เข้าสู่ระบบแชร์
วาสนาครองคู่
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-03 11:10:39
บทที่เกี่ยวข้อง
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ทำไมไม่กลั้นใจตายล่ะ
เสียงฟ้าร้องครืนๆดังกระหึ่ม มีสายฟ้าแลบแปล๊บปล๊าบไปทั่วบริเวณบ้าน บนเตียงมีบุรุษคนหนึ่งนั่งมองร่างบางที่ถูกทุบตีจนสลบ นางถูกห่อด้วยเสื่อขาดเก่าๆแล้วเอามาโยนไว้ที่หน้าประตูบ้าน"โอ๊ย เจ็บชิบทำไมเจ็บแบบนี้วะ เหมือนถูกกระทืบมาเลยพับผ่าสิแม่งเอ๊ย" ไป๋ซูฮวาลูบคลำเนื้อตัวที่เจ็บก่อนจะรู้สึกแปลกๆ ฉันผอมขนาดนี้ได้ไงวะ เดี๋ยวนะทำไมมือมีแต่กระดูก ไป๋ซู่ฮวาพยายามลืมตาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณสิบแปดนั่งอยู่บนเตียงอิฐใส่ชุดโบราณเก่าๆ ข้างๆมีเด็กผู้ชายกับเด็กผู้หญิงอายุไม่เกินห้าขวบนั่งอยู่ ทั้งหมดกำลังมองมาที่เธอ"เอ่อ ที่นี่ที่ไหนพวกคุณเป็นใครคะ""ไป๋ซู่ฮวา อย่ามาทำปัญญาอ่อนเจ้าทำเรื่องน่าอายเช่นนี้อย่ามาทำกลบเกลื่อนไขสือ"หยางหนิงเฉิงเกลียดสตรีตรงหน้า สองคืนก่อนเขาพลัดลื่นตกเขาจนบาดเจ็บ ตกค่ำมีไข้เล็กน้อยใครจะรู้ว่าสตรีคนนั้นวางยางเขาเพื่อให้ร่วมหลับนอนกับนางทั้งๆที่มีคู่หมั้นอยู่แล้ว ตอนนี้ไป๋ซูฮวาไม่รู้ว่าคนตรงหน้าพูดเรื่องอะไร แต่เธอเริ่มปวดหัวและเห็นภาพแปลกๆของผู้หญิงอีกคนการใช้ชีวิตการกระทำทุกอย่างของผู้หญิงคนนั้นหลั่งไหลเขามาเหมือนกับเธอกำลังเชื่อมต่อข้อมูลใส่เมมโมรี่ตนเอง ไป๋ซูฮวาทนต
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ร้องเรียน1
เสียงด่าและขับไล่ดังลั่นลานหมู่บ้าน ไป๋จ้านเพิ่งกลับมาจากตำบลจึงเอ่ยห้ามปราม เด็กคนนี้ปกติเป็นเด็กดีเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าจะกระทำเช่นนั้น"เสี่ยวฮวาเอ๊ย เจ้ามาหาปู่หรือ""ท่านปู่ผู้นำ มีเรื่องหนึ่งข้าอยากปรึกษาท่านหากท่านจัดการไม่ได้ข้าจะทำเรื่องนี้เอง""ถุย ไปให้พ้นบ้านข้านี่ตาเฒ่าอย่าไปฟังนังเด็กไร้ยางอายคนนี้เลย"ไป๋จ้านส่งสายตาห้ามปรามภรรยาตนเอง รวมถึงชาวบ้านที่มาล้อมจะใช้ก้อนหินขว้างปานาง"เสี่ยวฮวาบอกปู่มาเถอะอยากให้ช่วยสิ่งใด หากช่วยได้ปู่ก็ยินดี""ท่านปู่ผู้นำ ข้าต้องขายที่ดินดีสิบหมู่ที่มารดาเก็บไว้เป็นสินเดิมของข้า แม้ว่าท่านปู่ ท่านย่ากับป้าสะใภ้ใหญ่จะยึดครองแต่โฉนดเป็นชื่อข้า ส่วนขายแล้วข้าต้องการซื้อที่ดินเชิงเขาที่ติดกับบ้านสามีตรงนั้นน่าจะยี่สิบหมู่ ท่านปู่รบกวนหาคนมาซื้อและขายให้ด้วย ราคาท้องตลาดหมู่ละห้าตำลึงเจ้าค่ะ""ไม่ได้ นังสารเลวนั่นเป็นของครอบครัวไป๋เจ้ามันไร้ยางอาย ถูกขับไล่ออกไปแล้วยังจะคิดมาเอาสมบัติตระกูล ทุกท่านเรื่องนี้ไม่สมควรใช่หรือไม่"ไป๋ซิ่วไม่ยอม ที่ดินแปลงนั้นท่านแม่กับท่านย่าจะเก็บไว้เป็นสินเดิมให้นางชาวบ้านก็รังเกียจต่างเข้าข้างไป๋ซิ่ว ไป๋ซู่ฮวาถู
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ร้องเรียน2
