถึงหนึ่งทุ่ม เขาปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊กแล้วเลื่อนเก

บทที่ 66 เกิดเรื่องแป้งปั้นพาแฟนหนุ่มมานั่งเล่นที่โต๊ะ รอพ่อคุยกับญาติผู้ใหญ่ที่เคารพ แต่เธอก็เห็นสีหน้าที่ดูอึดอัดของบดินทร์"พี่ดินโอเคไหมคะ" แป้งปั้นจับมือหนาไว้แน่น"เนกไทมันรัดคอนิดหน่อยน่ะ แต่ฉันไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องห่วงหรอก""กลับบ้านกันไหม" แป้งปั้นย่นหัวคิ้วถาม"ไม่เป็นไรเลย มันก็สนุกดี ได้เห็นอะไรแปลกใหม่และได้เรียนรู้ว่าการอยู่ในสังคมแบบนี้ต้องวางตัวยังไง" บดินทร์ยิ้มให้แป้งปั้นเพื่อไม่ให้เธอเป็นกังวลจนเกินไป แต่จริงๆ แล้วเขาก็ชอบนะ เพราะเหมือนได้มาเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่น มันแตกต่างจากที่ที่เขาเคยอยู่มาก"แป้งกลัวพี่ดินไม่ชอบ รู้แบบนี้แป้งไม่พาพี่ดินมาดีกว่า""เฮ้ย..ไม่เป็นไรจริงๆ ดีซะอีกได้กินไวน์ฟรี" บดินทร์หัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาดื่ม หางตาเขาเหลือบเห็นลูกน้องของเบิร์ดกำลังเดินตรงมาหา"คุณหนูครับ นายใหญ่บอกอย่าเดินไปไหนไกล""ทำไมเหรอ""…" บดินทร์วางแก้วไวน์ลงแล้วจับมือแป้งปั้นไว้แน่น ฟังลูกน้องเธอพูดด้วยความตั้งใจ"นายใหญ่เกรงว่าจะมีคนมาทำร้ายคุณหนูครับ""อ๋อ..แป้งไม่ไปไหนหรอก จะนั่งอยู่กับพี่ดินที่นี่" แป้งปั้นกระชับมือหนาจับไว้แน่นกว่าเดิม บดินทร์เ

บทที่ 68 เปิดใจบดินทร์ได้ยินหมดทุกอย่างที่ทั้งสามคุยกัน เขานั่งถอนหายใจยาวๆ และฉากที่แป้งปั้นถูกทำร้ายก็ฉายวนเข้ามาในหัวพานทำให้น้ำตาเขาไหลไม่รู้ตัว"เราสามารถรักคนคนหนึ่งได้มากขนาดนี้เลยเหรอ" เขาถามตัวเองเสียงเบาและยกมือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้าย จดจำความเจ็บปวดในช่วงเวลานั้นได้เป็นอย่างดี มันเหมือนไม่มีอากาศหายใจ เหมือนใจจะขาดที่เห็นคนรักถูกทำร้ายต่อหน้า"เป็นไร เจ็บแผล?" ทัดเทพเดินเข้ามาพร้อมกับชุดคนไข้ลายการ์ตูนน่ารักๆ "ที่คลินิกมีแต่ลายแบบนี้ ไม่ว่ากันใช่ไหม""ไม่ครับ ขอบคุณนะครับ" เขาขอบคุณทัดเทพอีกครั้งแล้วไปเปลี่ยนชุดใหม่ ทัดเทพแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะพูดขึ้นลอยๆ"การจะพิชิตใจคนบางคน มันไม่ได้ยากอย่างที่นายคิดหรอก มันเป็นเรื่องง่ายนิดเดียว""…"?"หึหึ..ฉันว่าคนฉลาดอย่างนายต้องคิดออกแน่นอน" หมอหนุ่มขยิบตาให้แล้วออกมาเพื่อให้บดินทร์พักผ่อน "ไม่กลับบ้านกลับช่องรึไง" ทัดเทพถามเบิร์ดกับอ๊อฟที่ยังนั่งอยู่ด้วยกัน"ยังก่อน" อ๊อฟตอบเสียงเรียบแต่เบิร์ดกลับนั่งทำหน้าขรึมไม่พูดจาอะไร"ไม่กลับไปปลอบใจลูกเมียบ้างเหรอ" ทัดเทพเตะเท้าลูกน้องเบาๆ พลางเลิกคิ้วให้"ยังครับ ตอนนี้ทุกอย่างโอเคแล้ว แป้งปั