All Chapters of ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง: Chapter 11 - Chapter 20

ไป๋ซูหยางกับกำลังช่วยกันกับเด็กทั้งสองกวาดพื้นห้อง โต๊ะเก้าอี้หนักเกินไปพี่สาวเขาบอกว่าจะกลับมาทำเอง ไป๋ซู่ฮวาเปิดประตูห้องที่หยางหนิงเฉิงนอนหลับอยู่ ก่อนจะให้คนมาใหม่รอด้านนอกนางปลุกเขาค่อยๆเขย่า"นี่ตาทึ่ม ตื่นเถอะมีคนมาหาท่านแหนะ ตื่นๆ" หยางหนิงเฉิงลืมตาก่อนจะใช้แขนรัดแผ่นหลังนางแล้วจับพลิกไว้ใต้ร่าง" คำก็ตาทึ่มสองคำก็ตาทึ่ม เรียกใหม่ไม่งั้นข้าจะลงโทษเจ้านะ""นี่ข้าหนักนะ เดี๋ยวขาท่านก็อักเสบหรอกหายไข้แล้วหรือ ไม่เรียกตาทึ่มจะให้เรียกอะไรเล่า อื้อๆๆๆ"หยางหนิงเฉิงจูบนางเรียกร้องจนคนใต้ร่างทั้งทุบทั้งผลักไม่นานนางก็อ่อนลงยอมรับจุมพิตแสนหวานนั้น ก่อนหยางหนิงเฉิงจะปล่อยอย่างเสียดาย"ต่อไปให้เรียกว่าท่านพี่ หรือไม่ก็สามีเข้าใจไหมไม่งั้นข้าจะทำโทษเจ้าอีก ขาข้าเจ็บแต่อย่างอื่นข้าแข็งแรงนะเด็กดื้อ""ได้ๆ ไม่เรียกตาทึ่มแล้วปล่อยก่อนข้าหนักอื้อๆ"เขาจูบนางอีกครั้งๆนี้เรียกร้องกว่าเดิมมือหนาเริ่มซุกซนจนไป๋ซู่ฮวาต้องยึดเอาไว้ ก่อนจะออกแรงผลักเขาออก"ข้าก็ไม่เรียกตาทึ่มแล้วไงท่านยังรังแกข้าอีก ไม่รักษาสัญญานี่" หยางหนิงเฉิงพลิกกายลงรั้งนางมากอดก่อนจะเอ่ย"ข้าไม่ได้ลงโทษ ข้าให้รางวัลเด็กดีต่างห

มาถึงท้ายหมู่บ้านก็พบกระท่อมดินหนึ่งหลัง มีรั้วไม้ไผ่กั้นไว้ในรั้วมีเด็กผู้หญิงอายุเจ็ดขวบกำลังให้อาหารไก่และเด็กผู้ชายห้าขวบกำลังตักน้ำรดแปลงผัก"เสี่ยวชิงเสี่ยวฉุนท่านน้าฮวนอยู่หรือไม่ พี่ซู่ฮวามีเรื่องอยากปรึกษา"ไป่ชิงกับไป๋ฉุนเงยหน้ามามองผู้มาเยือนจึงเอ่ยทัก"พี่ซู่ฮวาท่านสบายดีหรือเจ้าคะ ท่านแม่ไม่ค่อยสบายอยู่ในบ้านเจ้าค่ะ""อ๋อ พาพี่ไปหาท่านแม่ได้หรือไม่"เสี่ยวชิงพยักหน้าก่อนจะพานางเดินเข้าไปในบ้าน ไป๋ฮวนนอนหลับอยู่ เสียงไอเป็นระยะๆเสี่ยวชิงเรียกนางไป๋ฮวนค่อยๆลืมตา"สวัสดีเจ้าค่ะท่านน้า ข้าเองซู่ฮวาบุตรสาวโจวซิ่วเหม่ยเจ้าค่ะ""อ้อ เสี่ยวฮวาหรือ แค่กๆๆ มีเรื่องอะไรให้น้าช่วยหรือเปล่าแค่กๆ""ท่านน้าป่วยมานานหรือยังเจ้าคะ เหตุใดท่านปิดบ้านจนแสงแดดไม่ส่องแบบนี้เล่า ข้าช่วยเปิดให้นะเจ้าคะ"ไป่สู่ฮวาเปิดหน้าต่างออกไปก็เห็นภายในบ้านยุ่งเหยิง ข้าวของระเนระนาด มีร่องรอยของการทุบตีเด็กๆด้วย"ท่านน้า เกิดอะไรขึ้นเหตุใดถึงมีร่องรอยถูกทำร้าย""ฮือๆๆๆ ท่านพ่อมาแย่งเสบียงท่านแม่ไม่ให้เขาเลยทุบตีเจ้าค่ะ ฮือน้องเล็กเป็นใบ้ไม่ยอมพูดเขาหาว่าท่านแม่เป็นตัวอัปมงคลให้กำเนิดเด็กอัปมงคลเจ้าค่ะฮือๆๆๆๆ

