บททั้งหมดของ คัพ A ที่รัก: บทที่ 11 - บทที่ 20

“ไม่ต้องเลย เดี๋ยวก็หายไปเอาทิชชูยัดมาอีกหรอก” “สรุป นี่แกจะเอาแบบนี้จริงใช่ไหม” เก๋ไก๋เอ่ยถามอีกครั้ง “เอาจริงสิ เสียเวลายัดอยู่ตั้งนานสองนาน ทิชชูหมดไปตั้งหลายม้วน”วันเมษาส่งยิ้มหวานให้เก๋ไก๋ ก่อนจะจับหน้าอกเพื่อขยับทิชชูที่ยัดไว้ให้เข้าที่เข้าทางอีกครั้ง “จะว่าไปพอแกมีนม มันก็ดูมีอะไรๆ ขึ้นนะ” เฟื่องรัตน์ยืนกอดอกมองรูปร่างของวันเมษา ถ้าเพื่อนเธอมีหน้าอกที่ได้ขนาดเท่ากับทิชชูที่ยัดอยู่ตอนนี้ ก็คงเซ็กซี่ไปอีกแบบ “จริงเหรอเฟื่อง เพื่อนรักพูดได้ดีนะเนี่ย” คนถูกชมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “จริง…ดูเป็นผู้หญิงขึ้นมา อืม…หน่อยนึงไรงี้” แต่คำว่าหน่อยนึงของเฟื่องรัตน์ ก็ทำเอารอยยิ้มที่มีอยู่ก่อนนี้ของวันเมษาหุบลงทันที “แค่หน่อยเดียว” “เอาน่ะ ยังดีกว่าไม่มีเลยนะแก”“นี่ลงทุนยืนเมื่อยยัดทิชชูอยู่ตั้งนาน สรุปมีแค่หน่อยเดียว” วันเมษาเอ่ยอย่างเซ็งๆ มองหน้าเฟื่องรัตน์ที่ยังคงยิ้มให้ ก่อนที่เก๋ไก๋จะเอ่ยขัดคอสองสาวขึ้น “เอาน่ะๆ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว เดี๋ยวงานเลิกกันพอดี คราวนี้ยัยเอวาได้ฉีกยิ้มปากถึงใบหู เพราะคิดว่าแกปอดแหกไม่กล้าไปงาน” เฟื่องรัตน์พยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย “ใช่จริงด้วย”“ก่อนไป ฉันขอเข

เมื่อเดินกันจนครบรอบ วันเมษาและเอวาก็กลับมายืนยังจุดเดิม เพื่อฟังผลการตัดสิน ตอนนี้วันเมษาไม่ได้คิดถึงผลแพ้ชนะหรือของรางวัล เพราะในสมองคิดอยู่อย่างเดียว ว่าขอให้การประกวดนี้จบเสียทีเถอะ กระทั่งเสียงประกาศดังขึ้น“ผู้ชนะของเราในคืนนี้คือ คือ…คุณษาครับ” คำตัดสินที่ได้ยิน ทำเอาวันเมษาถึงกับอึ้งเพราะตกใจ ส่วนเอวานั้นยืนกำหมัดแน่น เพราะพ่ายแพ้ให้วันเมษาอีกครั้ง “เย้ๆ ยัยษาชนะจริงๆ ด้วย” เฟื่องรัตน์ยิ้มกว้างดีใจ ก่อนที่เก๋ไก๋จะเอ่ยขึ้น “ซ้ำแผลเก่ายัยเอวาชัดๆ”“สมน้ำหน้า” พูดจบเฟื่องรัตน์ก็หันไปเบ้ปากใส่เอวาอย่างสะใจ ก่อนจะมองไปยังวันเมษา ซึ่งตอนนี้สีหน้าของผู้ชนะนั้นดูจะงุนงงจนบอกไม่ถูก หน้าจะยิ้มก็ไม่เชิง ดูแหยๆ แปลกๆ วันเมษาส่งยิ้มแห้งๆ ให้ทุกคน อารมณ์เธอเหมือนหลายปีก่อน ตอนที่รุ่นพี่ประกาศว่าเธอคือดาวคณะไม่มีผิด พอหันไปมองเอวาก็เห็นจ้องมองเธอตาเขียว ถ้ากระโจนเข้ามาฉีกเนื้อเธอได้ เอวาคงทำไปแล้ว เอวาอยากฟังเหตุผลว่าเพราะอะไรเธอถึงแพ้วันเมษา แต่กลับไม่มีใครให้คำตอบได้ ก่อนจะมีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น ว่าที่พวกเขาเลือกวันเมษาเพราะเธอดูสดใส เหมาะกับชุดบิกินี่แบบที่เธอเลือกสวมมาวันนี้ แต่เอวากล

