All Chapters of เสี่ยงรักสัจอธิษฐาน: Chapter 31 - Chapter 39

"โอ้โห...ใช้วิธีนี้เลยเหรอเกว"นุดีถึงกับอยากเจอย่าของเกวรินทร์จริงๆหลังจากที่ฟังนิโคลัสเล่าจบรู้เลยว่านิสัยแก่นแก้วของเกวรินทร์ได้มาจากใคร"ก็ตอนนั้นอยากหายนี่คะ...อ่อคุณแดเนียลกับพี่นุดีต้องปิดเรื่องนี้ให้เงียบเลยนะคะ""ต้องปิดอยู่แล้ว...ใครจะเชื่อว่าอาฉันเสียท่าให้เธอ..ฮ่าๆๆ"แดเนียลแอบตกใจกับวิธีการที่ทางบ้านเกวรินทร์จัดการกับอาของเขาเหมือนกันแต่ก็มองเป็นเรื่องตลกที่น้อยคนจะมาลบเหลี่ยมอาของเขาได้"ขำอะไรแดเนียล"นิโคลัสส่งสายตาคาดโทษให้หลานชายตนเล็กน้อย"เปล่าครับ""เกว..ยังไงฉันก็มีลูกกับเธอไม่ได้เราไม่ได้รักกัน"นิโคลัสยืนยันกับเกวรินทร์ต่อหน้านุดีและแดเนียลให้ได้ฟังพร้อมกันว่าอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะมีลูกกับญิงสาวได้เพราะการมีลูกเท่ากับมีพันธะผูกพันธ์กันไปชั่วชีวิต"เอ่อ...นั่นสิคะเราไม่ได้รักกัน...แต่...ถ้าเราต้องเจออะไรแบบนี้อีกล่ะ...คุณแดเนียลกับพี่นุดีคิดว่ายังไงคะ"คำว่าไม่ได้รักกันของนิโคลัสทำเอาเกวรินทร์หน้าเสียพอสมควรแต่เธอจะให้เธอทำอย่างไรถ้าหากไม่แก้บนให้มันเสร็จเธอก็จะต้องเจอเรื่องลี้ลับแบบนี้ไปตลอดไม่รู้ว่านิโคลัสจะเห็นใจเธอบ้างหรือเปล่า"พี่ก็ไม่รู้จะหาทางออกยังไงเล

“เอ่อ...คุยอะไรเหรอคะ?”นุดีถึงกับไปไม่เป็นเมื่อเกือบถูกจับได้“เปล่า...ผมถามไปอย่างนั้น”“เกวออกมาแล้วไปเตรียมตัวถ่ายกันดีกว่าค่ะ”นุดีรีบลุกหนีจากนิโคลัสเมื่อเห็นเกวรินทร์ออกมาจากโซนแต่งตัวเพราะกลัวว่าหากเธอเผลอพูดอะไรมากไปคงถูกนิโคลัสสงสัยแน่นอนว่าเธอกำลังช่วยเหลือเกวรินทร์อยู่ครึ่งชั่วโมงต่อมาตอนนี้ถึงขั้นตอนการถ่ายทำของฉากแรกอาเทอร์ผู้กำกับหนุ่มฝีมือดีจัดฉากให้เกวรินทร์และนิโคลัสนอนหลับกันอยู่บนเตียงโดยให้นิโคลัสรวบกอดหญิงสาวจกทางด้านหลังและมีเดนิสคลานอยู่ใกล้ๆ"คุณนิโคลัสกอดแน่นอีกนิดครับคุณเกวอย่าพึ่งลืมตาปล่อยให้เดนิสคลานเล่นบนตัวพวกคุณเลย"เกวรินทร์รีบหลับตาปี๋เมื่ออาเทอร์ตะโกนให้เธอหลับตาตอนนี้ทั้งสองนอนตัวเกร็งกันพอสมควรเพราะไม่เคยใกล้ชิดกันต่อหน้าคนอื่นแบบนี้มาก่อนหลังจากถ่ายฉากบนเตียงเสร็จตอนนี้ทุกคนก็ออกจากบ้านมาถ่ายที่สวนหน้าบ้านต่อแต่กว่าจะผ่านฉากบนเตียงอาเทอร์ก็ต้องบรีฟทั้งสองนานอยู่พอสมควร"พูดคุยอะไรกันก็ได้ครับแต่ขอให้ใบหน้ายิ้มเข้าไว้"ตอนนี้อาเทอร์ให้ทั้งสามนั่งปิกนิคกันที่สวนหน้าบ้านก่อนเริ่มถ่ายเขาก็บอกให้เกวรินทร์และแดเนียลพูดคุยอะไรกันก็ได้แต่ขอให้ยิ้มแย้ม

