“พี่วีณ์ไม่ตามเอวาคนรักไปเหรอคะ” “ไม่ละครับ” “เธอดูสนุกเนอะ เวลาได้แต่งตัวสวยๆ ได้อยู่ต่อหน้าผู้คนมากหน้าหลายตา โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าผู้ชาย” เก๋ไก๋เอ่ยนิ่งๆ วันเมษาจึงหันมาปราม “เก๋ไก๋” พูดจบก็ส่ายหน้าให้เพื่อนสนิท ตอนนี้วันเมษานั้นพอจะเดาความคิดของปรวีณ์ออก ที่มาทำดี เอาคอกเทลมาให้แบบนี้ คงเพราะต้องการเอาคืนเอวาเป็นแน่ “ษาสบายดีใช่ไหม”“ค่ะ” “แต่งตัวแบบนี้ ษาก็ดูเซ็กซี่เหมือนกันนะ” น่าแปลกที่คำชมของปรวีณ์กลับไม่ได้ทำให้วันเมษารู้สึกดีอย่างที่คิด เธอทำเพียงส่งยิ้มจางๆ ให้เท่านั้นแต่ภาพระหว่างปรวีณ์และวันเมษากลับตกอยู่ในสายตาของเอวา ต่อให้เธอไม่ได้พิศวาสปรวีณ์มาก แต่ก็ใช่ว่าคนอื่นๆ โดยเฉพาะวันเมษาจะเข้ามาเจ๊าะแจ๊ะได้ ผู้ชายของเธอต่อให้เธอไม่ต้องการ เขาก็ไปเป็นของคนอื่นไม่ได้ นั่นทำให้เอวาเดินปรี่เข้ามาหาทั้งสี่คนทันที“คุยอะไรกันอยู่คะเนี่ย เอวาขอร่วมวงอีกสักคนจะได้ไหม” “ก็ไม่ได้คุยอะไรเป็นพิเศษ” น้ำเสียงตึงๆ ของเฟื่องรัตน์เอ่ยตอบ แต่เอวาก็เลือกที่จะไม่ให้ความสำคัญกับเสียงที่เธอคิดว่าเป็นเสียงนกเสียงกา“ตายจริง! พึ่งสังเกต ษาทำไมนมเธอเบี้ยวๆ หรือว่าไปทำหน้าอกมา บอกแล้วไงว่าให้เลือ
เมื่อเดินกันจนครบรอบ วันเมษาและเอวาก็กลับมายืนยังจุดเดิม เพื่อฟังผลการตัดสิน ตอนนี้วันเมษาไม่ได้คิดถึงผลแพ้ชนะหรือของรางวัล เพราะในสมองคิดอยู่อย่างเดียว ว่าขอให้การประกวดนี้จบเสียทีเถอะ กระทั่งเสียงประกาศดังขึ้น“ผู้ชนะของเราในคืนนี้คือ คือ…คุณษาครับ” คำตัดสินที่ได้ยิน ทำเอาวันเมษาถึงกับอึ้งเพราะตกใจ ส่วนเอวานั้นยืนกำหมัดแน่น เพราะพ่ายแพ้ให้วันเมษาอีกครั้ง “เย้ๆ ยัยษาชนะจริงๆ ด้วย” เฟื่องรัตน์ยิ้มกว้างดีใจ ก่อนที่เก๋ไก๋จะเอ่ยขึ้น “ซ้ำแผลเก่ายัยเอวาชัดๆ”“สมน้ำหน้า” พูดจบเฟื่องรัตน์ก็หันไปเบ้ปากใส่เอวาอย่างสะใจ ก่อนจะมองไปยังวันเมษา ซึ่งตอนนี้สีหน้าของผู้ชนะนั้นดูจะงุนงงจนบอกไม่ถูก หน้าจะยิ้มก็ไม่เชิง ดูแหยๆ แปลกๆ วันเมษาส่งยิ้มแห้งๆ ให้ทุกคน อารมณ์เธอเหมือนหลายปีก่อน ตอนที่รุ่นพี่ประกาศว่าเธอคือดาวคณะไม่มีผิด พอหันไปมองเอวาก็เห็นจ้องมองเธอตาเขียว ถ้ากระโจนเข้ามาฉีกเนื้อเธอได้ เอวาคงทำไปแล้ว เอวาอยากฟังเหตุผลว่าเพราะอะไรเธอถึงแพ้วันเมษา แต่กลับไม่มีใครให้คำตอบได้ ก่อนจะมีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น ว่าที่พวกเขาเลือกวันเมษาเพราะเธอดูสดใส เหมาะกับชุดบิกินี่แบบที่เธอเลือกสวมมาวันนี้ แต่เอวากล
