บทที่ 13 เวอร์จิ้น

เมื่อเดินกันจนครบรอบ วันเมษาและเอวาก็กลับมายืนยังจุดเดิม เพื่อฟังผลการตัดสิน ตอนนี้วันเมษาไม่ได้คิดถึงผลแพ้ชนะหรือของรางวัล เพราะในสมองคิดอยู่อย่างเดียว ว่าขอให้การประกวดนี้จบเสียทีเถอะ กระทั่งเสียงประกาศดังขึ้น

“ผู้ชนะของเราในคืนนี้คือ คือ…คุณษาครับ” คำตัดสินที่ได้ยิน ทำเอาวันเมษาถึงกับอึ้งเพราะตกใจ ส่วนเอวานั้นยืนกำหมัดแน่น เพราะพ่ายแพ้ให้วันเมษาอีกครั้ง 

“เย้ๆ ยัยษาชนะจริงๆ ด้วย” เฟื่องรัตน์ยิ้มกว้างดีใจ ก่อนที่เก๋ไก๋จะเอ่ยขึ้น 

“ซ้ำแผลเก่ายัยเอวาชัดๆ”

“สมน้ำหน้า” พูดจบเฟื่องรัตน์ก็หันไปเบ้ปากใส่เอวาอย่างสะใจ ก่อนจะมองไปยังวันเมษา ซึ่งตอนนี้สีหน้าของผู้ชนะนั้นดูจะงุนงงจนบอกไม่ถูก หน้าจะยิ้มก็ไม่เชิง ดูแหยๆ แปลกๆ 

วันเมษาส่งยิ้มแห้งๆ ให้ทุกคน อารมณ์เธอเหมือนหลายปีก่อน ตอนที่รุ่นพี่ประกาศว่าเธอคือดาวคณะไม่มีผิด พอหันไปมองเอวาก็เห็นจ้องมองเธอตาเขียว ถ้ากระโจนเข้ามาฉีกเนื้อเธอได้ เอวาคงทำไปแล้ว 

เอวาอยากฟังเหตุผลว่าเพราะอะไรเธอถึงแพ้วันเมษา แต่กลับไม่มีใครให้คำตอบได้ ก่อนจะมีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น ว่าที่พวกเขาเลือกวันเมษาเพราะเธอดูสดใส เหมาะกับชุดบิกินี่แบบที่เธอเลือกสวมมาวันนี้ แต่เอวากลับตอบกลับไปว่าไร้สาระเสียนี่ เพราะวันเมษาแทบไม่มีอะไรโดดเด่นให้มอง ไม่เหมือนเธอที่สวยไปทั้งตัวก็ว่าได้ 

คำพูดของเอวา ทำให้กรรมการคิดว่าพวกเขานั้นคิดถูกแล้วที่ให้วันเมษาเป็นผู้ชนะ เพราะต่อให้เอวาจะสวย เซ็กซี่ขนาดไหน แต่มองไปนานๆ กลับเบื่อ ไม่ได้มีเสน่ห์มากมายอย่างที่เจ้าตัวคิด สวยพลาสติกหรือจะสู้สวยจากธรรมชาติ ที่สำคัญไปกว่าเหตุผลใดๆ คือคืนนี้กรรมการส่วนใหญ่เป็นสุภาพสตรี มีหรือที่พวกเธอจะให้เอวาเป็นผู้ชนะ ขืนเป็นแบบนั้นเอวาได้เชิดจนคอหักกว่าเดิมเป็นแน่ 

“ยัยษา!” เอวาเอ่ยอาฆาต เป็นไงเป็นกัน เธอจะทำให้วันเมษาอับอายอย่างถึงที่สุด 

พิธีกรขอให้วันเมษาและเอวาเดินรอบสระกันอีกครั้ง ซึ่งก็เข้าทางเอวา เพราะจังหวะที่กำลังจะเดินสวนกันนั้น เธอก็จงใจเดินชนหัวไหล่ของวันเมษาในช่วงที่เธอเผลออย่างแรง 

นั่นทำให้คนที่เดินอยู่ริมสระว่ายน้ำด้านในเสียหลัก โอนเอนจะล้มไม่ล้ม เอวาเหมือนจะใจดีรีบยื่นมือไปคว้าตัววันเมษาไว้ แต่จุดที่เธอคว้ากลับเป็นตัวเสื้อท่อนบนของชุดว่ายน้ำซึ่งเป็นยางยืด บวกกับแรงโน้มถ่วงของวันเมษาที่ตอนนี้ตัวเอียงสี่สิบห้าองศา มือสองข้างก็ไขว่คว้าหาที่ยึดเกาะเพื่อไม่ให้หล่นลงไปยังสระว่ายน้ำ 

