บททั้งหมดของ ตัวเล็กของเสี่ยโอม: บทที่ 91 - บทที่ 100

“ ไอ้มารหัวใจ! “เขาบ่นแล้วรีบสับขาก้าวเดินเข้าไปหาทั้งคู่ด้วยท่าทีที่ไม่พอใจเอามาก ๆ “ เมื่อเช้าพี่ไปดูปลาที่ใส่มองเอาไว้เมื่อวาน ได้ปลามาเยอะเลย ก็เลยเอามาแบ่งครีม แล้วนี้ครีมอยู่คนเดียวใช่มั้ย เพราะเมื่อวานพี่เห็นแม่หงส์ขึ้นรถไปงานบุญกับแม่พี่“ แท่งเทียนพูดในขณะที่กำลังวางข้องใส่ปลาลงที่แคร่ไม้ เขาสะดุ้งเมื่อเสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นมา พอเงยหน้าดูก็เห็นว่าเป็นอศิรเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที ไม่ต้อนรับเสียเท่าไหร่ “ มึงมายุ่งอะไรกับเมียกู “ คำทักทายนี้ช่างไพเราะเสียจริง เทียนจ้องหน้าเสี่ยโอมนิ่ง ๆ แล้วหันไปหาครีมหอม “ ใครเมียคุณ อย่าลืมว่าตอนนี้เราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว “หญิงสาวพูดตัดบทของเสี่ยโอม จนเขาหน้าชาทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากทำหน้าบูดบึ้ง และ นั่งจ้องเขม็งไปใส่เทียนแทน “ อืม พี่เทียนกินข้าวเช้ามาหรือยัง มากินด้วยกันมั้ยคะ” คำชวนของเธอทำเอาเสี่ยโอม มองค้อนหาคนที่ยืนอยู่จนสะดุ้ง แต่ถามว่าแท่งเทียนกลัวเขาหรือเปล่า“ กินสิ พอดีพี่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรกินเลย แถมแม่ก็ไม่อยู่อีก สงสัยต้องมาฝากท้องที่นี้จนกว่าแม่จะกลับแล้วแหละ “ คนพูดลูบคลำที่ท้องตัวเอง พร้อมกับยิ้มเย้ยมาหาคนที่นั่งหึงควั

“ ฮื้อ ๆ “ ร่างบางในห้องนอนที่ผิดหวังเป็นอย่างมาก นอนร้องไห้เอาหมอนปิดหน้า อยู่บนเตียง“ เสี่ยโอม คนใจร้าย คนหลอกลวง “ ถึงแม้เธอจะทำใจไว้บ้างแล้ว ว่าเขาอาจไม่ได้รักเธอจริง แต่พอเอาเข้าจริง ๆ เธอก็ลืมความสัมพันธ์อันลึกซึ้งของเขา และเธอนั้น ไม่ลงหรอก“ ทำไม พี่ไปหลอกลวงครีมตอนไหน “ คนที่กำลังร้องไห้เงียบไปทันที “ เสียงนั่นคืออะไร นี้เราเสียใจจนหลอนไปแล้วเหรอ “ คนที่ยังอยู่ใต้หมอนบ่น ๆ กับตัวเอง “ ก็ออกมาดูก่อนสิ ตัวเล็ก “ พอมีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง คนบนเตียงก็ดีดตัวลุกนั่ง และ ก็เจอกับคนที่เธอกำลังพูดหายืนพิงประตูห้องนอนของเธออยู่ “ คุณเข้ามาในห้องฉันได้อย่างไร!! “ เธอรีบถามเขา เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้หลอนไปเอง คุณเสี่ยเขาก็โชว์กุญแจสำรองห้องของหญิงสาวขึ้นมา “ พอดีพี่ไปขอความช่วยเหลือ จากป้าชลลี่มาน่ะ แล้วเขาก็เห็นใจพี่ด้วย “ คนพูดควงกุญแจในมือไปมา ด้วยท่าทีที่โคตรกวนตีน“ เอาของครีมมาน่ะ ! คุณไม่มีสิทธิ์ “ ครีมหอมโดดลงจากเตียงแล้วรีบเข้าไปแย่งกุญแจจากเขา แต่กระนั้นเธอก็สูงแค่ 162 จะไปสู้เขาที่สูง 183 ที่ยกมือขึ้นสุดแขนได้อย่างไร “ เอาของครีมคืนมา แล้วออกไปเดี๋ยวนี้!! เสี่ยโอม!! “ ร

