บททั้งหมดของ ดวงใจอันธพาล NC25+: บทที่ 11 - บทที่ 20

บทที่ 10 ใกล้วันละนิดบดินทร์นิ่งงันไปพักใหญ่จนโอโซนต้องยื่นมือมาตีแขนเขาเบาๆ เพื่อให้เพื่อนได้สติ แต่คนที่ถูกจ้องด้วยสายตาดุดันกลับขนลุกซู่ไปทั้งตัว แป้งปั้นหันหน้ามามองพริกแกงกับหลานชายของเธออย่างรู้กัน ไม่ว่าใครก็รู้สึกแบบเดียวกับเธอ"ขึ้นรถเลยครับ ขึ้นเลยๆ" ปกป้องตะโกนมาจากด้านหลังทำให้ทุกคนทยอยขึ้นไปจับจองที่นั่งของตัวเอง แป้งปั้นก้าวเท้าขึ้นมาได้หนึ่งข้างก็พบว่าตัวเองต้องนั่งเบาะข้างบดินทร์เพราะพริกแกงก็นั่งกับหลานไปแล้ว เธอทำหน้าลำบากใจใส่พริกแกงแล้วจำใจนั่งลงบนเบาะข้างบดินทร์ซึ่งเป็นเบาะริมประตูพอดี"พี่ขออนุญาตนับคนก่อนออกรถนะครับ" ปกป้องนับจำนวนและให้ขานชื่อจนมาถึงแป้งปั้น "น้องตุ๊กตาบาร์บี้""เอ่อ..เรียกแป้งปั้นก็ได้ค่ะ""น้องแป้งปั้น""มาค่ะ" ทันทีที่แป้งปั้นขานรับเสียงหวานทั้งสี่หนุ่มก็หลุดขำในลำคอด้วยความเอ็นดู เด็กสาวทำหน้าเลิ่กลั่กหันกลับไปมองรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ด้านหลังด้วยความอายแล้วก้มหน้า เมื่อเช็กจำนวนคนเสร็จเรียบร้อยรถตู้คันสีขาวก็เคลื่อนตัวออกจากจุดรวมพล บรรยากาศภายในรถไม่ได้ดูน่าอึดอัดเพราะมีโอโซนที่นั่งข้างคนขับเป็นดีเจเปิดเพลงเพราะให้ฟังตลอดทางที่ไปจังหวัดน่าน

บทที่ 12 ติดฝนด้วยกันเช้าวันต่อมาทุกคนกินข้าวและเตรียมพร้อมที่จะออกไปจุดบริการ แป้งปั้นถักผมเปียน่ารักและสวมหมวกสีชมพู เป็นที่สะดุดตาของบรรดาหนุ่มๆ จนละสายตาไปจากใบหน้าจิ้มลิ้มไม่ได้"มีอาหารตาแบบนี้ค่อยยังชั่วหน่อย นึกว่าจะไม่มีอะไรให้ดูแล้ว""ดูนมฉันไหม" กาเนสเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกับโอโซนเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆ แต่โอโซนกลับส่ายหน้าอย่างระอาแล้วยื่นมือไปดันศีรษะเธอเบาๆ"ทุเรศ นมมึงเล็กกว่ากำปั้นกูอีกอีเนส""ชิ! เดี๋ยวไปทำนมมาเมื่อไหร่กูจะเอาฟาดหน้ามึง""เออๆ กูรอแล้วกัน" ทั้งสองหยอกล้อกันเสร็จก็รีบขึ้นรถกระบะผู้ใหญ่บ้าน แป้งปั้นนั่งท้ายกระบะกับรุ่นพี่ทุกคน เธอยิ้มบางๆ มองวิวสองข้างทางอย่างหลงใหล ก่อนที่จะสะดุดตากับฝูงกระบือที่กำลังเดินต่อแถวกันอยู่ข้างทาง เธออมยิ้มแก้มแทบปริแล้วหันมามองหน้าบดินทร์ รอยยิ้มก่อนหน้านี้หายไปทันทีเมื่อเห็นสีหน้าดุดันของฝ่ายตรงข้ามขับรถมาไม่นานก็ถึง ทั้งหกหนุ่มพร้อมกันยิ้มกว้างเมื่อเห็นชาวบ้านเอารถมาใช้บริการเยอะกว่าที่คิด พวกเขารีบขนของบางส่วนลงแล้วรับรถจากชาวบ้านไปซ่อมอย่างตั้งใจ แป้งปั้นอมยิ้มจนตาหยีกับภาพตรงหน้า เธอลืมภาพความโหดร้ายที่พวกเขาเคยยกพวกตีกันไ