“คุณษา คุณษา!” ธาวินตบใบหน้าของวันเมษาเบาๆ หลังจากพาเธอขึ้นจากน้ำเพื่อเรียกสติ เมื่อครู่นี้ จังหวะที่เขากำลังก้าวเข้ามาในงานปาร์ตี้ที่ยากจะเลี่ยง ก็เห็นว่าวันเมษากำลังหล่นลงไปในสระว่ายน้ำเข้า จากนั้นเขาก็กระโดดลงสระเพื่อช่วยเธออย่างไม่ลังเล“คุณษา” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกอีกครั้ง แต่เมื่อเธอไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ ธาวินจึงจำต้องผายปอดให้ภาพที่เกิดขึ้นขณะนี้ ทำให้เก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์มองหน้ากันปริบๆ แม้นี่จะเป็นการผายปอดเพื่อช่วยชีวิต แต่ลึกๆ มันก็อดที่จะรู้สึกเขินแทนเพื่อนรักที่ตอนนี้ยังไม่ได้สติ ถ้าตื่นมาแล้วรู้ตัวว่ามีชายนิรนาม ขี่ม้าขาวแล้วกระโดดน้ำดังตูมลงไปช่วย พร้อมทั้งทำการผายปอดให้อีก วันเมษาจะรู้สึกยังไง ก็ยากจะเดาใจได้ธาวินผายปอดวันเมษาอยู่สักครู่ เธอก็สำลักน้ำออกมาอย่างน่าสงสาร ก่อนจะตามมาด้วยเสียงไอติดต่อกันหลายครั้ง หน้าตาแดงก่ำไปหมด เก๋ไก๋กับเฟื่องรัตน์จึงรีบพยุงวันเมษาขึ้นนั่ง โดยที่เก๋ไก๋นั้นเอาตัวให้เพื่อนได้พิง“ษา…ษา เป็นยังไงบ้างแก” เก๋ไก๋ปัดหยดน้ำที่เกาะพรา
“ก็ได้ค่ะ งั้นษาจะกลับพรุ่งนี้เช้า”“ขอบคุณมากครับคุณษา”“ไม่เป็นไรค่ะ” วันเมษาเอ่ยรับ แม้จะรู้สึกเฟลกับงานปาร์ตี้ แต่อย่างน้อยๆ การแสดงความรับผิดชอบของศิวะ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้เป็นคนก่อเรื่อง ก็ทำให้เธอรู้สึกดีกับการต้องอยู่ต่อที่นี่ส่วนเจ้าชายขี่ม้าขาว ที่หายหน้าไปตั้งแต่วันเมษารู้สึกตัวเพราะกลัวทำให้เธออาย ตอนนี้ก็ชะเง้อมองข้ามกำแพงห้องพักของตัวเองมายังห้องพักของ วันเมษาและเพื่อนๆ กระทั่งเห็นศิวะเดินกลับออกมาจึงรีบสลายตัว ทั้งๆ ที่ใจนั้นห่วงวันเมษามาก แต่ธาวินก็เลือกที่จะขอห่วงแบบห่างๆข้าวของที่เฟื่องรัตน์ขนไปไว้ที่หน้าล็อบบี้ ตอนนี้ถูกขนกลับมาที่ห้องพักโดยพนักงานของทางรีสอร์ต ตามด้วยบรรดาอาหารทั้งของคาวและของหวาน ไหนจะเครื่องดื่มครบเซ็ตที่ศิวะสั่งมาให้เป็นกรณีพิเศษแต่แทนที่จะกินหรือดื่มของอภินันทนาการ วันเมษากลับกำลังนั่งเคาะนิ้วกับโต๊ะท่าทางครุ่นคิด ไม่กลับตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะไม่อย่างนั้นเอวาคงได้ใจกว่าเดิม ที่ทำให้เธอ
