บททั้งหมดของ เสี่ยงรักสัจอธิษฐาน: บทที่ 21 - บทที่ 30

"ยิ่งพี่ได้ยินแบบนี้พี่ยิ่งปวดใจ"ตั้งแต่กลับบ้านมานุดีก็เอาแต่น้ำตาไหลไม่หยุดแม้นจะรับรู้เรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆจากปากเกวรินทร์แล้วแต่เมื่อได้ยินคนที่ทำกับพี่ของเธอพูดถึงเรื่องนั้นเธอกลับทวีความเสียใจมากขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า"เกวเข้าใจค่ะ...เราได้หลักฐานมาแล้วอีกไม่นานทุกอย่างก็จะต้องจบค่ะเข้มแข็งไว้นะคะพี่นุดีเราต้องเผชิญความจริงกันอีกหลายอย่างค่ะ...พรุ่งนี้เกวจะเอาหลักฐานนี้ไปให้ตำรวจค่ะ""พี่ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นเราไม่รู้ว่าโอลิเวอร์มีพรรคพวกเป็นตำรวจกี่คนพี่ว่ามีวิธีที่ดีกว่านี้"นุดีส่ายหัวเพราะเธอคิดว่าหากโอลิเวอร์ซื้อตำรวจคนนึงได้คนอื่นก็คงไม่ยากเธอคิดว่าถ้าต้องบีบโอลิเวอร์คงต้องใช้คนที่เหนือกว่าเขา"ยังไงคะ"เกวรินทร์ขมวดคิ้วสงสัยเธอไม่รู้ว่านุดีนั้นมีแผนอะไรในใจเพราะเท่าที่คุยกันมานุดีก็รับฟังและทำตามแผนของเธอตลอดวันต่อมาสองสาวเกวรินทร์และนุดีนั่งกันออยู่ในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งเพื่อรอการมาของเกรซ เฮอร์นันเดซสาวสวยไฮโซเจ้าของบรนด์เสื้อผ้าหรูลูกสาวท่านทูตภรรยาของโอลิเวอร์“พี่นุดีแน่ใจนะคะว่าภรรยาโอลิเวอร์จะมาที่นี่”เกวรินทร์เห็นราคาอาหารที่นี่เธอก็แทบจะกลืนไม่ลงแต่อย่างไรก็ต

“คือ...นุดีกับฉันเราเคยคบกัน...”แดเนียลไม่ได้ปิดบังอะไรเกวรินทร์เขาเล่าให้หญิงสาวฟังทุกอย่างว่าความสัมพันธ์ของเขากับนุดีเริ่มขึ้นและจบลงอย่างไร"อย่างนี้นี่เองแล้วทำไมพี่นุดีถึงบอกเลิกคุณล่ะคะ""เธอไม่ได้บอกฉัน""แน่ใจนะคะว่าคุณไม่ได้เจ้าชู้จนพี่นุดีทนไม่ได้"เกวรินทร์เห็นทีเรื่องที่ผู้หญิงทนผู้ชายไม่ได้น่าจะเป็นเรื่องเจ้าชู้นี่แหละ"ฉันไม่ใช่แทนไทนะ""ก็เห็นเป็นเพื่อนกัน""ฉันไม่เคยมีใครนอกจากนุดีที่หมั้นกับริตาฉันก็ยอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าต้องการประชดนุดีแต่เธอก็ไม่ได้มีท่าทีหวงอะไรฉันแม้แต่น้อย""พี่นุดีอาจจะไม่รักคุณจริงๆแล้วก็ได้เลิกตื๊อเธอเถอะ"เกวรินทร์เอ่ยเตือนแดเนียลด้วยความหวังดีเพราะหากนุดีบอกเลิกดแดเนียลและพยายามหลบหน้าต่างๆนาๆหากเป็นเธอต้องใช้วิธีแบบเดียวกับนุดีเพื่อหลบหน้าใครบางคนคงต้องเป็นคนที่ไม่อยากเจอจริงๆ"นี่คือการให้คำปรึกษาของเธอเหรอ"แดเนียลขมวดคิ้วผูกโบว์เขาเห็นว่าเกวรินทร์ใกล้ชิดสนิทสนมกับนุดีคิดว่าเล่าให้เธอฟังจะช่วยอะไรเขาได้บ้างแต่กลับทำให้เขาปวดหัวกว่าเดิมเสียอีก"อ้าว...การที่ผู้หญิงผลักไสไล่ส่งขนาดนี้ไม่รักแล้วจะเรียกอะไรล่ะคะ""ถ้านุดีไม่รักฉันทำไมตอนนี

