Share

ข้าอยากขอเวลา

last update Last Updated: 2024-11-27 23:19:57

อาหลี่เอ่ยชมนาง ตอนที่นอนในห้องอยากจะโบกไอ้เด็กบ้านี่สักฝ่ามือ นั่นเมียข้านะอยากไปชายแดนใช่ไหมเดี๋ยวน่าดูแน่

"ข้าขอตัวไปดูพี่ชายเจ้าก่อน เที่ยงแล้วได้เวลากินยาแล้ว" ไป๋ซู่ฮวาเดินเข้าไปในห้องเห็นคนตัวโตนอนหลับอยู่ นางอังหน้าผากเขาก่อนจะรู้ตัวก็อยู่ใต้ร่างเขาเรียบร้อยแล้ว

"ทำไมรู้สึกเหมือนท่านไม่ได้ป่วยเลยนะตา เอ่อท่านพี่"

"เมียจ๋า คิดถึงเจ้าจังข้าหิวแล้ว"

"เดี๋ยวก่อน ข้าลืมไปว่าท่านยังไม่ได้กินข้าว รอเดี๋ยวนะอื้อๆๆ" ไป๋ซุ่ฮวากำลังจะลุกแต่ถูกเขาจุมพิตเว้าวอนเรียกร้อง ไม่นานก็เรื่อยลงมาจนครอบครองทรวงอกแสนหวานนั้น

"ทะท่านพี่ พอ พอก่อน อื้อ ท่านพี่ท่านบาดเจ็บอยู่นะอยากให้แผลที่หลังฉีกหรือไง ข้ายินดีเป็นหม้ายนะถ้าท่านไม่รักตัวเอง" ได้ผลคนตัวโตหยุดทันทีมองนางตาละห้อย

"อยากรักเจ้า อยากกลืนกินเจ้าคนดีสงสารข้าหน่อยไม่ได้หรือ"

"ท่านบาดเจ็บอยู่ อีกอย่างเรื่องของเราเริ่มแรกก็ถูกคนวางแผน ให้เวลาข้าหน่อยได้หรือไม่ขอข้าปรับตัวสักหน่อยนะ"

"นานแค่ไหน ข้าจะลงแดงแล้วเมียจ๋า"

"ให้แผลท่านหายก่อน ว่าแต่ท่านเป็นบัณฑิตเหตุใดถึงถูกธนูยิงได้ไปทำอะไรมา หรือแอบปีนเข้าหาลูกสาวบ้านไหนกัน" หยางหนิงเฉิงบีบจมูกนางก่อนจะกัดเบาๆ

"ข้าเห็นเด็กๆอยากกินเนื้อเลยลองเสี่ยงดู ไม่รู้ว่านายพรานคิดอะไรเขาบอกว่าได้ยินเสียงมาจากพุ่มไม้เลยยิงมา เขาคิดว่าเป็นกวางหรือไก่ฟ้านะ"

"ท่านพี่นี่ท่านดวงซวยถึงเพียงนี้เชียวหรือ เฮ้อหมั่นกราบไหว้โพธิสัตว์บ้างเถอะ จะมีใครเซ่อซ่าเท่าท่านอีกนะ ข้าไปหาข้าวให้ก่อนจะได้กินยา อื้อๆ"

จูบนี่เรียกร้องเว้าวอนจนไป๋ซู่ฮวาตาปรือโอบคอเขาไว้ หยางหนิงเฉิงเสียดายความหวานตรงหน้าเหลือเกิน

"ได้ข้าให้เวลาเจ้า อย่านานนะถ้านานเกินไปข้าปล้ำเจ้าขึ้นมาห้ามโกรธข้าด้วย อีกอย่างเวลากินยามันขมมาก กินยาเสร็จแล้วต้องให้ข้าจูบทุกครั้งจะได้ไม่ขมตกลงไหม"

"ห๊า ทำไมข้ารู้สึกตัวเองขาดทุนยังไงก็ไม่รู้ ข้าซื้อน้ำผึ้งมาให้ท่านแทนดีกว่า ข้าไปเอาอาหารให้ท่านก่อน เอ่อข้าให้แม่ม่ายไป๋มาอยู่บ้านเก่าพ่อข้านะอดีตสามีนางทุบตีเพื่อจะเอาลูกไปขายน่ะข้าเวทนาพวกนางอื้อๆๆๆ"เขาจูบเสร็จก็เอ่ย

"นี่ให้รางวัลเด็กดีไง ไม่ได้เอาเปรียบเลย"

"คนบ้าท่านมันเจ้าเล่ห์ ไม่อยู่ด้วยแล้วให้น้องชายท่านยกอาหารเถอะอยู่กับท่านเปลืองตัวตลอด"นางรู้ทันจึงรีบลุกหนีแล้วบอกจะให้อาหลี่เป็นคนยกยาและข้าวมาให้ คนตัวโตขัดใจใครว่าเขาใจดีกับเจ้าสองคนนั้น หึ ถ้าห้องว่างนางก็ไปหาที่อื่นนอนสิ ให้อาหลี่กับเสี่ยวจิ้งมาอยู่ด้วยแค่นี้ห้องก็เต็มแล้วเมียเขาจะหนีไปนอนที่อื่นได้อย่างไรเล่า ต้องมานอนกับเขาสิฮ่าๆ

ไป๋ซู่ฮวาทำอาหารเย็น นางใช้อาหลี่ไปถอนผักในแปลง ไป๋ซิ่วที่มาเจอเขาตอนแรกจะอ้าปากด่าที่มายุ่งที่ดินบ้านนาง แต่หลังจากที่เห็นใบหน้าคำด่าก็ถูกกลืนลงคอ

หืม หมู่บ้านมีหนุ่มรูปงามเช่นนี้เมื่อใดถึงจะงามไม่เท่าสามีขาเป๋ของนังซู่ฮวากับใต้เท้าลู่คนนั้นแต่คนนี้ไม่ด้อยเลยหล่อเหลาเสียจริงๆ นางชื่นชมแต่อาหลี่รังเกียจ เขาติดตามแม่ทัพมานานอยู่ที่นี่มาสามปีใครเป็นอย่างไรเขาไม่ใช่ไม่รู้ ดูสายตาสิแทบจะกินเขาอยู่แล้วน่าเกลียดจริงๆ

