All Chapters of คัพ A ที่รัก: Chapter 31 - Chapter 40

ธาวินรีบเดินจ้ำกลับมาที่รถตัวเองบ้าง ก่อนจะขับตามวันเมษาไปติดๆ แล้วขึ้นแซงเธอ เพื่อตรงไปโรงพยาบาล เพราะที่นั่นมีคนไข้สำคัญรอหมออย่างเขาอยู่ เมื่อกลับเข้าบ้าน วันเมษาก็หมกตัวอยู่ในอ่างอาบน้ำนานเกือบชั่วโมง จนน้ำอุ่นตอนนี้ชักจะกลายเป็นน้ำเย็น ร่องรอยที่ธาวินประทับไว้ยังคงมีให้เห็นบนร่างกาย แม้จะพยายามลบออกไปมากแค่ไหน ความรู้สึกกลับยังคงติดตรึงอยู่ในความทรงจำ จนร้อนๆ หนาวๆ ทั่วทั้งตัวไปหมด ประสบการณ์วาบหวามเกิดขึ้นครั้งแรกและไม่รู้จะรู้สึกแบบนี้ไปอีกกี่วัน คิดแล้วก็อายฟ้าอายดิน “โอ๊ย! จะบ้าตาย” วันเมษาบ่นกับตัวเอง ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปใต้ผิวน้ำ นอนนิ่งกระทั่งอากาศใกล้จะหมดจึงลุกพรวดขึ้นจากน้ำ แล้วลุกขึ้นมายืนมองร่างเปลือยของตัวเองที่หน้ากระจกบานใหญ่ ปล่อยให้หยดน้ำเกาะพราวตามร่างกาย ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้ เธอไม่เคยรู้สึกเขินยามมองตัวเองเท่าครั้งนี้มาก่อน เพราะตอนนี้เหมือนร่างกายของเธอจะไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้วรอยจูบแดงๆ ที่เกิดขึ้นตรงเนินอก คือสิ่งที่ธาวินฝากไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเธอไม่รู้ตัว รอยนี่มันเหมือนกา

เพราะตอนนี้เธอเอนใบหน้าซบกับต้นไม้ หลับตาพริ้มรับลมเย็นๆ ท่าทางของเธอทำให้ธาวินอดไม่ได้ที่จะมองรูปหน้าให้ชัดๆ อีกครั้ง คิ้วได้รูปสวยรับกับดวงตาที่มีแพขนตาปกคลุม จมูกเล็กๆ นี่ก็โด่งได้รูป ปากสีชมพูสวยและหวานมาก ที่มั่นใจแบบนั้นเพราะเขาเคยสัมผัสมาแล้ว ผิวขาวอมชมพูและจะแดงระเรื่อยามที่เขาไล้ริมฝีปากไปตามผิวคนที่บอกว่าจะพักสายตากลับตื่น ส่วนคนที่เมื่อครู่นั่งอยู่นิ่งๆ กลับมาหลับแทนเสียนี่ นั่นเพราะพอหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน บวกกับความที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ส่งผลให้แบตเตอรี่หมดอย่างกะทันหัน  ธาวินนั่งมองวันเมษาอยู่นาน กระทั่งเห็นว่าเขาใกล้ต้องกลับไปเข้าเวรแล้ว จึงจำต้องปลุก ทั้งๆ ที่อยากใช้เวลานี้กับเธอมากที่สุด“นี่คุณ คุณ”“หืม…อะไร” วันเมษาปัดมือธาวินออกอย่างรำคาญแม้จะยังคงหลับตาอยู่ ลมที่นี่เย็นสบายกว่าที่คิดไว้อีก อากาศยามเช้าก็ดี สดชื่นมีชีวิตชีวา ถ้าให้ดีขอหมอนให้สักใบ เธอจะหลับแบบจริงๆ จังๆ เลยทีเดียว “ผมต้องไปเข้าเวรแล้ว”