แต่เอวากลับไม่ได้ใจเย็นแบบนั้น เมื่อชายหนุ่มไม่ทำตามที่ขอ เอวาจึงผลักปรวีณ์ให้ลงไปนอนราบกับโซฟา ก่อนจะเป็นฝ่ายขึ้นมานั่งคร่อม โน้มตัวไปจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม ลิ้นแลกลิ้น ซึ่งปรวีณ์เองก็งัดประสบการณ์เรื่องเซ็กส์ที่เคยมีออกมาวาดลาดลายกับเอวา เพราะไม่อยากให้เธอคิดว่าเขานั้นด้อยกว่า แต่สุดท้ายปรวีณ์ก็เหมือนจะพ่ายแพ้“อ่า…เอวาครับ” สีหน้าของปรวีณ์ตอนนี้เหยเกกว่าเอวาเสียอีก ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นมาสบตาเธอ ก่อนที่จะหลับตาพริ้มรอรับสัมผัสด้วยใจที่เต้นแรง เพราะตอนนี้เอวากำลังนั่งคุกเข่า ใบหน้าของเธอนั้นอยู่ตรงกลางลำตัวเขา มือของเธอก็กำลังบีบคลึงกล่องดวงใจที่กำลังตื่นตัวเต็มที่เอวายิ้มหวานให้ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ รั้งกางเกงว่ายน้ำให้ออกจากตัวปรวีณ์ นั่นทำให้บางสิ่งบางอย่างผงาดท้าทายแรงโน้มถ่วงของโลก เอวาลอบกลืนน้ำลายเพราะขนาดของปรวีณ์นั้นออกจะใหญ่โตกว่าที่เธอคิดไว้เสียอีก แต่แทนที่จะกลัวเธอกลับชอบและอยากให้มันเข้ามาอยู่ในร่างกายเร็วๆจากสัมผัสด้วยมือ เอวาก็ค่อยๆ เปลี่ยนมาเป็นริมฝีปากและลิ้น ทุกสัมผัสที่เธอมอบให้ ทำเ
บทที่ 17ศิวะยิ้มออก เมื่อรู้จากพนักงานว่าเช้านี้ วันเมษาและเพื่อนอีกสองคนยังไม่ได้เช็กเอาท์แต่อย่างใด แถมยังบอกว่าจะค้างที่นี่ต่อ ศิวะจึงสั่งให้ลูกน้องเตรียมงานปาร์ตี้อีกหนึ่งคืน โดยหวังว่าคืนนี้จะไม่มีเรื่องวุ่นๆ เกิดขึ้นอีก ซึ่งก็เข้าทางวันเมษาพอดีส่วนธาวินที่วันนี้ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่ ออกไปเดินเล่นดูพระอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นขอบทะเล รับอากาศสดชื่นยามเช้าให้ชุ่มปอดเสียหน่อย ขณะที่สายตาก็สอดส่ายมองหาคนที่อยากเห็นในเช้านี้ แต่กลับไม่เห็นเธอออกมาเดินเล่นอย่างที่คิด หรือเพราะยังคงอายกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนพอคิดเรื่องนี้ รอยยิ้มกลับผุดขึ้นบนใบหน้า เพราะในสมองกำลังหวนคิดถึงรอยจูบจากริมฝีปากอิ่ม ที่ทำเอาเขาแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน เพราะหลับตาลงทีไร ภาพริมฝีปากของวันเมษาก็ตามมาตอกย้ำ แม้จะรู้ว่านั่นคือจูบเพื่อผายปอดเธอก็ตามธาวินหัวเราะให้ตัวเอง ที่ยังคงคิดเพ้อเจ้อกับเรื่องนี้อยู่ ก่อนจะเดินกลับเข้ารีสอร์ต แต่เท้าเจ้ากรรมกลับมาหยุดอยู่หน้าห้องที่วันเมษาพัก สองจิตสองใจว่าจะเข้าไปข้า
