บทที่ 14 ผลัดกันดูแล"อื้อ~" แป้งปั้นเปล่งเสียงครางอื้อในลำคอ แล้วพลิกตัวนอนหงาย ด้วยเพราะมีไข้ต่ำๆ เธอจึงไม่สบายตัว แต่เสียงครางอื้อเมื่อครู่ก็ทำให้บดินทร์ที่ยังไม่หลับรู้สึกตัว เขาลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิ"เป็นอะไร" บดินทร์เอ่ยถามแป้งปั้นเสียงเรียบ เด็กสาวได้ยินแบบนั้นก็รีบตอบเพราะไม่คิดว่าจะมีคนอยู่ด้วย"แป้งปวดหัวนิดหน่อยค่ะ เอ่อ..ทำไมพี่ดินไม่ไปทำงานหรือว่าไม่สบายเหมือนกัน" แป้งปั้นเอียงคอถามเสียงเบา"อืม ฉันไม่ค่อยสบาย แต่ไม่ได้เป็นอะไรมาก""ค่ะ"ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปเอากระปุกยาพาราพร้อมกับน้ำดื่มมายื่นให้แป้งปั้น"กินซะ แล้วนอนพัก""ขอบคุณค่ะ""อืม" เขาเดินไปเก็บที่นอนตัวเองก่อนจะเดินออกมาสูบบุหรี่ด้านนอกโดยไม่ทันสังเกตว่าแป้งปั้นมองไม่ละสายตาบดินทร์พ่นลมหายใจออกหนักๆ ควันบุหรี่สีขาวพวยพุ่งออกจากปากเขา ขณะนั้นธันวากับปรินก็เข้ามา พวกเขาขับมอเตอร์ไซค์ผู้ใหญ่มิ่งมาจอดตรงหน้าบดินทร์"เป็นไงบ้าง อาจารย์ให้พวกกูมาถามข่าวมึงกับน้องแป้ง เอากับข้าวมาให้ด้วย บดินทร์รับปิ่นโตจากมือเพื่อนแล้วเอ่ยตอบ"กูโอเคแล้ว แต่..เธอยังไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ กูกำลังจะออกไปหาพวกมึงพอดี""ไม
บทที่ 15 เสื้อในสีแดงหลายนาทีต่อมาแป้งปั้นนั่งทำหน้าเหนื่อยล้าอยู่บนเก้าอี้หลังจากเพิ่งได้พักจากการตักอาหาร พริกแกงรีบหายาลดไข้กับน้ำดื่มมาให้เพื่อนรัก"กินยาก่อนนะ เดี๋ยวไข้ขึ้นอีก" แป้งปั้นรับยามาป้อนใส่ปากตัวเองแล้วดื่มน้ำตามแต่ทว่าหางตากลับเหลือบไปเห็นบดินทร์ซึ่งเขากำลังมองมาที่เธอโดยไม่รู้ตัวว่าแป้งปั้นเห็นเขาแล้ว เธอแกล้งวางขวดน้ำลงพลางทำเสียงเหนื่อยๆ กระแอมกระไอเบาๆ"กลับไปนี่พ่อแกคงไม่ดุนะ""ไม่หรอก พ่อไม่ใช่คนแบบนั้น" แป้งปั้นหันขวับไปมองบดินทร์จนชายหนุ่มน้ำพุ่งออกจากปากเพราะบดินทร์เพิ่งกระดกน้ำดื่มพอดี คนรับกรรมคือโอโซนที่นั่งอยู่ข้างๆ เขา"ไอ้เหี้ยดิน!" โอโซนปาดน้ำออกจากใบหน้าและผมด้วยสีหน้ายุ่งเหยิงในขณะที่ปกป้องกับธันวายิ้มกรุ้มกริ่มเพราะรู้ว่าบดินทร์กำลังเสียอาการ ก่อนที่ขุนเขาจะเดินเข้ามา ยื่นหน้ามาถามเพื่อนใกล้ๆ"อะไรวะ ยิ้มทำไมกันแล้วไอ้โชนเป็นห่าอะไรก่อน หน้าอย่างกับตูดลิง""มึงดูเพื่อนมึงก่อน""ใคร? ไอ้ดินเหรอ" ขุนเขาจ้องมองบดินทร์ที่กำลังดื่มน้ำอีกและเอียงคอถามบดินทร์ตรงๆ "ไอ้ดิน มึงหน้าแดงเพราะไข้ขึ้นหรือเขินอะไรวะ""เสือก อย่าเสือกได้ไหมวะ""เอ้า..นี่กูมาให้มึง
