บทที่ 34 คู่อริ

บทที่ 34 คู่อริ

จิ้มๆ

แป้งปั้นจิ้มเอวบดินทร์เบาๆ แต่ก็ไม่ได้รับความสนใจจากชายหนุ่มอย่างที่คิดไว้ เธอหันมองซ้ายมองขวา เมื่อไม่มีใครสนใจแล้วจึงก้มลงแล้วกระซิบถามบดินทร์

"อยากกินขนมไหม แป้งซื้อขนมมาให้ด้วยนะ" แป้งปั้นหยิบถุงขนมอีกถุงออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้บดินทร์ ชายหนุ่มหยุดนิ่ง ปรายตามองคนตัวเล็ก

"เอาขนมมาล่อว่างั้น?"

"เปล่าค่ะ แต่ซื้อมาให้เฉยๆ แล้วทำไมต้องทำหน้าบึ้งด้วย ไม่ชอบเหรอ"

"ไม่ชอบ" บดินทร์บอกพร้อมกับแย่งถุงขนมมาเปิดกินคนเดียว "ไม่ชอบที่เธอทำตัวสนิทสนมกับคนอื่นไปทั่ว"

"คนอื่นเหรอ ไม่เห็นมีคนอื่นเลยนิคะ มีแต่คนกันเองทั้งนั้นเลย" แป้งปั้นตอบกลับทันทีและคำตอบนั้นช่างไม่น่าฟังเอาเสียเลย บางครั้งเขาก็มีคำถามมากมายที่อยากจะถามแป้งปั้น แต่พอได้รับคำตอบจากปากเธอก็รู้สึกเกิดคำถามใหม่ๆ ขึ้นมาซ้ำๆ จนบางทีเขาก็งงว่าแป้งปั้นเป็นคนยังไงกันแน่ "คิ้วชนกันอีกแล้วนะคะ คิดอะไรอยู่เหรอ"

"เปล่า ไปนั่งไกลๆ หน่อยไปเดี๋ยวน้ำมันเครื่องกระเด็นถูก" บดินทร์เอ่ยบอกคนตัวเล็กเสียงเข้มพร้อมกับวางถุงขนมลงบนเก้าอี้ข้างตัว ก่อนจะก้มหน้าทำงานต่อ แป้งปั้นถอนหายใจเบาๆ แล้วเดินออกมานั่งกินขนมกับพี่ๆ ต่อ

"พรุ่งนี