“จะมากไปแล้วนะ”“อย่าทรงกริ้วสิเพคะพระพันปี เดี๋ยวตีนกาขึ้น จะไม่งาม” ยิ่งล้อเอวามากเท่าไหร่ เฟื่องรัตน์ก็ยิ่งสนุกมากเท่านั้น แต่คนถูกล้อชักจะอดทนไม่ไหว หน้ายิ้มๆ ตอนนี้กลายมาเป็นบึ้งตึง“นี่หล่อน อยากเจอดีใช่ไหม” เอวาเงื้อมือขึ้นสูง หวังตบเฟื่องรัตน์ให้สักฉาด แต่กลับถูกวันเมษาเอ่ยดักเสียก่อน“จะโมโหไปทำไม ไหนๆ เธอก็แต่งชุดมาซะเต็มขนาดนี้แล้ว เอ้านี่ฉันให้” พูดจบวันเมษาก็ยื่นบางสิ่งบางอย่างให้เอวา“อะไร” เจ้าตัวเอ่ยถาม ทั้งๆ ที่ยังไม่รับสิ่งนั้น“แค่สายสะพายสวยๆ เหมาะกับคนสวยๆ อย่างเธอนะเอวา” เก๋ไก๋เอ่ยขึ้นบ้าง ก่อนจะจัดแจงสวมสายสะพายที่เธอลงทุนทำเองกับมือให้พระพันปีเอวาทันที“สายสะพาย คุณนายเสล่อ” ข้อความที่ปรากฏอยู่บนสายสะพาย ก็ทำให้เอวาส่งเสียงกรี๊ดออกมา จนใครต่อใครหันมาจับจ้องอีกครั้ง แขกส่วนใหญ่คือแขกกลุ่มเดิมของเมื่อคืน น่าแปลกที่พวกเขาไม่ได้รู้สึกสงสารเอวา กลับสะใจอยู่ลึกๆ ที่
“เฮ้ย…ยัยษา แกคิดดีๆ นะ คิดให้ถี่ถ้วน นั่งคิดนอนคิด อย่าเอาอารมณ์ชั่ววูบมาตัดสินแทนหน้าอกแบนๆ น้อยๆ ของแกนะ มันไม่ยุติธรรม” คำพูดของเก๋ไก๋ทำเอาเฟื่องรัตน์ส่ายหน้าให้ ก่อนจะผลักให้หลีกไปอีกทาง“ปลอบได้ดีมากแกยัยเก๋ไก๋ หลีกไป” เมื่อผลักเก๋ไก๋เสร็จ เฟื่องรัตน์ก็จับวันเมษาให้หันมามองหน้าเธอตรงๆ“ษา…คิดใหม่ คิดให้ดีๆ ทำนมเลยนะแก ถ้าพูดผิดฉันให้โอกาสพูดใหม่”“ฉันคิดดีแล้วจริงๆ ฉันจะไปทำนม ลบปมด้อยออกไปจากชีวิตตัวเองเสียที”“ทำไมต้องลบปมด้อยด้วย ถ้าเพราะยัยเอวา แกไม่ต้องห่วง ฉันว่าป่านนี้คงกลัวแกจนขี้ขึ้นสมอง ไม่มากวนใจอีกหรอก” เก๋ไก๋ถามจริงจัง เพราะไม่อยากให้วันเมษาทำแบบนี้เพื่อเอาชนะเอวา“แกสองคนฟังฉันนะ ตั้งแต่ถูกพี่วีณ์บอกเลิกด้วยเหตุผลสุดห่วย ไหนจะถูกยัยเอวาตอกย้ำเรื่องหน้าอก สร้างเรื่องให้ฉันอายคนไปทั่ว ฉันจะเอาคืนทั้งสองคนให้มากกว่านี้ เพราะหลังจากผ่าตัดเสริมหน้าอก ฉันจะทำให้พี่วีณ์เขี่ยยัยเอวาลงกระป๋อ