บทที่ 16 แค่สงสัยบดินทร์พยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันมามองแป้งปั้นอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ได้มองหน้าแต่กลับมองไปที่หน้าอกเธอ ก่อนจะเอ่ยตอบแป้งปั้นเสียงเรียบ"จริงด้วยสิ สีแดง""อ๊ะ! อะ..ไอ้คนลามก""ถ้าฉันลามก เธอดูสายตาไอ้พวกไม่ลามกนั่นก่อน" บดินทร์ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาที่ถูกแป้งปั้นด่ามาแบบนั้น พอเธอหันไปมองรุ่นพี่ทุกคนก็ต้องรีบกอดตัวเองไว้ "เห็นแล้วใช่ไหม" บดินทร์เหยียดยิ้มเหนือกว่าแล้วก้าวเข้ามายืนตรงหน้าแป้งปั้น ก่อนที่จะก้มหน้าลงจนใบหน้าเขาเสมอกับใบหน้าจิ้มลิ้มเด็กสาว"ทะ..ทำอะไรเหรอคะ""ฉันไม่น่าโปรดสัตว์เลย""ว่าแป้งเป็นสัตว์เหรอ""อยู่กันสองคน ฉันว่าตัวเองมั้ง""พี่ดิน!""ไปไกลๆ ตีนหน่อยไป" บดินทร์ตัดรำคาญด้วยการไล่ให้แป้งปั้นไปไกลๆ แล้วเดินออกมาจากตรงนั้น เด็กสาวทำหน้าบึ้งตึงเดินตึงตังมาหาพริกแกง"เป็นไง ทำไมหน้าบึ้งแบบนี้""ก็ไม่เป็นไง พี่ดินคนปากร้าย""เขาด่าแกเหรอ" พริกแกงเอ่ยถามเสียงเรียบพลางชะเง้อมองตามหลังบดินทร์ซึ่งเขากำลังเดินไปหาเพื่อนอยู่ "หรือว่าพี่เขา..ทำเรื่องไม่ดีกับแก""ไม่ได้ทำอะไรเลย" แป้งปั้นตอบเสียงหน่ายแล้วเอนตัวมาพิงพริกแกงอย่างหมดแรง "มีคนเห็นหน้าอกฉันแล้
บทที่ 17 อย่าไปบอกใครนะพรึบ!บดินทร์รีบดันตัวแป้งปั้นออกแล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ปรินอ้าปากค้างแต่ก็ถูกบดินทร์ปิดปากไว้ในตอนที่เขาจะหันไปบอกเพื่อน"ถ้ามึงพูดแม้แต่คำเดียว กูจะฆ่ามึง""นี่มึงกล้าขู่กูเหรอวะ" ปรินทำหน้านิ่งถามกลับแต่กลับถูกบดินทร์ตีหน้าผากเบาๆ "ไอ้เหี้ยดิน แต่เมื่อกี้มึงกับน้องแป้ง…จะ..อุ๊บ!" บดินทร์รีบปิดปากปรินอีกครั้งแล้วลากตัวเพื่อนออกมาจากตรงนั้น"กูบอกว่าห้ามพูดไง""ก็กูเห็นมึงกับน้องแป้งจูบกัน""อุบัติเหตุ ไม่ได้ตั้งใจ""อ๋อ..เหรอ อุบัติเหตุเหรอ" ปรินแสยะยิ้มมุมปากแล้วทำเนียนเดินเข้ามานอนขณะเดียวกันบดินทร์เองก็ทำหน้าเลิ่กลั่กเดินตามเพื่อนมาติดๆ แต่เมื่อครู่ริมฝีปากเขากับริมฝีปากแป้งปั้นก็กระทบกันแรงพอสมควร"ปากเธอเลือดออก""อ๋อ..ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวแป้งเช็ดเอง" ทั้งสองต่างเคอะเขินกันและกันจนทำอะไรไม่ถูก แป้งปั้นทำหน้าเลิ่กลั่กส่วนบดินทร์ไม่กล้ามองหน้าเด็กสาว เขาไม่เคยเสียอาการต่อหน้าผู้หญิงหนักขนาดนี้มาก่อน และนี่คงเป็นครั้งแรก"อืม งั้นฉันนอนก่อนนะ""..ค่ะ" ว่าจบบดินทร์ก็เดินไปที่นอนตัวเอง เขาล้มตัวนอนลงพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมโปง แป้งปั้นเองก็รีบล้มตัวนอนลงจนศีรษ