"พี่ชาย ที่นี่เป็นนที่ดินของบ้านข้าไม่ทราบว่าพี่ชายมาจากที่ใดกันเจ้าคะ ข้าชื่อไป๋ซิ่วเจ้าค่ะ"

"แม่นาง ข้าขอตัวก่อนอีกอย่างที่ดินแปลงนี้ดุเหมือนจะเป็นของอาซ้อข้า นางให้ข้ามาเก็บผักที่นี่" อาหลี่ไม่สนใจสตรีหน้าขาวปากแดงคนนี้เขาได้ผักกาดกับหลัวโปเรียบร้อยตามคำสั่งก็จะไป แต่ไป๋ซิ่วขวางหน้าเขาไว้พร้อมส่งสายตา

"นี่พี่ชาย ที่ดินแปลงนี่เป็นของบ้านข้า จะเป็นของอาซ้อท่านได้เช่นไรกันเจ้าคะ"

ไป๋ซิ่วไม่รู้ว่าเขาเป็นใครนางจึงบอกว่าที่ดินทั้งสิบหกหมู่นี่คือของบ้านนาง บุรุษตรงหน้าดูแล้วเป็นคนต่างถิ่นหากรู้ว่านางมีที่ดินมากมายเขาย่อมต้องมองนางใหม่ แต่ก็มีเสียงสวรรค์มาดับฝันของนาง

"เอ่อ คุณชายอาหลี่ข้าเก็บเห็ดมามากมายเสี่ยวฮวาสั่งให้ข้าไปเก็บมา เอ่อนี่ใช่หลานรองไป๋ซิ่วหรือไม่ อาเล็กไม่ได้เจอเจ้าเสียนานเชียว"

ไป๋ลู่ทักทายหลานสาว เสี่ยวฮวาบอกว่าให้นางออกมาบ่อยๆคนพวกนั้นเห็นหน้าของนางพวกเขาก็จะไม่ซื้อคน ใครอยากได้สตรีน่าเกลียดกันแต่อาหลี่เอ่ยขึ้นขัดจังหวะ น้ำเสียงที่ใช้กับไป๋ลู่ต่างกับไป๋ซิ่วลิบลับ

"ลู่ลู่ ดูท่าข้าแก่กว่าเจ้าน่าจะปีนึงเจ้าเรียกข้าพี่หลี่เถอะ ว่าแต่อาซ้อให้ท่านไปเก็บเห็ดมามากมายเชียวบนเขาลื่นนักต่อไประวังด้วย เจ้าคงร้อนน่าดูกลับเข้าบ้านเถอะ"

อาหลี่รับตระกร้ามาจากไป๋ลู่ นางขอบคุณเขาเบาๆ ไป๋ซิ่วกระชากแขนไป๋ลู่จนถลาหกล้มเลือดออกทันทีอาหลี่พยุงนางขึ้นมา พร้อมกับมีชาวบ้านที่กำลังกลับจากงานในนามาเจอเข้าก็เริ่มซุบซิบ

" ไป๋ลู่เด็กอัปลักษณ์นั่นรู้จักยั่วยวนบุรุษด้วยหรือ"

"น่านนะสิไม่ดูหน้าตาตนเองเลย บุรุษผู้นั้นเป็นใครกันไม่เคยเห็นหน้ารูปงามนัก"

"เฮ้อ น่าอิจฉานังเด็กซู่ฮวาคนนั้นนะสามีหล่อหลาเชียวเห็นว่าอีกไม่นานก็เดินได้"

"ใช่ๆ เมื่อเช้าข้าเจอนางกลางหมู่บ้าน แต่งตัวขึ้นมางดงามอย่าบอกใครสมกันจริงๆนะ"

Related chapters

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   เลี้ยงสุนัขต้องดูที่ซื่อสัตย์หมากัดเจ้าของข้าไม่เลี้ยง

    ไป๋ซิ่วที่ได้ยินถึงกะกำมือแน่น นางเด็กบ้านั่นสวยใช่น้อยถึงต้องให้อยู่แต่ในนาขาเปื้อนโคลนไง นางไม่ต้องการให้ใครเห็นความงามนังเด็กซู่ฮวานั่นไป๋ลู่ที่ได้ยินคำนินทาดูถูกก็น้ำตาคลอจนอาหลี่สงสาร"นี่ทุกท่าน ข้าชื่ออาหลี่เป็นน้องชายพี่หนิงเฉิงสามีอาซ้อซู่ฮวาอีกอย่าไป๋ลู่นางไม่ได้ยั่วยวนข้า นางแค่ถูกคนจิตใจชั่วร้ายกลั่นแกล้งจนหกล้มเลือดออกข้าจึงรับนางไว้ ไปเถอะลู่ลู่ไปใส่ยาที่บ้านอาซ้อรอผักกับเห็ดพวกนี้ไปทำมื้อเย็น อ้อแม่นานคนนี้ที่ดินตรงนี้เป็นของอาซ้อข้าไม่ทราบว่าเป็นของท่านตั้งแต่เมื่อไร"อาหลี่จุงมือไป๋ลู่จากไปชาวบ้านหันมามองไป๋ซิ่ว อะไรคือคนจิตใจชั่วร้ายตรงนั้นมือแค่พวกเจ้าหรือน้องสามีไป๋ซู่ฮวาหมายถึงไป๋ซิ่วกัน ที่แปลงนี้ใต้เท้าผู้ตรวจการคนนั้นเป็นคนเอาคืนมาเองรวมที่ดินของจางชุนด้วย"หน้าด้านดีจริงๆ ของคนอื่นบอกของตัวเองเหอะ ข้ากลับมาถึงก็เจอเรื่องตลกหัววันเชียว"เซียวผิงผิงเอ่ยขึ้นนางมาหาเพื่อนรักที่ถูกขับออกมา เซียวผิงผิงกลับบ้านท่านยายจึงพึ่งรู้เรื่อง"ผิงผิง ระวังปากเจ้าด้วยที่แปลงนี้เป็นของบ้านข้า นังไป๋ซู่ฮวาคนหน้าหนานั่นมาแย่งไปต่างหาก"ไป๋ซิ่วไม่ยอมแพ้ชี้หน้าเซียวผิงผิง"เพ้ย ใครๆ

    Last Updated : 2024-11-27
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   หึงหวง