“ครับ” เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยรับ ก่อนจะเดินตามแม่เลี้ยงดุจดาวเข้าไปภายในบ้านส่วนพ่อเลี้ยงกำธรนั้นก็ยังคงนั่งนิ่ง ไม่ยอมสนทนากับธาวินสักเท่าไหร่นัก หนำซ้ำบางครั้งยังหันมาจ้องราวกับจับผิด“คบหากันตั้งแต่เมื่อไหร่”“ประมาณครึ่งปีครับ”“ทำงานอะไร หน้าอ่อนๆ แบบนี้คงยังเรียนหนังสืออยู่มั้ง” ขณะถาม พ่อเลี้ยงกำธรก็สบตาธาวินมาตรงๆ ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ได้หลบสายตาแต่อย่างใด“ผมเป็นหมอครับ ปีนี้อายุยี่สิบเก้า” คำตอบที่ได้ยิน ทำให้คนฟังพอใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็จะติก็แค่เรื่องอายุของธาวินที่น้อยกว่าวันเมษาบุตรสาวอยู่หลายปี“แต่ลูกสาวฉันปีนี้สามสิบสาม อายุห่างกันแบบนี้ไม่กลัวคนอื่นนินทา ว่าคบผู้หญิงแก่หรือไง” ประโยคนี้ดังไปถึงหูคนที่อายุสามสิบสามเข้าอย่างจังวันเมษาหน้ายู่ พ่อนะพ่อ เผาเธอซะได้“ไม่กลัวครับ”“อืม…แล้วนี่พ่อแม่ล่ะทำอะไร เป็นหมอเหมือนกันไหม”“ท่านสองคนเสียไปแล้วครับ”“มีพี่น้องกี่คน” คนถามยังคงยิงคำ
“บุกยังไงเพื่อน ขืนสุ่มสี่สุ่มห้า ให้ยัยจิ้งเข้าไปหาตอนนี้ มีหวังเขาได้ตอกหน้าหงายกลับมาน่ะสิ แถมนี่กำลังจะแต่งงานด้วย ขืนโผล่หน้าไปสารภาพรัก มีหวังได้หัวเราะเยาะเอา ดีไม่ดีว่าที่ภรรยาเขาได้จ้างคนมาตบ โทษฐานไปสร้างความรำคาญกับว่าที่สามีสุดหล่อ” คำพูดของพระแพงที่พอจะเดาความคิดของแฝดผู้พี่ออกนั้น ทำเอาคนฟังถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่“คิดแล้วก็กลับไปซดน้ำใบบัวบกแก้ช้ำในแป๊บ” นาราชาคอตก รู้สึกเศร้าใจกับความรักที่ไม่อาจสมหวังได้ของตน“อย่าพึ่งถอยสิแก” พระเพื่อนตบบ่าเล็กๆ ของนาราชาเบาๆ“ไม่ถอยได้ยังไง มองมุมไหน ฉันก็คงไม่สมหวังหรอก อกหักรักคุดต่อไปยัยจิ้งเอ๊ย”“เอาน่ะ ถ้าเป็นฉันนะ จะใช้เวลาที่เหลือก่อนที่คุณธามจะแต่งงานให้คุ้มค่าที่สุด เก็บเกี่ยวความสุขไว้ เพื่อรักษาแผลใจตอนเขาไม่โสดแล้ว” ฟังแบบนี้ใจของนาราชาก็ชื้นขึ้นมาได้หน่อย ก่อนจะดีดนิ้วราวกับคิดแผนอะไรดีๆ ออก“แกคิดแผนอะไรดีๆ ออกแล้วงั้นเหรอจิ้ง”“ต
