บทที่ 12 งานนี้ชนะใสๆ

“พี่วีณ์ไม่ตามเอวาคนรักไปเหรอคะ” 

“ไม่ละครับ” 

“เธอดูสนุกเนอะ เวลาได้แต่งตัวสวยๆ ได้อยู่ต่อหน้าผู้คนมากหน้าหลายตา โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าผู้ชาย” เก๋ไก๋เอ่ยนิ่งๆ วันเมษาจึงหันมาปราม 

“เก๋ไก๋” พูดจบก็ส่ายหน้าให้เพื่อนสนิท ตอนนี้วันเมษานั้นพอจะเดาความคิดของปรวีณ์ออก ที่มาทำดี เอาคอกเทลมาให้แบบนี้ คงเพราะต้องการเอาคืนเอวาเป็นแน่ 

“ษาสบายดีใช่ไหม”

“ค่ะ” 

“แต่งตัวแบบนี้ ษาก็ดูเซ็กซี่เหมือนกันนะ” น่าแปลกที่คำชมของปรวีณ์กลับไม่ได้ทำให้วันเมษารู้สึกดีอย่างที่คิด เธอทำเพียงส่งยิ้มจางๆ ให้เท่านั้น

แต่ภาพระหว่างปรวีณ์และวันเมษากลับตกอยู่ในสายตาของเอวา ต่อให้เธอไม่ได้พิศวาสปรวีณ์มาก แต่ก็ใช่ว่าคนอื่นๆ โดยเฉพาะวันเมษาจะเข้ามาเจ๊าะแจ๊ะได้ ผู้ชายของเธอต่อให้เธอไม่ต้องการ เขาก็ไปเป็นของคนอื่นไม่ได้ นั่นทำให้เอวาเดินปรี่เข้ามาหาทั้งสี่คนทันที

“คุยอะไรกันอยู่คะเนี่ย เอวาขอร่วมวงอีกสักคนจะได้ไหม” 

“ก็ไม่ได้คุยอะไรเป็นพิเศษ” น้ำเสียงตึงๆ ของเฟื่องรัตน์เอ่ยตอบ แต่เอวาก็เลือกที่จะไม่ให้ความสำคัญกับเสียงที่เธอคิดว่าเป็นเสียงนกเสียงกา

“ตายจริง! พึ่งสังเกต ษาทำไมนมเธอเบี้ยวๆ หรือว่าไปทำหน้าอกมา บอกแล้วไงว่าให้เลือกหมอดีๆ หน่อย ไม่ใช่อยากมีนมแต่ไม่ลงทุน” เอวาจงใจพูดเสียงดัง แทบจะกลบเสียงเพลงที่กำลังเปิดอยู่ตอนนี้ นั่นทำให้คนเกือบทั้งงานมองมายังวันเมษาเป็นตาเดียว 

“พูดบ้าอะไรของเธอยัยนมโตแต่ไม่มีสมอง” คราวนี้เก๋ไก๋ที่ยืนฟังมานานแล้วเอ่ยขึ้นบ้าง 

“ฉันพูดอย่างที่ตาเห็น ไม่ได้ทำจริงก็ไม่เห็นต้องเดือดร้อน”

“ฉันไม่ได้เดือดร้อนหรอก แต่รำคาญมากกว่า เลิกยุ่งกับพวกฉันสักทีจะได้ไหม ทำบุญกรวดน้ำให้ก็แล้ว ยังจะตามมาขอส่วนบุญอยู่ได้” เฟื่องรัตน์เอ่ยเสริม ก่อนจะมองเก๋ไก๋และเอวาสลับกัน จะว่าไปแล้วขนาดหน้าอกของสองคนนี้ก็พอฟัดพอเหวี่ยงกัน ถ้าเปิดศึกชิงเต้าทองคำ กรรมการคงตัดสินได้ยาก

“ฉันคนนะยะ ไม่ใช่ผีจะได้ตามขอส่วนบุญพวกหล่อน”

“อ้าวเหรอ ฉันก็นึกว่าใช่เสียอีก” พูดจบ เฟื่องรัตน์ก็จ้องตาเอวาตรงๆ เรื่องอะไรเธอต้องหลบ 

“หรือต่อให้ฉันเป็นผี ฉันก็คงเป็นผีที่สวยที่สุด ไม่เหมือนใครบางคน ที่ตอนนี้แห้ง เหี่ยว แบนยังไงตอนตายไปก็คงแห้งเหี่ยวและแบนหนักกว่าเดิม”เอวาเบ้ปาก ยักไหล่ให้วันเมษา บ่งบอกว่าแขวะเธอ

“ถ้าแขวะฉันแล้วระบบขับถ่ายเธอมันคล่อง ท้องไม่อืด ก็เชิญ เอาที่สบายใจ” วันเมษาส่ายหน้าให้ก่อนจะเดินไปเสียเอง นั่นยิ่งทำให้เอวาโมโห ทำท่าจะตามไปเอาเรื่องแต่กลับถูกปรวีณ์รั้งแขนเอาไว้ 

