เข้าสู่ระบบแชร์
หากเมียข้าเป็นอะไรข้าจะให้พวกมันตายทั้งเป็น
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-08 16:30:44บทที่เกี่ยวข้อง
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง อย่าให้รกลูกตาเมียข้า
บ้านใหญ่"ไป๋เจินเจ้าเป็นบ้าหรืออย่างไร ตะวันยังไม่ทันขึ้นก็มาร้องงิ้วแต่เช้าเชียว" ไป๋จิ้งพี่ชายคนโตโวยวาย เขาหลับอยู่ดีๆ น้องชายก็มาโวยวายหน้าบ้าน"ท่านพ่อท่านแม่ เอาสัญญาขายตัวน้องเล็กคืนมา ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าอกตัญญูนะ บีบจนลูกสามต้องฆ่าตัวตายพวกท่านยังเป็นคนอยู่หรือ ไป๋เจี้ยน ฟางซื่อพวกท่านตายหมดแล้วหรือ"เสียงโวยวายปลุกให้ชาวบ้านตื่นแต่เช้า ไป๋จ้านที่ตอนนี้มีคนไปเรียกก็รีบมาทันที มาทันได้ยินไป๋เจินเรียกชื่อมาราดาและบิดา เรื่องอะไรกันปกติไป๋เจินสุภาพอ่อนโยนนี่นา เซียวผิงผิงตื่นนานแล้วได้ยินเสียงมาจากบ้านไป๋ซิ่ว อาไป๋ลู่ฆ่าตัวตายหรือ ไม่ได้นางต้องช่วยเพื่อนรักกำจัดบ้านใหญ่สารเลวนี่ ก่อนจะย่องออกมายืนฟังเงียบๆ"ใครบอกข้าทีเรื่องอะไรกัน ไป๋เจินนั่นคือบิดากับมารดาเจ้าเหตุถึงใช้น้ำเสียงและคำพูดเช่นนั้น""ท่านปู่จ้านข้ารู้เจ้าค่ะ พวกเขาขายอาไป๋ลู่จะให้ไปเป็นอนุเศรษฐี พวกเขารับเงินมาแล้วด้วยเมื่อวานไป๋ซิ่วไปหาเรื่องเสี่ยวฮวาถึงบ้าน ท่านปู่จ้านเสี่ยวฮวาแพ้ท้องน่าสงสารมากเลยเจ้าค่ะ ชาวบ้านทุกคนท่านลุงท่านป้า พวกท่านมีอาชีพมีรายได้ไม่ใช่เพราะนางหรือ เสี่ยวฮวาแพ้ท้องหนักสอนอาชีพพวกท่านไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-08ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ให้ของขวัญ1
หลังจากจัดการสกุลไป๋เรียบร้อยชาวบ้านต่างก็แยกย้าย ไป๋เจี้ยนกับไป๋จิ้งถูกทางการโบยคนละห้าสิบที ไป๋ซิ่วกับแม่เฒ่าไป๋และสะใภ้ใหญ่ถูกโบยคนละยี่สิบทีไป๋เจินไม่สงสารสักนิด ในเมื่อรักบ้านใหญ่มากนักก็เชิญร่วมทุกข์ร่วมสุขกันเสียให้พอ เขาเดินตามหยางหนิงเฉิงกลับมาที่เรือน ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกอุ้มกลับมาหลับไปแล้วหยางหนิงเฉิงค่อยๆวางนางลงบนเตียง เขาแทบอยากจะเผาเรือนคนบ้านไป๋จริงๆ เมียเขายิ่งอ่อนแอเห็นนางเป็นเช่นนี้เขายิ่งปวดใจ ก้มลงจุมพิตหน้าผากเกลี้ยงเกลานั้น ใบหน้าสวยตอนนี้ดูซีดเซียวจี้ฮุ่ยซินที่ตอนนี้ถูกทุกคนเรียกนางว่าท่านป้าหยางก็เดินเข้ามาในบ้าน เห็นบุตรชายน้ำตาคลอเขาคงรักสตรีตรงหน้ามากจริงๆหยางหนิงเฉิงปกติเป็นสุภาพชน นิสัยอบอุ่นเหล่าคุณหนูทั้งหลายต่างก็หมายปองอยากแต่งงานกับเขาตั้งแต่มีเรื่องเยี่ยนอ๋องบิดาของเขาแต่งชายารองเข้ามา เขากลับกลายเป็นคนละคน รังเกียจสตรีไม่อยู่เมืองหลวงฝ่าบาทแต่งตั้งให้เป็นหนิงอ๋องตั้งแต่อายุสิบห้า พระราชทานตำหนักที่นอกเมืองเขาปลูกต้นไผ่ปล้องม่วงไว้มากมายจึงตั้งชื่อตำหนักว่าเรือนไผ่ม่วงตำหนักที่ที่ฮ่องเต้พระราชทานมาให้ ใหญ่โตกว่าตำหนักเยี่ยนอ๋องผู้เป็นบิดาถึงสามเท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ให้ของขวัญ2