โรงพยาบาล"พี่นุดีคะสบายใจได้แล้วนะคะริตารับสารภาพแล้วว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกคุณแดเนียล"เกวรินทร์รับรู้เรื่องราวทั้งหมดจากการคุยโทรศัพท์กับนิโคลัสเมื่อครู่ก็รีบมาบอกความจริงให้นุดีรู้ว่าสองแม่ลูกนั่นหลอกลวงให้นุดีสบายใจได้ว่าแดเนียลไม่ได้โกหก"อืม...ตอนนี้พี่แดนเป็นยังไงบ้าง"ตอนนี้นุดีค่อนข้างห่วงสภาพจิตใจของแดเนียลมากกว่าว่าจะเป็นอย่างไรเพราะเธอรู้ว่าแดเนียลรักแม่ของเขามากยิ่งรู้ว่าการตายของแม่ไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุแต่เกิดจากการถูกฆาตกรรมสภาพจิตใจแดเนียลจะเป็นอย่างไร"คุณนิคบอกว่าค่อนข้างเครียดค่ะ""พี่อยากไปหาพี่แดน""อย่าพึ่งขยับตัวค่ะ...ตอนนี้คุณนิคกับคุณแดเนียลกำลังกลับมาค่ะ"เกวรินทร์รีบห้ามไม่ให้นุดีลุกเพราะตอนนี้หมอยังไม่ให้นุดีขยับตัวแกร๊กก"คุณแดเนียลมาพอดีเลยเกวขอตัวนะคะ"เกวรินทร์เห็นแดเนียลเปิดประตูเข้ามาพอดีเธอจึงขอตัวออกจากห้องไปเพราะรู้ว่าทั้งสองมีเรื่องที่จะต้องคุยกันเป็นการส่วนตัวส่วนเธอก็ออกมานั่งคุยกับนิโคลัสด้านนอก"สองแม่ลูกนั่นร้ายเหมือนกันนะคะ""นี่แหละความอยากได้อยากมีจนหน้ามืดตามัวไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี"นิโคลัสรู้เลยว่าความอยากได้อยากมีของคนมันทำให้เห็นแก่

"นอนทับแขนฉันทั้งคืนยังจะแกล้งกวนฉันอีกเหรอ"ดวงตาคมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก่อนจะบ่นหญิงสาวที่เธอเล่นนอนดิ้นไปมากวนเขาจนนอนไม่หลับจนต้องรวบตัวกอดเอาไว้กว่าจะหลับได้ก็เกือบฟ้าสางพอตื่นมาก็ยังไม่หยุดกวนเขาอีก"เอ่อ...ฉันขอโทษค่ะไม่รู้ว่ามานอนติดคุณตั้งแต่เมื่อไร...น่าจะสายแล้วฉันไปล้างหน้าก่อนนะคะ"เกวรินทร์ก้มหน้างุดไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่าเธอกำลังเขินจึงรีบลุกยืนขึ้นหมายจะออกไปจากห้องเพื่อไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำแต่ก็ถูกนิโคลัสดึงมือไว้เพราะเขาก็จะไปเหมือนกัน"อืม...ฉันไปด้วย"ทั้งสองเลื่อนประตูออกจากห้องมาพร้อมกันแล้วก็ต้องชะงักงันกันไปทั้งคู่เมื่อเห็นว่านุดีและแดเนียลนั่งอยู่ที่กลางบ้าน"เอ่อ...คือเมื่อคืน..เอ่อ...ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ"เกวรินทร์เห็นสายตาของแดเนียลและนุดีก็รู้เลยว่าทั้งคู่กำลังคิดอะไรอยู่จึงรีบอธิบายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก"อาเห็นว่าเกวนอนไม่หลับเลยมานอนเป็นเพื่อนเท่านั้น"นิโคลัสเอ่ยเสริมช่วยเกวรินทร์อีกแรงเพราะไม่อยากถูกมองไม่ดีไม่คิดว่าทั้งสองจะมานั่งรอแบบนี้"อ๋อ.. ครับนอนเป็นเพื่อน"แดเนียลอมยิ้มกริ่มทั้งส่งสายตาหยอกเย้าคนเป็นอาก่อนจะหันมายิ้มกับนุดี"เอ่อ...เราไปเดิ

"ยังไม่ได้ตรวจเลยย่า""ตอนนั้นพ่อเราก็อย่างนี้แหละอีหนู...ย่าว่าต้องท้องแล้วล่ะ"ทองม้วนค่อนข้างมั่นใจนิโคลัสเองก็ยืนยิ้มแก้มปริเมื่อรู้ตัวส่ากำลังมีทายาทกับคนที่ตัวเองรักส่วนเกวรินทร์คิดไปคิดมาเธอก็ไม่เจอเรื่องแปลกมาเป็นเดือนกว่าแล้วเหมือนกันคงจะจริงอย่างที่ย่าเธอว่าตอนนี้เธอมีลูกกับนิโคลัสอย่างที่อยากมีแล้วจริงๆ"เค้าเป็นยังไงล่ะลูกถึงไปตกหลุมรักเค้าได้"หลังมื้อเย็นมาลีและเกวรินทร์ก็ช่วยกันล้างถ้วยล้างชามเวลานี้มาลีจึงได้โอกาสถามไถ่เรื่องความรักของลูกสาวเธอด้วยอยากรู้เหมือนกันว่าลูกเธอไปรักไปชอบคนมีอายุรุ่นราวคราวพ่ออย่างนิโคลัสได้อย่างไร"ตอนแรกก็ดูดุจนน่ากลัวแต่พอรู้จักจริงๆเค้าอบอุ่นมากเลยจ่ะแม่...ขี้บ่นนิดหน่อยแต่มีปัญหาทีไรเป็นเค้าที่ช่วยเหลือหนูทุกครั้ง""อืม... เห็นลูกสาวแม่มีความสุขแบบนี้แม่ก็ดีใจ"มาลีเห็นลูกสาวเธอพูดถึงนิโคลัสไปยิ้มไปก็รีบรู้ได้ว่าลูกเธอคงมีความสุขที่จะรักนิโคลัสจริงๆไม่ใช่เพียงแค่ผูกพันธ์เพราะความใกล้ชิดเท่านั้นเธอรู้อย่างนี้ก็ค่อยโล่งใจที่เกวรินทร์ไม่ได้รู้สึกแค่ชั่ววูบส่วนนิโคลัสมาลีก็วางใจที่เขาเป็นคนดูแลลูกของเธอเพราะนิโคลัสเป็นผู้ใหญ่มีวุฒิภาวะและ