บททั้งหมดของ ดวงใจอันธพาล NC25+: บทที่ 31 - บทที่ 40

บทที่ 30 ว่าที่ลูกสะใภ้เด็กสาวก้มหน้าลงเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แต่สายป่านก็ชวนเธอคุยจนต้องเงยหน้าขึ้นมา คนตัวโตที่นั่งมองอยู่ยิ้มไม่หุบ คล้ายว่าเขากำลังพอใจที่เห็นเธอตกที่นั่งลำบากแม้จะส่งสายตาขอความช่วยเหลือก็ตามหลายนาทีที่แป้งปั้นนั่งเรียนกับสายป่านโดยที่บดินทร์ก็นั่งฟังไปด้วย แต่ระหว่างนั้นเพื่อนก็โทรมาหลายสายแต่เขาไม่ได้รับเพราะไม่อยากละสายตาไปจากแป้งปั้นเลย"หิวไหมลูก" สายป่านเงยหน้าขึ้นถามลูกชายและแป้งปั้น ทั้งสองมองหน้ากันเงียบๆ ก่อนที่บดินทร์จะเป็นคนตอบก่อน"หิวนิดหน่อยครับ หิวไหม" เขาหันมาถามแป้งปั้น"นิดหน่อยค่ะ" เธอตอบกลับอย่างยิ้มๆ แล้วเรียนต่อ"งั้นไปทำอะไรมาให้กินนะ" บดินทร์อาสาเข้าครัวแต่ด้วยความเกรงใจทำให้แป้งปั้นเบรกเขาไว้ทัน"แป้งว่าแป้งสั่งข้าวมากินเองดีกว่าค่ะ ไม่อยากรบกวนพี่ดินกับคุณแม่""รบกงรบกวนอะไรลูก หนูเป็นแฟนพี่เขาก็เหมือนเป็นลูกแม่ด้วย ไปเถอะไปหาอะไรกินดีกว่า ไม่ต้องไปซื้อให้เสียตังค์"ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มให้กับคำพูดของแม่แต่อีกฝ่ายกลับทำหน้ามู่ทู่แล้วเดินมาหยิกแขนบดินทร์เบาๆ"ไม่ห้ามแถมยังพอใจอีก พี่ดินเป็นคนแบบนี้นี่เอง""ก็ฉันไม่ได้บังคับแม่พูดสักหน

บทที่ 32 ความลับธันวาวิ่งกระหืดกระหอบมาหาเพื่อนๆ พลางชี้นิ้วไปที่หน้าต่างห้องบดินทร์ทำให้กาแฟหกเละเทะหมด"อะไรของมึงเนี่ย ใจเย็นก่อนได้ไหม ไม่ได้แดกแล้วกาแฟกู" ปกป้องรับแก้วกาแฟจากธันวามาวางไว้ก่อนแล้วเงยหน้ามองหน้าต่างห้องบดินทร์ตามที่เพื่อนบอก "ไหน อะไร กูไม่เห็นมีส้นตีนอะไรเลย""แต่กูเห็นจริงๆ นะเว้ย กูเห็นผู้หญิงผมยาวยืนมองกูอยู่ในห้องไอ้ดิน""…" บดินทร์นั่งเงียบ เขาตวัดสายตามองเพื่อนอย่างนึกรำคาญ "ปัญญาอ่อนอีกคนแล้วเหรอ ผีพ่อมึงสิมาหลอกคนตอนกลางวัน""ดิน มึงไม่เชื่อกูเหรอ งั้นเราขึ้นไปดูกัน!" ธันวาตั้งท่าไม่ยอมอย่างเดียว ก็เพื่อนๆ ไม่ยอมเชื่อเขานิ แค่คำพูดของเขาก็ทำให้เพื่อนอีกสี่คนพยักหน้ารับพร้อมกับลุกขึ้นยืนพร้อมเพรียงกัน"ไปดูให้มันจบๆ" โอโซนพูดขึ้นตามด้วยปรินที่หยิบขนมขึ้นมาคาบไว้แล้วชูหมัดขึ้น"แดกก่อนค่อยพูด" ปกป้องทำหน้าระอาใส่ปริน"กูจะต่อยแม่งให้หน้าหงายเลย กล้าดียังไงมาหลอกเพื่อนกู" ปรินกัดฟันแล้วเดินมากอดคอธันวา ขุนเขากับโอโซนต่างพร้อมใจกันส่ายหน้าไปมาเบาๆ แต่จู่ๆ บดินทร์ก็พูดขัดขึ้น"ห้องกูไม่ใช่สถานที่เด็กเล่น มันจะไปมีอะไรกูก็เพิ่งลงมาจากห้อง ถ้ามีจริงๆ กูก็ต้องเห