เสียงด่าสาปแช่งดังจนลู่เปียวต้องออกมาบุรุษหนุ่มอายุไม่เกินสามสิบใส่ชุดสีม่วงขึ้นนั่งบนบัลลังก์ก่อนจะเคาะไม้กับโต๊ะทุกคนจึงหุบปาก"แม่นางไป๋ เจ้าจะร้องเรียนเขาด้วยเรื่องอันใด" ลู่เปียวถามไป๋ซู่ฮวา"เรียนใต้เท้า ข้าขอหมอเก่งๆจากท่านสักคนได้หรือไม่เจ้าคะ ก่อนจะสาวความจริง"นายอำเภอลู่พยักหน้าไม่นานนักก็มีหมอชราท่าทางมีความสามารถคนนึงเดินเข้ามา ไป๋ซู่ฮวายื่นมือให้เขาตรวจชีพจรโดยไม่สนใจสายตาชาวบ้านที่ดูถูกความไร้ยางอายของนาง หมอชราจับชีพจรแล้วจึงนั่งสงบนิ่ง"แม่นางน้อย เจ้าอยากฟังสิ่งใดจากข้าหรือ"หมอชราถามนางไป๋ซู่ฮวากลั้นสะอื้นเหมือนว่าตนเองคับใจ หน้าผากที่ถูกคนปาหินจนแตกนั่นดูแล้วน่าสงสาร"แม่หนูเจ้าพูดเถอะ คบชู้อะไรกันยังไม่แต่งงานไม่ใช่หรือ""ข้าก็ว่านางคงมีความคับใจจึงกล้ามาร้องเรียน"ชาวบ้านเริ่มแตกเป็นสองฝั่งฝ่ายนึงต้องการเห็นนางถูกโบยจนตายและแน่นอนคนจากหมู่บ้านไป๋ฮวายืนอยู่ฝั่งนั้น"ท่านหมอ หากกล่าวไปแล้วอาจไม่พอให้ร้องเรียนท่านช่วยตรวจอีกสักคนได้ไหมเจ้าคะ"นายอำเภอพยักหน้าเด็กผู้หญิงคนนี้ขนาดบาดเจ็บหลังยังตั้งตรง กระซิบหมอชราไม่กี่คำเขาก็สะพายล่วมยาออกไป"เหอะ ข้าเป็นซิ่วไฉเจอนาย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ให้ชดใช้
ชาวบ้านโอดครวญร้องขอบางคนถึงกับโขกหัวให้กับไป๋ซู่ฮวา นางไม่อยากทะเลาะกับชาวบ้าน นางต้องการเรียกชื่อเสียงคืน อีกอย่างที่นางต้องการจัดการคือจางชุนกับบ้านใหญ่ต่างหาก"ซู่ฮวาๆพวกข้าไม่รู้จริงๆ เจ้าอภัยพวกข้าเถอะนะ ต่อไปพวกข้าจะไม่หูเบาอีกแล้ว""ซู่ฮวา ขอร้องใต้เท้าให้พวกเราด้วยเถอะนะ"ไปซู่ฮวาหันไปมองลู่เปียว เขาลั่นวาจาออกมาแล้วหากนางให้เขาไม่เอาความจะเสียหน้าเพียงใดกันจึงเอ่ยเบาๆ"ใต้เท้า ไป๋ซิ่วลูกพี่ลูกน้องข้าปาข้าหัวแตก จางขุนใส่ร้ายวางยาข้า บ้านใหญ่ไล่ข้าออกมาสมบัติก็ยึดไปหมดอีกทั้งขู่จะขายน้องชายของข้า รบกวนท่านช่วยจัดการให้ข้าด้วยเจ้าค่ะ คนอื่นๆใกล้เก็บภาษีแล้ว ต้องมีแรงงานเก็บเกี่ยวเรื่องโบยท่านพิจารณาอีกทีเถอะเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากให้เรื่องส่วนตัวทำละลาย ผลประโยชน์ของทางการ มิสู้ให้เว้นโทษโบยพวกเขาเป็นเพิ่มภาษีดีกว่าเจ้าค่ะ เงินเข้าคลังยังช่วยปากท้องผู้คนได้บ้าง ที่เหลือแล้วแต่ท่านจะเมตตาพวกเขา ส่วนท่านปู่ไป๋จ้านนั้นเป็นคนเดียวที่ไม่ทำร้ายและให้ร้ายข้าเจ้าค่ะ"ลู่เปียวทึ่งมากตั้งแต่ที่นางสามารถรู้ฐานะเขา ป้ายห้อยเอวนี้ขนาดผู้ว่าบางคนยังมองไม่ออกแต่นางมองออก อีกทั้งไม่ให้เข้าเสียหน้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง เรียกข้าว่าพี่เขย