หยางหนิงเฉิงอุ้มไป๋ซู่ฮวาออกมา ก่อนจะวางนางลง ด้านหน้ามีอะไรบางอย่างมีผ้าคลุมอยู่ หยางหนิงเฉิงกำลังจะเปิดก็มีเสียงเล็กๆดังมาก่อน"เสี่ยวฮวาๆ ข้ามาแล้วโอ๊ยเหนื่อยมากเลย ข้าไปต่อแถวร้านจี้หรงมาซื้อบ้วยดอง เอ่อพุทราเชื่อม ถังหูหลู่แล้วก็เอ่อ อะไรนะอ้อแตงหวาน มีแตงหวานด้วยข้าไม่รู้ว่าแตงอะไรลูกละตั้งห้าตำลึง ถ้าไม่รักเจ้าไม่ยอมจ่ายหรอกนะ"ไป๋ซู่ฮวายิ้มให้กับเซียวผิงผิง เด็กคนนี้มีน้ำใจกับนางเสมอ แบ่งขนมแบ่งของกินให้ตลอด แบ่งให้กระทั่งอาเล็กของนางลู่เปียวจำเสียงยายเด็กปากเสียเมื่อวานได้ ก็หันมาทันที แต่ไม่ใช่สิเด็กคนเมื่อวานมอมแมมเหมือนลูกหมาคลุกฝุ่น แต่สตรีตรงหน้างามนัก แม้ไม่งามเทียบเท่าพี่สะใภ้แต่ดวงตาคู่นั้น ปากเล็กๆนั่นชวนให้รั้งเข้ามาหาแล้วจับนาง อืมมมแต่ดูเหมือนเซียวผิงผิงจะไม่คิดเหมือนเขา เห็นหน้า เอ่ยปากก็กระแนะกระแหนบรรพบุรุษเขาทันที"อ้าวนึกว่าใครที่แท้ไอ้หน้าขาวคนเมื่อวานนี่นา ที่บ้านจัดงานเรียบร้อยแล้วหรือ ฝังไวจังเห็นเพิ่งจะรีบร้อนไว้ทุกข์อยู่เมื่อวาน เหอะ""บิดาเจ้าสิตาย นังเด็กบ้าข้าเป็นผู้ตรวจการนะ อยากถูกขังคุกหรือ""โอ้ ไอ้หน้าขาวอย่างเจ้า ท่าทางหยิบโหย่งมือเรียวอย่างก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-09ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง กระหม่อมไม่หย่า
จวนอ๋องเยี่ยนในเมืองหลวงเพล้งๆ!!! เสียงถ้วยชาแตกกระจาย หยางเสวียนเยี่ยนกวาดทุกอย่างลงจากโต๊ะ ใคร? คนทำเรื่องนี้มันเป็นใครกล้าทำเรื่องสารเลวเช่นนี้"ลิ่วต่ง เจ้าไปสืบมาใครเป็นคนริเริ่มทำเรื่องนี้ ไปที่ตำหนักไผ่นอกเมืองด้วยดูว่าจี้ฮุ่ยซินสตรีใจแคบคนนั้น กำลังทำเรื่องเลวทรามอะไรลับหลังข้ากันแน่เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับนางแน่ๆ""ท่านอ๋อง พระชายาไม่ได้ประทับที่ตำหนักไผ่พ่ะย่ะค่ะ ทรงเสด็จไปสวดมนต์ให้หนิงอ๋องที่วัดหานสุ่ยมานานเดือนครึ่งแล้ว"ลิ่วต่งรายงาน เมื่อไม่กี่วันก่อนมีสตรีหม้ายหลายคนอยู่ๆก็อยากแต่งงานใหม่ แต่เพราะสามีตายยังไม่ครบปี ทางบ้านสามีจึงไม่อนุญาต จากนั้นก็ฟ้องร้องว่าพวกนางคบชู้สุดท้ายกลายเป็นเรื่องถกเถียงกัน กลายเป็นว่าชาวบ้านเหล่านั้นหยิบยกเรื่องเขากับชายารองว่าเหตุใดพวกเขาทำได้ทั้งที่สามีของหลิงเซียงโลงศพยังไม่ทันเย็นเลยแล้วเหตุใดสตรีอื่นถึงทำไม่ได้คนบ้านเดิมของสูยกว่างผิงอดีตสามีของหลิงเซียงเองก็ออกมาร้องรำในเรื่องนี้เช่นกัน มันต้องมีคนสร้างเรื่อง สิบกว่าปีไม่มีใครกล่าวถึงแต่ว่าใครล่ะที่มีความสามารถคิดได้ถึงเพียงนี้เขาแต่งนางเข้ามาสิบเอ็ดปีแล้ว อยู่ๆเรื่องที่นางคบชู้ก
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ให้ข้าช่วยเจ้าไหมผิงผิง