วันเมษายื่นเรื่องขอลาออก พอเอาเข้าจริงเธอก็แอบใจหายอยู่ไม่น้อยที่ต้องกลับไปช่วยงานครอบครัวเช่นนี้ยังดีที่คนรักหนุ่มเข้าใจ ซึ่งก่อนที่ธาวินจะขึ้นไปเชียงใหม่เพื่อพาวันเมษาไปพบกับย่า ญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ รวมทั้งวันเมษาเองก็จะพาเขาไปพบครอบครัวของเธอด้วยเช่นเดียวกันนั้นแต่ก่อนอื่น เธอก็นัดหมายให้ธาวินได้พบกับเก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์อย่างเป็นทางการ เพื่อแนะนำชายหนุ่มให้เพื่อนสนิททั้งสองได้รู้จักในฐานะคนรู้ใจ เพราะก่อนหน้านี้ ธาวินเองก็ได้พาเธอไปเปิดตัวกลับกลุ่มเพื่อนสนิทของเขามาแล้ว ซึ่งหนึ่งในนั้นคือธาม คนที่เคยไปหาธาวินที่บ้านยามที่วันเมษาและธาวินพูดคุยกันนั้น สรรพนามที่พวกเขาเอ่ยเรียกอีกฝ่ายที่แสนจะน่ารัก ก็ทำเอาหนึ่งสาวแท้และหนึ่งสาวเทียมแอบอิจฉาแรง“พอมานั่งแนะนำตัวแบบนี้ ก็เขินเหมือนกันนะครับ” เสียงทุ้มของธาวินเอ่ยขึ้น เมื่อวันเมษาเอ่ยแนะนำเขาต่อหน้าเก๋ไก๋และเฟื่องรัตน์ว่าแฟน“เขินแล้วคุณหมอน่ารักออก รู้งี้จีบซะก็ดี” เก๋ไก๋เท้าคางเอ่ยขึ้น ขณะที่จงใจส่งสายตาโลมเลียม
เมื่อซื้อของเสร็จ ปรวีณ์ก็ตรงกลับบ้านทันที เสียงรถที่ได้ยิน ทำให้เอวารีบวางแก้วนมที่ดื่มไปได้เพียงครึ่งแก้วลงกับโต๊ะ ตรงหน้าคืออาการเช้าที่เธอฝืนกินไปได้เกือบหมด ก่อนจะลนลานหาทางทำลายหลักฐาน เพราะไม่อยากให้ปรวีณ์ได้ใจ หากรู้ว่าเธอดื่มนมและกินอาหารที่เขาเตรียมไว้ให้จังหวะที่เขาก้าวเข้ามาในห้องครัว เอวาก็จงใจเทนมลงในอ่างล้างจาน อาหารที่เหลือก็เทใส่ถังขยะ แล้วแสร้งทำท่าทางใช้กำปั้นทุบหน้าท้องตัวเอง“ทำอะไรน่ะเอวา” ปรวีณ์รีบเข้ามาห้ามเอวาทันที“รำคาญ เบื่อ ทำอะไรก็ไม่ได้ กินอะไรก็ไม่ได้ หรือต่อให้กินได้ก็อ้วกออกมาหมด เอวาไม่ชอบที่ต้องท้อง ไม่อยากท้อง ไม่อยากมีลูกเข้าใจไหม” ใช่ว่าเอวาอยากหงุดหงิดแบบนี้ แต่เพราะอะไรๆ หลายอย่างกำลังเปลี่ยน ไหนจะเรื่องงานที่คงต้องหยุดยาว ไหนจะรูปร่างที่คงต้องอ้วนกว่าที่เป็นอยู่ เธอจึงยังตั้งรับไม่ทัน“แต่เราทำให้เขาเกิดมาแล้ว” ชายหนุ่มพยายามข่มความไม่พอใจเอาไว้“เกิดแล้วไง เอวาไม่อยากได้ คลอดเมื่อไหร่ เราต่างคนต่างอยู่
“อื้อ” รับปากเสร็จก็ดีดตัวลงจากเตียงนอนอย่างว่องไว ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อล้างหน้าแปรงฟันเมื่อครู่ธาวินมาซะใกล้ ไม่รู้ได้กลิ่นปากเธอหรือเปล่า ว่าแล้วก็หยิบน้ำยาล้างปากขึ้นมากลั้วปากเพื่อเพิ่มความสดชื่นหลังแปรงฟันเสียหน่อย ก่อนจะแง้มประตูห้องน้ำ ก็สบตาเข้ากับธาวินที่นั่งหล่ออยู่บนเตียงนอนพอดีมองมุมไหนธาวินก็ดูดี ไม่รู้มาตกถึงท้องเธอได้ยังไง สงสัยเพราะพรหมลิขิต มั้ง!