เฟื่องรัตน์และเก๋ไก๋รีบตามวันเมษาไปทันที ก่อนที่จะเลือกมุมสงบๆ อยู่กันสามคน ขนาดไม่ได้หาเรื่องก่อนแท้ๆ ยังมีคนมาชงให้ถึงที่ ปรวีณ์ก็เหลือเกิน นมบังตาหรือไง 

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ทำให้ปรวีณ์รู้สึกไม่ดีนัก ที่ลากวันเมษาเข้ามาเกี่ยวข้อง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาก็ทำไม่ดีกับเธอ ที่อยู่ๆ ก็บอกเลิกแล้วมาคบกับเอวา ชายหนุ่มพยายามหาจังหวะเข้าไปขอโทษแต่เอวากลับไม่เปิดโอกาสให้ทำอย่างที่ใจคิดได้เลย 

กระทั่งศิวะและหุ้นส่วนของรีสอร์ต เดินออกมาขอบคุณแขกทุกคน ก่อนจะเซอร์ไพรส์ด้วยการประกาศรายชื่อผู้ที่แต่งตัวได้ตรงใจและถูกใจทุกคนในงานมากที่สุดห้าอันดับ เพื่อจะเลือกว่าใครจะได้ที่หนึ่ง ซึ่งหนึ่งในห้ามีชื่อของวันเมษาร่วมอยู่ด้วย และคนที่ติดโผชนิดไม่ต้องเดาคือเอวา

 

“หา…ฉันเหรอ” วันเมษาชี้นิ้วมายังตัวเอง สีหน้าดูจะงุนงงว่าเป็นเธอไปได้ยังไง ถ้าเป็นสองสาวอย่างเก๋ไก๋หรือเฟื่องรัตน์จะยังไม่แปลกใจเท่านี้ 

“หูย…ฉันอยากเห็นหน้ากรรมการแล้วสิ ว่าคนไหนที่ทิชชูบังตา เลือกแกนิยัยษา” เฟื่องรัตน์เอ่ยแซว แล้วขยับมาใกล้ ก่อนจะเอาไหล่มาชนไหล่ของวันเมษาเบาๆ 

“ยัยเฟื่องบ้า” 

“ก็ยัดมาซะดูมๆ ขนาดนี้ล่ะมั้ง ถึงเข้าตากรรมการ” เก๋ไก๋อดไม่ได้ ขอแซวอีกคน 

“นั่น เป็นไปกับยัยเฟื่องอีกคนนะเก๋ไก๋” วันเมษาส่งค้อนให้เพื่อนอย่างอายๆ ใครจะไปคิดว่าคืนนี้เธอจะได้รับเลือก 

“เขาเรียกให้ออกไปโชว์ตัว ไปเลย” เฟื่องรัตน์ดันหลังวันเมษาให้เดินออกไปรวมกับอีกสี่คนที่เหลือ ทั้งห้าคนที่ถูกเลือกนั้น ต่างสวยและเซ็กซี่ในแบบของตัวเอง กระทั่งเริ่มโหวตอีกครั้ง จนเหลือสองคนสุดท้าย นั่นคือวันเมษาและเอวา

เอวาแอบชำเลืองมองวันเมษา หวนนึกถึงครั้งที่ยังเป็นน้องใหม่ ตอนนั้นเธอกับวันเมษาก็ยืนคู่กันแบบนี้ เพื่อรอคำตัดสิน ว่าใครจะได้เป็นดาวของคณะบริหารธุรกิจ และเป็นตัวแทนไปประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัย เอวาหวังเต็มเปี่ยมว่าเธอจะได้รับเลือก แต่สุดท้ายชื่อที่ประกาศออกมากลับเป็น วันเมษา

มาถึงตอนนี้ เอวาคนนั้นได้เปลี่ยนไปแล้ว เธอมั่นใจว่าคืนนี้ต้องชนะวันเมษา เพราะไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา เธอล้วนสวยโดดเด่นกว่าเป็นไหนๆ ทั้งสองต้องเดินรอบสระว่ายน้ำเพื่อเรียกคะแนนเป็นครั้งสุดท้าย โดยเอวาเดินไปทางซ้าย วันเมษาเดินไปทางขวา เพื่อทั้งคู่จะได้สวนกันตรงกลางพอดี 

วันเมษาไม่ค่อยชอบแบบนี้สักเท่าไหร่นัก แต่ก็ต้องเลยตามเลย เสียงเชียร์ดังขึ้นเป็นระยะๆ ได้ยินทั้งชื่อของเอวาและวันเมษาสลับกัน แต่ดูเหมือนชื่อของวันเมษานั้นจะดังกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ และเอวาก็ไม่อาจให้เกิดเหตุการณ์เดิมๆ ซ้ำสอง เธอต้องชนะ เธอจะไม่มีวันแพ้วันเมษาอีก 

“ษาสู้ๆ ฉันว่างานนี้แกชนะใสๆ” เสียงของเฟื่องรัตน์ดังขึ้น แต่คนที่กำลังเดินอยู่ตอนนี้กลับยิ้มเจื่อนๆ มาให้แทน