“อยู่ดีๆ ใครจะไปตบได้ ถ้าไม่วอนหาเรื่องใส่ตัว” เฟื่องรัตน์จงใจเอ่ยขึ้น เมื่อก่อนเธอก็แอบปลื้มปรวีณ์อยู่หรอก แต่ตอนนี้หมั่นไส้แทนไปแล้ว “พี่ขอโทษแทนเอวาด้วยนะครับ พอดีเธอไม่สบายนิดหน่อย อารมณ์เลยขึ้นๆ ลงๆ”“พี่วีณ์จะไปขอโทษสามคนนี้ทำไมคะ เอวาไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย” แทนที่จะรู้ตัวว่าเป็นฝ่ายเข้ามาหาเรื่องก่อน แต่เอวากลับแย้งขึ้น จนปรวีณ์ต้องหันมาปรามเสียงดุ ให้รู้ว่าคราวนี้เขาไม่พอใจจริงๆ “พอเถอะครับ พี่ว่าเราไปหาร้านอื่นนั่งกันดีกว่า”“ไม่ค่ะ เอวาจะทานอาหารร้านนี้เท่านั้น” เอวายังคงดื้อดึงไม่ยอม ปรวีณ์จึงใช้น้ำเสียงเชิงตะคอกเอ่ยเรียกเธอ “เอวา!” สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เอวาหน้าเสีย ก่อนจะสะบัดมือออกจากแขนของคนรัก แล้วเดินจ้ำออกไปจากร้านทันที ปรวีณ์ส่งยิ้มให้ทั้งสามคนอย่างขอโทษ ก่อนจะตามเอวาไป“เฮอะ… สงสัยเมื่อคืนจะไม่มีคนเกาให้ เช้ามาถึงคันคะเยอ หาเรื่องเขาไปทั่วแบบนี้” เฟื่องรัตน์เบ้ปาก

เพราะความที่ต่างยุ่งกับงานด้วยกันทั้งคู่ ทำให้ธาวินกับวันเมษาดูจะไม่ค่อยได้พูดคุยกันสักเท่าไหร่นัก แต่เรื่องความคิดถึงนั้นธาวินมีให้วันเมษาเสมอ โดยเธอยังคงได้รับคัพเค้กปริศนาอย่างต่อเนื่อง  หมอหนุ่มเฝ้ารอให้ถึงวันศุกร์อย่างใจจดใจจ่อ กระทั่งวันที่รอก็มาถึง เขาพยายามเคลียร์งานทุกอย่างให้เสร็จก่อนที่วันเมษาจะมา แต่ติดอยู่ที่ลูกค้าคนรองสุดท้ายของวัน ซึ่งยังไม่ยอมกลับออกไปง่ายๆ ทั้งๆ ที่เธออยู่คุยกับเขานานเกินกว่าที่ควรจะเป็น ธาวินรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร เขาเคยเจอเธอครั้งแรกในค่ำคืนที่วันเมษาถูกบอกเลิก และครั้งที่สองที่รีสอร์ตของเพื่อนเขา “คุณหมอว่า เอวาควรจะเพิ่มไซส์หน้าอกให้มันใหญ่ขึ้นอีกดีไหมคะ” ขณะเอ่ยถาม เอวาก็จงใจหนีบแขนเข้าหาลำตัว เพื่อดันหน้าอกที่ล้นขอบเสื้ออยู่แล้วให้ล้นทะลักยิ่งขึ้น มั่นใจว่าเสน่ห์ของเธอต้องมัดใจธาวินได้ อย่างแน่นอน เพราะเคยทำแบบนี้แล้วได้ผลมานักต่อนัก “ผมว่าตอนนี้ก็ลงตัวดีนะครับ”“ถ้าไม่ทำหน้าอกเพิ่ม แล้วท

“ทำไม” สีหน้าซื่อๆ เอ่ยถาม ราวกับไม่รู้เรื่องอะไร “คุณเป็นหมอนะ แล้วเผื่อมีเคสผ่าตัดด่วนขึ้นมาทำไง”“แค่ค็อกเทลแก้วเล็กๆ ไม่เป็นไรหรอกคุณ ไม่เมาหรอก” จะว่าไปต่อให้เป็นแค่ค็อกเทลแก้วเล็กขนาดไหน ธาวินก็ไม่คิดจะแตะต้อง นั่นเพราะด้วยอาชีพเขาที่ต้องเตรียมพร้อมอยู่ตลอดเวลา หากเกิดเคสฉุกเฉินก็จะได้ทำหน้าที่หมออย่างถึงที่สุด “ไม่ได้ก็คือไม่ได้…อย่าดื้อสิ” วันเมษาดุชายหนุ่ม ราวกับเขาเป็นเด็ก แต่ก็จริง เพราะธาวินอายุน้อยกว่าเธออยู่หลายปี “ครับๆ”“เดี๋ยวฉันชิมให้เอง รับรองว่าจะไม่ให้เหลือสักหยด” ว่าแล้วก็เล็งไปยังค็อกเทลแก้วสีฟ้า ก่อนจะหยิบขึ้นมาถือไว้ ในความคิดของวันเมษาค็อกเทลคือน้ำผลไม้ที่นำหลายๆ ชนิดมารวมกัน แล้วเติมอะไรสักอย่างให้มันซ่าๆ “ระวังเมานะคุณ”“นี่แค่ค็อกเทลไม่ใช่เหล้า ไม่เมาหรอก” พูดจบก็ยกค็อกเทลสีฟ้าขึ้นดื่ม รสชาติของมันหอมหวาน ชวนให้ลิ้มลองอีก