เลี้ยงสุนัขต้องดูที่ซื่อสัตย์หมากัดเจ้าของข้าไม่เลี้ยง

ไป๋ซิ่วที่ได้ยินถึงกะกำมือแน่น นางเด็กบ้านั่นสวยใช่น้อยถึงต้องให้อยู่แต่ในนาขาเปื้อนโคลนไง นางไม่ต้องการให้ใครเห็นความงามนังเด็กซู่ฮวานั่นไป๋ลู่ที่ได้ยินคำนินทาดูถูกก็น้ำตาคลอจนอาหลี่สงสาร

"นี่ทุกท่าน ข้าชื่ออาหลี่เป็นน้องชายพี่หนิงเฉิงสามีอาซ้อซู่ฮวาอีกอย่าไป๋ลู่นางไม่ได้ยั่วยวนข้า นางแค่ถูกคนจิตใจชั่วร้ายกลั่นแกล้งจนหกล้มเลือดออกข้าจึงรับนางไว้ ไปเถอะลู่ลู่ไปใส่ยาที่บ้านอาซ้อรอผักกับเห็ดพวกนี้ไปทำมื้อเย็น อ้อแม่นานคนนี้ที่ดินตรงนี้เป็นของอาซ้อข้าไม่ทราบว่าเป็นของท่านตั้งแต่เมื่อไร"

อาหลี่จุงมือไป๋ลู่จากไปชาวบ้านหันมามองไป๋ซิ่ว อะไรคือคนจิตใจชั่วร้ายตรงนั้นมือแค่พวกเจ้าหรือน้องสามีไป๋ซู่ฮวาหมายถึงไป๋ซิ่วกัน ที่แปลงนี้ใต้เท้าผู้ตรวจการคนนั้นเป็นคนเอาคืนมาเองรวมที่ดินของจางชุนด้วย

"หน้าด้านดีจริงๆ ของคนอื่นบอกของตัวเองเหอะ ข้ากลับมาถึงก็เจอเรื่องตลกหัววันเชียว"

เซียวผิงผิงเอ่ยขึ้นนางมาหาเพื่อนรักที่ถูกขับออกมา เซียวผิงผิงกลับบ้านท่านยายจึงพึ่งรู้เรื่อง

"ผิงผิง ระวังปากเจ้าด้วยที่แปลงนี้เป็นของบ้านข้า นังไป๋ซู่ฮวาคนหน้าหนานั่นมาแย่งไปต่างหาก"ไป๋ซิ่วไม่ยอมแพ้ชี้หน้าเซียวผิงผิง

"เพ้ย ใครๆก็รู้ว่าที่แปลงนี้เป็นสินเดิมของน้าโจวตอนแต่งกับท่านอาจิงถิง คนบ้านเจ้านี่หน้าหนาเหมือนกันหมดจริงๆไป๋ซิ่ว ไปหาเสี่ยวฮวาดีกว่าเห็นหน้าเจ้าแล้วคลื่นไส้"

กรี๊ดดดเสียงกรี๊ดของไป๋ซิ่วดังไปทั่วบริเวณ ไป๋ซู่ฮวาได้ยินจึงออกมาดูที่ดินติดกับบ้านของหยางหนิงเฉิงเดินไม่ถึงยี่สิบก้าวก็ถึง ยายหนูคนเดิมมารดน้ำพรวนดินคงเห็นเขาทุกวันจึงตกหลุมรัก ไป๋ซู่ฮวาเห็นอาหลี่ประคองอาเล็กมารวมถึงไป๋ซิ่วที่กำลังถกผักในแปลงของนางมาขว้างปาเซียวผิงผิง นางจำได้เด็กคนนี้คือคนที่หวังดีกับร่างเดิมมาตลอดนางพยายามหาทางให้ถอนหมั้นกับจางชุนมาตลอดเช่นกัน

"พี่หญิง ท่านติดเงินข้าอยู่ห้าตำลึง หากท่านยังไม่เลิกถอนผักในที่ดินข้าๆจะแจ้งข้อหาลักทรัพย์ทำลายทรัพย์สินอีกหนึ่งข้าหา ครั้งนี้ข้าไม่ใจดีแน่ควรถูกโบยก็โบยควรชดใช้ก็ชดใช้"

ไป๋ซู่ฮวาไม่สนแม่งิ้วโรงเจนี่ แค่ไสหัวไปให้ไกลๆนางก็พอดีแต่ถ้าก่อเรื่องจบไม่สวยแน่

"เอ่อ แม่หนูเสี่ยวฮวาพวกข้าแค่ดูเหตุการณ์เฉยๆเองนะ อย่าเหมารวมล่ะ" ชาวบ้านกลัวใจนางเมื่อวานสามสิบคนที่ไปต้องจ่ายนางคนละตำลึงพรุ่งนี้ทางการจะมาดูการเก็บเกี่ยวต้องจ่ายเสบียงให้นางอีก มีรายชื่อทุกคนอยู่ในมือใครจะกล้าหาเรื่องนางกัน

ไป๋ซิ่วหยุดทันทีก่อนจะสะบัดหน้าเดินกลับบ้าน เซียวผิงผิงยิ้มจนเห็นแก้มบุ๋มวิ่งมาหานางกอดเอวนางเด็กกว่าไป๋ซู่ฮวาสามเดือนๆหน้าไป๋ซู่ฮวาจะอายุครบสิบเจ็ดเต็ม

