All Chapters of ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง: Chapter 31 - Chapter 40

ไป๋ฮวนเอามื้อเช้าไปส่งที่เรือนหลังใหม่แล้ว เด็กๆตื่นมาช่วยตนเองเรียบร้อย แต่พี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ยังไม่ตื่นเลย"พี่อาหลี่ๆ ทำไม่เดี๋ยวนี้พี่ใหญ่ขี้เกียจจังเลยขอรับ ตื่นสายทุกวันเลย"หยายหนิงเจินรอกินข้าจนหิวแล้ว สักพักสองผัวเมียก็จุงมือกันมา"หืม หอมจังเลยวันนี้เด็กๆกินอะไรกันบอกพี่ใหญ่สิ" หยางหนิงเฉิงนั่งลงแต่ไป๋ซู่ฮวาไม่ไหวแล้ว กลิ่นกับข้าวเหม็นเกินไป"อื้ออาเล็กไม่ไหว ท่านมีอย่างอื่นหรือไม่ข้าอยากกินอะไรเผ็ดๆร้อนสักหน่อยเจ้าค่ะ"อ้อ เดี๋ยวข้าไปทำบะหมี่ร้อนใส่น้ำมันพริกให้เอาไหม เป็นอะไรไปไม่สบายหรือเปล่าเสี่ยวฮวา""ไม่เป็นไรมากเจ้าค่ะอาเล็ก แค่รู้สึกคลื่นไส้อาจเพราะนอนไม่ค่อยพอ"พูดจบก็หันไปคาดโทษคนตัวโต ทุกคนในโต๊ะอาหารอมยิ้ม ส่วนองครักษ์ที่ซ่อนตัวอยู่รอบๆก็ได้แต่ถอนหายใน พวกเขาฝึกวรยุทธหูจึงดีนักจึงได้ยินเสียงรัญจวนทุกคืน ท่านแม่ทัพนี่นะรุกเร้าจนเมียป่วยเลยหรือ"พี่สะใภ้ พวกท่านมานอนที่เรือนหลังใหม่ดีไหมเจ้าคะ พี่ใหญ่ท่านพาพี่สะใภ้มานอนที่นี่เถอะเจ้าค่ะ" หยางหนิงหรงสงสารพี่สะใภ้นัยตาบ่งบอกถึงความห่วงใย"ไม่เป็นไรพี่ใหญ่นอนที่เดิมได้ หนิงหรงอย่ากังวลเลย" นอนที่นี่จะได้ยินเสียงออดอ้อน

หยางหนิงเฉิงห่มผ้าให้ไป๋ซู่ฮวาก่อนจะจุมพิตหน้าผากนางเบาๆ จากนั้นก็เดินตามเสี่ยวจิ้งออกไป จิ้งหยวนเป็นนายกองธงแดงดูแลกองทัพกิเลนให้เขา มีแค่องครักษ์ไม่กี่คนที่เคยเห็นหน้า เขาทำงานสะดวก"ท่านแม่ทัพข้าติดต่อคนของเราเรียบร้อย อีกสิบห้าวันจะไปรับนางที่วัดหานสุ่ยขอรับ""อืม ตอนออกมาอย่าให้จับได้ ดูดีๆคนของสกุลกัวอยู่ทุกที่ แจ้งว่านางถือศิลให้บุตรชายหนึ่งปีไม่กลับตำหนัก ทุกอย่างให้แม่นมฉินดูแล นางเป็นคนของไทเฮาชู้รักของเสด็จพ่อไม่กล้ากับนางหรอก แม้แต่เสด็จพ่อยังต้องไว้หน้านางเลยข้าส่งจดหมายให้เสด็จอาแล้ว""ขอรับ เอ่อทางด้านกัวรุ่ยชางเขาเตรียมคนแล้ว ส่วนฝ่าบาทเองก็เตรียมคนของตนท่านแม่ทัพแน่ใจแผนนี่แค่ไหนกันขอรับ ฮูหยินตั้งครรภ์อยู่หวังว่าเราจะปิดร่องรอยได้หมด""ข้าเข้าใจ ตอนที่ข้าไปรับเด็กสองคนมาอยู่ที่นี่เพียงแค่สามปี พวกเขาต้องหาคนที่ย้ายถิ่นฐานเกินห้าปี คู่แฝดเกือบหกขวบแล้ว ข้าโกหกอายุพวกเขาอีกอย่าง ที่สำนักศึกษายังเชื่อเลยว่าข้าอายุสิบเก้า เจ้าไปจัดการเรื่องที่ข้าให้ทำเถอะ เรื่องอื่นข้าวางแผนไว้หมดแล้ว อีกอย่างเด็กผู้หญิงคนนั้นที่วัดไท้ส่วยตอนนี้ข้าจะไปรับนางคืนครอบครัวเช่นกัน"จิ้งหยวนรั