ทันทีที่ไป๋ซู่ฮวาพูดจบเสียงฮือฮาก็ดังขึ้น กล่าวหาน้องสาวคบชู้แต่ตัวเองกลับเป็นชู้กับว่าที่น้องเขยเสียเอง ตรงหน้าศาลาว่าการมีร่างหนึ่งยืนฟังอยู่ เมื่อทุกอย่างถูกจัดการเรียบร้อบไป๋ซู่ฮวาได้ที่ดินคืนแถมยังได้เพิ่มมาอีกหกหมู่รวมถึงได้รับเงินจากชาวบ้านที่พากันมาดูเรื่องสนุกอีกสามสิบตำลึงวันนี้นางสามารถหาเงินได้สามสิบห้าตำลึง หัวแตกแค่นี้นับว่าคุ้มซุนเย่วเล่อเกลียดผู้หญิงคนนี้ นางรู้ได้อย่างไรว่าจางชุนกับนางร่วมมือกัน หากว่าหยางหนิงเฉิงไม่ขาเป๋นางจะทำเช่นนี้หรือ บุรุษรูปงามเรียนดีมีความรู้ใครเล่าไม่อยากได้ แต่อย่างไรเล่ากฎหมายมีไว้หากพิการไม่สามารถรับใช้ทางการได้ เรื่องของวันนี้ไป๋ซู่ฮวารู้ดีว่าหมู่บ้านไป๋ฮวาต้องมีปัญหาใหญ่แน่ๆใครใช้ให้หาเรื่องเจ๊กันล่ะสมควรแล้ว"แม่นางไป๋ เจ้ายังต้องการสิ่งใดอีกหรือไม่"ลู่เปียวรู้สึกถูกชะตากับสตรีตรงหน้าจึงอยากช่วยนางให้ถึงที่สุด"ใต้เท้า ข้าอยากรบกวนหมอเทวดาท่านนี้ไปตรวจอาการสามีตกกระไดพลอยโจนของข้าสักหน่อย ข้ามีเงินเลยอยากซื้ออาหารบำรุงพวกเขาแต่เกรงว่ายังไม่ทันถึงบ้านก็ถูกปล้นเสียก่อน ขอคนของท่านไปส่งได้ไหมเจ้าคะ ข้าจะแวะหาท่านปู่ผู้นำเพื่อยื่นหนังสือแ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ให้หมอมาตรวจอาการ
หยุนซานตรวจอาการให้เขาก่อนจะเอ่ยเสียงเบา"ท่านแม่ทัพเหตุใดท่านถึงพลาดพลั้งได้ ฝีมือเช่นท่านไม่น่าถูกคนวางยานะขอรับ""ตอนไปหาข่าวถูกยิงมาแผลคงอักเสบมีไข้น่ะ"" คุณหนูซุนคนนั้นเป็นคนวางยาท่านหรือขอรับ ตอนนี้คุณชายลู่มาตงหนิง จะให้บอกเขาว่าท่านอยู่ที่นี่ไหมขอรับ"หยางหนิงเฉิงเข้าเรียนที่สำนักศึกษาเพื่อหาข่าวของอีกฝ่ายแต่ตอนนี้เขาต้องการถอนตัวออกมาจึงแสร้งตกเขาแกล้งทำขาเป๋มีเพียงทำเช่นนี้ถึงไม่สามารถเข้าเรียนต่อได้ทำให้สตรีที่ทำท่าทางว่ารักเขานักหนาไม่อยากให้ใครจับคู่นางกับคนพิการจึงร่วมมือกับจางชุน เดิมทีก็สงสารเด็กไป๋ซู่ฮวาคนนี้อยู่หรอกแต่ตอนนี้อยากหักคอมากกว่า"อย่าเลย เด็กสองคนนี้ยังไม่ปลอดภัยตามหาฉินกุ้ยเฟยให้เจอก่อน ซุนเย่วเล่อคนนั้นจิตใจชั่วร้ายจริงๆแอบผสมยานอนหลับในห่อยาข้าเสียดายบิดาเป็นคนดีนักเก็บนางไว้ก่อน""ท่านแม่ทัพท่านซ่อนตัวมานานกว่าสามปีแล้ว ฝ่าบาทอยากให้พาพวกเขาเข้าวังตำแหน่งรัชทายาทรอไม่ได้นะขอรับ""คนของฮองเฮาร้ายกาจ ข้าเกรงว่าส่งพวกเขาถึงวังไม่เท่าไหร่คงเหลือแต่กระดูก พวกเขาเพิ่งจะห้าขวบยังไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเหล่านั้นหรอก""เอ่อ น้องชายหนิงเฉิงอาการของเจ้าไม่ร้ายแรงเท
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง สามีของข้าฟ้าประทานมาให้
ไป๋ซู่ฮวาต้มน้ำร้อนไว้ ตนเองไปจัดการนำข้าวของบรรจุลงไห ท่านปู่หลิวเป็นช่างปั้นในหมู่บ้าน อยู่กันสองคนปู่หลานบุตรชายไปรับจ้างข้างนอกส่งเงินมาให้เดือนละห้าร้อยอีแปะ ปู่หลิวคนนี้ขยันนักปั้นหม้อปั้นปั้นไหได้สวยงาม แต่ขายไม่ค่อยดีแต่ก็ไม่เคยหยุดทำ งานเกรงว่าหากอยู่เฉยๆจะไม่สบายตัวไป๋ซู่ฮวาซื้อไหใบใหญ่มาสิบใบไหขนาดกลางสิบใบขนาดเล็กสอบใบ ไหใหญ่ใบละ30อีแปะไหขนาดกลางยี่สิบห้าอีแปะขนาดเล็กสิยอีแปะ"เจ้าซื้อเยอะเพียงนี้เชียวหรือแม่หนูเสี่ยวฮวา"ปู่หลิวเห็นนางขนขึ้นเกวียนก็เอ่ยถาม เขาไม่ต้องการให้นางซื้อเพราะสงสารเขา"ท่านปู่หลิว