ไป๋ซิ่วที่ได้ยินถึงกะกำมือแน่น นางเด็กบ้านั่นสวยใช่น้อยถึงต้องให้อยู่แต่ในนาขาเปื้อนโคลนไง นางไม่ต้องการให้ใครเห็นความงามนังเด็กซู่ฮวานั่นไป๋ลู่ที่ได้ยินคำนินทาดูถูกก็น้ำตาคลอจนอาหลี่สงสาร"นี่ทุกท่าน ข้าชื่ออาหลี่เป็นน้องชายพี่หนิงเฉิงสามีอาซ้อซู่ฮวาอีกอย่าไป๋ลู่นางไม่ได้ยั่วยวนข้า นางแค่ถูกคนจิตใจชั่วร้ายกลั่นแกล้งจนหกล้มเลือดออกข้าจึงรับนางไว้ ไปเถอะลู่ลู่ไปใส่ยาที่บ้านอาซ้อรอผักกับเห็ดพวกนี้ไปทำมื้อเย็น อ้อแม่นานคนนี้ที่ดินตรงนี้เป็นของอาซ้อข้าไม่ทราบว่าเป็นของท่านตั้งแต่เมื่อไร"อาหลี่จุงมือไป๋ลู่จากไปชาวบ้านหันมามองไป๋ซิ่ว อะไรคือคนจิตใจชั่วร้ายตรงนั้นมือแค่พวกเจ้าหรือน้องสามีไป๋ซู่ฮวาหมายถึงไป๋ซิ่วกัน ที่แปลงนี้ใต้เท้าผู้ตรวจการคนนั้นเป็นคนเอาคืนมาเองรวมที่ดินของจางชุนด้วย"หน้าด้านดีจริงๆ ของคนอื่นบอกของตัวเองเหอะ ข้ากลับมาถึงก็เจอเรื่องตลกหัววันเชียว"เซียวผิงผิงเอ่ยขึ้นนางมาหาเพื่อนรักที่ถูกขับออกมา เซียวผิงผิงกลับบ้านท่านยายจึงพึ่งรู้เรื่อง"ผิงผิง ระวังปากเจ้าด้วยที่แปลงนี้เป็นของบ้านข้า นังไป๋ซู่ฮวาคนหน้าหนานั่นมาแย่งไปต่างหาก"ไป๋ซิ่วไม่ยอมแพ้ชี้หน้าเซียวผิงผิง"เพ้ย ใครๆ