    หยางหนิงเฉิงกับเหล่าองครักษ์ที่ได้ยินถึงกับขมวดคิ้ว ฝีปากฮูหยินช่างน่ากลัวเสียจริงๆ จากนั้นก็ชวนไป๋จ้านกินข้าวไป๋ลู่ที่กำลังจะไปถูกอาหลี่รั้งมือเอาไว้"ลู่ลู่ ที่นี่ไม่ตัดสินคนที่เปลือกเจ้ากินด้วยกันเถอะ หน้าตาไม่สำคัญเท่าจิตใจหรอก"อาหลี่บอกนาง ทุกคนพยักหน้าไป๋ลู่น้ำตาคลอนั่งลงกินข้าวต่อ"รอท่านปู่จัดทะเบียนบ้านเรียบร้อยข้าจะหาสมุนไพรรักษาให้ท่านอาหญิงอย่าคิดมากเลยเจ้าค่ะ ท่านปู่รบกวนท่านนำเห็ดและผักสดเหล่านี้ส่งไปที่จวนนายอำเภอให้ใต้เท้าลู่หน่อยได้ไหมเจ้าคะ ข้าอยากขอบคุณเขาหากไม่ได้เขาข้าก็คงถูกคนจับใส่กรงถ่วงน้ำไปแล้ว" ไป๋ซู่ฮวาเอ่ยขึ้นไป๋จ้านรับปากนาง ทุกคนนั่งกินอาหารเงียบๆจนไป๋จ้านกลับไปแล้วจึงพาเด็กๆอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกล่อมนอน"พี่สะใภ้ พี่จะทิ้งท่านพีไปไหมเจ้าคะหรงหรงไม่อยากให้ท่านทิ้งพวกเราไป""นั่นสิขอรับ ข้าเองก็ไม่อยากให้ท่านทิ้งท่านพี่ไปเช่นกัน" เด็กทั้งสองกอดเอวนางร้องไห้ อืม ต้องร้องไหเยอะๆให้น่าสงสารที่สุดท่านพี่บอกแบบนั้น ถ้าไม่ทำเดี๋ยวพี่สะใภ้จะทิ้งพวกเขาไป ต้องอ้อนเก่งๆพี่อาหลี่บอกว่าพี่สะใภ้ชอบเด็ก พี่เสี่ยวจิ้งก็บอกว่าหากอยากมีน้องต้องทำให้พี่สะใภ้ใจอ่อนนางจะ

    Last Updated : 2024-12-06
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   เก็บเกี่ยวชดใช้หนี้ 1

    "นี่ๆเสี่ยวฮวามานี่หน่อย ไป๋ซิ่วพี่สาวเจ้าพาพี่ชายเจ้ากับคนงานร้านเขามาก่อกวนแหนะ"ไป๋ซู่ฮวาไปตามแรงลากของเซียวผิงผิง จนนางลับตาลู่เปียวที่กำลังจะนำอาหารเข้าปากอยู่ๆประตูบ้านก็เปิดเขาถูกหอบมานั่งแอ้งแม้งบนพื้น สามารถหอบเขามาได้ฝีมือเช่นนี้มีคนเดียว เสด็จพี่หยางหนิงเฉิงก่อนจะเงยหน้า ใช่จริงๆ"โอ๊ยเสด็จพี่ ทรงทำอะไรหม่อมฉันเจ็บนะ แล้วนี่สามีของแม่นางไป๋คือท่านหรือ ห๊า คนที่เกลียดสตรีเข้าไส้ไม่จริงมั้งข้าคงเข้าใจผิด""ไม่ผิดหรอกแล้วเลิกเกาะแกะเมียข้าด้วยว่าแต่มาที่นี่ทำไม เมืองหลวงไกลเพียงนั้นท่านชายเช่นเจ้าไม่อยู่ในจวนดีๆมาเร่ร่อนที่กันดาร หรือถูกเสด็จอาหรือเสนาบดีลู่เนรเทศมาล่ะ""เสด็จพี่ ข้ามาเพราะได้ข่าวว่าโอรสของฉินกุ้ยเฟยยังมีชีวิตอยู่ จึงอยากหาข่าวคนของฮองเฮาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ถ้าเด็กยังอยู่เรื่องรัชทายาทของแคว้นอู่ก็ยังมีหวัง""ได้ข่าวว่าอยู่ที่ใดหรือ บุตรของนางเป็นผู้ชายหรือจึงมั่นใจนัก" หยางหนิงเฉิงหลับตาโชคดีที่ให้เสี่ยวจิ้งกับอาหลี่พาเด็กๆไปเล่นที่อื่นแล้ว ลู่เปียวเป็นเด็กดีแต่หูตาสกุลกัวนั่นมากมายต้องระวัง"ข้าก็ไม่รู้ ได้ข่าวว่านางคลอดเด็กแล้วฝากเจ้าอาวาสวัดไท้ส่วยเลี้ยงดู

    Last Updated : 2024-12-06
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   เก็บเกี่ยวใช้หนี้2

    ลู่เปียวขานรายชื่อคนที่ติดหนี้พี่สะใภ้เขาทีละคน ข้าวและถั่วอย่างละกระสอบถูกวางตรงหน้า โชคดีที่ไป๋ซู่ฮวาเลือกห้องใหญ่จึงเก็บได้พอดี ส่วนที่เกินมานั้นใส่ไว้ในห้องเก็บเสียงเดิมนางมีถั่วเหลืองเจ็ดสิบกระสอบ ถั่วลิสงห้าสิบกระสอบ ข้าวเปลือกหนึ่งร้อยห้าสิบกระสอบ พ่อเฒ่าไป๋แทบจะกระโดดมาฆ่านาง อีเด็กอกตัญญู น่าโมโหนักหันไปเห็นหลานชายนอนอยู่ก็เอ่ยขึ้น"นี่เจ้าสาม ต่อหน้าใต้เท้าท่านนี้เจ้าทุบตีพี่ชายกับคนของเขาบาดเจ็บจะชดเชยอย่างไร""ใช่ท่านพ่อพูดถูก นังเด็กสารเลวนั่นพี่ชายเจ้านะลงมือหนักถึงเพียงนี้ ยังมีความเป็นคนอยู่ไหม"ลุงใหญ่กับท่านปู่ช่างเข้ากันได้ดีไป๋ซู่ฮวาคิดในใจ ไหล่น้อยๆเริ่มสั่น เหมือนคนกลั้นสะอื้นจนน่าสงสาร ร่างระหงในชุดสีฟ้าอ่อนบอบบางเหลือเกิน ใครเห็นก็อยากเข้าไปปลอบใจ น้ำตาค่อยๆไหลช้าๆก่อนจะเงยหน้าสบตาชาวบ้าวแล้วเอ่ย"ข้าไม่เข้าใจ ทุกท่านใต้เท้ารบกวนให้ความกระจ่างแก่ข้าน้อยด้วย มีโจรมาขโมยของบ้านท่านๆต้องคำนับหรือไม่ ที่ดินของข้าผลผลิตในแปลงนาของข้าต้องยกให้ผู้อื่นหรือไม่ พาคนมาจะทำร้ายข้าๆต้องขอบคุณเช่นนั้นหรือ ฮือๆสามีข้าก็ขาเจ็บ ตอนนี้ยังป่วยอยู่เลยจะบีบคั้นให้พวกเราอดตายจริงหร