ข้าซื้อไปใส่ข้าวสารกับธัญพืชเจ้าค่ะ ท่านปู่ท่านพอจะทราบไหมเจ้าคะว่าซื้อกระสอบได้ที่ใด พอดีอีกสามวันข้าจะเก็บเกี่ยวแปลงนาจำต้องหามาใส่ผลผลิตเจ้าค่ะ"ปู่หลิวให้หลิวกุ้ยอันหลานชายวิ่งไปหาแม่ม่ายไป๋ท้ายหมู่บ้านนางรับจ้างเย็บกระสอบ สักพักก็วิ่งกลับมาบอก ไป๋ซู่ฮวาบอกลาปู่หลิวกลับบ้านตอนนี้นางกำลังเทข้าวสาร แป้งสาลี ถั่วเหลืองลงในไห เสียงด่ามาแต่ไกลๆ"อีสารเลวไป๋ซู่ฮวาออกมานะ ซื้อของมามากมายแต่แอบเอาไว้เองยังเห็นหัวปู่กับย่าเช่นข้าหรือไม่"แม่เฒ่าไป๋ตะโกนหน้าบ้านด่าไป๋ซู่ฮวาด้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง บรรเทาพิษไข้
ไป๋ซิ่วพุ่งตัวจะไปทุบตีไป๋ซู่ฮวา หยางหนิงเฉิงพุ่งออกมาก่อนจะสะบัดมือจนไปซิ่วกระเด็นไปไกลจากนั้นก็แกล้งหกล้มนอนอยู่บนพื้น อาหลี่ที่เห็นแม่ทัพที่ตนเองเสแสร้งทำท่าทางอ่อนแอก็กลอกตามองบน นายท่านนี่นะท่านข่าวเสแสร้งเก่งเสียจริงๆ"เมียจ๋า คนดีของข้าเจ้าเจ็บตรงไหนหรือไม่ เมียจ๋าขาๆของข้าอืมเจ็บๆจัง"ตาทึ่มนี่โง่หรือไงนะ พุ่งออกมาทำไมนางไม่กลัวคนเหล่านี้เสียหน่อย ถ้าไม่ติดว่าผู้นำหมู่บ้านอยู่ตรงนี้เจ๊ตีให้คลานเหมือนหมาไปแล้วไม่มานั่งรังสรรค์คำด่าหรอก ไป๋ซู่ฮวาพยุงเขาก่อนจะใช้แขนเสื้อเช็ดเหงื่อที่ไม่มีอยู่จริงบนใบหน้าให้หยางหนิงเฉิง หอมหน้าผากเขาเบาๆไม่สนใจสายตาผู้ใด"สามี ท่านเจ็บหรือไม่วันหลังอย่าทำเช่นนี้อีกหากท่านเจ็บข้าย่อมปวดใจ ไปเข้าบ้านเถอะ ข้าต้มน้ำไว้เดี๋ยวข้าอาบน้ำให้ท่านนะจะได้สบายตัว เวลานอนด้วยข้าชอบคนสะอาดกลิ่นตัวหอมๆ ไปๆเข้าบ้านกัน ท่านปู่ข้าขอตัวนะเจ้าคะ ส่วนคนอื่นกลับดีๆล่ะไม่ส่งนะเจ้าคะ"ชาวบ้านยืนงงหยางหนิงเฉิงคนนี้หล่อเหลานัก เสียดายที่ขาเป๋ตอนลื่นลงเขา ดูไป๋ซู่ฮวาประคองเขาอย่างกับหยกล้ำค่า ช่างเป็นผัวเมียที่รักกันจริงๆ ขนาดบาดเจ็บยังออกมาช่วยเมียตนเอง"นางสารเลวมานี่ หากเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-27
บทล่าสุด
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง วาสนาครองคู่
หยางหนิงเฉิงจัดการกองทัพเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ห้าปีแล้ว ไป๋ซู่ฮวาคลอดบุตรชายให้เขาอีกสองคนบุตรสาวอีกหนึ่งคนตอนนี้ผลผลิตจากแดนใต้ราคาดีมาก โดยเฉพาะกุ้งแห้งกับผงปรุงรสที่ทำจากปลาและกุ้งตากแห้งนำมาบดผสมกับเครื่องเทศเป็นสินค้าขายดีจริงๆ ส่งเข้าเมืองหลวงและเหลาอาหารต่างๆ ชาวประมงที่ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ไป๋ซู่ฮวาตามหาต้นปาล์มจนเจอ ในที่สุดก็ปลุกต้นปาล์มได้กว่าสองพันต้น ตามพื้นที่ต่างๆ ต้นไหนโตแล้วให้ผลผลิตแล้วนางก็ปล่อยไว้ตอนนี้ผลผลิตของจวนอ๋องก็คืออาหารทะเลแบบแห้ง ผงปรุงรส น้ำมันปาล์ม นางเสาะหาพื้อที่น้ำเค็มจนเจอ แคว้นอู่ไม่ขาดแคลนเกลือแล้ว เพราะพระชายาหนิงอ๋องรู้วิธีทำเกลือได้ไป๋ซู่ฮวากำลังคำนวณบัญชีอยู่ นางเพิ่งให้นมเจ้าตัวเล็กไป ตอนนี้หยางหยางได้แปดเดือนแล้ว