บ้านเชิงเขาไป๋ซู่ฮวาดีใจมากที่ได้ลูกแมว ที่จริงนางอยากแบ่งให้เซียวผิงผิงเช่นกัน แต่ดูแล้วเจ้าสี่ตัวไม่ยอม ขู่ฟ่อๆแถมยังพองขนใส่อีก จึงยกเอาห้องนึงในบ้านตีลูกกรงถี่ๆ ให้เป็นห้องของเจ้าเหมียวเหล่านี้"ท่านอาเล็ก ท่านตื่นแต่เช้าเชียวอีกสองวันก็ถึงพิธียกน้ำชาท่านกับอาหลี่แล้ว เฮ้อ อาเล็กข้าอยากจัดงานแต่งให้ท่านสองคนจริงๆนะ เหตุใดท่านไม่ต้องการกันเล่าเจ้าคะ"ไป๋ซู่ฮวาถามอาสาวที่กำลังหั่นผักเตรียมมื้อเช้าอยู่ ไป๋ลู่ยิ้มให้ ก่อนจะลุกไปพยุงหลานสาวที่กำลังตั้งครรภ์ให้นั่งลง"ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองหรอกเสี่ยวฮวา อาเล็กรักพี่อาหลี่งานแต่งงานแค่มีสินสอดให้พี่สามนิดหน่อยพอเป็นพิธีก็พอ วันนี้เป็นอย่างไรบ้าง หายแพ้ท้องหรือยัง""อืม ต้องขอบใจเซียวผิงผิง เมื่อวานแตงหวานที่นางเอามารสชาติหวานยิ่งนัก แต่ข้ากำลังท้องกินมากไม่ดี เออจริงสิตกลงทางด้านสกุลเซียวเลือกใครเป็นบุตรเขยหรือ ข้าอยากให้ผิงผิงนางมีความสุข ไม่รู้ว่าทางด้านลุงเซียวจะเลือกคนไหน อย่างน้อยควรให้ผิงผิงนางได้คบหาสักนิด""อืม ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้นางไม่อยู่เห็นรถม้าคุณชายคนเมื่อวานรับแต่เช้า ไม่รู้ว่าไปไหนกันเห็นผิงผิงบอกว่าเขาให้นางไปเลือกล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง สอนบทเรียนเซียวผิงผิง
ลู่เปียวโอบไหล่นางรั้งเข้าหา มองหน้าเซียวผิงผิงใช้หัวแม่โป้งไล้ริมฝีปากนางเบาๆ"มาข้าจะสอนบทละครให้นี่เป็นบทแรกนะ ต้องทำให้พวกเขาเห็นว่าเรารักกันแค่ไหน ผิงผิงเผยอปากสิ"เซียวผิงผิงทำหน้างงแต่ก็ยอมเปิดปากให้เขา ลู่เปียวแนบริมฝีปากลงไปทาบก่อนจะสอดลิ้นอุ่นร้อนของตนไล้เรียวลิ้นอ่อนนุ่มของนางก่อนจะกระหวัดเอาไว้ด้วยลิ้นร้อนชื้นของตนเซียวผิงผิงเกาะบ่าเขาไว้ยอมรับบทละครที่เขาสอนนาง ไม่นานนางก็อยู่บนตักลู่เปียว สาบเสื้อถูกเขาล้วงมือเข้าไปเคล้นคลึงความหยุ่นสู้มือ จนยอดอกแข็งชัน สาวน้อยถูกคนตัวโตหยอกเย้าจนมีเสียงครางเบาๆ"อื้อ ใต้เท้าพอเถอะ ข้าว่าไม่ต้องแสดงขนาดนี้ก็ได้อื้อใต้เท้าลู่ ท่านพอเถอะนะอย่าเคล้นหน้าอกข้าสิ อึ๊ย ตะ ใต้เท้า ข้าอยากกลับบ้านแล้ว"ลู่เปียวเสียดายความหวานตรงหน้า ถ้าไม่กลัวว่านางจะปฏิเสธข้อเสนอเขาคงดูดดื่มไปแล้ว ทั้งนุ่มทั้งหยุ่นอวบอิ่มนัก ไม่คิดว่าตัวเล็กๆจะซ่อนรูปถึงเพียงนี้"กลับกันเถอะ ข้าไปส่งจะบอกแก่พวกเขาว่าข้ากับเจ้ารักกัน ตอนลงจากรถข้าจะอุ้มเจ้าให้พวกเขาและชาวบ้านเห็น เด็กดีเจ้าคิดไว้ด้วยนะว่าอยากตอบแทนอะไรข้า"จากนั้นลู่เปียวก็พานางกลับหมู่บ้าน ตลอดทางที่กลับนางอยู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ความสงสัย
จี้ฮุ่ยซินที่เพิ่งเดินมาเห็นบุตรชายกับสะใภ้ยืนกอดกันอยู่ก็เดินมาหา"เฉิงเอ๋อร์ ฮวาเอ๋อร์ไม่สบายอีกหรือ เหตุใดออกมาถูกลมหนาว เข้าบ้านเถอะ เอ่อ เฉิงเอ๋อร์ พรุ่งนี้แม่จะไปอารามที่ตำบลข้างๆเพื่อไหว้พระ" จี้ฮุ่ยซินเอ่ยแก่บุตรชาย"ท่านป้าหยางสวัสดีเจ้าค่ะ ข้าไปหาเด็กๆก่อนนะเสี่ยวฮวา" เซียวผิงผิงไปแล้วลู่เปียวจึงเอ่ย""เสด็จป้า เสด็จลุงออกจากเมืองหลวงไปหาท่านที่วัดหานสุ่ย แต่เสด็จอามีราชโองการให้เขาไปดูแลเรื่องภัยแล้งที่หางโจวพ่ะย่ะค่ะ ได้ยินว่าท่านฟ้องหย่าเขา เรื่องนี้ทะเลาะกับฝ่าบาทในห้องหนังสือใหญ่โตเลย พ่ะย่ะค่ะ"จี้ฮุ่ยซินถอนหายใจก่อนจะพยักหน้า "แม่จะเตรียมตัวแล้ว พรุ่งนี้ยามเฉินแม่จะออกเดินทาง แม่ขอยืมตัวจิ้งหยวนหน่อยลูกคงไม่ว่านะเฉิงเอ๋อร์ พวกเจ้าพี่น้องคุยกันไปเถอะ"หยางหนิงเฉิงมองตามมารดาที่เดินไป สายตาท้อแท้จนไป๋ซู่ฮวารู้สึกได้ จึงเอ่ยขำๆกับลู่เปียวทำงานบรรยากาศตึงเครียดใน"ใต้เท้าลู่ ข้าสงสัยว่าท่านกับผิงผิงไปรักกันตอนไหน เจอหน้าก็ด่ากันตลอด""พี่สะใภ้ ท่านรอรับขวัญและก็เลี้ยงหลานลูกของพวกเราด้วยล่ะ "เซียวผิงผิวที่เพิ่งจะมาถึง ได้ยินคำพูดของลู่เปียวก็รีบเดินมาทันที"ใต้เท้าลู่ อะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง หยางหนิงเฉิงรู้ความจริง
เซียวผิงผิงซุกหน้ากับอกแกร่งทันที ไม่นานร่างนุ่มนิ่มก็หายใจสม่ำเสมอ ลู่เปียวถอนหายใจไม่รู้เสด็จพี่จะเจอเรื่องอะไร เสด็จป้าไม่น่าจะใช่หญิงมั่วโลกีย์เช่นนั้น คงต้องรอเมื่อถึงเวลาจิ้งหยวนกับเสด็จป้าหรือ ไม่น่าจะใช่สักนิด เสด็จพี่คงคิดมากไปเอง จากนั้นก็ข่มตาหลับยามอิ๋น ลู่เปียวลุกขึ้นก่อนจะจุมพิตหน้าผากเซียวผิวผิง นางลืมตาขึ้นมาเขาจึงจูบนางเนิ่นนาน"พี่ต้องไปแล้ว พี่ใหญ่รออยู่เป็นเด็กดีนะ ท่านลุงหวังอยู่ที่นี่ มีอะไรก็เรียกหาเขา""พี่เดินทางระวังตัวด้วยนะเจ้าคะ"ลู่เปียวพยักหน้าก่อนจะออกไป เขาใช้วิชาตัวเบาไม่นานก็ตามมาทันพี่ชาย"เสด็จพี่ ไหนบอกยามอิ๋นเหตุใดออกก่อนเวลาข้าเกือบตามไม่ทัน""พวกเขาจะออกเดินทางยามเหมา เราต้องไปถึงก่อนข้าอยากรู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรกัน"ปลายนามอู่ทั้งสามคน หนาวหนิงเฉิง ลู่เปียว ถึงเหมือนก็มาถึงโรงเตี๊ยมบุปผาแดงที่ได้ยินจิ้งหยวนกล่าวไว้ ก่อนจะจองห้องพักแล้วขึ้นไปนั่งรอยามเซินแง้มออกไปก็เห็นรถม้าของมารดาเข้ามา นางลงจากรถม้าใส่หมวกผ้าปิดบังใบหน้า แต่งกายคล้ายสตรีชาวหู จำเป็นต้องปิดบังเช่นนี้เลยหรือ"เสด็จพี่จะออกไปเลยไหม หรือจะรอให้พวกเขาสองคน เอ่อ..""ท่านชาย พ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-15
บทล่าสุด
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง วาสนาครองคู่
หยางหนิงเฉิงจัดการกองทัพเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ห้าปีแล้ว ไป๋ซู่ฮวาคลอดบุตรชายให้เขาอีกสองคนบุตรสาวอีกหนึ่งคนตอนนี้ผลผลิตจากแดนใต้ราคาดีมาก โดยเฉพาะกุ้งแห้งกับผงปรุงรสที่ทำจากปลาและกุ้งตากแห้งนำมาบดผสมกับเครื่องเทศเป็นสินค้าขายดีจริงๆ ส่งเข้าเมืองหลวงและเหลาอาหารต่างๆ ชาวประมงที่ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ไป๋ซู่ฮวาตามหาต้นปาล์มจนเจอ ในที่สุดก็ปลุกต้นปาล์มได้กว่าสองพันต้น ตามพื้นที่ต่างๆ ต้นไหนโตแล้วให้ผลผลิตแล้วนางก็ปล่อยไว้ตอนนี้ผลผลิตของจวนอ๋องก็คืออาหารทะเลแบบแห้ง ผงปรุงรส น้ำมันปาล์ม นางเสาะหาพื้อที่น้ำเค็มจนเจอ แคว้นอู่ไม่ขาดแคลนเกลือแล้ว