“ก็ได้ค่ะ งั้นษาจะกลับพรุ่งนี้เช้า”“ขอบคุณมากครับคุณษา” “ไม่เป็นไรค่ะ” วันเมษาเอ่ยรับ แม้จะรู้สึกเฟลกับงานปาร์ตี้ แต่อย่างน้อยๆ การแสดงความรับผิดชอบของศิวะ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เป็นคนก่อเรื่อง ก็ทำให้เธอรู้สึกดีกับการต้องอยู่ต่อที่นี่ ส่วนเจ้าชายขี่ม้าขาว ที่หายหน้าไปตั้งแต่วันเมษารู้สึกตัวเพราะกลัวทำให้เธออาย ตอนนี้ก็ชะเง้อมองข้ามกำแพงห้องพักของตัวเองมายังห้องพักของ วันเมษาและเพื่อนๆ กระทั่งเห็นศิวะเดินกลับออกมาจึงรีบสลายตัว ทั้งๆ ที่ใจนั้นห่วงวันเมษามาก แต่ธาวินก็เลือกที่จะขอห่วงแบบห่างๆ  ข้าวของที่เฟื่องรัตน์ขนไปไว้ที่หน้าล็อบบี้ ตอนนี้ถูกขนกลับมาที่ห้องพักโดยพนักงานของทางรีสอร์ต ตามด้วยบรรดาอาหารทั้งของคาวและของหวาน ไหนจะเครื่องดื่มครบเซ็ตที่ศิวะสั่งมาให้เป็นกรณีพิเศษแต่แทนที่จะกินหรือดื่มของอภินันทนาการ วันเมษากลับกำลังนั่งเคาะนิ้วกับโต๊ะท่าทางครุ่นคิด ไม่กลับตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะไม่อย่างนั้นเอวาคงได้ใจกว่าเดิม ที่ทำให้เธอ

บทที่ 17 ศิวะยิ้มออก เมื่อรู้จากพนักงานว่าเช้านี้ วันเมษาและเพื่อนอีกสองคนยังไม่ได้เช็กเอาท์แต่อย่างใด แถมยังบอกว่าจะค้างที่นี่ต่อ ศิวะจึงสั่งให้ลูกน้องเตรียมงานปาร์ตี้อีกหนึ่งคืน โดยหวังว่าคืนนี้จะไม่มีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้นอีก ซึ่งก็เข้าทางวันเมษาพอดี ส่วนธาวินที่วันนี้ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ออกไปเดินเล่นดูพระอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นขอบทะเล รับอากาศสดชื่นยามเช้าให้ชุ่มปอดเสียหน่อย ขณะที่สายตาก็สอดส่ายมองหาคนที่อยากเห็นในเช้านี้ แต่กลับไม่เห็นเธอออกมาเดินเล่นอย่างที่คิด หรือเพราะยังคงอายกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน พอคิดเรื่องนี้ รอยยิ้มกลับผุดขึ้นบนใบหน้า เพราะในสมองกำลังหวนคิดถึงรอยจูบจากริมฝีปากอิ่ม ที่ทำเอาเขาแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะหลับตาลงทีไร ภาพริมฝีปากของวันเมษาก็ตามมาตอกย้ำ แม้จะรู้ว่านั่นคือจูบเพื่อผายปอดเธอก็ตาม ธาวินหัวเราะให้ตัวเอง ที่ยังคงคิดเพ้อเจ้อกับเรื่องนี้อยู่ ก่อนจะเดินกลับเข้ารีสอร์ต แต่เท้าเจ้ากรรมกลับมาหยุดอยู่หน้าห้องที่วันเมษาพัก สองจิตสองใจว่าจะเข้าไปข้า

“เฮ้ย…ยัยษา แกคิดดีๆ นะ คิดให้ถี่ถ้วน นั่งคิดนอนคิด อย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบมาตัดสินแทนหน้าอกแบนๆ น้อยๆ ของแกนะ มันไม่ยุติธรรม” คำพูดของเก๋ไก๋ทำเอาเฟื่องรัตน์ส่ายหน้าให้ ก่อนจะผลักให้หลีกไปอีกทาง “ปลอบได้ดีมากแกยัยเก๋ไก๋ หลีกไป” เมื่อผลักเก๋ไก๋เสร็จ เฟื่องรัตน์ก็จับวันเมษาให้หันมามองหน้าเธอตรงๆ “ษา…คิดใหม่ คิดให้ดีๆ ทำนมเลยนะแก ถ้าพูดผิดฉันให้โอกาสพูดใหม่” “ฉันคิดดีแล้วจริงๆ ฉันจะไปทำนม ลบปมด้อยออกไปจากชีวิตตัวเองเสียที”“ทำไมต้องลบปมด้อยด้วย ถ้าเพราะยัยเอวา แกไม่ต้องห่วง ฉันว่าป่านนี้คงกลัวแกจนขี้ขึ้นสมอง ไม่มากวนใจอีกหรอก” เก๋ไก๋ถามจริงจัง เพราะไม่อยากให้วันเมษาทำแบบนี้เพื่อเอาชนะเอวา “แกสองคนฟังฉันนะ ตั้งแต่ถูกพี่วีณ์บอกเลิกด้วยเหตุผลสุดห่วย ไหนจะถูกยัยเอวาตอกย้ำเรื่องหน้าอก สร้างเรื่องให้ฉันอายคนไปทั่ว ฉันจะเอาคืนทั้งสองคนให้มากกว่านี้ เพราะหลังจากผ่าตัดเสริมหน้าอก ฉันจะทำให้พี่วีณ์เขี่ยยัยเอวาลงกระป๋อ