"เสี่ยวฮวาเจ้าเก่งมากจริง สมน้ำหน้าพี่สาวเจ้า คนอะไรหน้าด้านนี่ข้าซื้อขนมมาฝาก ว่าแต่สามีเจ้าจะว่าอะไรไหมถ้าข้าเข้าไปในบ้าน"

"มาเถอะ เขาไม่ว่าอะไรหรอก เอ่อขอบคุณนะสำหรับขนม อาเล็กท่านเป็นอะไรไปนั่น" พูดกับเพื่อนรักเสร็จก็หันไปหาอาสาวที่อาหลี่พยุงอยู่

"อาซ้อ ญาติผู้พี่น่าเกลียดของท่านกระชากนางจนล้ม เหมือนหัวเข่าจะมีเลือดออกนางเป็นสตรีข้าไม่กล้าล่วงเกินขอรับ"

"พาเข้าบ้านเถอะจะได้ทำแผล พี่หญิงโหดร้ายกับคนอื่นเสียจริงๆ"

เมื่อเข้ามาถึงด้านในก็ลงมือทำแผลให้ไป๋ลู่ จากนั้นก็ไปทำกับข้าวต่อไป๋ซู่หยางไปซื้อไข่ไก่มาให้สิบฟอง ไป๋ซู่ฮวาตุ๋นไข่ให้เด็กสองคน ลุยลำธารได้สาหร่ายน้ำจืดมาทำน้ำแกง ตุ๋นกระดูกหมูกับถั่วลิสวงให้คนเจ็บด้านใน หุงข้าวขาว ผัดหมูสามชั้นกับผักกาด นำเห็ดที่ได้มาผัดไข่ใส่พริกกับไม่ใส่พริก จากนั้นก็ตั้งโต๊ะ

"หนิงจิน หนิงหรง มานั่งกับพี่สะใภ้ใกล้ๆเดี๋ยวพี่สะใภ้ป้อนให้ "

เด็กทั้งสองนั่งกินเรียบร้อยไป๋ซู่หยางก็กลับมาจากเอาสำรับไปส่งไป๋ฮวน ได้ยินว่าหม่าชุนคนนั่นมาอาละวาดที่บ้านพอไม่เจอนางก็ทุบทำลาย สักพักไป๋จ้านผู้นำหมู่บ้านก็มาถึง

"เสี่ยวฮวา มีอะไรหรือถึงให้เสี่ยวหยางไปตามปู่มา"

"ท่านปู่ขออภัยด้วย ภรรยาท่านรังเกียจข้านักเรื่องที่จะพูดคุยนางคงไม่ชอบใจ"

"เฮ้อ ปู่ขออภัยแทนนางด้วยนะว่าแต่มีเรื่องอะไรเล่า"

"ท่านปู่ข้ารับทท่านน้าฮวนมาอยู่ด้วย หม่าชุนลูกสุนัขนั่นจะขายบุตรสาวเอาเงินมาให้เมียใหม่ อีกทั้งทุบตีเสี่ยวฉุนเพียงเพราะเขาพูดไม่ได้เจ้าค่ะ ส่วนท่านอาข้าท่านย่าก็จะขายนางให้คนเร่ร่อนรับจ้างขุดเหมือง ข้าอยากช่วยพวกเขาเจ้าค่ะ"

"เจ้าจะให้ปู่ช่วยอย่างไรกัน เรื่องนี้ว่ามาเถอะ"

"ท่านปู่ผู้นำ ตอนนี้เสี่ยวหยางแยกบ้านมาแล้วเขามีทะเบียนบ้านตนเอง ท่านนำสี่คนยนี้ใส่ในทะเบียนบ้านของเขาเถอะเจ้าค่ะ เสี่ยวหยางเป็นเจ้าบ้านพวกเขาเป็นผู้อาศัยหากมีใครอยากขายคนในบ้านเขาเสี่ยวหยางย่อมมีสิทธิ์ฟ้องร้องคนผู้นั้นเจ้าค่ะ เก็บเกี่ยวเรียบร้อยข้าจะรับเงินที่ขายเสบียงบางส่วน เงินค่าดำเนินการข้าจัดการเองเจ้าค่ะ"

"อืมได้ ว่าแต่ใต้เท้าท่านนั้นบอกว่าหากมีอะไรเจ้าสามารถปรึกษาได้ ปีนี้ถั่วกับข้าวโพดล้นตลาด ถึงแม่จะเลี้ยงหมูเลี้ยงไก่ก็ไม่เยอะถึงเพียงนั้นเจ้ามีวิธีหรือไม่"

ไป๋จ้านกำลังกลุ้มใจกับเรื่องนี้ ไป๋ซู่ฮวาเคารพชายชราตรงหน้า เขาคิดเพื่อลูกบ้านเสมอไม่ว่ามีเรื่องอะไรจะทำเพื่อคนในหมู่บ้าน เสียดายภรรยาเป็นพวกหูเบาใจแคบ

"ท่านปู่ข้ามีหลายวิธีแปรรูป แต่ขอข้าเลือกสอนเองนะเจ้าคะ บางคนข้าไม่อยากสอนเลี้ยงสุนัขก็ต้องดูที่ซื่อสัตย์หมากัดเจ้าของข้าไม่เลี้ยงหรอกเปลืองน้ำข้าว"