ไป๋ซู่หยางเดินมานั่งข้างๆพี่สาวไป๋ซู่ฮวาดึงเขามากอดก่อนจะลูบหลังเบาๆ เขากอดนางร้องไห้ เกือบสามเดือนที่พี่สาวเขาแต่งงานกับพี่เขย ชีวิตของเขาก็ไม่ต้องทนหิว กลางคืนต้องลุกขึ้นมาดื่มน้ำ หากถูกจับได้ก็จะถุกทุบตีอีก ทั้งๆที่เขากับพี่สาวเป็นคนตักน้ำใส่โอ่งแท้ๆแต่แตะต้องไม่ได้ ไป๋ซู่ฮวาผลักน้องชายออกเบาๆ ก่อนจะเช็ดน้ำตาให้"บุรุษไม่หลั่งน้ำตาง่ายๆ ที่ผ่านมาอย่าไปนึกถึงอีก"มีเสียงโวยวายมาจากทางหน้าบ้าน ได้ยินเสียงไปซิ่วทะเลาะกับไป๋ลู่อยู่ ไป๋ซู่ฮวาจึงเดินออกมาดูก็เห็นไป๋ลู่ผลักไป๋ซิวกระเด็นทันทีรถม้ากำลังวิ่งมาพอดีจิ้งหยวนรีบดึงสายบังคับม้าก่อนจะถึงตัวไป๋ซิ่วแค่ไม่ถึงครึ่งจั้ง เด็กคนนี้มาก่อนกวนอีกแล้ว จี้ฮุ่ยซินนั่งฟังการสนทนาของกลุ่มคนด้านนอก"นังตัวดีไป๋ลู่กล้าผลักข้าเชียวหรือ หึไม่ว่าอย่างไรอีกสองวันคนของสกุลวังก็มารับเจ้าแล้ว ท่านย่ารับเงินมาแล้วหกร้อยตำลึง อวดดีไปเถอะ จองหองอย่างไรก็ โอ๊ย"ไป๋ซู่ฮวาตบเต็มแรง จนไป๋ซิ่วถึงกับลมลงเลือดออกมุมปากทันที"นังสารเลวเจ้ากล้าตบข้าเชียวหรือ บัณฑิตทั้งหลายดูไว้เถิด นี่คือภรรยาหยางหนิงเฉิงพวกท่านคงไม่อยากเรียนหนังสือร่วมกับน้องชายและก็สามีนางหรอกนะ"