“มองผมแบบนี้ มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ษา” ขณะเอ่ยถามก็เดินตรงมาหาคนตัวเล็ก วันนี้เป็นวันหยุด เธอจึงสวมแค่เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้น ทำให้ธาวินได้เห็นอีกมุมของวันเมษา“แค่สงสัยว่าเรารักกันได้ยังไง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้า เราแทบไม่รู้จักกันเลย”“ต้องยกความดีให้คัพเล็กๆ ตรงนี้” ธาวินชี้นิ้วมายังหน้าอกของวันเมษา เธอจึงแยกเขี้ยวกลับไปให้“หมอทะลึ่ง”“หืมม์…เอ่ยคำต้องห้ามนะครับ”“ตั้งใจพูด เพร
เริ่มจากเสื้อตัวบนของเธอ ตอนนี้ถูกธาวินถอดออกไปแล้ว ตามด้วยกางเกงยีนส์สีเข้มที่เขาร่นลงไปกองไว้ตรงข้อเท้า ทำให้ตอนนี้บนตัวของวันเมษาเหลือแค่ชุดชั้นในสีขาว เข้าชุดกันเพียงสองชิ้นเท่านั้นธาวินไล้จูบคนรักสาวตั้งแต่ใบหน้า ลากสัมผัสกึ่งจมูกกึ่งปากร้อนๆ มาตามผิวขาวลออตาและหอมกรุ่นจนถึงลำคอ เนินอกคู่สวยที่ยังคงถูกปกป้องจากบราเซียร์ตัวจิ๋ว วันเมษาหายใจสะท้านยามที่ธาวินสัมผัสร่างกาย ก่อนจะอายเป็นทวีคูณเมื่อมองเห็นตัวเองผ่านกระจก แต่ไม่นานสติก็หลุดลอยจากสัมผัสของชายหนุ่มอีกครั้ง“พี่ษาของผม หอมไปทั่วตัว” คำชมของธาวินช่างแผ่วเบา แต่ทว่ากลับทำให้ร่างกายของวันเมษาตื่นตัว ก่อนจะสะดุ้งเมื่อรับรู้ว่าตอนนี้ธาวินกำลังใช้มืออีกข้างสัมผัสจุดกึ่งกลางลำตัวของเธอ“พี่วิน” วันเมษาเอ่ยเรียกชายหนุ่มเสียงแหบพร่า อารมณ์ปรารถนาเธอถูกปลุกปั่นจนลุกโชน ทำให้ทรมานเพราะต้องการให้เขาช่วยปลดปล่อย“ครับ” ขณะขานรับ ใบหน้าของธาวินอยู่ห่างจากหน้าอกของวันเมษาเพียงนิดเดียว ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดตะขอ นั่นทำให้บราเซ
ใกล้จะถึงเที่ยงคืน ธาวินก็ขับรถไปส่งวันเมษาถึงที่บ้าน เจ้าบ้านกล่าวคำล่ำลาแบบเขินๆ เพราะในใจยังไม่อยากให้คนรักหนุ่มกลับไปตอนนี้ แต่ก็อายที่จะเอ่ยชวนให้เขาค้างกับเธอธาวินเองก็อึกๆ อักๆ เหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด กระทั่งตัดสินใจกล่าวลาแล้วขับรถออกไปวันเมษายืนมองรถของคนรักหนุ่ม กระทั่งเขาเลี้ยวออกจากซอยไป จึงก้มหน้าก้มตาเดินเข้าบ้าน“ทำไมไม่ชวนให้เขาค้างที่นี่ หืม” วันเมษาเอ่ยถามตัวเอง ถึงจะเคยแนบชิดกับธาวินมาหลายครั้ง แต่ทุกครั้งก็เกิดนอกบ้านเธอทั้งสิ้นนี่นา ใครจะกล้าชวนให้เขานอนด้วย