บทที่ 34 คู่อริจิ้มๆแป้งปั้นจิ้มเอวบดินทร์เบาๆ แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากชายหนุ่มอย่างที่คิดไว้ เธอหันมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่มีใครสนใจแล้วจึงก้มลงแล้วกระซิบถามบดินทร์"อยากกินขนมไหม แป้งซื้อขนมมาให้ด้วยนะ" แป้งปั้นหยิบถุงขนมอีกถุงออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้บดินทร์ ชายหนุ่มหยุดนิ่ง ปรายตามองคนตัวเล็ก"เอาขนมมาล่อว่างั้น?""เปล่าค่ะ แต่ซื้อมาให้เฉยๆ แล้วทำไมต้องทำหน้าบึ้งด้วย ไม่ชอบเหรอ""ไม่ชอบ" บดินทร์บอกพร้อมกับแย่งถุงขนมมาเปิดกินคนเดียว "ไม่ชอบที่เธอทำตัวสนิทสนมกับคนอื่นไปทั่ว""คนอื่นเหรอ ไม่เห็นมีคนอื่นเลยนิคะ มีแต่คนกันเองทั้งนั้นเลย" แป้งปั้นตอบกลับทันทีและคำตอบนั้นช่างไม่น่าฟังเอาเสียเลย บางครั้งเขาก็มีคำถามมากมายที่อยากจะถามแป้งปั้น แต่พอได้รับคำตอบจากปากเธอก็รู้สึกเกิดคำถามใหม่ๆ ขึ้นมาซ้ำๆ จนบางทีเขาก็งงว่าแป้งปั้นเป็นคนยังไงกันแน่ "คิ้วชนกันอีกแล้วนะคะ คิดอะไรอยู่เหรอ""เปล่า ไปนั่งไกลๆ หน่อยไปเดี๋ยวน้ำมันเครื่องกระเด็นถูก" บดินทร์เอ่ยบอกคนตัวเล็กเสียงเข้มพร้อมกับวางถุงขนมลงบนเก้าอี้ข้างตัว ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ แป้งปั้นถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินออกมานั่งกินขนมกับพี่ๆ ต่อ"พรุ่งนี

บทที่ 36 ข้อตกลงใหม่เด็กสาวทำหน้าบึ้งแล้วแกะมือหนาออกจากข้อมือตัวเอง เธอมองหน้าบดินทร์โดยที่ไม่เอ่ยอะไรแล้วยกมือขึ้นมาลูบผมเบาๆจนกระทั่งเห็นแผลเป็นบนศีรษะข้างขวาของบดินทร์"รอยแผลนี่เกิดจากความใจร้อนใช่ไหม""อืม""แล้วทำไมไม่บอกให้เพื่อนไปช่วย ทำไมต้องทำแบบนั้นคนเดียว""เจ็บคนเดียวเพื่อนก็ดูแลได้ แต่ถ้าเจ็บกันหมดทุกคนใครจะมาดูแล" แป้งปั้นยอมกับคำตอบของบดินทร์ เธอพ่นลมหายใจออกเบาๆ แล้วผละมือออกจากศีรษะบดินทร์แต่ทว่าเขากลับจับมือเธอไว้แน่น "บางทีเรื่องทุกอย่างมันก็ควรจบที่คนคนเดียว""แป้งว่า.." แป้งปั้นสบตากับบดินทร์อีกครั้ง เธอชักมือกลับมาวางข้างลำตัว แล้วจึงหันมาหยิบเอาหนังสือและกระเป๋าสะพาย "แป้งจะกลับบ้านแล้ว พี่ดินกลับไปเถอะ วันนี้แป้งให้คนที่บ้านมารับแล้วค่ะ" บดินทร์ถอนหายใจ ก่อนที่จะคว้าแขนแป้งปั้นแล้วพาเธอเดินออกมาจากตรงนั้น เดินตรงไปหารถมอเตอร์ไซค์คู่ใจเขา"อยู่นิ่งๆ""พี่ดินทำตามอำเภอใจแบบนี้ไม่ได้นะ แป้งไม่ใช่หุ่นยนต์ที่จะให้พี่สั่งทำอะไรก็ได้""อย่าดื้อ""พออธิบาย พอพูดอะไรก็ว่าแป้งดื้อ เมื่อคืนก็รอแล้วก็ไม่โทรมาหา พี่เป็นคนยังไงกันแน่" สุดท้ายแล้วแป้งปั้นก็ยอมพูดว่าจริงๆ แ

บทที่ 38 ลึกซึ้งแป้งปั้นเบือนหน้าหลบสายตาที่บดินทร์มองมา เธอเผลอครางเบาๆ เมื่อถูกความคับแน่นเล่นงาน ทั้งรู้สึกเจ็บแสบและรู้สึกแปลกๆ"อืม.." บดินทร์ครางเบาๆ ก่อนที่จะเร่งจังหวะการกระแทกกระทั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ แป้งปั้นหลับตาแน่น เปล่งเสียงครางออกมาสุดเสียงด้วยความเจ็บปนเสียวจากการปรนเปรอของชายหนุ่ม"พี่ดิน..อื้อ~ แป้งรู้สึกแปลกๆ อ๊า~" เด็กสาวตวัดแขนขึ้นมากอดชายหนุ่มไว้หลวมๆ จังหวะการกระแทกกระทั้นที่หนักหน่วงขึ้นทำให้เธอจิกเล็บลงบนแผ่นหลังกำยำจนเกิดรอยแผลเป็นทางยาว บดินทร์ขบกรามแน่น มองทางเชื่อมต่อของเขาและเธอด้วยความพอใจก่อนที่จะหยุดชะงัก "ทำไมเหรอคะ..อื้อ!!" แป้งปั้นเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อถูกความเสียวซ่านเล่นงาน จู่ๆบดินทร์ก็ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยจุดกระสันของเธอแล้วส่งนิ้วที่เปื้อนเลือดบริสุทธิ์เข้าปากอย่างหิวกระหายแป้งปั้นหลับตาพริ้มรับสัมผัสวาบหวามจากบดินทร์อย่างเต็มใจ แต่ตอนนี้ช่องทางรักเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อจากการถูกเสียดสีเป็นเวลานาน แถมเลือดแดงสดกับน้ำหล่อลื่นที่ภายในขับออกมายังเปรอะเปื้อนกลีบดอกไม้งามอวบนูนอีกปลายนิ้วแกร่งค่อยๆ ระรัวจุดกระสันแป้งปั้นแล้วลูบไล้เนินเนื้ออวบนูน สัมผั