เพราะพระชายาหนิงอ๋องรู้วิธีทำเกลือได้ไป๋ซู่ฮวากำลังคำนวณบัญชีอยู่ นางเพิ่งให้นมเจ้าตัวเล็กไป ตอนนี้หยางหยางได้แปดเดือนแล้ว สวามีไม่มีทีท่าจะหยุดทำลูกเลยจริงๆ เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย"คนงามของพี่ สมบัติไม่รู้กี่ร้อยล้านตำลึงทองนับไม่ไหว หากลูกน้อยอีกหน่อยใครจะรักษาเล่าทูนหัว""แล้วลูกไม่ออกเรือนแต่งงานหรือเพคะ พระองค์ถึงจะขยันทำอยู่คนเดียว อื้อ"หยางหนิงเฉิงจูบนางเรียกร้อง ปลดสายรัดเอวก่อนจะฝังใบหน้าหล่อเหลาลงเต้าอวบอิ่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง คิดถึงเมียจนทนไม่ไหว
จนมื้อค่ำเรียบร้อย ไป๋ซู่ฮวาที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังนั่งหลับตาผ่อนคลายนางเหนื่อยมาก จนกระทั่งน้ำกระเพื่อม นางจึงลืมตาขึ้นมองก็เห็นคนตัวโตลงมานั่งในอ่างกับนาง พร้อมเนื้อตัวล่อนจ่อน"ท่านอ๋อง ยิ่งนับวันยิ่งหน้าด้านหรือไม่เพคะ""สองเดือนแล้วเด็กดี ยังไม่ได้รักเจ้าเลยนะคืนนี้ไม่ยอมแล้ว มาพี่ช่วยอาบน้ำดีกว่าจะได้เสร็จไวๆ""อย่ามาเจ้าเล่ห์พระองค์ทรง อื้ออออ" หยางหนิงเฉิงไม่ฟังรั้วนางมาจูบดูดดื่ม กดท้ายทอยนางไว้ไม่ให้หนีเขา มือหนากอบกุมทรวงอกขยำรุนแรงเพราะอารมณ์คิดถึงก่อนจะดันแผ่นหลังนางขึ้นก้มลงมาดูดปลายถันสีหวานจนไป๋ซู่ฮวาที่ตอนแรกดุเขาเสียงเข้ม ตอนนี้กลับกลายเป็นครางเสียงหวานรัญจวน"อ๊าๆๆๆ ท่านอ๋องเมียเสียว อื้อดูดเบาๆสิเพคะ หัวนมจะหลุดติดปากแล้ว""ไม่ไหวแล้วคิดถึงเหลือเกินคนดี ฮวาเอ๋อร์ยืนขึ้นให้พี่หน่อย หันหลังมาโน้มตัวไปข้างหน้าเอามือเกาะขอบอ่างไว้"ไป๋ซู่ฮวาทำตามที่เขาบอก หยางหนิงเฉิงจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถกลีบบอบบางที่มีน้ำหวานใสๆหลั่งออกมาเคลือบจากนั้นก็กดลงไปในร่องสีชมพูสวย"อื้อ แน่นจังเด็กดี เสียวจังฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้าเหลือเกิน""อื้อ ท่านแม่ทัพทวนของท่านช่างใหญ่โตนัก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ออกเดินทาง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ซ่งไทเฮากับสกุลกัวหาเด็กทั้งสามเลิกแล้วมคนไม่เจอ งานเลี้ยงเลิกแล้วเรียบร้อย ทุกคนต่างกลับไปเพื่อพักผ่อน วันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไกล เมื่ออยู่ในห้อง หยางหนิงเฉิงที่นอนให้เมียรักหนุนแขนอยู่มืออีกข้างลูบไหล่มนเบาๆ ไปซู่ฮวาเอ่ยถามเขาเพราะอยากรู้ถึงดินแดนทางใต้"ท่านอ๋อง ดินแดนทางใต้ติดทะเลหรือเพคะ""อืม อยากไปดูหรือ น้องหญิงของพี่รู้จักทะเลด้วยหรือ ที่นี่อยู่ไกลที่นั่นตั้งสองพันลี้นะ""เอ่อ เคยได้ยินคนคุยกันนะเพคะ ว่าทะเลสวยมากแต่เวลามีพายุก็น่ากลับมากเช่นกัน หม่อมฉันอยากเห็นสักครั้งเพคะ""ได้ พี่จะพาเจ้าไป ตอนนี้นอนก่อนเถอะคนงามของพี่ดึกมากแล้วนะ"ไป๋ซู่ฮวาที่กระเถิบเข้าหาอ้อมกอดสามี หยางหนิงเฉิงกอดนางแนบแน่นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าจะรัก สตรีที่ได้มาด้วยเล่ห์กลของผู้อื่น สุดท้ายนางคือสตรีที่คู่ควรกับเขาที่สุด ลมหายใจของนางสม่ำเสมอหยางหนิงเฉิงจุมพิตเรือนผมนาง กระซิบเบาๆก่อนจะหลับตามไป"ฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้า"ยามซื่อทุกคนมารวมตัวกันที่ลานกลางหมู่บ้านเพื่อเตรียมออกเดินทาง ไป๋เข่อซินร้องไห้กอดบิดากับมารดาแน่น หยางตงชิงกอดไป๋จิงถิงกับโจวซิ่วเหม่ยร้องไห้"เสี่ยว
