All Chapters of ตัวเล็กของเสี่ยโอม: Chapter 81 - Chapter 90

“ เสี่ย “ ครีมหอมที่ตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ใจอ่อนให้เขา แต่พอเห็นเขาเจ็บเธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ เธอรีบเข้าไปช่วยพยุงเขาให้ลุกขึ้น “ ครีม ครีมไปไหนมา พี่คิดว่าตื่นขึ้นมาพี่จะเห็นครีมเป็นคนแรกเสียอีก “ เขาถามเมื่อลุกขึ้นยืนชิดกับเธอ“ จะอยากเห็นหน้าครีมเป็นคนแรกไปทำไมคะ ในเมื่อเสี่ยก็มีทั้งแม่ ทั้งแม่ของลูกอีก “ ครีมหอมตอบเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉย“ ครีมรู้เรื่องรสากับแอมมี่แล้วเหรอ “ เขาถามเธอกลับด้วยแววตากังวล“ ใช่ ครีมถึงได้กลับมาเพื่อที่จะถามเสี่ย ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นแม่ของลูกเสี่ย จริงใช่มั้ย “ เธอถามออกมาพร้อมกับแววตาที่แดงก่ำ “ ตอบมาสิคะ “ ทำไมเขาถึงเอาแต่ยืนนิ่งแบบนี้ แค่ตอบเธอมาว่า เขารักเธอ ไม่ได้หรือไง “พี่ขอโทษครีม “ คำพูดของเขาทำเอาเธอแขนขาอ่อนไร้เรี่ยวแรง แขนเล็กที่โอบเอวเขาไว้รีบคลายออก มันเป็นอย่างที่เธอคิดจริง ๆ สินะ “ พี่ยังไม่แน่ใจเรื่องแอมมี่…แต่ว่า..” “ พอ! ครีมพอจะรู้แล้วละ “ “ รู้อะไรครีม “ เขาจ้องคนตรงหน้าที่น้ำตากำลังไหลลงมาอาบแก้ม มองมายังเขาด้วยแววตาผิดหวัง“ ขอบคุณมากนะคะกลับเรื่องที่ผ่านมา ขอบคุณที่ทำดีกับครีมมาโดยตลอด “ “ เดี๋ยว พูดอะไรนะครีม “เขา

โรงพยาบาล“ แอมมี่มาหาลุงหน่อยสิ “ เสี่ยโอมที่ตอนนี้อยู่ในห้องกับเด็กหญิงตามลำพัง เพราะไม่รู้ว่าแม่ของเด็กหายหัวไปไหน เขากวักมือเรียกเด็กน้อยให้วิ่งเข้ามาหา “ ใครคือลุงคะ คุณเป็นคุณพ่อของแอมมี่นิ “ เด็กหญิงถามออกมาอย่างไร้เดียงสา“ โอเค ๆ จะลุงหรือพ่อก็ช่างเถอะ แต่มานี้ก่อนได้มั้ย ลุ—พ่อมีอะไรจะถาม “ เด็กหญิงรีบวิ่งเข้ามาหาเขาในทันทีเสี่ยโอมจึงนั่งย่อตัวลงแล้วลูบหัวเด็กเบา ๆ “ ที่ผ่านมาแอมมี่อยู่กับใครครับ “ “ แอมมี่อยู่กับแม่แล้วก็ยายค่ะ “ “ เหรอ? มีคนอื่นอีกไหมครับ คนที่เป็นผู้ชาย “ เขาพยายามที่จะหลอกถามเด็กหญิง เด็กน้อยก็จ้องหน้าเขาพร้อมกับรอยยิ้ม“ ผู้ชาย? หรือ คุณพ่อหมายถึงคุณลุง….” “ แอมมี่!! “ ก่อนแอมมี่จะได้พูดบอกอะไรไปมากกว่านั้น รสาก็เดินเข้ามาขัดเสียก่อน“ แม่ซื้อขนมมาให้น่ะแอมมี่ มาเอาไปกินเร็ว “ แอมมี่จึงรีบวิ่งเข้าไปหาแม่ แล้วทั้งสองก็พากันเดินออกไปข้างนอก เสี่ยโอมก้มมองฝ่ามือของตัวเองพร้อมกับยิ้ม เพราะที่ฝ่ามือของเขามีเส้นผมของเด็กหญิงติดอยู่ด้วย “ โอม “ ชายหนุ่มสะดุ้ง เนื่องจากระหว่างที่เขากำลังจะหาที่เก็บเส้นผม คนเป็นแม่ของเขาก็เดินเข้ามาพร้อมกับเรียกเขาเสียงดัง