สวามีไม่มีทีท่าจะหยุดทำลูกเลยจริงๆ เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย"คนงามของพี่ สมบัติไม่รู้กี่ร้อยล้านตำลึงทองนับไม่ไหว หากลูกน้อยอีกหน่อยใครจะรักษาเล่าทูนหัว""แล้วลูกไม่ออกเรือนแต่งงานหรือเพคะ พระองค์ถึงจะขยันทำอยู่คนเดียว อื้อ"หยางหนิงเฉิงจูบนางเรียกร้อง ปลดสายรัดเอวก่อนจะฝังใบหน้าหล่อเหลาลงเต้าอวบอิ่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง คิดถึงเมียจนทนไม่ไหว
จนมื้อค่ำเรียบร้อย ไป๋ซู่ฮวาที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังนั่งหลับตาผ่อนคลายนางเหนื่อยมาก จนกระทั่งน้ำกระเพื่อม นางจึงลืมตาขึ้นมองก็เห็นคนตัวโตลงมานั่งในอ่างกับนาง พร้อมเนื้อตัวล่อนจ่อน"ท่านอ๋อง ยิ่งนับวันยิ่งหน้าด้านหรือไม่เพคะ""สองเดือนแล้วเด็กดี ยังไม่ได้รักเจ้าเลยนะคืนนี้ไม่ยอมแล้ว มาพี่ช่วยอาบน้ำดีกว่าจะได้เสร็จไวๆ""อย่ามาเจ้าเล่ห์พระองค์ทรง อื้ออออ" หยางหนิงเฉิงไม่ฟังรั้วนางมาจูบดูดดื่ม กดท้ายทอยนางไว้ไม่ให้หนีเขา มือหนากอบกุมทรวงอกขยำรุนแรงเพราะอารมณ์คิดถึงก่อนจะดันแผ่นหลังนางขึ้นก้มลงมาดูดปลายถันสีหวานจนไป๋ซู่ฮวาที่ตอนแรกดุเขาเสียงเข้ม ตอนนี้กลับกลายเป็นครางเสียงหวานรัญจวน"อ๊าๆๆๆ ท่านอ๋องเมียเสียว อื้อดูดเบาๆสิเพคะ หัวนมจะหลุดติดปากแล้ว""ไม่ไหวแล้วคิดถึงเหลือเกินคนดี ฮวาเอ๋อร์ยืนขึ้นให้พี่หน่อย หันหลังมาโน้มตัวไปข้างหน้าเอามือเกาะขอบอ่างไว้"ไป๋ซู่ฮวาทำตามที่เขาบอก หยางหนิงเฉิงจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถกลีบบอบบางที่มีน้ำหวานใสๆหลั่งออกมาเคลือบจากนั้นก็กดลงไปในร่องสีชมพูสวย"อื้อ แน่นจังเด็กดี เสียวจังฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้าเหลือเกิน""อื้อ ท่านแม่ทัพทวนของท่านช่างใหญ่โตนัก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ออกเดินทาง
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ซ่งไทเฮากับสกุลกัวหาเด็กทั้งสามเลิกแล้วมคนไม่เจอ งานเลี้ยงเลิกแล้วเรียบร้อย ทุกคนต่างกลับไปเพื่อพักผ่อน วันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไกล เมื่ออยู่ในห้อง หยางหนิงเฉิงที่นอนให้เมียรักหนุนแขนอยู่มืออีกข้างลูบไหล่มนเบาๆ ไปซู่ฮวาเอ่ยถามเขาเพราะอยากรู้ถึงดินแดนทางใต้"ท่านอ๋อง ดินแดนทางใต้ติดทะเลหรือเพคะ""อืม อยากไปดูหรือ น้องหญิงของพี่รู้จักทะเลด้วยหรือ ที่นี่อยู่ไกลที่นั่นตั้งสองพันลี้นะ""เอ่อ เคยได้ยินคนคุยกันนะเพคะ ว่าทะเลสวยมากแต่เวลามีพายุก็น่ากลับมากเช่นกัน หม่อมฉันอยากเห็นสักครั้งเพคะ""ได้ พี่จะพาเจ้าไป ตอนนี้นอนก่อนเถอะคนงามของพี่ดึกมากแล้วนะ"ไป๋ซู่ฮวาที่กระเถิบเข้าหาอ้อมกอดสามี หยางหนิงเฉิงกอดนางแนบแน่นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าจะรัก สตรีที่ได้มาด้วยเล่ห์กลของผู้อื่น สุดท้ายนางคือสตรีที่คู่ควรกับเขาที่สุด ลมหายใจของนางสม่ำเสมอหยางหนิงเฉิงจุมพิตเรือนผมนาง กระซิบเบาๆก่อนจะหลับตามไป"ฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้า"ยามซื่อทุกคนมารวมตัวกันที่ลานกลางหมู่บ้านเพื่อเตรียมออกเดินทาง ไป๋เข่อซินร้องไห้กอดบิดากับมารดาแน่น หยางตงชิงกอดไป๋จิงถิงกับโจวซิ่วเหม่ยร้องไห้"เสี่ยว