    Last Updated : 2024-12-06
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   คำสัญญา1

    หยางหนิงเฉิงกอดคนตัวเล็กอย่างรักใคร่ เขาเกลียดสตรี พวกนางชอบวุ่นวายเรือนเสด็จพ่อมีสนมมากมายที่เสด็จปู่ประทานมาให้ ตบตีแย่งความโปรดปรานกันจนน่ารำคาญเสด็จพ่อไม่ได้มีเสด็จแม่คนเดียว เขารู้ดีว่าเสด็จพ่อมิไยดีเสด็จแม่เท่าไหร่นัก เขารักใคร่อยู่กับหลิงเซียงอดีตฮูหยินของใต้เท้าสุย หลังจากสูยกว่างผิงตายเสด็จพ่อก็ไม่สนใจคำวิจารณ์ กลับรับนางเข้าตำหนักแต่งตั้งเป็นชายารอง ไทเอาเองก็เอ่ยไม่ได้เพราะคนที่แต่งเสด็จแม่มาให้เสด็จพ่อของเขาก็คือไทเฮาเอง เสด็จย่าเป็นคนพรากคู่รักของเขา จนพอสามีนางตายลงเสด็จพ่อก็กลับไปหารักแรกทันที เสด็จแม่ทุกข์ใจจนล้มป่วย ฮ่องเต้รู้ว่าเขาเกลียดบิดาจึงแต่งตั้งเป็นอ๋องตั้งแต่อายุสิบห้า พระราชทานตำหนักคังหมิงให้ เขาปลูกไผ่ปล้องม่วงเต็มไปหมด จึงตั้งชื่อว่าตำหนักไผ่ อยู่ห่างจากเมืองหลวงสิบลี้ตอนนี้ให้เสด็จแม่ประทับอยู่กับแม่นม หยางหญิงเฉิงเสนอตัวเป็นแม่ทัพไปชายแดน ชายารองคนนั้นของบิดาเร่งเร้าอยากหากพระชายาให้เขา นางเอาหลานสาวตนเองมาเสนอ เขาส่งหลานสาวนางไปค่ายทหารเป็นนางบำเรอของกองทัพตั้งแต่วันแรก ทำให้ทะเลาะกันกับหยางเยี่ยนอ๋องยกใหญ่ จนถึงขั้นไม่เหยียบเมืองหลวงไป๋ซู่ฮวาหลับอยู

    Last Updated : 2024-12-06
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   คำสัญญา2

    ไป๋ซู่ฮวารู้ดีว่าเรื่องนี้เจ็บปวดเพียงใด คุณพ่อมีเมียน้อยโดยที่ไม่มีใครรู้ น้องสาวคนละแม่อ่อนกว่านางแค่ปีเดียว จนเรื่องแดงตอนมหาลัยบังเอิญได้เข้าเรียนที่เดียวกัน เด็กคนนั้นเดินมาหาแล้วบอกตรงๆว่าพวกเรามีพ่อคนเดียวกัน จากนี้ถ้าเจอกันก็ทักทายหน่อยในน้ำเสียงมีความเยาะเย้ย เธอจึงเข้าใจหัวอกผู้ชายตรงหน้าดี"ท่านพี่ไม่ต้องสาบานหรอก ข้าเชื่อท่านอย่าคิดถึงอดีตเหล่านั้นอีกเลยหากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยท่านพาข้าไปเยี่ยมมารดาท่านดีหรือไม่เจ้าคะ"หยางหนิงเฉิงกระชับอ้อมกอดกดคางกับศีรษะของนางก่อนจะพลิกตัวขึ้นด้านบน"ข้าหิวอีกแล้ว อยากกินเจ้าอีกครั้งขึ้นเขาพรุ่งนี้เถอะได้ไหมหืม"ไป๋ซู่ฮวาคล้องคอเขาแล้วพยักหน้า ผู้ชายคนนี้เจ็บปวดเหมือนที่นางเคยเจ็บคุณแม่ร้องไห้ทุกวันจนเธอเรียนจบมีงานทำ มีรายได้มากมายไม่ง้อคุณพ่อออกตระเวนทำวิจัยอายุยี่สิบแปดคุณแม่อยากให้แต่งงานแต่ท่านก็จากไปก่อนด้วยโรคร้าย ก่อนจะมาที่นี่ทางองค์กรกำลังจะเลื่อนคนขึ้นตำแหน่งหัวหน้าภาคหลังจากที่ลงเขาเรียบร้อย เพื่อนรักของเธอเอลิก้าเองก็เป็นตัวเต็งครั้งนี้ ตอนตกเขาเธอรู้สึกถึงแรงผลักจากด้านหลัง ชาติที่แล้วมีทั้งพ่อทรยศกับเพื่อนทรยศชาตินี้เธอ

    Last Updated : 2024-12-06
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   ขึ้นเขา