"นี่ๆเสี่ยวฮวามานี่หน่อย ไป๋ซิ่วพี่สาวเจ้าพาพี่ชายเจ้ากับคนงานร้านเขามาก่อกวนแหนะ"ไป๋ซู่ฮวาไปตามแรงลากของเซียวผิงผิง จนนางลับตาลู่เปียวที่กำลังจะนำอาหารเข้าปากอยู่ๆประตูบ้านก็เปิดเขาถูกหอบมานั่งแอ้งแม้งบนพื้น สามารถหอบเขามาได้ฝีมือเช่นนี้มีคนเดียว เสด็จพี่หยางหนิงเฉิงก่อนจะเงยหน้า ใช่จริงๆ"โอ๊ยเสด็จพี่ ทรงทำอะไรหม่อมฉันเจ็บนะ แล้วนี่สามีของแม่นางไป๋คือท่านหรือ ห๊า คนที่เกลียดสตรีเข้าไส้ไม่จริงมั้งข้าคงเข้าใจผิด""ไม่ผิดหรอกแล้วเลิกเกาะแกะเมียข้าด้วยว่าแต่มาที่นี่ทำไม เมืองหลวงไกลเพียงนั้นท่านชายเช่นเจ้าไม่อยู่ในจวนดีๆมาเร่ร่อนที่กันดาร หรือถูกเสด็จอาหรือเสนาบดีลู่เนรเทศมาล่ะ""เสด็จพี่ ข้ามาเพราะได้ข่าวว่าโอรสของฉินกุ้ยเฟยยังมีชีวิตอยู่ จึงอยากหาข่าวคนของฮองเฮาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ถ้าเด็กยังอยู่เรื่องรัชทายาทของแคว้นอู่ก็ยังมีหวัง""ได้ข่าวว่าอยู่ที่ใดหรือ บุตรของนางเป็นผู้ชายหรือจึงมั่นใจนัก" หยางหนิงเฉิงหลับตาโชคดีที่ให้เสี่ยวจิ้งกับอาหลี่พาเด็กๆไปเล่นที่อื่นแล้ว ลู่เปียวเป็นเด็กดีแต่หูตาสกุลกัวนั่นมากมายต้องระวัง"ข้าก็ไม่รู้ ได้ข่าวว่านางคลอดเด็กแล้วฝากเจ้าอาวาสวัดไท้ส่วยเลี้ยงดู

หยางหนิงเฉิงกอดคนตัวเล็กอย่างรักใคร่ เขาเกลียดสตรี พวกนางชอบวุ่นวายเรือนเสด็จพ่อมีสนมมากมายที่เสด็จปู่ประทานมาให้ ตบตีแย่งความโปรดปรานกันจนน่ารำคาญเสด็จพ่อไม่ได้มีเสด็จแม่คนเดียว เขารู้ดีว่าเสด็จพ่อมิไยดีเสด็จแม่เท่าไหร่นัก เขารักใคร่อยู่กับหลิงเซียงอดีตฮูหยินของใต้เท้าสุย หลังจากสูยกว่างผิงตายเสด็จพ่อก็ไม่สนใจคำวิจารณ์ กลับรับนางเข้าตำหนักแต่งตั้งเป็นชายารอง ไทเอาเองก็เอ่ยไม่ได้เพราะคนที่แต่งเสด็จแม่มาให้เสด็จพ่อของเขาก็คือไทเฮาเอง เสด็จย่าเป็นคนพรากคู่รักของเขา จนพอสามีนางตายลงเสด็จพ่อก็กลับไปหารักแรกทันที เสด็จแม่ทุกข์ใจจนล้มป่วย ฮ่องเต้รู้ว่าเขาเกลียดบิดาจึงแต่งตั้งเป็นอ๋องตั้งแต่อายุสิบห้า พระราชทานตำหนักคังหมิงให้ เขาปลูกไผ่ปล้องม่วงเต็มไปหมด จึงตั้งชื่อว่าตำหนักไผ่ อยู่ห่างจากเมืองหลวงสิบลี้ตอนนี้ให้เสด็จแม่ประทับอยู่กับแม่นม หยางหญิงเฉิงเสนอตัวเป็นแม่ทัพไปชายแดน ชายารองคนนั้นของบิดาเร่งเร้าอยากหากพระชายาให้เขา นางเอาหลานสาวตนเองมาเสนอ เขาส่งหลานสาวนางไปค่ายทหารเป็นนางบำเรอของกองทัพตั้งแต่วันแรก ทำให้ทะเลาะกันกับหยางเยี่ยนอ๋องยกใหญ่ จนถึงขั้นไม่เหยียบเมืองหลวงไป๋ซู่ฮวาหลับอยู