สุรารสดีของไป๋ซู่ฮวา

หยางตงชิงหลับไปแล้วคอพับไปมา หยางตงอวี้จับบุตรชายนอนหนุนตัก ฉุ่กงกงที่หันมาหาจะเอ่ยเรียกฮ่องเต้เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหล พลันคิดถึงภาพที่องค์ชายนอนหนุนตักเสด็จแม่ สนมจางมักลูบหัวฝ่าบาทเสมอสมัยที่ยังเป็นองค์ชายน้อย

ภาพนั้นหายไปหลังจากจางกุ้ยเฟยประชวรแล้วจากไป ฝ่าบาทจึงเหลือเพียงความว้าเหว่อ้างว้างในใจตลอดมาหลายปี จนกระทั่งเด็กสาวที่ชื่อไป๋เข่อซินเข้ามาถึงมีร้อยแย้มพระสรวลอีกครั้ง ตอนนี้ภาพนั้นกำลังกลับมา ภาพองค์ชายที่ทรงยิ้มแย้มกับเขาทรงห่วงใยบ่าวไพร่เสมอเขากับเย่กงกงรับใช้ข้างกานมาตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายตัวน้อยๆ

"ท่านอาฉู่ ข้าได้ขนมมาฝากท่านด้วยขนมงาที่ร้านจินเซียง"

"ท่านอาเย่ว ข้าไม่อยากอยู่ตำหนักบูรพาเลยท่านพาข้าไปเที่ยวนอกวังหน่อยนะ ๆๆท่านอาเย่นะๆ "

"ท่านอาฉู่ วันนี้ข้าหนีเสด็จพ่อออกไปเที่ยวตลาดมาคนเยอะแยะเลย มีสุราดอกท้อให้ท่านหนึ่งกาด้วย"

หยางต้งอวี้เงยหน้าจากใบหน้าบุตรชายก่อนจะสบตาคนสนิทที่ติดตามเขาตั้งแต่เขาสี่ขวบตั้งแต่เสด้จแม่ยังเป็นเป็นเฟยด้วยซ้ำ

"ท่านอาฉู่ เขาช่างเหมือนข้าในวัยเด็กจริงๆท่านว่าไหม"

"พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ไท่จื่อคล้ายพระองค์มากนัก เฉลียวฉลาดรูปงาม"

"แวะตลาดด้านหน้าสักหน่