    ไป๋ซู่ฮวาเตรียมอาหารสำหรับสองคนเพื่อขึ้นเขา จากนั้นก็นั่งกินข้าวกับเด็กๆ หยางหนิงเฉิงกินเองนางจึงไม่ต้องยุ่งวันนี้ เดิมทีหยางหนิงเฉิงไม่อยากให้นางขึ้นเขา สมุนไพรหรือเนื้อกวางเนื้อหมูป่าแค่สั่งคำเดียวก็ได้แล้ว แต่เพาะวันนี้คนของเขาจะมาส่งข่าวจึงจำเป็นต้องยอมไป๋ซู่ฮวายามเฉินไป๋ซู่ฮวาเข้าไปหาเขานำยาไปให้ก่อนจะออกเดินทาง อาหลี่กับนางสะพายตะกร้าคนละใบ ข้าลำธารเล็กๆ ทางขึ้นเขาไม่ลำบากนักสมัยทำวิจัยนางสามารถเดินข้ามเขาเป็นลูกๆได้ แต่ยุคนี้ต่างกันสัตว์ป่าค่อยข้างั้นดุร้ายมากกว่านัก ไป๋ซู่ฮวาต้องการหาเมล็ดพันธุ์และเครื่องเทศเช่นโป๊ยกั๊ก พริกไทย หรือเถามัน สมุนไพรสำหรับรักษาหน้าให้อาหญิงอาหลี่กับไปซู่ฮวาได้สมุนไพรมามากมาย ทั้งแก้หวัดแกไข้ แก้ปวดท้องอีกทั้งยังได้ผลไม้ป่าหลายชนิด อยากเดินเข้าไปลึกอีกหน่อยเผื่อจะได้สัตว์บ้าง เงินที่รีดไถมาจากชาวบ้านกับจางชุน หากซื้อทุกมื้อคงไม่ไหว"อาหลี่ นั่นต้นพริกนี่ไปเด็ดกันเถอะ อะ ตรงนั้นมีโป๊ยกั๊กด้วย อืมบนเขามีของดีจริงๆ นี่อาซ้อว่าจะทำเต้าหู้หากทำเสร็จแล้วจะให้เจ้าไปจับปลามาสักสองตัว อาซ้อจะทำหัวปลาหม้อไฟให้กิน มีเต้าหู้ขาวๆเด้งๆด้วยอร่อยมากนะ ใส่พริกให

    Last Updated : 2024-12-06
  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   บ้านใหญ่ที่น่ารำคาญ

    ไป๋ซู่ฮวาเดินเข้าบ้านก็เห็นหยางหนิงเฉิงนอนหลับอยู่ น่าจะเพราะยาลดไข้ที่ให้กิน ข้าวกลางวันที่วางไว้ให้เขาไม่แตะเลยไป๋ซู่ฮวาเลยต้องปลุกเขาแต่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นเอาแต่งึมงำ นางจึงงัดไม้เด็ดออกมา"ท่านพี่ ไม่กินข้าวไม่ชอบอาหารที่ข้าทำถ้างั้นคืนนี้ข้าไปนอนกับน้องๆนะเจ้าคะ ท่านอยากอยู่คนเดียวข้าเข้าใจ"ได้ผลคนตัวโตลืมตาคว้าเอวบางเข้าหาพลิกนางขึ้นเตียงตัวเขาคร่อมนางไว้จุมพิตดูดดื่มทันที จนเริ่มแหวกสาบเสื้อดูดกลืนทรวงอกนางไป๋ซู่ฮวาใช้มือดันหน้าอกเขาออกแล้วจ้องด้วยสายตาจริงจัง"ท่านพี่ ท่านลงจากเตียงไม่ได้ ต้องอยู่บนนี้แต่เหตุใดเวลาเอาเปรียบข้าท่านไม่เหมือนคนเจ็บสักนิด อย่าให้รู้นะว่าหลอกลวงข้าๆเอาท่านตายแน่""หืม เจ้าจะฆ่าพี่เหรอเด็กดี พี่เจ็บขาจริงๆ แถมยังถูกธนูยิงอีกเป็นไข้ด้วยแต่เจ้าน่ากินนักแถมยังดีกว่ายาท่านหมออีกนะ หืมมม""ข้าไม่มีแรงจะเชือดไก่ ฆ่าท่านไม่ได้หรอกแต่ข้าจะไปนอนกับหนิงจินและหนิงหรง ให้ท่านนอนคนเดียว""ไม่ได้สิ เมียจ๋าขาข้าเจ็บจริงๆไม่ได้หลอกลวง แต่หมอหยุนบอกว่าข้าต้องขยับร่างกายบ้าง จะให้ทำอย่างไรเล่าออกแรงมากๆก็เจ็บ นอกจากขยับเวลาที่พี่อยู่ในกายเจ้านั่นรู้สึกไม่เจ็บเท่าไ

    Last Updated : 2024-12-06

Latest chapter

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   วาสนาครองคู่

    หยางหนิงเฉิงจัดการกองทัพเข้าที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พวกเขามาอยู่ที่นี่ได้ห้าปีแล้ว ไป๋ซู่ฮวาคลอดบุตรชายให้เขาอีกสองคนบุตรสาวอีกหนึ่งคนตอนนี้ผลผลิตจากแดนใต้ราคาดีมาก โดยเฉพาะกุ้งแห้งกับผงปรุงรสที่ทำจากปลาและกุ้งตากแห้งนำมาบดผสมกับเครื่องเทศเป็นสินค้าขายดีจริงๆ ส่งเข้าเมืองหลวงและเหลาอาหารต่างๆ ชาวประมงที่ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ไป๋ซู่ฮวาตามหาต้นปาล์มจนเจอ ในที่สุดก็ปลุกต้นปาล์มได้กว่าสองพันต้น ตามพื้นที่ต่างๆ ต้นไหนโตแล้วให้ผลผลิตแล้วนางก็ปล่อยไว้ตอนนี้ผลผลิตของจวนอ๋องก็คืออาหารทะเลแบบแห้ง ผงปรุงรส น้ำมันปาล์ม นางเสาะหาพื้อที่น้ำเค็มจนเจอ แคว้นอู่ไม่ขาดแคลนเกลือแล้ว เพราะพระชายาหนิงอ๋องรู้วิธีทำเกลือได้ไป๋ซู่ฮวากำลังคำนวณบัญชีอยู่ นางเพิ่งให้นมเจ้าตัวเล็กไป ตอนนี้หยางหยางได้แปดเดือนแล้ว สวามีไม่มีทีท่าจะหยุดทำลูกเลยจริงๆ เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย"คนงามของพี่ สมบัติไม่รู้กี่ร้อยล้านตำลึงทองนับไม่ไหว หากลูกน้อยอีกหน่อยใครจะรักษาเล่าทูนหัว""แล้วลูกไม่ออกเรือนแต่งงานหรือเพคะ พระองค์ถึงจะขยันทำอยู่คนเดียว อื้อ"หยางหนิงเฉิงจูบนางเรียกร้อง ปลดสายรัดเอวก่อนจะฝังใบหน้าหล่อเหลาลงเต้าอวบอิ่