บทที่ 14 ผลัดกันดูแล"อื้อ~" แป้งปั้นเปล่งเสียงครางอื้อในลำคอ แล้วพลิกตัวนอนหงาย ด้วยเพราะมีไข้ต่ำๆ เธอจึงไม่สบายตัว แต่เสียงครางอื้อเมื่อครู่ก็ทำให้บดินทร์ที่ยังไม่หลับรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิ"เป็นอะไร" บดินทร์เอ่ยถามแป้งปั้นเสียงเรียบ เด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็รีบตอบเพราะไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ด้วย"แป้งปวดหัวนิดหน่อยค่ะ เอ่อ..ทำไมพี่ดินไม่ไปทำงานหรือว่าไม่สบายเหมือนกัน" แป้งปั้นเอียงคอถามเสียงเบา"อืม ฉันไม่ค่อยสบาย แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก""ค่ะ"ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปเอากระปุกยาพาราพร้อมกับน้ำดื่มมายื่นให้แป้งปั้น"กินซะ แล้วนอนพัก""ขอบคุณค่ะ""อืม" เขาเดินไปเก็บที่นอนตัวเองก่อนจะเดินออกมาสูบบุหรี่ด้านนอกโดยไม่ทันสังเกตว่าแป้งปั้นมองไม่ละสายตาบดินทร์พ่นลมหายใจออกหนักๆ ควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งออกจากปากเขา ขณะนั้นธันวากับปรินก็เข้ามา พวกเขาขับมอเตอร์ไซค์ผู้ใหญ่มิ่งมาจอดตรงหน้าบดินทร์"เป็นไงบ้าง อาจารย์ให้พวกกูมาถามข่าวมึงกับน้องแป้ง เอากับข้าวมาให้ด้วย บดินทร์รับปิ่นโตจากมือเพื่อนแล้วเอ่ยตอบ"กูโอเคแล้ว แต่..เธอยังไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ กูกำลังจะออกไปหาพวกมึงพอดี""ไม

บทที่ 16 แค่สงสัยบดินทร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันมามองแป้งปั้นอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ได้มองหน้าแต่กลับมองไปที่หน้าอกเธอ ก่อนจะเอ่ยตอบแป้งปั้นเสียงเรียบ"จริงด้วยสิ สีแดง""อ๊ะ! อะ..ไอ้คนลามก""ถ้าฉันลามก เธอดูสายตาไอ้พวกไม่ลามกนั่นก่อน" บดินทร์ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาที่ถูกแป้งปั้นด่ามาแบบนั้น พอเธอหันไปมองรุ่นพี่ทุกคนก็ต้องรีบกอดตัวเองไว้ "เห็นแล้วใช่ไหม" บดินทร์เหยียดยิ้มเหนือกว่าแล้วก้าวเข้ามายืนตรงหน้าแป้งปั้น ก่อนที่จะก้มหน้าลงจนใบหน้าเขาเสมอกับใบหน้าจิ้มลิ้มเด็กสาว"ทะ..ทำอะไรเหรอคะ""ฉันไม่น่าโปรดสัตว์เลย""ว่าแป้งเป็นสัตว์เหรอ""อยู่กันสองคน ฉันว่าตัวเองมั้ง""พี่ดิน!""ไปไกลๆ ตีนหน่อยไป" บดินทร์ตัดรำคาญด้วยการไล่ให้แป้งปั้นไปไกลๆ แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เด็กสาวทำหน้าบึ้งตึงเดินตึงตังมาหาพริกแกง"เป็นไง ทำไมหน้าบึ้งแบบนี้""ก็ไม่เป็นไง พี่ดินคนปากร้าย""เขาด่าแกเหรอ" พริกแกงเอ่ยถามเสียงเรียบพลางชะเง้อมองตามหลังบดินทร์ซึ่งเขากำลังเดินไปหาเพื่อนอยู่ "หรือว่าพี่เขา..ทำเรื่องไม่ดีกับแก""ไม่ได้ทำอะไรเลย" แป้งปั้นตอบเสียงหน่ายแล้วเอนตัวมาพิงพริกแกงอย่างหมดแรง "มีคนเห็นหน้าอกฉันแล้

บทที่ 18 ซ้อมแต่ง(งาน)แป้งปั้นนิ่งงันกับคำคำนั้น เธอมองหน้าบดินทร์อย่างมึนงงแต่จะเอ่ยถามก็ไม่ทันแล้วเพราะโอโซนเดินเข้ามาก่อน"ไปช่วยงานตรงโน้นหน่อยดิ เดี๋ยวกูเคลียร์งานตรงนี้เอง" บดินทร์พยักหน้าให้เพื่อนแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้น เขากระตุกยิ้มมุมปากจนเพื่อนที่เห็นถึงกับมึนงง"ไอ้เหี้ยดินมันยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงวะ" ขุนเขากระซิบเสียงเบาถามปกป้องที่นั่งทำงานอยู่ด้วยกัน ปกป้องหรี่ตามองบดินทร์อย่างครุ่นคิดแล้วตอบคำถามขุนเขา"มันอาจจะมีแผนร้ายกาจ""แผนอะไร คนอย่างมันเนี่ยนะมีแผนร้ายกาจ""กูเดาเอา อย่าไปสนใจเลย ทำงานดีกว่าเดี๋ยวก็ถึงเวลาแล้วเนี่ย" เมื่อได้ฟังแบบนั้นขุนเขากับปกป้องจึงรีบเคลียร์งานที่ทำค้างไว้ให้เสร็จแล้วไปช่วยเพื่อนๆสองชั่วโมงต่อมาพิธีการต่างๆ เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว นักศึกษาที่มาออกค่ายอาสาต่างเข้ามานั่งล้อมวงกันซึ่งตรงกลางคือบายศรีทำจากใบตองขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยดอกไม้บ้านๆ ที่ชาวบ้านต่างเก็บมาประดับให้สวยงาม"ดิน ขยับไปหน่อยลูก" อาจารย์เอ่ยบอกบดินทร์ที่นั่งอยู่ริมสุดให้ขยับไปให้ชิดกับรุ่นพี่ซึ่งคนคนนั้นคือแป้งปั้น พวกเขามองหน้ากันแล้วค่อยๆ ขยับเข้ามาหากัน โอโซนยิ้มจน