"จะทนเห็นผู้หญิงโดนทำร้ายโดยไม่ข่วยอะไรได้ยังไงล่ะครับ"นิคลัสตอบปัดโลแกนไปอันที่จริงเขารู้ตัวว่าคงจริงอย่างที่พี่เขาพูดว่าเขาห่วงเกวรินทร์มากแต่ก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไรก๊อกๆๆบทสนทนาของทั้งสองเงียลลงเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู"เอ่อ.. สวัสดีค่ะ"เกวรินทร์ที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาก็มีสีหน้าแปลกใจพอสมควรที่เห็นชายวัยกลางคนที่ลักษระท่าทางคล้ายกับนิโคลัสนั่งอยู่เธอเอ่ยทักทายเขาก่อนโดยที่ไม่รู้ว่าเป็นใคร"เกว..นี่โลแกนพี่ชายฉันพ่อของแดเนียล"นิโคลัสได้ยินเสียงก็จำได้ว่าเป็นเกวรินทร์เขารีบแนะนำตัวพี่ชายตนให้หญิงสาวได้รู้จักเพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงสงสัยอยู่พอสมควร"ฉันเกวรินทร์เป็นเลขาคุณนิโคลัสยินดีที่ได้รู้จักค่ะ""ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โลแกนทักทายหญิงสาวกลับด้วยสีหน้ทที่เป็นมิตรก่อนจะขอตัวกลับเพราะดูท่าน้องชายของเขาจะอยากอยู่กับเด็กสาวคนนี้สองต่อสองมากกว่าดูจากน้ำเสียงดีใจที่ทักทายกันเมื่อครู่"มีคนดูแลแล้วฉันกลับก่อนล่ะนะ""ครับพี่"เกวรินทร์ก้มหัวให้โลแกนก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอดูลักษณะท่าทางของโลแกนแล้วก็ไม่ใช่คนที่ถือตัวเจ้ายศเจ้าอย่างแต่ทำไมถึงสั่งห้ามแดเนียลไม่ให้รักกับนุดีไ

"เป็นอะไรทำไมตัวสั่น...ร้องให้งั้นเหรอ"นิโคลัสสัมผัสได้ว่าร่างบางที่นั่งอยู่ใกล้ๆกำลังตัวสั่นและน่าจะร้องให้จึงวาดแขนดึงร่างบางกอดปลอบเอาไว้หลวมๆ"ฉันคิดถึงย่าคิดถึงพ่อคิดถึงแม่...คุณรู้ไหมตอนที่อยู่ในอันตรายฉันนึกถึงแต่หน้าพวกเค้าเมื่อกี้ฉันไม่อยากวางสายเลยแต่กลัวว่าจะร้องให้ออกมาก่อน"สาวเจ้าพรั่งพรูความรู้สึกออกมาทั้งซบใบหน้าเข้ากับอกแกร่งพักใหญ่จึงทำให้เธอพอทุเลาความเสียใจได้บ้าง"ฉันเข้าใจ...ดวงตาฉันหายดีเมื่อไรจะพาเธอกลับบ้านดีหรือเปล่า""จริงนะ""อืม.."ตอนนี้นิโคลัสไม่รู้ว่าจะปลอบหญิงสาวอย่างไรที่ทำได้ดีที่สุดก็คือให้เธอได้อยู่ในอ้อมกอดและคำสัญญาว่าจะพาเธอกลับบ้านยอมรับเลยว่าหญิงสาวเวลาหัวดื้อน่าตีเสียเหลือเกินแต่เวลาเสียใจก็น่าสงสารไม่น้อยเหมือนกันสามวันต่อมาเป็นเวลาสามวันแล้วที่เกวรินทร์ดูแลนิโคลัสไม่เคยขาดตกบกพร่องเธอไม่เคยรู้สึกว่าลำบากกลับสุขใจตลอดเวลาที่ได้ดูแลเขานิโคลัสเองก็ดูจะมีความสุขมากทั้งที่ตาของเขามองไม่เห็นแต่รู้สึกดีเป็นพิเศษที่มีหญิงสาวคอยอยู่ใกล้ไม่เคยห่างไม่เคยมีความรำคาญหญิงสาวทั้งที่เขาค่อนข้างรักความเป็นส่วนตัวนิโคลัสรู้ตัวว่าทำไมเขาถึงมีความสุขแบบนี

"ใครจะไปรู้""คุณนิค...ถ้าฉันจะทำอะไรคุณฉันทำไปนานแล้วค่ะ""งั้นเหรอ..ฉันไว้ใจเธอได้ใช่หรือเปล่า""คุณกำลังกวนประสาทฉันนะคะ""ฮ่าๆๆ..น้ำเสียงเธอตอนโกรธนี่ตลกจริงๆ"นิโคลัสยังไม่หยุดหยอกยิ่งรู้สึกได้ว่าหญิงสาวกำลังหัวร้อนเขายิ่งรู้สึกสนุกที่ได้แกล้งเธอเล่น"......"เกวรินทร์ที่กำลังหน้าหงิกหน้างอจะต่อว่านิโคลัสกลับ..ตอนนี้เธอกลับเงียบและสีหน้าที่ยับยู่ยี่เมื่อถูกแกล้งด้วยคำพูดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นอมยิ้มตามคนที่นอนอยู่บนเตียงเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นนิโคลัสหัวเราะจริงจังเขาดูเป็นคนละคนกับก่อนหน้านี้และรอยยิ้มของเขาที่เธอเห็นครั้งแรกก็ทำให้เธอประทับใจในตัวของเขาอย่างมากเลยทีเดียว"เงียบทำไมโกรธฉันขนาดนั้นเลยเหรอ"นิโคลัสเริ่มหัวเราะไม่ออกเมื่อไม่ได้ยินเสียงหญิงสาวโต้ตอบคิดในใจว่าเธอคงจะไม่เคืองกับเรื่องที่เขาแกล้งเธอด้วยคำพูดเมื่อครู่หรอกนะ"เปล่าค่ะ...ฉันแค่เห็นว่าเวลาคุณหัวเราะแล้วดูเป็นคนละคนกับที่ฉันรู้จัก""ทำไม...ฉันในมุมของเธอเป็นแบบไหน""เปล่าค่ะ... คุณก็เป็นคุณนั่นแหละ...ดึกแล้วฉันนอนก่อนนะคะ""อืม...ฝันดี""เอ่อ...ค่ะเช่นกันค่ะ"เกวรินทร์อมยิ้มแก้มปริ..คำว่าฝันดีก็เป็นคร