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง เตรียมเดินทางลงใต้
ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกเขาเคี่ยวกรำทุกคืนตั้งแต่วันที่นางยอมให้เขาคืนนั้น ตอนนี้ไม่มีแรงจะสั่งงานบ่าวไพร่แล้ว หยางหนิงเฉิงเดินผิวปากมาหาแต่เมียนั่งบนเตียงมองมาตาเขียวปั้ด "ทูนหัว เมื่อคืนพี่ไม่ตั้งใจจะกวนจริงๆนะ สงสัยจะมาจากสุราสมุนไพรที่เสด็จพี่ให้ชิม แค่สองจอกเท่านั้นเอง ยังดีที่พี่ไม่ชิมเยอะ""อย่ามาหาข้ออ้างหยางหนิงเฉิง ท่านหื่นกามเช่นนี้ต้องแยกเรือนแล้ว ตั้งแต่ยามไฮ่จนยามเหมามีใครเขาลามกหื่นกามเท่าท่านบ้าง ข้าปวดเอวไปหมดแล้วคนบ้า งานการไม่ต้องทำแล้ว หากคู่แฝดไม่ถึงขวบแล้วข้าตั้งครรภ์อีกล่ะก็แยกห้องนอนถาวรจนกว่าพวกเขาจะสิบขวบ""ไม่ได้สิเมียจ๋าต่อไปขอคืนละหนึ่งชั่วยามพอไม่มากกว่านั้นแล้วคนดี นะๆ น้องหญิงพี่สัญญาวันหลังจะไม่ดื่มสุรานั่นอีก""หนิงอ๋อง ออกไปเลยนะคนบ้า นี่แน่ะ"ตุ๊บๆ เสียงวัตถุตกกระทบพื้น หยางหนิงเฉิงโดดหลบทันที เมียปาหมอนใส่เขาแทบจะทุกใบที่อยู่เตียง ก่อนจะตัดสินใจรวบนางกักไว้ในอ้อมกอด พลิกนางลงใต้ร่างจูบนางดูดดื่ม ไป๋ซู่ฮวารักเขามากนางรักเขาไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักคนๆหนึ่งได้ อยู่ด้วยกันมาปีกว่าเขาไม่เคยให้นางเจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง นอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียวเขากินเก่งก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พบหน้ามารดาบังเกิดเกล้า
วันต่อมาไม่นานรถม้าก็เคลื่อนที่จนมาถึงอารามที่ฉินกุ้ยเฟยถือศิลบวชอยู่ ฮ่องเต้ให้คนไปแจ้งว่ามีคาราวาสมาขอพบนาง ไม่นานแม่ชีคนนึงก็เดินออกมา นางเดินหลังตรงแต่ยังคงสำรวมมีความเป็นคนสูงศักดิ์แม้จะอยู่ในชุดนักบวชทันทีที่ทั้งคู่พบกันหยางตงอวี้ยิ้มให้นาง ฉินกุ้ยเฟยไม่คิดว่าจะเจอกับเขาที่นี่จึงทำความเคารพ แต่เขาจับข้อศอกนางไว้ก่อนจะพูดคุย"ซวงเอ๋อร์ไม่พบเจ้าหลายปีสบายดีหรือไม่""ซวงเอ๋อร์สบายดีเพคะ ฝ่าบาททรงมาไกลถึงเพียงนี้ไทเฮาจะทรงทำเรื่องลับหลังตอนไม่ประทับอยู่วังหรือไม่เพคะ""วางใจเถอะ นางชดใช้กรรมแล้วล่ะ วันนี้ข้าพาคนๆนึงมาพบเจ้าด้วย ชิงเอ๋อร์มาพบเสด็จแม่เจ้าได้แล้ว"หยางตงอวี้หันไปเรียกหยางตงชิงไม่นานเขาก็ดินออกมาจากห้องรับรอง ทันทีที่ฉินกุ้ยเฟยเห็นหน้าเขานางก็ร้องไห้ เดินไปกอดเขาแน่น"ชิงเอ๋อร์ๆลูกแม่ เจ้ายังสบายดี แม่กังวลว่าพวกเขาจะพบเจอเจ้าหรือไม่ เพราะเจ้าคล้ายฝ่าบาทมากนัก ฮืฮๆๆลูกแม่""ส เสด็จแม่ อย่าร้องไห้เลยพ่ะย่ะค่ะ ลูกสบายดีท่านพ่อท่านแม่เลี้ยงดูอย่างดีไม่เคยให้ลำบากพ่ะย่ะค่ะ""แม่รู้ๆ พวกเขาผัวเมียเป็นคนดียิ่งนัก แม่เองก็คิดว่าฝากไม่ผิดคน"หยางตงอวี้อยากให้แม่ลูกได้คุยกันมา