บริเวณทางมาบ้านหยางหนิงเฉิง เซียวผิงผิงที่เพิ่งจะกลับมาจากที่ตามบิดาไปต่างเมืองก็รีบมาหาไป๋ซู่ฮวาทันทีที่ได้ข่าวว่านางตั้งครรภ์ในมือมีของฝากไป๋ซู่ฮวามากมาย เดินมาดีๆอยู่ๆก็ถูกรถม้าที่กำลังวิ่งมาก็เบียดจนนางล้มลงคลุกฝุ่นข้างทาง เซียวผิงผิงโมโหจนควันออกหู ตะโกนด่าตามหลัง"ไอ้บ้าที่ไหนตาบอดหรือ ไม่เห็นคนเดินหรือไง รีบไปไหนหนักหนากลัวไม่ทันไว้ทุกข์ให้บิดาเจ้าหรือ"จากนั้นก็ก้มลงเก็บของที่ตกหล่นไปด้วยด่าไปด้วย ลู่เปียวสั่งหวังเฮ่าจอดรถม้า ได้ยินเสียงนางด่าเขาก็อยากบีบคอยายเด็กไม่รู้ที่ตายคนนี้นัก ก่อนจะเปิดม่านออกมาแล้วเอ่ยกลับไป"บ้านข้าไม่มีใครตายหรอก แต่ถ้าไม่หุบปากเจ้าอาจตายได้นังหนู"ลู่เปียวเอ่ยแก่สตรีตรงหน้าที่ตอนนี้บนหัวมีแต่เศษหญ้ากระโปรงเลอะฝุ่น หน้าตามอมแมม โชคดีที่ข้าวของที่นำมาฝากเพื่อนรักไม่เสียหายเท่าไหร่ เซียวผิงผิง มองหน้าคนที่ด่าและข่มขู่นาง รูปหล่อเสียด้วยแต่ปากไม่ดีน่ารังเกียจ"นี่ไอ้หน้าอ่อน ที่นี่หมู่บ้านเล็กๆไม่ใช่ถนน เจ้าจะรีบควบม้าไปไหน อ้อเจ้าบอกว่ายังไม่ได้ไว้ทุกข์ก็แปลว่ายังไม่ตายแต่คงไม่นานกระมัง จะรีบไปดูใจหรือ"พูดจบก็ถกชายกระโปรงเดินผ่านรถม้าเขาไปไม่ไยดี ลู

ไป๋เจินที่เห็นอาหลี่กลับมาแต่ไม่เห็นน้องสาวก็แปลกใจ "อาหลี่ไป๋ลู่ล่ะ ท่านไปไหนกันมา"ไป๋เจินรู้สึกไม่ดี ไป๋ซู่ฮวาที่นอนอยู่ในบ้านอยู่ๆก็ฝันร้ายร้องกรี๊ดออกมาจนหยางหนิงเฉิงตื่นทันทีเขาเรียกนาง"ฮวาเอ๋อร์เป็นอะไรไป ฝันร้ายหรือบอกพี่มาสิ" จี้ฮุ่ยซินที่ได้ยินเสียงก็รีบมากับปี้เหลียน เห็นสะใภ้ตัวสั่นก็สอบถามบุตรชาย"เฉิงเอ๋อร์เกิดเรื่องอะไรขึ้น ฮวาเอ๋อร์เป็นอะไรไป" ไป๋ซู่ฮวาร้องไห้หาไป๋เจิน"ฮือๆๆอาสามข้าฝันร้ายอาเล็กเล่านางอยู่ที่ใด " อาหลี่ตกใจ"อาซ้อข้าเพิ่งจะส่งนางเข้านอนนางไม่ได้อยู่ที่เรือนใหม่หรือ คุณชายซูหยางไป๋ลู่อยู่หรือไม่" ซูหยางส่ายหน้า หยางหนิงเฉิงถามว่าเกิดอะไรขึ้น อาหลี่จึงเล่าทุกอย่างให้ฟัง"หลังจากนั้นเล่าอาหลี่ อาเล็กพูดอะไรกับเจ้าอีกบอกมา เจ้าบอกข้ามาฮือๆท่านพี่ข้าๆ""อาหลี่เล่ามาไวไว ให้องครักษ์ตามหานางเกณฑ์คนมาทั้งหมดเลย" หยางหนิงเฉิงสั่ง อารมร์เมียเขาไม่คงที่หยุนซานบอกแล้ว จากนั้นอาหลี่ก็นึกได้ก่อนจะเอ่ย"อาซ้อนางบอกว่าให้ข้าอย่าลืมนางเชงเม้งก็อย่าลืมมาหานาง ให้เอาขนมโก๋มาด้วย หรือว่านางคิดจะ ไม่นะ"อาหลี่วิ่งออกไปแล้ว ไป๋ซู่ฮวาเป็นลมไปแล้ว หยางหนิงเฉิงให้ถงเหมินเข้า