บทที่ 18 ซ้อมแต่ง(งาน)แป้งปั้นนิ่งงันกับคำคำนั้น เธอมองหน้าบดินทร์อย่างมึนงงแต่จะเอ่ยถามก็ไม่ทันแล้วเพราะโอโซนเดินเข้ามาก่อน"ไปช่วยงานตรงโน้นหน่อยดิ เดี๋ยวกูเคลียร์งานตรงนี้เอง" บดินทร์พยักหน้าให้เพื่อนแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้น เขากระตุกยิ้มมุมปากจนเพื่อนที่เห็นถึงกับมึนงง"ไอ้เหี้ยดินมันยิ้มแบบนี้หมายความว่ายังไงวะ" ขุนเขากระซิบเสียงเบาถามปกป้องที่นั่งทำงานอยู่ด้วยกัน ปกป้องหรี่ตามองบดินทร์อย่างครุ่นคิดแล้วตอบคำถามขุนเขา"มันอาจจะมีแผนร้ายกาจ""แผนอะไร คนอย่างมันเนี่ยนะมีแผนร้ายกาจ""กูเดาเอา อย่าไปสนใจเลย ทำงานดีกว่าเดี๋ยวก็ถึงเวลาแล้วเนี่ย" เมื่อได้ฟังแบบนั้นขุนเขากับปกป้องจึงรีบเคลียร์งานที่ทำค้างไว้ให้เสร็จแล้วไปช่วยเพื่อนๆสองชั่วโมงต่อมาพิธีการต่างๆ เตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้ว นักศึกษาที่มาออกค่ายอาสาต่างเข้ามานั่งล้อมวงกันซึ่งตรงกลางคือบายศรีทำจากใบตองขนาดใหญ่ ตกแต่งด้วยดอกไม้บ้านๆ ที่ชาวบ้านต่างเก็บมาประดับให้สวยงาม"ดิน ขยับไปหน่อยลูก" อาจารย์เอ่ยบอกบดินทร์ที่นั่งอยู่ริมสุดให้ขยับไปให้ชิดกับรุ่นพี่ซึ่งคนคนนั้นคือแป้งปั้น พวกเขามองหน้ากันแล้วค่อยๆ ขยับเข้ามาหากัน โอโซนยิ้มจน
บทที่ 19 เริ่มสนใจ"ฮะ..เฮ้ย! ไม่ใช่แบบนั้นนะน้องแป้ง" โอโซนรีบปฏิเสธแต่บดินทร์กลับมองไม่วางตาจนเขาต้องสะกิดเพื่อให้รู้ตัวแล้วยกมือปิดตาบดินทร์ ลากแขนเขาออกมาจากตรงนั้น"กูไม่ได้มองเสื้อใน" บดินทร์เอ่ยบอกเมื่อเห็นว่าโอโซนกำลังจะว่าให้ คนที่ตั้งท่าจะดุเพื่อนชะงักแล้วยื่นหน้ามาถามใกล้ๆ"แล้วมึงดูอะไรขนาดนั้น""ดูกางเกงชั้นในที่วางอยู่ข้างขาแป้งปั้น""ไอ้เวร หนักกว่าเมื่อกี้อีก""อืม กูขอตัวก่อน ยังไม่ได้เก็บกระเป๋าเลย" ว่าจบบดินทร์ก็เดินเข้ามาในบ้านอีกครั้ง คราวนี้แป้งปั้นกับพริกแกงเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เขาไม่หันไปมองพวกเธอแสร้งก้มหน้าก้มตาเก็บของอย่างเดียว เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้วก็รีบออกมา"คนโรคจิต!" เธอพึมพำเสียงเบาแล้วหันมากระซิบกระซาบกับเพื่อนรัก ขณะเดียวกันหนุ่มๆ ก็นั่งคุยกันอยู่ข้างนอก"พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว รู้สึกใจหายว่ะ" ปรินที่นอนอยู่บนเปลเอ่ยขึ้น เขาพ่นควันบุหรี่ออกจากปากพลางใช้เท้าถีบแคร่เพื่อไกวเปลเบาๆ ปกป้องนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนแคร่ก็พ่นลมหายใจออกหนักๆ"นั่นสิ แค่คิดว่าจะกลับไปเรียนเหมือนเดิมก็น่าเบื่อแล้ว""เออ จริงด้วย" ขุนเขาพูดแทรกขึ้นมาอีกเสียง เขาเอนหลังพิงต้นม