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง เตรียมเดินทางลงใต้
ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกเขาเคี่ยวกรำทุกคืนตั้งแต่วันที่นางยอมให้เขาคืนนั้น ตอนนี้ไม่มีแรงจะสั่งงานบ่าวไพร่แล้ว หยางหนิงเฉิงเดินผิวปากมาหาแต่เมียนั่งบนเตียงมองมาตาเขียวปั้ด "ทูนหัว เมื่อคืนพี่ไม่ตั้งใจจะกวนจริงๆนะ สงสัยจะมาจากสุราสมุนไพรที่เสด็จพี่ให้ชิม แค่สองจอกเท่านั้นเอง ยังดีที่พี่ไม่ชิมเยอะ""อย่ามาหาข้ออ้างหยางหนิงเฉิง ท่านหื่นกามเช่นนี้ต้องแยกเรือนแล้ว ตั้งแต่ยามไฮ่จนยามเหมามีใครเขาลามกหื่นกามเท่าท่านบ้าง ข้าปวดเอวไปหมดแล้วคนบ้า งานการไม่ต้องทำแล้ว หากคู่แฝดไม่ถึงขวบแล้วข้าตั้งครรภ์อีกล่ะก็แยกห้องนอนถาวรจนกว่าพวกเขาจะสิบขวบ""ไม่ได้สิเมียจ๋าต่อไปขอคืนละหนึ่งชั่วยามพอไม่มากกว่านั้นแล้วคนดี นะๆ น้องหญิงพี่สัญญาวันหลังจะไม่ดื่มสุรานั่นอีก""หนิงอ๋อง ออกไปเลยนะคนบ้า นี่แน่ะ"ตุ๊บๆ เสียงวัตถุตกกระทบพื้น หยางหนิงเฉิงโดดหลบทันที เมียปาหมอนใส่เขาแทบจะทุกใบที่อยู่เตียง ก่อนจะตัดสินใจรวบนางกักไว้ในอ้อมกอด พลิกนางลงใต้ร่างจูบนางดูดดื่ม ไป๋ซู่ฮวารักเขามากนางรักเขาไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักคนๆหนึ่งได้ อยู่ด้วยกันมาปีกว่าเขาไม่เคยให้นางเจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง นอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียวเขากินเก่งก
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พบหน้ามารดาบังเกิดเกล้า
วันต่อมาไม่นานรถม้าก็เคลื่อนที่จนมาถึงอารามที่ฉินกุ้ยเฟยถือศิลบวชอยู่ ฮ่องเต้ให้คนไปแจ้งว่ามีคาราวาสมาขอพบนาง ไม่นานแม่ชีคนนึงก็เดินออกมา นางเดินหลังตรงแต่ยังคงสำรวมมีความเป็นคนสูงศักดิ์แม้จะอยู่ในชุดนักบวชทันทีที่ทั้งคู่พบกันหยางตงอวี้ยิ้มให้นาง ฉินกุ้ยเฟยไม่คิดว่าจะเจอกับเขาที่นี่จึงทำความเคารพ แต่เขาจับข้อศอกนางไว้ก่อนจะพูดคุย"ซวงเอ๋อร์ไม่พบเจ้าหลายปีสบายดีหรือไม่""ซวงเอ๋อร์สบายดีเพคะ ฝ่าบาททรงมาไกลถึงเพียงนี้ไทเฮาจะทรงทำเรื่องลับหลังตอนไม่ประทับอยู่วังหรือไม่เพคะ""วางใจเถอะ นางชดใช้กรรมแล้วล่ะ วันนี้ข้าพาคนๆนึงมาพบเจ้าด้วย ชิงเอ๋อร์มาพบเสด็จแม่เจ้าได้แล้ว"หยางตงอวี้หันไปเรียกหยางตงชิงไม่นานเขาก็ดินออกมาจากห้องรับรอง ทันทีที่ฉินกุ้ยเฟยเห็นหน้าเขานางก็ร้องไห้ เดินไปกอดเขาแน่น"ชิงเอ๋อร์ๆลูกแม่ เจ้ายังสบายดี แม่กังวลว่าพวกเขาจะพบเจอเจ้าหรือไม่ เพราะเจ้าคล้ายฝ่าบาทมากนัก ฮืฮๆๆลูกแม่""ส เสด็จแม่ อย่าร้องไห้เลยพ่ะย่ะค่ะ ลูกสบายดีท่านพ่อท่านแม่เลี้ยงดูอย่างดีไม่เคยให้ลำบากพ่ะย่ะค่ะ""แม่รู้ๆ พวกเขาผัวเมียเป็นคนดียิ่งนัก แม่เองก็คิดว่าฝากไม่ผิดคน"หยางตงอวี้อยากให้แม่ลูกได้คุยกันมา
