All Chapters of ซ่อนสายใยนายซาตาน: Chapter 21 - Chapter 30

เวลาผ่านไปพักใหญ่ตอนนี้กอบัวและข้ามภพก็เปลี่ยนเสื้อผ้ากันเรียบร้อยแล้วแต่ยังคงมีความหนาวเข้ามาเยือนเรือนร่างของทั้งสองจนนั่งสั่นกันเป็นลูกนกเพราะฝนยังไม่หยุดตกโดยเฉพาะกอบัวที่แม้นจะขอผ้าเช็ดตัวของชายหนุ่มไปห่มแต่เธอก็ยังไม่หายสั่นนั่งกอดเข่าตัวเกร็งอยู่พักใหญ่จนข้ามภพเห็นท่าไม่ค่อยจะดีจึงต้องเข้ามาดูเธอใกล้ๆ"บัว.. คุณเป็นอะไร""น.. หนาวค่ะ"กอบัวส่งเสียงอ่อนปนสั่นเครือเอ่ยตอบทั้งที่ยังหลับตาข้ามภพเห็นท่าไม่ดีจึงยื่นมือไปจับตัวของหญิงสาวพบว่าอุณหภูมิของเธอขึ้นสูงเกินปกติคงเป็นผลพวงมาจากการบอบช้ำและไหนจะตากฝนมาพร้อมกับเขาพักใหญ่"ตัวคุณร้อนจี๋เลย...ผมขอโทษนะแต่คุณน่าจะอุ่นขึ้น"ข้ามภพรีบรวบร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดเพราะเห็นว่าไม่มีวิธีไหนบรรเทาอาการหนาวของเธอได้ดีไปกว่านี้แล้ว"ข..ขอบคุณค่ะ"ใบหน้าหวานก้มซุกอกชายหนุ่มงุดเธอไม่มัวมานั่งเคอะเขินอะไรแล้วเพราะต้องการความอบอุ่นที่สุดเวลาล่วงเลยมาจนจวบเย็นเกือบมืดแม้นฝนจะซาลงบ้างแล้วแต่ก็ยังมีเม็ดเล็กๆตกปอยๆกอบัวเริ่มตัวร้อนหนักขึ้นและเริ่มไม่รับรู้เสียงเรียกของข้ามภพแล้วชายหนุ่มจึงเป็นกังวลพอสมควรและแล้วก็เหมือนสวรรค์เป็นใจข้ามภพเริ่มเห็นเงาค

กอบัวและข้ามภพอยู่ที่ไร่สันติจนเกือบเที่ยงสันติจึงชวนทั้งสองทานข้าวเที่ยงฝีมือตองนวลภรรยาของเขาก่อนที่กอบัวและข้ามภพจะกลับทั้งสี่นั่งล้อมวงทานข้าวกันอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นมะม่วงใหญ่หลังบ้านกลางวงตอนนี้มีอาหารหลากหลายไม่ว่าจะเป็นแกงเห็ดเผาะใส่ชะอมน้ำพริกหนุ่มกับแคปหมูต้มยำไก่บ้านสีสันจัดจ้านปลาย่างไข่เจียวรวมไปถึงผักต้มหลากหลายอย่างที่แขกอย่างกอบัวและข้ามภพเห็นแล้วก็น้ำลายสอไปตามๆกัน“เอาเลยลูก..ไม่ต้องเกรงใจ”ตองนวลหญิงวัยกลางคนผิวขาวร่างท้วมตักข้าวใส่จานให้ทุกคนก่อนจะบอกให้แขกทั้งสองลงมือทานได้ไม่ต้องเกรงใจด้วยดูท่าคงจะหิวกันน่าดูเพราะท้องของทั้งสองแข่งกันร้องตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว“ค่ะ..”มือเรียวยกช้อนกลางตักแกงเห็ดใส่จานก่อนจะใช้ช้อนในจานตัวเองตักข้าวใส่ปากคำโตเคี้ยวตุ้ยด้วยท่าทีหิวโหยจนข้ามภพและสองลุงป้าต้องแอบอมยิ้มกับท่าทีน่าเอ็นดูของกอบัว" กับข้าวฝีมือป้านวลอร่อยทุกอย่างเลยนะคะ""อร่อยจริงๆครับ"ข้ามภพเอ่ยเสริมหลังจากได้ชิมต้มยำไก่เข้าไปสองสามคำ"พ่อหนุ่มมีเมียน่ารักน่าชังนะ.. มีลูกกันหรือยังล่ะ"สันติเคี้ยวข้าวหมดปากได้ก็เอ่ยชมกอบัวเปราะเห็นว่าสองสามีภรรยาคู่นี้ดูน่าตาดีทั้ง

