บททั้งหมดของ โซ่รักราชสีห์: บทที่ 21 - บทที่ 30

“เอาอีก...อึก”ตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าๆสายธารที่ดื่มไปเพียงไม่กี่แก้วเธอก็เริ่มคลุมสติไม่อยู่ตาปรือมือไม้ไม่อยู่สุขเพราะสาวเจ้าเป็นคนที่คออ่อนไม่ว่าเครื่องดื่มจะมีแอลกอฮอลผสมอยู่มากหรือน้อยถ้าได้ดื่มเข้าไปแล้วเป็นอันเปลี่ยนเป็นคนละคนแทบทุกครั้งซึ่งเรื่องนี้เพื่อนสาวทั้งสองคนรู้ดี“พอแล้วสาย...รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังจะดื่มอีก”พอใจรีบดึงแก้วเครื่องดื่มออกจากมือของสายธารคราแรกคิดว่าเพื่อนนั้นจะรู้ตัวเองเพียงแค่มาครึกครื้นเต้นปลดปล่อยกันที่ผับเฉยๆเท่านั้นไม่คิดว่าจะดื่มไม่ยอมวางแก้วเช่นนี้“ส​ายมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”พราวฟ้าที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกตามจังหวะเสียงดนตรีที่อึกกระทึกครึกโครมเห็นสภาพของสายธารเธอต้องแอบถามกับพอใจว่าสายธารนั้นมีเรื่องกังวลอะไรอยู่ในใจหรือเป่าเพราะเห็นเริ่มนั่งดื่มตั้งแต่มาถึงจนตอนนี้ยังไม่หยุด“ไม่นะ...ปกติสายมันจะปรึกษาฉันเสมอแต่ช่วงนี้ไม่เห็นมีอะไร...คงดื่มเพราะเห็นว่านานๆเราจะเจอกันทีมั้ง”พอใจขมวดคิ้วส่ายหัวเบาๆเธอไม่เห็นว่าสายธารจะมีเรื่องอะไรมาปรับทุกข์กับเธอเหมือนทุกครั้งที่มีเรื่องไม่สบายใจจึงคิดว่าที่สายธารดื่มเพราะนานๆจะสังสรรค์กับเพื่อนๆท

สามวันต่อมาสายธารและราชสีห์เดินทางออกจากกรุงเทพใช้เวลาร่วมวันกว่าจะมาถึงที่เกาะสายธารเดินตามราชสีห์และประสงค์มาที่บ้านไม้หลังเล็กๆที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากชายหาดเท่าไรนักเป็นบ้านที่ตั้งอยู่หลังเดียวโดดๆเพราะอยู่ที่ท้ายเกาะเธอรู้ว่าคนที่อยู่ที่นี่ส่วนมากจะอยู่ที่สำนักงานตรงหน้าเกาะมากกว่าจากคำบอกของอิงอรที่ไปหาเธอวันนั้น“เชิญคุณทั้งสองเข้าบ้านพักผ่อนตามสบายเลยครับที่นี่ผมให้คนมาทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”ประสงค์ชายวัยห้าสิบกว่าเชิญทั้งสองให้เข้าบ้านก่อนหน้านี้เขาให้คนมาทำความสะอาดและจัดอาหารสดไว้ในครัวเหมือนทุกครั้งที่ราชสีห์นั้นมาพักที่นี่แต่ครั้งนี้จัดให้มากกว่าครั้งก่อนเท่าตัวด้วยราชสีห์นั้นมีภรรยามาด้วยกัน“เธอไปพักก่อนเถอะ...ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณประสงค์...ห้องนอนอยู่นั่น”ราชสีห์เข้าบ้านมาได้เขาก็รีบให้สายธารเข้าไปพักในห้องเพราะตนมีเรื่องสำคัญที่ต้องคุยกับประสงค์เป็นการส่วนตัว“ค่ะ”สายธารเดินเข้ามาในห้องตามคำสั่งของราชสีห์เพราะพอจะดูออกว่าเขานั้นมีเรื่องอะไรร้อนใจที่จะคุยธุระกับประสงค์แน่นอนเมื่อเข้าห้องมาได้หญิงสาวก็เปิดหน้าต่างในห้องนอนครบทุกบานเธอจึงได้เห็นทั้งวิวทะเลอีกและหน

ในส่วนของสายธารเธอไม่ได้หายไปไหนเพราะเข้ามาขลุกกับเหล่าสาวๆที่โรงครัวในหมู่บ้านตั้งแต่ช่วงกลางวันแถมเธอยังเข้ากันได้ดีกับคนที่นี่อีกด้วย“หืม..รสชาติแปลกๆไม่เคยกินแต่ก็อร่อยดี”“นั่นน่ะสิ..”“อะไรเหรอคะพี่วาด”สายธารที่กำลังตักแกงเหลืองใส่ปิ่นโตจะเอากลับไปที่บ้านพักให้ราชสีห์เธอเห็นสองแม่ครัววาดกับสาวกำลังแอบดื่มอะไรกันง่วนจึงเอ่ยถามเพราะอยากจะรู้ว่าไอ้น้ำสีขาวขุ่นในแก้วที่สองสาวถือคืออะไร“น้ำขาวค่ะนายหญิงญาตินังสาวเอามาฝากหลายขวดเลย”สิ้นเสียงของวาดสายธารก็เริ่มขมวดคิ้วมองไปยังแก้วในมือของวาดอย่างสงสัยเพราะเธอไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน“นายหญิงลองสิจ้ะ..กินแกล้มกับปลาเผาอร่อยมากเลยจะ”สาวเป็นคนรินน้ำสีขาวขุ่นใส่แก้วใสให้สายธารได้ลิ้มลองเชื่อว่านายหญิงของเธอคงจะชอบในรสชาติของมันเหมือนเช่นพวกเธอ“หืม...รสชาติเหมือนแป้งข้าวหมากเลยนะคะแต่จะขมๆกว่าหน่อย”สาวเจ้าจิบเข้าปากไปได้เธอรู้สึกว่ามันขึ้นจมูกนิดหน่อยแต่ก็รู้สึกว่าอร่อยแปลกใหม่สำหรับเธอดีแถมรสชาติยังคล้ายๆแป้งข้าวหมากเพียงแค่มีรสขมกว่า“อ๋อ... แป้งข้าวหมากเราก็ว่าเหมือนอะไร”วาดกับสาวเริ่มร้องอ๋อพร้อมกันเพราะพวกเธอก็คุ้นๆอยู่ว่ามันเ