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง2
ยามเฉินทุกคนต่างเตรียมรถม้าวันนี้ฮ่องเต้กับรัชทายาทจะเสด็จไปเยี่ยมหมู่บ้านกันดารหาทางแก้ปัญหาอีกหลายที่ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขึ้นรถเตรียมออก รถม้าวิ่งมาไกลมากแล้ว ไป๋ซูหยางนึกถึงคำพูดบิดามารดาและพี่สาว จึงตัดสินใจไปเข้าเฝ้าพระบิดาก่อนจะตกลงไปเยี่ยมมารดาผู้ให้กำเนิด"พี่ใหญ่ ข้าอยากปรึกษาท่านเรื่องมารดาของข้าขอรับ""ทำไมหรือ เสี่ยวหยางเจ้าสับสนว่าตนเองอยากไปเยี่ยมนางหรือไม่ ควรไปดีหรือเปล่าใช่ไหม""ขอรับ ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่เสียใจ แต่ใจหนึ่งก็อยากไปเห็นนางสักครั้งขอรับ""เสี่ยวหยาง นางเป็นมารดาให้กำเนิดนับว่ามีบุญคุณ อีกอย่างนางใช้ทั้งชีวิตปกป้องเจ้าจนได้มาเจอท่านพ่อกับท่านแม่ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาบ้านใหญ่จะทำไม่ดีกับเจ้าไว้มาก แต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าเจ้าต้องถูกคนพยายามฆ่าทุกวัน ควรไปขอบคุณนางด้วยตนเองสักครั้ง ให้นางได้เห็นว่าเจ้าเติบใหญ่เพียงใดในตอนนี้""ขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่ก่อน""อืม ท่านแม่พ่อกับท่านแม่จิตใจโอบอ้อมไม่มีทางขัดขวางเจ้าหรอก ไปเถอะ"้ไป๋ซูหยางออกไปแล้ว เขารู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับพี่สาว ไม่รู้ว่าไปอยู่วังหลวงจะเป็นเช่นไร แม้จะมีพี่เข่อซินจะไปอยู่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง1
หยางหนิงเฉิงที่ตอนนี้กอดไป๋ซู่ฮวาอยู่บนเตียง คู่แฝดเป็นเด็กรู้ความยิ่งนัก กินเสร็จก็นอนไม่เคยงอแงสักนิด เมื่อวานรัชทายาทมาหาพี่สาวพี่น้องพูดคุยกันสักพัก เขาอยากให้ทั้งคู่มีเวลาส่วนตัวมากกว่านี้เพราะหยางหนิงเฉิงจะไม่กลับวังหลวง แต่จะเลยไปดินแดนทางใต้ทันที เขาเป็นห่วงภรรยาหากเดินทางไปๆมาๆนางอาจไม่ไหวอีกอย่างเขาทิ้งทัพใหญ่มาปีกว่าแล้วต้องกลับไปจัดการ จิ้งหยวนไปดูแลให้แล้วทิ้งเซียวอ้ายเย่วไว้ที่นี่ นางตั้งครรภ์อยู่เดินทางไม่ไหวอีกอย่างในกองทัพอาหารการกินสำหรับคนท้องย่อมลำบากก่อนไปไป๋ซู่อวา จัดการเสบียงให้พวกเขาหนึ่งต้าน นับว่าเยอะไม่น้อยในช่วงที่ไม่มีสงครามเช่นนี้ การเจรจาชายแดนเป็นไปได้ด้วยดี รับทายาทเสนอให้คุยกันเรื่องแลกเปลี่ยนอาหาร ราษฎรอยู่ดีมีสุขก็ไม่ต้องแย่งที่ทำมาหากินกันให้เดือดร้อน"วันนี้ไท่จื่อเก่งมากนัก สามารถแก้ปัญหาที่ดินเมืองกว่างสุยสำเร็จ อีกทั้งยังทรงจัดการทรัพยากรน้ำได้ดี จัดสรรพันธ์พืชให้เหมาะกับฤดูกาล ฝ่าบาททรงเอ่ยชมไม่น้อย""เสี่ยวหยางเป็นเด็กหัวดีเรียนรู้ได้ไวนักเจ้าค่ะ เมื่อวานเขามาปรึกษาเรื่องจะไปพบมารดาบังเกิดเกล้าดีหรือไม่ เขาไม่อยากให้ท่านพ่อท่านแม่รู้สึกเสี