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง2
ยามเฉินทุกคนต่างเตรียมรถม้าวันนี้ฮ่องเต้กับรัชทายาทจะเสด็จไปเยี่ยมหมู่บ้านกันดารหาทางแก้ปัญหาอีกหลายที่ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขึ้นรถเตรียมออก รถม้าวิ่งมาไกลมากแล้ว ไป๋ซูหยางนึกถึงคำพูดบิดามารดาและพี่สาว จึงตัดสินใจไปเข้าเฝ้าพระบิดาก่อนจะตกลงไปเยี่ยมมารดาผู้ให้กำเนิด"พี่ใหญ่ ข้าอยากปรึกษาท่านเรื่องมารดาของข้าขอรับ""ทำไมหรือ เสี่ยวหยางเจ้าสับสนว่าตนเองอยากไปเยี่ยมนางหรือไม่ ควรไปดีหรือเปล่าใช่ไหม""ขอรับ ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่เสียใจ แต่ใจหนึ่งก็อยากไปเห็นนางสักครั้งขอรับ""เสี่ยวหยาง นางเป็นมารดาให้กำเนิดนับว่ามีบุญคุณ อีกอย่างนางใช้ทั้งชีวิตปกป้องเจ้าจนได้มาเจอท่านพ่อกับท่านแม่ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาบ้านใหญ่จะทำไม่ดีกับเจ้าไว้มาก แต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าเจ้าต้องถูกคนพยายามฆ่าทุกวัน ควรไปขอบคุณนางด้วยตนเองสักครั้ง ให้นางได้เห็นว่าเจ้าเติบใหญ่เพียงใดในตอนนี้""ขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่ก่อน""อืม ท่านแม่พ่อกับท่านแม่จิตใจโอบอ้อมไม่มีทางขัดขวางเจ้าหรอก ไปเถอะ"้ไป๋ซูหยางออกไปแล้ว เขารู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับพี่สาว ไม่รู้ว่าไปอยู่วังหลวงจะเป็นเช่นไร แม้จะมีพี่เข่อซินจะไปอยู่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง ไปพบหน้านาง1
หยางหนิงเฉิงที่ตอนนี้กอดไป๋ซู่ฮวาอยู่บนเตียง คู่แฝดเป็นเด็กรู้ความยิ่งนัก กินเสร็จก็นอนไม่เคยงอแงสักนิด เมื่อวานรัชทายาทมาหาพี่สาวพี่น้องพูดคุยกันสักพัก เขาอยากให้ทั้งคู่มีเวลาส่วนตัวมากกว่านี้เพราะหยางหนิงเฉิงจะไม่กลับวังหลวง แต่จะเลยไปดินแดนทางใต้ทันที เขาเป็นห่วงภรรยาหากเดินทางไปๆมาๆนางอาจไม่ไหวอีกอย่างเขาทิ้งทัพใหญ่มาปีกว่าแล้วต้องกลับไปจัดการ จิ้งหยวนไปดูแลให้แล้วทิ้งเซียวอ้ายเย่วไว้ที่นี่ นางตั้งครรภ์อยู่เดินทางไม่ไหวอีกอย่างในกองทัพอาหารการกินสำหรับคนท้องย่อมลำบากก่อนไปไป๋ซู่อวา จัดการเสบียงให้พวกเขาหนึ่งต้าน นับว่าเยอะไม่น้อยในช่วงที่ไม่มีสงครามเช่นนี้ การเจรจาชายแดนเป็นไปได้ด้วยดี รับทายาทเสนอให้คุยกันเรื่องแลกเปลี่ยนอาหาร ราษฎรอยู่ดีมีสุขก็ไม่ต้องแย่งที่ทำมาหากินกันให้เดือดร้อน"วันนี้ไท่จื่อเก่งมากนัก สามารถแก้ปัญหาที่ดินเมืองกว่างสุยสำเร็จ อีกทั้งยังทรงจัดการทรัพยากรน้ำได้ดี จัดสรรพันธ์พืชให้เหมาะกับฤดูกาล ฝ่าบาททรงเอ่ยชมไม่น้อย""เสี่ยวหยางเป็นเด็กหัวดีเรียนรู้ได้ไวนักเจ้าค่ะ เมื่อวานเขามาปรึกษาเรื่องจะไปพบมารดาบังเกิดเกล้าดีหรือไม่ เขาไม่อยากให้ท่านพ่อท่านแม่รู้สึกเสี