2วันต่อมา ที่สตูดิโอ“ ดีมากลูกสาว นั่งลงไปเลยลูก นั่งตักเลย “ ชลลี่ที่กำลังยืนกำกับครีมหอมในการถ่ายแบบชุดนอนคู่รัก กับนายแบบชื่อดังคนหนึ่ง เพราะเธอไปสะดุดตาเจ้าของแบรนด์ก็เลยถูกจ้างมาทำงานนี้ ครีมหอมลังเลนิดหน่อยที่จะทำตาม แต่เพื่อความเป็นมืออาชีพเธอก็ต้องยอมทำ โดยไม่คิดอะไร “ อุ้ย! “ ชลลี่อุทานออกมาด้วยความตกใจ เพราะตอนนี้คนที่คิด กำลังเดินมาทำตาเหลือกอย่างไม่พอใจ มายืนอยู่ข้าง ๆ ตัวเอง“ น้องทำงานอยู่นะจ้ะ “ ชลลี่หันไปพูดกับเสี่ยโอมที่ยืนกอดอกคิ้วขมวดอยู่ให้ใจเย็นลง เพราะถ้าเขาใจร้อนขึ้นมา จากที่ครีมหอมกำลังจะปัง ได้พังเป็นแน่ “ ครีม ผู้ชายคนนั้นรู้จักกับเธอหรือเปล่า “ นายแบบที่อยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาว ถามเมื่อเขารู้สึกว่าตนเองได้รับรังสีอำมหิตแรงมากส่งมาจากผู้ชายตัวสูงคนนั้น เขาสะกิดบอกเธอให้หันไปดู “ ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? “ แต่พอเธอหันไปเห็นเขา ก็บ่นออกมาเพราะตัวเธอคิดว่าเขากลับไปนานแล้ว “ ครีมไม่รู้จักเขาค่ะ พี่อย่าไปสนใจเขาเลย “ เธอบอกกับนายแบบรุ่นพี่ เพื่อไม่ให้เขาเป็นกังวล จากนั้นจึงถ่ายงานต่อจนเสร็จ ครีมหอมเดินขึ้นมาตามบันไดของโรงแรม พร้อมกับแอบเหลือบมองคนข้างหลังที่เขาเอ

โรงแรม“ กลับไปได้แล้ว “ เมื่อครีมหอมเดินมาถึงห้อง เธอก็พยายามจะปิดประตูใส่เขา แต่คนพี่ก็เอาแขนดันประตูเอาไว้ “ ครีม พี่ขอโทษ “ เสียงทุ้มพูดออกมาอย่างสำนึกผิด ทำให้คนที่พยายามใช้แรงปิดประตูต้องผ่อนแรงลง แล้วหยุดฟังเขา“ ขอโทษ? ขอโทษอะไร หรือว่า ไปทำอะไรผิดมาอีก “ เขาส่ายหน้า“ พี่แค่อยากขอโทษ ขอโทษทุกเรื่องที่เคยทำให้ครีมเสียใจ ครีมจะไม่ยกโทษให้พี่ก็ได้ แต่ขออย่าผลักไสพี่ได้ไหม ขอให้พี่ได้แก้ตัวหน่อยจะได้มั้ยคะ “ ทั้งคำพูดและแววตาที่อ้อนวอนขอความเห็นใจของเขาที่หวังให้เธอใจอ่อน แต่ครีมหอมก็ไม่ได้ตอบอะไรเขานอกเสียจากเดินหันหลังเข้าไปในห้อง แบบนี้ไม่รู้ว่าใจอ่อนให้แล้วหรือเปล่า แต่เสี่ยโอมก็ยิ้มดีใจ แล้วก็รีบเดินตามตัวเล็กของเขาเข้าไปข้างใน“....” ครีมหอมหันมามองค้อนเขาทันทีเมื่อเขากำลังจะเดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ “ เอ้อ พี่แค่เดินเข้ามาส่งเฉย ๆ เดี๋ยวพี่นอนอยู่ข้างนอก ตรงโซฟา “ คนโดนดุรีบแก้ตัว เพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะไล่เขาให้ไปจากเธออีก ขายาวถอยออกมาหนึ่งก้าว แล้วปล่อยให้หญิงสาวปิดประตูห้องนอน “ แกยิ้มอะไรเนี้ย! “ หญิงสาวปรามตัวเองเมื่อเผลอยิ้มคนเดียว “ จะคอยดูก็แล้วกัน ว่าถ้าไม่

5 เดือนต่อมา “ ทำไมอาทิตย์นี้ถึงไม่มา “ ครีมหอมบ่นพึมพำอยู่ที่หน้าประตูห้องนอนแล้วจ้องมองไปที่โซฟา เพราะปกติอศิรจะชอบบินมาหาทุก ๆ วันศุกร์แล้วก็ไปรอรับเธออยู่หน้าที่เรียนทุกสัปดาห์ จากนั้นก็จะมานอนเฝ้าเธอที่โซฟาหน้าห้องนอนตลอด แต่วันนี้ก็วันเสาร์แล้ว เขายังไม่โผล่หน้ามาเลย “ หรือว่าจะถอดใจไปแล้วหรือเปล่า “ เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้า เพราะในใจเธอก็กำลังคิดที่จะใจอ่อนให้เขาแล้ว เนื่องจาก 5 เดือนที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยแตะต้องตัวเธอ แถมยังคอยดูแลเธอไม่ห่าง ไม่ว่าจะไปรับถ่ายแบบที่ไหนเขาก็จะตามไปเฝ้า คอยคุ้มกันเธอจากคนที่ไม่ประสงค์ดี ถ้าไม่อย่างนั้นเส้นทางนางแบบของเธอคงจะไม่ง่ายหรอก อาจจะโดนหลอกไปทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วก็ได้“ หรือว่าเราจะเล่นตัวมากเกินไป …ฮือ ไม่น่า พี่เขาอาจจะติดงานก็ได้“ เธอพยายามคิดบวก แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาทิ้งเธอไปแล้วหรือเปล่า ความคิดของเธอตีกันไปมา “ ออกไปข้างนอกดีกว่า จะได้ไม่คิดมาก “ เธอรีบเดินไปหยิบเสื้อคลุมมาใส่ แล้วก็เดินออกไปจากโรงแรม “ อยู่ดี ๆ ก็คิดถึงกลิ่นดอกไลแลคขึ้นมา “ ครีมหอมเมื่อเดินมาถึงหน้าร้านขายดอกไม้ ก็คิดถึงดอกไม้ที่เสี่ยโอมเคยให้เธอ“ สวัสดีค่ะลูกค้