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   คิดถึงเมียจนทนไม่ไหว

    จนมื้อค่ำเรียบร้อย ไป๋ซู่ฮวาที่ตอนนี้กำลังอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังนั่งหลับตาผ่อนคลายนางเหนื่อยมาก จนกระทั่งน้ำกระเพื่อม นางจึงลืมตาขึ้นมองก็เห็นคนตัวโตลงมานั่งในอ่างกับนาง พร้อมเนื้อตัวล่อนจ่อน"ท่านอ๋อง ยิ่งนับวันยิ่งหน้าด้านหรือไม่เพคะ""สองเดือนแล้วเด็กดี ยังไม่ได้รักเจ้าเลยนะคืนนี้ไม่ยอมแล้ว มาพี่ช่วยอาบน้ำดีกว่าจะได้เสร็จไวๆ""อย่ามาเจ้าเล่ห์พระองค์ทรง อื้ออออ" หยางหนิงเฉิงไม่ฟังรั้วนางมาจูบดูดดื่ม กดท้ายทอยนางไว้ไม่ให้หนีเขา มือหนากอบกุมทรวงอกขยำรุนแรงเพราะอารมณ์คิดถึงก่อนจะดันแผ่นหลังนางขึ้นก้มลงมาดูดปลายถันสีหวานจนไป๋ซู่ฮวาที่ตอนแรกดุเขาเสียงเข้ม ตอนนี้กลับกลายเป็นครางเสียงหวานรัญจวน"อ๊าๆๆๆ ท่านอ๋องเมียเสียว อื้อดูดเบาๆสิเพคะ หัวนมจะหลุดติดปากแล้ว""ไม่ไหวแล้วคิดถึงเหลือเกินคนดี ฮวาเอ๋อร์ยืนขึ้นให้พี่หน่อย หันหลังมาโน้มตัวไปข้างหน้าเอามือเกาะขอบอ่างไว้"ไป๋ซู่ฮวาทำตามที่เขาบอก หยางหนิงเฉิงจับแก่นกายร้อนผ่าวถูไถกลีบบอบบางที่มีน้ำหวานใสๆหลั่งออกมาเคลือบจากนั้นก็กดลงไปในร่องสีชมพูสวย"อื้อ แน่นจังเด็กดี เสียวจังฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้าเหลือเกิน""อื้อ ท่านแม่ทัพทวนของท่านช่างใหญ่โตนัก

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   ออกเดินทาง

    นี่จึงเป็นเหตุผลที่ซ่งไทเฮากับสกุลกัวหาเด็กทั้งสามเลิกแล้วมคนไม่เจอ งานเลี้ยงเลิกแล้วเรียบร้อย ทุกคนต่างกลับไปเพื่อพักผ่อน วันพรุ่งนี้ต้องออกเดินทางไกล เมื่ออยู่ในห้อง หยางหนิงเฉิงที่นอนให้เมียรักหนุนแขนอยู่มืออีกข้างลูบไหล่มนเบาๆ ไปซู่ฮวาเอ่ยถามเขาเพราะอยากรู้ถึงดินแดนทางใต้​​"ท่านอ๋อง ดินแดนทางใต้ติดทะเลหรือเพคะ"​​"อืม อยากไปดูหรือ น้องหญิงของพี่รู้จักทะเลด้วยหรือ ที่นี่อยู่ไกลที่นั่นตั้งสองพันลี้นะ"​​"เอ่อ เคยได้ยินคนคุยกันนะเพคะ ว่าทะเลสวยมากแต่เวลามีพายุก็น่ากลับมากเช่นกัน หม่อมฉันอยากเห็นสักครั้งเพคะ"​​"ได้ พี่จะพาเจ้าไป ตอนนี้นอนก่อนเถอะคนงามของพี่ดึกมากแล้วนะ"​​ไป๋ซู่ฮวาที่กระเถิบเข้าหาอ้อมกอดสามี หยางหนิงเฉิงกอดนางแนบแน่นสตรีที่เขาไม่เคยคิดว่าจะรัก สตรีที่ได้มาด้วยเล่ห์กลของผู้อื่น สุดท้ายนางคือสตรีที่คู่ควรกับเขาที่สุด ลมหายใจของนางสม่ำเสมอหยางหนิงเฉิงจุมพิตเรือนผมนาง กระซิบเบาๆก่อนจะหลับตามไป​​"ฮวาเอ๋อร์พี่รักเจ้า"​​ยามซื่อทุกคนมารวมตัวกันที่ลานกลางหมู่บ้านเพื่อเตรียมออกเดินทาง ไป๋เข่อซินร้องไห้กอดบิดากับมารดาแน่น หยางตงชิงกอดไป๋จิงถิงกับโจวซิ่วเหม่ยร้องไห้​​"เสี่ยว

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   เตรียมเดินทางลงใต้

    ไป๋ซู่ฮวาที่ถูกเขาเคี่ยวกรำทุกคืนตั้งแต่วันที่นางยอมให้เขาคืนนั้น ตอนนี้ไม่มีแรงจะสั่งงานบ่าวไพร่แล้ว หยางหนิงเฉิงเดินผิวปากมาหาแต่เมียนั่งบนเตียงมองมาตาเขียวปั้ด ​​"ทูนหัว เมื่อคืนพี่ไม่ตั้งใจจะกวนจริงๆนะ สงสัยจะมาจากสุราสมุนไพรที่เสด็จพี่ให้ชิม แค่สองจอกเท่านั้นเอง ยังดีที่พี่ไม่ชิมเยอะ"​​"อย่ามาหาข้ออ้างหยางหนิงเฉิง ท่านหื่นกามเช่นนี้ต้องแยกเรือนแล้ว ตั้งแต่ยามไฮ่จนยามเหมามีใครเขาลามกหื่นกามเท่าท่านบ้าง ข้าปวดเอวไปหมดแล้วคนบ้า งานการไม่ต้องทำแล้ว หากคู่แฝดไม่ถึงขวบแล้วข้าตั้งครรภ์อีกล่ะก็แยกห้องนอนถาวรจนกว่าพวกเขาจะสิบขวบ"​​"ไม่ได้สิเมียจ๋าต่อไปขอคืนละหนึ่งชั่วยามพอไม่มากกว่านั้นแล้วคนดี นะๆ น้องหญิงพี่สัญญาวันหลังจะไม่ดื่มสุรานั่นอีก"​​"หนิงอ๋อง ออกไปเลยนะคนบ้า นี่แน่ะ"​​ตุ๊บๆ เสียงวัตถุตกกระทบพื้น หยางหนิงเฉิงโดดหลบทันที เมียปาหมอนใส่เขาแทบจะทุกใบที่อยู่เตียง ก่อนจะตัดสินใจรวบนางกักไว้ในอ้อมกอด พลิกนางลงใต้ร่างจูบนางดูดดื่ม ไป๋ซู่ฮวารักเขามากนางรักเขาไม่คิดว่าชีวิตนี้จะรักคนๆหนึ่งได้ อยู่ด้วยกันมาปีกว่าเขาไม่เคยให้นางเจ็บช้ำน้ำใจสักครั้ง นอกจากเรื่องนี้เรื่องเดียวเขากินเก่งก