ทั้งๆ ที่ใจอยากทำแต่ปากกลับไม่กล้านี่สิ“ไม่ต้องมโน เลิกคิดได้แล้วยัยษาเอ๊ย ยัยหื่น” คนแอบหื่นเอ่ยว่าตัวเอง ก่อนจะสะดุ้งกับเสียงที่ได้ยิน“บ่นคิดถึงผมอยู่หรือครับพี่ษา”“อุ๊ย! หมอ มาได้ไงคะเนี่ย” วันเมษาตาโตเพราะไม่คิดว่าจะเป็นธาวิน“ขับรถกลับมาครับ พอดีคิดถึงคนแถวนี้ ยังไม่อยากกลับ” คราวนี้หมอหนุ่มเอ
“ครับ…คืนนั้นผมเห็นใครก็ไม่รู้ถูกบอกเลิกที่นี่ เธอดูน่าสงสาร เอ๋อๆ งงๆ จนเข้าห้องน้ำผิด”“หงะ…จะดีใจหรือสงสารตัวเองดี”“ไปที่ที่สองกัน” พูดจบก็จูงมือพาวันเมษาออกไปจากร้านอาหาร สรุปเขาแค่พาเธอแวะมาดูอย่างที่บอกจริงๆ พอเห็นโต๊ะ เห็นห้องน้ำก็พาเธอกลับออกไปแต่สถานที่ที่สองก็ทำเอาวันเมษายิ่งงงเข้าไปใหญ่ เพราะมันคือร้านแมคโดนัลด์ในปั๊มน้ำมันก่อนถึงบ้านนั่นเอง ถ้าจำไม่ผิดเธอถอยรถมาชนรถของธาวินเข้า และนั่นคือครั้งแรกที่เธอได้พบกับเขาธาวินหันมามองเธอยิ้มๆ ก่อนจะพาวันเมษาเข้าไปนั่งภายในร้านแมคโดนัลด์ สั่งชุดอาหารมาหนึ่งชุด แล้วเดินไปนั่งยังโต๊ะตัวเดิมที่เคยนั่งกับเธอ ซึ่งโชคดีที่ยังว่าง เมื่อหย่อนตัวลงนั่ง ทั้งคู่หันมาสบตากันก่อนจะหัวเราะออกมา“ที่นี่คือที่ที่ผมได้พบกับผู้หญิงคนเดิม เธอถอยรถมาชนผมจนกันชนยุบ ไฟหน้าแตก แต่รถอีโก้คาร์ของเธอกลับไม่เป็นอะไรสักนิด”“รถเบนซ์เซินเจิ้น” แค่เอ่ยคำๆ นี้ วันเมษาก็หัวเราะออกม
“ไข่เจียวกุ้งสับค่ะ”“เป็นไข่เจียวที่หอมและน่ากินที่สุดในโลก”“ปากหวาน ระวังษาจะทอดไข่เจียวให้กินทุกวัน อย่ามาบ่นว่าเบื่อแล้วกัน เพราะนอกจากเมนูไข่ ษานี่แทบทำอะไรไม่เป็น” วันเมษาออกตัวไว้ก่อน แม้จะทำกับข้าวเป็นแต่ก็แค่เมนูพื้นๆ เท่านั้น ไม่ได้เริดหรูระดับเชฟ กระทะเหล็ก“ผมเป็นคนกินง่ายอยู่ง่าย ชอบอะไรก็จะกินอยู่แบบนั้น ไม่เบื่อหรอก” แววตาของธาวินดูกรุ้มกริ่มทำเอาวันเมษามือไม้สั่น พานคิดเองเออเองว่านี่เขาหมายถึงอาหารหรือเธอกันแน่“หึ…ไปนั่งก่อนสิคะ เดี๋ยวษาตักข้าวให้”“ครับ” ธาวินเอ่ยรับ น้ำเสียงและสีหน้านั้นเต็มไปด้วยความสุขที่ไม่อาจปกปิดได้ เมื่อเดินมาที่โต๊ะก็เห็นน้ำพริกกับผักนานาชนิดจัดวางอยู่บนจานอย่างสวยงาม ข้างๆ คือแกงจืด นี่หรือที่วันเมษาบอกทำกับข้าวไม่เป็น เขาชักจะไม่อยากเชื่อเสียแล้วสิวันเมษานำจานไข่เจียวกุ้งสับมาวาง แล้วกลับไปตักข้าวสวยร้อนๆ ใส่จานนำมาเสิร์ฟให้ธาวิน โดยมีของเธอ