“ไม่ค่ะ..”“สายธาร..”เมื่อใช้ไม่อ่อนแล้วคนในอ้อมกอดไม่ยอมแต่โดยดีเขาจึงตวัดร่างขึ้นคร่อมมาอยู่บนตัวของเธอสองมือหนาช่วยกันดึงร่างบางให้หันหน้ามาหาเขาจนได้“ฉันไม่ชอบให้ใครมาหันหลังให้ฉัน”“ก็คุณพูดไม่รู้เรื่อง...ถือว่าฉันขอได้หรือเปล่าคะว่าอย่าตามใจคะนิ้งทุกเรื่อง”ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่กำลังยื่นหน้ามาใกล้ๆด้วยความขุ่นเคืองเล้กน้อยแต่ก็ยังร้องขอให้เขานั้นเลือกที่จะตามใจคะนิ้งในทางที่ถูกดวงตาที่กลมโตที่แสนยั่วยวนบวกกับน้ำเสียงที่อู้อี้ดูออดอ้อนทำให้ราสีห์เริ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ไม่รู้ว่าหญิงสาวจะรู้หรือเปล่าว่าพฤติกรรมของเธอเป็นสิ่งที่ยั่วอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี“อืม...ก็ได้”หากเธอพูดกับเขาด้วยท่าทางแบบนี้ตั้งแต่คราแรกเขาคงยอมไปนานแล้วว่าจบก็หมายจะก้มลงบดจูบให้ชื่นใจแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่ออีกฝ่ายหันหน้าหนี“วันนี้พักไม่ได้เหรอคะ”สายธารพยายามพูดกับอีกฝ่ายเสียงอ่อนหวานเพื่อร้องขอเพราะไม่ได้นอนเต็มตื่นมาหลายคืนแล้ว“ข้อนี้ไม่ได้..”ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้งอมยิ้มอ่อนสองมือหนาสอดประสานมือเรียวแน่นบดจูบพรมตั้งแต่หน้าผากมนมาบรรจบอยู่ที่ริมฝีปากบางลิ้นสากซุกไซร้ตวัดเข้าไปสำรวจโพรงปากหญิงสาวฉกชิ

“หมอณัฐ...”กชกรรู้ดีว่ากัญญามีสัมพันธ์กับเปรมณัฐหมอที่เชี่ยวชาญการตรวจโรคจากเลือดของโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่แต่เรื่องนี้กัญญาขอให้เธอปิดเงียบโดยแลกกับการเซ็นแบ่งครึ่งหนึ่งของมรดกที่พ่อกัญญาทิ้งไว้ให้มาให้กับเธอส่วนหมอเปรมณัฐก็ปิดปากเงียบเช่นกันเพราะเขาเองก็มีลูกมีเมียแล้วอีกอย่างครอบครัวเมียก็มีอิทธิพลใหญ่โตจนเขาอยู่ใต้อำนาจของภรรยาเรื่องมีชู้จึงให้เรื่องแดงไม่ได้แถมชู้คนนั้นยังเป็นผู้หญิงของราชสีห์อีก“แล้วแกไม่คิดจะบอกความจริงกับคุณสิงห์หรือไง”“ไม่.. ตอนนี้ยัยเกรซก็เสียไปแล้วไม่จำเป็นต้องบอก”เรื่องนี้ในตอนกัญญาเสียคราแรกกชกรก็อยากจะบอกราชสีห์เช่นกันแต่เขานั้นดันไปตกลงแต่งงานกับสายธารเสียก่อนเธอจึงอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับต่อไปชีวิตคู่ของราชสีห์และสายธารจะได้มีอะไรที่ตะขิดตะขวงใจกันตลอดเวลาขณะที่สองสาวนั่งคุยกันในร้านอาหารที่มีที่พนักพิงยกสูงจนท่วมหัวแม้จะดูส่วนตัวแต่ทุกคำที่สองสาวนั้นพูดคุยกันพอใจที่นั่งทานอาหารอยู่ก่อนหน้าที่สองสาวจะมานั่งเธอได้ยินที่ทั้งสองพูดจนหมดทุกคำหลังจากออกจากร้านอาหารมาได้พอใจก็รีบขับรถมาหาคาวีที่บริษัทเพื่อจะคุยกับเขาถึงเรื่องราวที่พึ่งได้ยินกับคาว