แต่ความหวังดีประสงค์ร้ายของเอวา ก็ทำร้ายวันเมษาชนิดที่ไม่น่าจะให้อภัยได้เลยในชาตินี้ เพราะยิ่งเธอคว้าเสื้อวันเมษาไว้แน่นเท่าไหร่ นั่นยิ่งทำให้ตัวเสื้อท่อนบนยืดออก ยืดออก จนเห็นหน้าอกที่ไร้อาภรณ์ปกปิด หนำซ้ำทิชชูที่ยัดไว้เพื่อเพิ่มความดูมๆ ก็กำลังจะหล่น ทิชชูบางแผ่นที่เสริมตอนกำลังจะออกจากห้องพัก เริ่มปลิวไปตามแรงลม

“พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกด้วย” วันเมษาได้แต่คิดในใจ ทุกอย่างตอนนี้เกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนเธอตั้งรับไม่ทัน 

สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ สร้างความอับอายให้คนหน้าอกคัพเอที่อยากดูมๆ เป็นคัพดี จนต้องอาศัยทิชชูมาเป็นตัวช่วยก็อยากมีอุปกรณ์ล่องหนในมือเสียตอนนี้ เธอจะได้หายไปที่ไหนก็ได้ หายไปตอนนี้ได้ยิ่งดี 

 “ษา” เก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์ที่เห็นเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้น ว่าเอวานั้นจงใจทำลายชื่อเสียงและภาพลักษณ์ของวันเมษา เอ่ยเรียกชื่อเพื่อน แล้วรีบเดินเข้ามาหาหวังช่วย 

“ลาก่อน นะษา” เอวายิ้มมุมปากอย่างสะใจ เมื่อแผนทำลายล้างวันเมษากำลังได้ผลดีเลิศ รับรองได้ว่าหลังจากเหตุการณ์วันนี้จบลง วันเมษาได้อับอาย ย้ายกลับไปอยู่บ้านเก่าแน่นอน เมื่อทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน เอวาก็ปล่อยมือ เสียงตูมใหญ่จึงดังขึ้นทันที 

วันเมษาจงใจทิ้งตัวลงไปก้นสระ นั่นเพราะเธอช็อกกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน อายจนไม่อยากกลับขึ้นไปบนผิวน้ำในตอนนี้ อายจนอยากหมดลมหายใจไปเสียด้วยซ้ำ ถ้าตอนนี้ตัวเธอไม่ได้อยู่ในน้ำ ใครต่อใครคงได้เห็นน้ำตาของความอับอาย 

ขณะที่วันเมษากำลังช็อก จงใจปล่อยตัวให้จมดิ่งลงก้นสระ เสียงตูมใหญ่ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งคนที่กำลังอยู่ในน้ำตอนนี้กลับไม่ได้ยิน เก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์ยืนตาค้าง เมื่อเห็นชายคนหนึ่งกระโดดลงไปในสระ เก๋ไก๋รู้ว่าชายคนนั้นคือใคร เธอเอ่ยสรรพนามที่ใช้เรียกเขาออกมาเบาๆ 

“หมอ” 

“แกรู้จักคนที่ลงไปช่วยษาเหรอเก๋ไก๋”

“อื้อ…แต่เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ไปช่วยษากันก่อน” ทั้งสองคนหยุดบทสนทนาไว้แค่นั้น ก่อนจะกุลีกุจอ รอช่วยอยู่ริมสระ 

ก่อนที่เฟื่องรัตน์จะหันขวับมาจ้องเอวาอย่างเอาเรื่อง ซึ่งคนถูกมองได้แต่ยักไหล่ให้ ก่อนจะเดินควงแขนปรวีณ์ออกไปจากงานปาร์ตี้ทันที ปรวีณ์นั้นเหลียวกลับมาดูด้วยสีหน้าเป็นห่วง แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา 

แม้ก้นสระจะมืด แต่สติสุดท้าย วันเมษาก็มองเห็นเงาของใครคนหนึ่งที่กำลังสะท้อนกับแสงไฟบนผืนน้ำ เงานั้นกำลังว่ายตรงมายังเธอ 

‘งื้อ…นี่ฉันกำลังตายแล้วเหรอ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เอาคืนยัยเอวา ทั้งๆ ที่นมยังแบน ทั้งๆ ที่ยังเวอร์จิ้น ทั้งๆ ที่ยังไม่มี สะ…สามี’ คิดมาถึงข้อนี้ สติของวันเมษาก็ดับวูบลงทันที