"คุณก็ได้เงินทองมากมายที่ผมหาให้ไม่พอใจหรือไง.. ปราณก็ขึ้นบริหารในระดับสูงคุณจะเอาอะไรอีก""ของทุกอย่างต้องแบ่งกันให้เท่าเทียมสิคะจำไม่ได้หรือไงว่าลูกของคุณไม่ได้มีแค่ข้ามภพเพียงคนเดียว..ถ้าไม่แก้พินัยกรรมเราเห็นดีกันแน่"โฉมสุดาลุกขึ้นพรวดยืนคำขาดคนเป็นสามี"ผมไม่แก้..แค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากเกินไปแล้ว"เปรมเอ่ยตอบเสียงเรียบหากโฉมสุดาจะไม่พอใจเขาก็ยอมรับเพราะรู้สึกว่าตัวเองทำผิดกับแขไขและข้ามภพมากมายเหลือเกิน"มารู้สึกผิดอะไรตอนนี้ล่ะคะ...ในเมื่อคุณก็หลอกแขไขมาตั้งแต่ต้นจนตอนนี้มันตายไปแล้วมันก็ยังไม่รู้ว่าตัวมันถูกหลอก"คนที่กำลังเดือดดาลเพราะสามีไม่ได้ดั่งใจเธอต่อว่าเปรมเสียงดังก่อนจะเดินสะบัดก้นออกไปเปรมยกมือกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวหนึบเขาจะไม่ยอมทำตามทุกอย่างที่โฉมสุดาสั่งอีกต่อไปแล้วเขาจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้องตามที่มันควรจะเป็นตกเย็นเปรมเลือกที่จะไม่ให้คนขับรถมารับเขาเรียกแท็กซี่ให้พามาส่งที่สวนสาธารณะเพื่อมานั่งผ่อนคลายในพื้นที่สีเขียวกว้างใหญ่ใกล้ๆกับบริษัทของข้ามภพภาพผู้คนที่กำลังนั่งทานอาหารบางคนก็วิ่งออกกำลังกายทำให้เขาเลิกคิดอะไรเครียดๆในสมองไปได้บ้างฟึ่บบเปรมลุกขึ้นจาก

"อะไรเหรอครับลุงสัน"ข้ามภพเห็นว่าหมอหนุ่มดูจะกลัวน้ำสีอัมพันตรงหน้าเป็นพิเศษจึงอยากจะรู้ว่ามันคืออะไร"หมดแก้วเลยหนุ่มบำรุงกำลัง.."สันติยกแก้วใส่มือของข้ามภพอยากให้ชายหนุ่มได้ลิ้มลองยาดองสูตรที่เขาทำเองเพราะใครได้ลิ้มลองเป็นต้องชอบในรสชาติกันทุกคน"อืม..รสชาติดีนะครับ"ข้ามภพรับรู้รสชาติตั้งแต่น้ำอัมพันสัมผัสปลายลิ้นคิดไม่ถึงว่ายาดองธรรมดาแบบนี้รสชาติจะละมุนลิ้นได้หลังจากนั้นข้ามภพก็เริ่มหยุดไม่ได้ที่จะดื่มแก้วต่อไป"ไม่หมดโหลนี้ไม่ต้องกลับนะ""เอางั้นเลยเหรอครับ""เอ้อ..อย่างนี้แหละ"ชลเทพนั่งมองข้ามภพยิ้มกริ่มเขาไม่ปรามชายหนุ่มเพราะข้ามภพนั้นมีภรรยาอยู่ในห้องด้วยตลอดหากเกิดความร้อนวูบวาบพลุ่งพล่านคงมีที่ระบายผิดกับเขาที่ไม่มีใครจึงไม่อยากลองยาดองในโหลของสันติอีก“นั่นขวดอะไรคะ”กอบัวที่กำลังนั่งพับผ้าลงถุงกระดาษเธอก็เหลือบไปเห็นน้ำสีขาวขุ่นในขวดแก้วใสใบเล็กข้างตู้เสื้อผ้าของตองนวลจึงเกิดความสงสัย“สาโท..ที่คนนี่เค้าเรียกว่าน้ำขาวหวานกำลังดีเลยลูก..อะป้าให้ลอง"ตองนวลรีบเอื้อมมือหยิบขวดสาโทเปิดฝายื่นให้กอบัวได้ดื่ม"อื้ม...อร่อยดีนะคะแต่แอบมีกลิ่นเหมือนแอลกอฮอลนิดหน่อย"กอบัวกระดกข

ทางด้านกอบัวตอนนี้เธอก็ยังนอนไม่หลับเพราะเมื่อไรที่ได้มองหน้าลูกสาวตัวกลมที่หลับตาพริ้มอยู่ในเปลข้างเตียงเธอก็พาลนึกถึงหน้าของข้ามภพตลอด“เธอ..จะคิดอะไรไม่ดีกับเจ้านายตัวเองไม่ได้กอบัว”ริมฝีปากบางบ่นพึมพำกับตัวเองเสียงอ่อนรู้ตัวว่าตัวเองกำลังคิดไปไกลกับการกระทำที่เอาใจใส่ของข้ามภพเธอนึกถึงตอนที่เขาดูแลในตอนป่วยทีไรเป็นใจเต้นแรงจนต้องข่มใจตัวเองและกรอกใส่หัวสมองตลอดว่าชายหนุ่มเป็นเจ้านายที่เธอไม่ควรคิดอะไรเกินเลยด้วยที่เขาทำดีกับเธอแบบนั้นเป็นเพราะอยากจะรับผิดชอบชีวิตคนที่อยู่ภายใต้การดูแลของตัวเองเท่านั้นเพนท์เฮ้าส์โฉมสุดาเดินทางมาหาลูกชายของเธอที่เพนท์เฮ้าส์กลางดึกหลังจากที่รู้ว่าลูกนั้นเครียดเอาแต่ดื่มไม่ยอมทานข้าวทานปลา"เพราะผมไม่มีชื่อว่าเป็นลูกผู้ดีใช่หรือเปล่าครับคุณแม่ครอบครัวเอมถึงชอบกีดกันผมกับเธอนัก"เมื่อคนเป็นแม่มาถึงชายหนุ่มที่กำลังเมาได้ที่ก็เข้าไปโผกอดคนเป็นแม่ระบายความอัดอั้นตันใจออกมาเพราะเขานั้นถูกครอบครัวของเอมิกาปฏิเสธที่จะให้เขาแต่งงานกับเธอโดยให้เหตุผลว่ายังคบหาดูใจกันไม่นานแต่ปราณรู้ดีว่าที่พ่อกับแม่ของเอมบอกมาแบบนี้เป็นเพราะว่าไม่ชอบลูกเขยที่ไม่มีชื่อว่ามีช