บทที่ 20 คุณครูประโยคนั้นทำหัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แป้งปั้นกดปิดโทรศัพท์มือถือแล้วสะบัดหน้ามามองเจ้าของข้อความด้วยความรู้สึกหลายอย่างที่ประเดประดังเข้ามาตอนนี้"ที่พิมพ์มาหมายความว่ายังไงคะ""ก็หมายความตามที่พิมพ์ไป ทำไมเหรอไม่เข้าใจหรืออ่านไม่ออก""พี่ดินแกล้งแป้งเหรอ""คุณหนูพูดว่าอะไรนะครับ" แป้งปั้นชะงักไปชั่วครู่กับคำถามของลูกน้อง เธอเอี้ยวหน้ามายิ้มหวานๆ ให้แล้วส่ายหน้าเบาๆ เป็นเชิงบอกว่าไม่ได้พูดอะไรก่อนที่จะหันกลับมากัดปากใส่บดินทร์ที่เอาแต่นั่งยิ้มเย้ยหยันอย่างพึงพอใจอยู่ข้างๆ แต่ไม่นานเขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาผู้หญิงคนหนึ่งแป้งปั้นมองตามตาปริบๆ และเอียงคอมองการกระทำที่แสนอ่อนโยนของบดินทร์ด้วยความสงสัย"กินอะไรดีครับ ไม่ต้องทำกับข้าวหรอก แวะกินข้าวเลยดีกว่า เดี๋ยวเหนื่อยอีก"'อ๋อ..แม่พี่ดินนี่เอง สวยเหมือนกันนะเนี่ย พี่ดินก็เหมือนแม่มากด้วย'แป้งปั้นหลุดยิ้มบางๆ ในขณะที่สายตายังจ้องมองสองแม่ลูกจนไม่ทันได้สังเกตว่าพ่อตัวเองก็เดินออกมาแล้วเหมือนกัน เบิร์ดมองตามสายตาลูกสาวและหยุดยืนมองบดินทร์กับแม่ครู่หนึ่ง"มองอะไรขนาดนั้นลูก""คุณพ่อ เสร็จแล้วเหรอคะ""ครับ กำลังมองใครอยู
บทที่ 21 ลูกสาวมาเฟียบดินทร์กับโอโซนเดินนำทุกคนมาที่เรือที่จะพาครอบครัวแป้งปั้นไปเที่ยวตามเกาะต่างๆ"ใส่นี่ไว้ครับ" บดินทร์แจกเสื้อชูชีพให้กับทุกคนจนมาถึงแป้งปั้น เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองไว้แล้วรับเสื้อมาจากบดินทร์"มาเดี๋ยวแม่ใส่ให้" ป๋อมแป๋มอาสาใส่เสื้อชูชีพให้ลูกสาวจนเสร็จขณะเดียวกันเบิร์ดก็สวมใส่เสื้อชูชีพเองเหมือนกัน เมื่อเสร็จแล้วเขาก็เดินมาหาลูกกับภรรยาแล้วเอ่ยถามบดินทร์เสียงเรียบ"ครูจะพาพวกเราไปไหนก่อน""เอ่อ..เรียกผมดินเฉยๆ ก็ได้ครับท่าน""อืม เรียกครูนั่นแหละดีแล้ว""ครับ เราจะพาไปดูปะการังก่อนครับ และดำน้ำดูปลา""เรื่องดำน้ำผมก็พอตัว แต่ลูกสาวกับภรรยาไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ คงต้องฝากครูช่วยดูแล้ว" เบิร์ดกระตุกยิ้มมุมปากให้บดินทร์แล้วหันมายิ้มให้ลูกสาวกับป๋อมแป๋ม ก่อนที่จะเดินอาจๆ ไปที่หัวเรือ แป้งปั้นก้มหน้างุดหมายจะเดินตามพ่อไปแต่บดินทร์กลับยกแขนขึ้นมากันไว้เสียก่อน"หันหลัง""คะ?""บอกให้หันหลังครับ" บดินทร์ออกคำสั่งเสียงเรียบ เมื่อแป้งปั้นหันหลังให้แล้วเขาจึงปรับสายตัวล็อกให้มันแน่นขึ้น ชายหนุ่มย่อเข่านั่งลงแล้วค่อยๆ สอดมือลงไปตรงกลางหว่างขาแป้งปั้นแล้วดึงเชือกขึ้นเล็