บริษัทศิลาทรัพย์“ ขอขอบคุณ ทุกท่านที่มาร่วมในงานวันนี้ สุดท้ายนี้ผมในนามอศิร ศิลาหัตร์ทัย ขออวยพรให้กับทุกท่าน…” “ คุณพ่อ “ !! อศิรที่ไม่ทันจะได้กล่าวคำล่ำลาเสร็จ เด็กน้อยแอมมี่ก็ทำตามคิวที่แม่สอน วิ่งออกมายืนเรียกพ่อเสียงดังที่หน้าเวที กลายเป็นที่สนใจของทุกสายตาแล้วรสาก็รีบวิ่งเข้ามาทำเป็นอุ้มลูกยืนเหม่ออยู่บนนั้นด้วย “ แอมมี่คะ หนูอย่าไปกวนคุณพ่อ! เอ้ย !อย่าไปกวนลุงโอมสิคะ “ “ ห๊ะ พ่อเหรอ นี่ลูกเมียคุณหรือคะ คุณอศิร “ พวกสื่อต่างหูไวตาไว รีบสอดแทรกถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ นี่คุณอศิรแต่งงานตอนไหนคะ “ “ คนนี้คือเมียและลูกของเสี่ยโอมงั้นหรือ “ “ คุณไปแต่งงานมีลูกกันตอนไหนช่วยบอกพวกเราได้มั้ยคะ “ ทุกคนต่างโวยวาย ในขณะเดียวกันที่รสากำลังยิ้มอ่อนดีใจ เธอหันไปมองหน้าอศิรแต่กลับผิดหวังเพราะเขาเอาแต่ยืนนิ่งไม่มีทีท่าจะพูดอะไรเลย ทำให้เธอต้องออกโรงพูดเอง“ หยุดค่ะ!!! “ ทุกสายตาต่างเงียบแล้วหันมาจ้องที่ตัวเธอ“ ฉันขอโทษค่ะ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น “ เสี่ยโอมจ้องไปยังรสาที่มองมายังเขาน้ำตาคลอเบ้า แต่เขาก็ยังเงียบมองสิ่งที่เธอจะทำ เพราะอยากจะรู้ว่าเธอจะมาไม้ไหน “ รสาท้องกับโอ

“ เป็นอะไรมากไหมครีม “ พอครีมหอมคลายออกจากอ้อมแขนของเขา เทียนก็ถามเธอด้วยความเป็นห่วง เมื่อกี้ใจของเขามันหล่นวูบ ตอนที่เธอวิ่งร้องไห้เข้ามากอด “ มันใช่มั้ย คนที่มาหาคือมันใช่มั้ย! มันมารังแกอะไรครีม พี่จะไปจัดการมัน! “ เทียนกำหมัดแน่นกำลังจะเดินไปที่บ้านของครีมหอม แต่คนน้องก็รีบจับแขนห้ามเขา “ อย่าเลยพี่เทียน!! อย่าไปยุ่งกับเขา ปล่อยเขาไปเถอะน่ะ ครีมไม่อยากให้เราไปเกี่ยวข้องยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีก “ เทียนจ้องหน้าคนน้องที่มองเขาทั้งน้ำตา มือใหญ่กำลังจะเอื้อมขึ้นมาปาดน้ำตาให้คนตรงหน้า แต่ครีมหอมก็หันหน้าหนีไปเสียก่อน ทำให้เทียนได้รู้ว่า ต่อให้ไม่มีชายคนนั้น เขาก็ไม่มีวันได้ใจของเธออีกแล้ว“ ครีมไหวแน่นะ เขามาง้อครีมหรือเปล่าเพราะในข่าวนั่น มันบอกว่าเขาไม่ใช่พ่อของเด็กนิ “ เทียนบอก ความจริงเขารู้ตั้งแต่เอาข่าวให้น้องดูตรงที่ข้างหนองน้ำแล้ว แค่ไม่ได้บอกเธอทั้งหมด “ ช่างเขาสิพี่ ครีมจะไม่กลับไปหาเขาอีกแล้ว เรากับเขามันคนละระดับกัน อีกอย่างเขาก็ยังมีผู้หญิงอีกมากมาย เขาอาลัยอาวรณ์ฉันได้ไม่นานหรอก เดี๋ยวเขาก็ลืมไปเอง “ มือหนาทาบลงมาบนบ่าของเธอ“ อืม พี่ดีใจน่ะที่ครีมเข้มแข็งได้ขนาดนี้ สมแ

“ เฮ้ย!! “ ด้วยความเป็นห่วงที่ยังคงตัดไม่ขาด ครีมหอมจึงรีบเปิดประตูออกไปหาเขา หน้าของอศิรที่ตอนนี้เริ่มซีดเผือก แหงนขึ้นมองหน้าเมีย“ ตัวเล็ก.” พอพูดจบเขาก็หลับไปกับที่ กว่าจะรู้ตัวอีกทีหนึ่ง เขาก็ตื่นขึ้นมาในห้องนอนที่ตัวเองคุ้นเคย แต่มองไปทางไหนก็กลับไม่เจอเจ้าของห้อง หน้าคมก้มมองที่หน้าท้องตัวเอง ก็เห็นว่าน้องทำแผลให้เขาใหม่แล้ว “ ตัวเล็ก..ไปไหนแล้ว “ เขาเดินลงมาทั้งที่ยังไม่ใส่เสื้อ แล้วจึงสังเกตเห็นว่าครีมหอมกำลังทำข้าวเช้าอยู่ เขาเดินมายืนใกล้ แล้วส่งยิ้มให้เธอ ครีมหอมหันมาจ้องหน้าเขาแป๊บเดียวแล้วก็หันหนีไปอย่างไม่ไยดี “ เมื่อคืนครีมช่วยพี่ไว้ ขอบคุณมากนะครับ “ เขาถอยหลังไปนั่งตรงแคร่ไม้ แล้วส่งยิ้มจ้องมองเธอ คนที่ไม่ได้หันมาสนใจเขาเลยแม้แต่น้อย “ กินข้าวเสร็จก็กลับไปซะ ฉันไม่อยากให้ใครมาตายที่นี้ “ ครีมหอมยกอาหารมาให้เขา พูดว่ากับเขาจบเธอก็เดินหนี เขาจึงลุกและตามหลังเธอไป“ อย่ามาจับ!! “ เมื่อเสี่ยโอมยื่นมือเข้ามาจะกอดเธอ เธอก็พูดห้ามเสียงดัง แล้วรีบหันไปมองค้อนเขา“ ทำไม ทำไมครีมถึงเป็นแบบนี้คะ ถ้าพี่ทำอะไรผิดไปพี่ขอโทษ ครีมอย่าโกรธอย่าเกลียดพี่แบบนี้เลย “ เขาตอบเธอด้วยแววต