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   พบหน้ามารดาบังเกิดเกล้า

    วันต่อมาไม่นานรถม้าก็เคลื่อนที่จนมาถึงอารามที่ฉินกุ้ยเฟยถือศิลบวชอยู่ ฮ่องเต้ให้คนไปแจ้งว่ามีคาราวาสมาขอพบนาง ไม่นานแม่ชีคนนึงก็เดินออกมา นางเดินหลังตรงแต่ยังคงสำรวมมีความเป็นคนสูงศักดิ์แม้จะอยู่ในชุดนักบวชทันทีที่ทั้งคู่พบกันหยางตงอวี้ยิ้มให้นาง ฉินกุ้ยเฟยไม่คิดว่าจะเจอกับเขาที่นี่จึงทำความเคารพ แต่เขาจับข้อศอกนางไว้ก่อนจะพูดคุย"ซวงเอ๋อร์ไม่พบเจ้าหลายปีสบายดีหรือไม่""ซวงเอ๋อร์สบายดีเพคะ ฝ่าบาททรงมาไกลถึงเพียงนี้ไทเฮาจะทรงทำเรื่องลับหลังตอนไม่ประทับอยู่วังหรือไม่เพคะ""วางใจเถอะ นางชดใช้กรรมแล้วล่ะ วันนี้ข้าพาคนๆนึงมาพบเจ้าด้วย ชิงเอ๋อร์มาพบเสด็จแม่เจ้าได้แล้ว"หยางตงอวี้หันไปเรียกหยางตงชิงไม่นานเขาก็ดินออกมาจากห้องรับรอง ทันทีที่ฉินกุ้ยเฟยเห็นหน้าเขานางก็ร้องไห้ เดินไปกอดเขาแน่น"ชิงเอ๋อร์ๆลูกแม่ เจ้ายังสบายดี แม่กังวลว่าพวกเขาจะพบเจอเจ้าหรือไม่ เพราะเจ้าคล้ายฝ่าบาทมากนัก ฮืฮๆๆลูกแม่""ส เสด็จแม่ อย่าร้องไห้เลยพ่ะย่ะค่ะ ลูกสบายดีท่านพ่อท่านแม่เลี้ยงดูอย่างดีไม่เคยให้ลำบากพ่ะย่ะค่ะ""แม่รู้ๆ พวกเขาผัวเมียเป็นคนดียิ่งนัก แม่เองก็คิดว่าฝากไม่ผิดคน"หยางตงอวี้อยากให้แม่ลูกได้คุยกันมา

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   ไปพบหน้านาง2

    ยามเฉินทุกคนต่างเตรียมรถม้าวันนี้ฮ่องเต้กับรัชทายาทจะเสด็จไปเยี่ยมหมู่บ้านกันดารหาทางแก้ปัญหาอีกหลายที่ เมื่อเสร็จธุระแล้วก็ขึ้นรถเตรียมออก รถม้าวิ่งมาไกลมากแล้ว ไป๋ซูหยางนึกถึงคำพูดบิดามารดาและพี่สาว จึงตัดสินใจไปเข้าเฝ้าพระบิดาก่อนจะตกลงไปเยี่ยมมารดาผู้ให้กำเนิด"พี่ใหญ่ ข้าอยากปรึกษาท่านเรื่องมารดาของข้าขอรับ""ทำไมหรือ เสี่ยวหยางเจ้าสับสนว่าตนเองอยากไปเยี่ยมนางหรือไม่ ควรไปดีหรือเปล่าใช่ไหม""ขอรับ ข้าไม่อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่เสียใจ แต่ใจหนึ่งก็อยากไปเห็นนางสักครั้งขอรับ""เสี่ยวหยาง นางเป็นมารดาให้กำเนิดนับว่ามีบุญคุณ อีกอย่างนางใช้ทั้งชีวิตปกป้องเจ้าจนได้มาเจอท่านพ่อกับท่านแม่ ถึงแม้ว่าที่ผ่านมาบ้านใหญ่จะทำไม่ดีกับเจ้าไว้มาก แต่อย่างน้อยก็คงดีกว่าเจ้าต้องถูกคนพยายามฆ่าทุกวัน ควรไปขอบคุณนางด้วยตนเองสักครั้ง ให้นางได้เห็นว่าเจ้าเติบใหญ่เพียงใดในตอนนี้""ขอรับพี่ใหญ่ ข้าจะไปบอกท่านพ่อกับท่านแม่ก่อน""อืม ท่านแม่พ่อกับท่านแม่จิตใจโอบอ้อมไม่มีทางขัดขวางเจ้าหรอก ไปเถอะ"้ไป๋ซูหยางออกไปแล้ว เขารู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับพี่สาว ไม่รู้ว่าไปอยู่วังหลวงจะเป็นเช่นไร แม้จะมีพี่เข่อซินจะไปอยู่