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง สุรารสดีของไป๋ซู่ฮวา
หยางตงชิงหลับไปแล้วคอพับไปมา หยางตงอวี้จับบุตรชายนอนหนุนตัก ฉุ่กงกงที่หันมาหาจะเอ่ยเรียกฮ่องเต้เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหล พลันคิดถึงภาพที่องค์ชายนอนหนุนตักเสด็จแม่ สนมจางมักลูบหัวฝ่าบาทเสมอสมัยที่ยังเป็นองค์ชายน้อยภาพนั้นหายไปหลังจากจางกุ้ยเฟยประชวรแล้วจากไป ฝ่าบาทจึงเหลือเพียงความว้าเหว่อ้างว้างในใจตลอดมาหลายปี จนกระทั่งเด็กสาวที่ชื่อไป๋เข่อซินเข้ามาถึงมีร้อยแย้มพระสรวลอีกครั้ง ตอนนี้ภาพนั้นกำลังกลับมา ภาพองค์ชายที่ทรงยิ้มแย้มกับเขาทรงห่วงใยบ่าวไพร่เสมอเขากับเย่กงกงรับใช้ข้างกานมาตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายตัวน้อยๆ"ท่านอาฉู่ ข้าได้ขนมมาฝากท่านด้วยขนมงาที่ร้านจินเซียง""ท่านอาเย่ว ข้าไม่อยากอยู่ตำหนักบูรพาเลยท่านพาข้าไปเที่ยวนอกวังหน่อยนะ ๆๆท่านอาเย่นะๆ ""ท่านอาฉู่ วันนี้ข้าหนีเสด็จพ่อออกไปเที่ยวตลาดมาคนเยอะแยะเลย มีสุราดอกท้อให้ท่านหนึ่งกาด้วย"หยางต้งอวี้เงยหน้าจากใบหน้าบุตรชายก่อนจะสบตาคนสนิทที่ติดตามเขาตั้งแต่เขาสี่ขวบตั้งแต่เสด้จแม่ยังเป็นเป็นเฟยด้วยซ้ำ"ท่านอาฉู่ เขาช่างเหมือนข้าในวัยเด็กจริงๆท่านว่าไหม""พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ไท่จื่อคล้ายพระองค์มากนัก เฉลียวฉลาดรูปงาม""แวะตลาดด้านหน้าสักหน่
ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง พ่อลูกเปิดใจ
หยางเสวียนเยี่ยนกับหยางเสียนรุ่ยกับเมืองหลวงไปได้ครึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้เสด็จประพาสไปยังหมู่บ้านต่างๆที่ไป๋ซู่ฮวาได้ไปบุกเบิกเส้นทางการค้าและการเกษตรเอาไว้หยางตงอวี้เป็นอัจฉริยะไม่เกินจริง เพียงไม่นานก็เข้าใจโครงสร้างและปัญหาทั้งหมดของสภาพดิน ฟ้า อากาศและเริ่มแก้ปัญหาได้แล้ว สมแล้วที่ถูกเลือกให้เป็นฮ่องเต้ ราษฎรแคว้นอู่ไม่ต้องมาทนอดอยากอีกต่อไปวันนี้เขาเรียกบุตรชายมาด้วยเพื่อไปหมู่บ้านที่ทำสุราหมัก ส่วนหมู่บ้านข้างๆกันทำสุราขม(น้ำส้มสายชู) ถั่วเหลืองที่ผลผลิตเคยมีมากจนต้องมาเททิ้งกลับนำมาแปรรูปได้หลายอย่างนักไป๋ซูหยางนั่งอยู่บนรถม้า รอฟังคำสั่งบิดาอย่างเดียวเหมือนปกติ บางครั้งเสด็จพ่อก็ให้เขาเสนอความคิดเห็นบ้าง บรรยากาศในรถม้าเงียบเกินไปจนกระทั่งผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นก่อน"ชิงเอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อทอดทิ้งเจ้า ไร้ความสามารถในการปกป้องเจ้าลูกโกรธพ่อหรือไม่""ไม่พ่ะย่ะค่ะ""มาสั่งข้างๆพ่อหน่อย วันนี้ไม่มีฮ่องเต้ ไม่มีรัชทายาทมีเพียงบิดากับบุตรชายที่กำลังคุยเรื่องครอบครัว"ไป๋ซูหยางที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแซ่ราชวงศ์เรียบร้อยแล้ว องค์รัชทายาทหยางตงชิง เขาเขยิบมานั่งใกล้กับบิดา หยางตงอวี้โ