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง สุรารสดีของไป๋ซู่ฮวา
หยางตงชิงหลับไปแล้วคอพับไปมา หยางตงอวี้จับบุตรชายนอนหนุนตัก ฉุ่กงกงที่หันมาหาจะเอ่ยเรียกฮ่องเต้เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหล พลันคิดถึงภาพที่องค์ชายนอนหนุนตักเสด็จแม่ สนมจางมักลูบหัวฝ่าบาทเสมอสมัยที่ยังเป็นองค์ชายน้อยภาพนั้นหายไปหลังจากจางกุ้ยเฟยประชวรแล้วจากไป ฝ่าบาทจึงเหลือเพียงความว้าเหว่อ้างว้างในใจตลอดมาหลายปี จนกระทั่งเด็กสาวที่ชื่อไป๋เข่อซินเข้ามาถึงมีร้อยแย้มพระสรวลอีกครั้ง ตอนนี้ภาพนั้นกำลังกลับมา ภาพองค์ชายที่ทรงยิ้มแย้มกับเขาทรงห่วงใยบ่าวไพร่เสมอเขากับเย่กงกงรับใช้ข้างกานมาตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายตัวน้อยๆ"ท่านอาฉู่ ข้าได้ขนมมาฝากท่านด้วยขนมงาที่ร้านจินเซียง""ท่านอาเย่ว ข้าไม่อยากอยู่ตำหนักบูรพาเลยท่านพาข้าไปเที่ยวนอกวังหน่อยนะ ๆๆท่านอาเย่นะๆ ""ท่านอาฉู่ วันนี้ข้าหนีเสด็จพ่อออกไปเที่ยวตลาดมาคนเยอะแยะเลย มีสุราดอกท้อให้ท่านหนึ่งกาด้วย"หยางต้งอวี้เงยหน้าจากใบหน้าบุตรชายก่อนจะสบตาคนสนิทที่ติดตามเขาตั้งแต่เขาสี่ขวบตั้งแต่เสด้จแม่ยังเป็นเป็นเฟยด้วยซ้ำ"ท่านอาฉู่ เขาช่างเหมือนข้าในวัยเด็กจริงๆท่านว่าไหม""พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ไท่จื่อคล้ายพระองค์มากนัก เฉลียวฉลาดรูปงาม""แวะตลาดด้านหน้าสักหน่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พ่อลูกเปิดใจ
หยางเสวียนเยี่ยนกับหยางเสียนรุ่ยกับเมืองหลวงไปได้ครึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้เสด็จประพาสไปยังหมู่บ้านต่างๆที่ไป๋ซู่ฮวาได้ไปบุกเบิกเส้นทางการค้าและการเกษตรเอาไว้หยางตงอวี้เป็นอัจฉริยะไม่เกินจริง เพียงไม่นานก็เข้าใจโครงสร้างและปัญหาทั้งหมดของสภาพดิน ฟ้า อากาศและเริ่มแก้ปัญหาได้แล้ว สมแล้วที่ถูกเลือกให้เป็นฮ่องเต้ ราษฎรแคว้นอู่ไม่ต้องมาทนอดอยากอีกต่อไปวันนี้เขาเรียกบุตรชายมาด้วยเพื่อไปหมู่บ้านที่ทำสุราหมัก ส่วนหมู่บ้านข้างๆกันทำสุราขม(น้ำส้มสายชู) ถั่วเหลืองที่ผลผลิตเคยมีมากจนต้องมาเททิ้งกลับนำมาแปรรูปได้หลายอย่างนักไป๋ซูหยางนั่งอยู่บนรถม้า รอฟังคำสั่งบิดาอย่างเดียวเหมือนปกติ บางครั้งเสด็จพ่อก็ให้เขาเสนอความคิดเห็นบ้าง บรรยากาศในรถม้าเงียบเกินไปจนกระทั่งผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นก่อน"ชิงเอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อทอดทิ้งเจ้า ไร้ความสามารถในการปกป้องเจ้าลูกโกรธพ่อหรือไม่""ไม่พ่ะย่ะค่ะ""มาสั่งข้างๆพ่อหน่อย วันนี้ไม่มีฮ่องเต้ ไม่มีรัชทายาทมีเพียงบิดากับบุตรชายที่กำลังคุยเรื่องครอบครัว"ไป๋ซูหยางที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแซ่ราชวงศ์เรียบร้อยแล้ว องค์รัชทายาทหยางตงชิง เขาเขยิบมานั่งใกล้กับบิดา หยางตงอวี้โ