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   ไปพบหน้านาง1

    หยางหนิงเฉิงที่ตอนนี้กอดไป๋ซู่ฮวาอยู่บนเตียง คู่แฝดเป็นเด็กรู้ความยิ่งนัก กินเสร็จก็นอนไม่เคยงอแงสักนิด เมื่อวานรัชทายาทมาหาพี่สาวพี่น้องพูดคุยกันสักพัก เขาอยากให้ทั้งคู่มีเวลาส่วนตัวมากกว่านี้เพราะหยางหนิงเฉิงจะไม่กลับวังหลวง แต่จะเลยไปดินแดนทางใต้ทันที เขาเป็นห่วงภรรยาหากเดินทางไปๆมาๆนางอาจไม่ไหวอีกอย่างเขาทิ้งทัพใหญ่มาปีกว่าแล้วต้องกลับไปจัดการ จิ้งหยวนไปดูแลให้แล้วทิ้งเซียวอ้ายเย่วไว้ที่นี่ นางตั้งครรภ์อยู่เดินทางไม่ไหวอีกอย่างในกองทัพอาหารการกินสำหรับคนท้องย่อมลำบากก่อนไปไป๋ซู่อวา จัดการเสบียงให้พวกเขาหนึ่งต้าน นับว่าเยอะไม่น้อยในช่วงที่ไม่มีสงครามเช่นนี้ การเจรจาชายแดนเป็นไปได้ด้วยดี รับทายาทเสนอให้คุยกันเรื่องแลกเปลี่ยนอาหาร ราษฎรอยู่ดีมีสุขก็ไม่ต้องแย่งที่ทำมาหากินกันให้เดือดร้อน"วันนี้ไท่จื่อเก่งมากนัก สามารถแก้ปัญหาที่ดินเมืองกว่างสุยสำเร็จ อีกทั้งยังทรงจัดการทรัพยากรน้ำได้ดี จัดสรรพันธ์พืชให้เหมาะกับฤดูกาล ฝ่าบาททรงเอ่ยชมไม่น้อย""เสี่ยวหยางเป็นเด็กหัวดีเรียนรู้ได้ไวนักเจ้าค่ะ เมื่อวานเขามาปรึกษาเรื่องจะไปพบมารดาบังเกิดเกล้าดีหรือไม่ เขาไม่อยากให้ท่านพ่อท่านแม่รู้สึกเสี

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   สุรารสดีของไป๋ซู่ฮวา

    หยางตงชิงหลับไปแล้วคอพับไปมา หยางตงอวี้จับบุตรชายนอนหนุนตัก ฉุ่กงกงที่หันมาหาจะเอ่ยเรียกฮ่องเต้เห็นภาพนั้นก็น้ำตาไหล พลันคิดถึงภาพที่องค์ชายนอนหนุนตักเสด็จแม่ สนมจางมักลูบหัวฝ่าบาทเสมอสมัยที่ยังเป็นองค์ชายน้อยภาพนั้นหายไปหลังจากจางกุ้ยเฟยประชวรแล้วจากไป ฝ่าบาทจึงเหลือเพียงความว้าเหว่อ้างว้างในใจตลอดมาหลายปี จนกระทั่งเด็กสาวที่ชื่อไป๋เข่อซินเข้ามาถึงมีร้อยแย้มพระสรวลอีกครั้ง ตอนนี้ภาพนั้นกำลังกลับมา ภาพองค์ชายที่ทรงยิ้มแย้มกับเขาทรงห่วงใยบ่าวไพร่เสมอเขากับเย่กงกงรับใช้ข้างกานมาตั้งแต่ยังเป็นองค์ชายตัวน้อยๆ"ท่านอาฉู่ ข้าได้ขนมมาฝากท่านด้วยขนมงาที่ร้านจินเซียง""ท่านอาเย่ว ข้าไม่อยากอยู่ตำหนักบูรพาเลยท่านพาข้าไปเที่ยวนอกวังหน่อยนะ ๆๆท่านอาเย่นะๆ ""ท่านอาฉู่ วันนี้ข้าหนีเสด็จพ่อออกไปเที่ยวตลาดมาคนเยอะแยะเลย มีสุราดอกท้อให้ท่านหนึ่งกาด้วย"หยางต้งอวี้เงยหน้าจากใบหน้าบุตรชายก่อนจะสบตาคนสนิทที่ติดตามเขาตั้งแต่เขาสี่ขวบตั้งแต่เสด้จแม่ยังเป็นเป็นเฟยด้วยซ้ำ"ท่านอาฉู่ เขาช่างเหมือนข้าในวัยเด็กจริงๆท่านว่าไหม""พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ไท่จื่อคล้ายพระองค์มากนัก เฉลียวฉลาดรูปงาม""แวะตลาดด้านหน้าสักหน่

  • ฮูหยินคนงามของคุณชายอยาง   พ่อลูกเปิดใจ

    หยางเสวียนเยี่ยนกับหยางเสียนรุ่ยกับเมืองหลวงไปได้ครึ่งเดือนกว่าแล้ว ตอนนี้ฮ่องเต้เสด็จประพาสไปยังหมู่บ้านต่างๆที่ไป๋ซู่ฮวาได้ไปบุกเบิกเส้นทางการค้าและการเกษตรเอาไว้หยางตงอวี้เป็นอัจฉริยะไม่เกินจริง เพียงไม่นานก็เข้าใจโครงสร้างและปัญหาทั้งหมดของสภาพดิน ฟ้า อากาศและเริ่มแก้ปัญหาได้แล้ว สมแล้วที่ถูกเลือกให้เป็นฮ่องเต้ ราษฎรแคว้นอู่ไม่ต้องมาทนอดอยากอีกต่อไปวันนี้เขาเรียกบุตรชายมาด้วยเพื่อไปหมู่บ้านที่ทำสุราหมัก ส่วนหมู่บ้านข้างๆกันทำสุราขม(น้ำส้มสายชู) ถั่วเหลืองที่ผลผลิตเคยมีมากจนต้องมาเททิ้งกลับนำมาแปรรูปได้หลายอย่างนักไป๋ซูหยางนั่งอยู่บนรถม้า รอฟังคำสั่งบิดาอย่างเดียวเหมือนปกติ บางครั้งเสด็จพ่อก็ให้เขาเสนอความคิดเห็นบ้าง บรรยากาศในรถม้าเงียบเกินไปจนกระทั่งผู้เป็นบิดาเอ่ยขึ้นก่อน"ชิงเอ๋อร์ที่ผ่านมาพ่อทอดทิ้งเจ้า ไร้ความสามารถในการปกป้องเจ้าลูกโกรธพ่อหรือไม่""ไม่พ่ะย่ะค่ะ""มาสั่งข้างๆพ่อหน่อย วันนี้ไม่มีฮ่องเต้ ไม่มีรัชทายาทมีเพียงบิดากับบุตรชายที่กำลังคุยเรื่องครอบครัว"ไป๋ซูหยางที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นแซ่ราชวงศ์เรียบร้อยแล้ว องค์รัชทายาทหยางตงชิง เขาเขยิบมานั่งใกล้กับบิดา หยางตงอวี้โ

DMCA.com Protection Status