All Chapters of ธุลีใจ: Chapter 211 - Chapter 220

แม่ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้หลังจากได้ยินฉันสารภาพออกมา สายตาของเธอบ่งบอกถึงหัวใจที่แตกสลาย สายตาแสนผิดหวังแทบทำให้ฉันล้มทั้งยืนทราวิสซึ่งคอยประคองฉันไว้ปล่อยมือออกอย่างรวดเร็วราวกับว่าร่างฉันแผดเผาเขา เขาค่อย ๆ ถอยหลังออกไปจนยืนห่างจากฉันหลายฟุตฉันรู้ว่าคนที่เหลือตกใจไม่ต่างกัน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ได้สำคัญสำหรับฉันเลย ยิ่งเป็นตอนที่ครอบครัวตนเองจ้องมองฉันราวกับว่าไม่รู้จักกันมาก่อน ราวกับว่าเป็นคนแปลกหน้าอย่างนั้น“บอกแม่มาทีว่าลูกแค่ล้อแม่เล่น” แม่อ้อนวอน “เรื่องที่มีลูกและเก็บซ่อนเอาไว้ตลอดหลายปีที่ผ่านมามันเป็นเรื่องโกหกใช่ไหมลูก”ฉันต้องการโกหกพวกเขาเพราะให้สายตาที่บอกถึงหัวใจแตกสลายและแสนผิดหวังในตัวฉันจะได้หายไปเสียที แต้รู้ดีว่าฉันไม่สามารถทำแบบนั้นได้อีกแล้ว มันไม่มีที่ให้หลบซ่อนอีกแล้ว ไม่มีหนทางให้หลบหนีจากความจริงอีกแล้ว“หนูขอโทษค่ะ หนูขอโทษด้วยจริง ๆ” ฉันร้องไห้พร้อมเดินโซซัดโซเซไปหาแม่ “หนูอยากจะบอกใจจะขาดแต่รู้สึกละอายใจขึ้นมา” ฉันเดินไปกุมมือเธอเอาไว้ แต่แม่ก็สะดุ้งและกระชากมือออกไปแล้วนี่คือสิ่งที่ฉันหวาดกลัวมาโดยตลอด เอวาพูดถูก ฉันเป็นลูกสาวแสนสมบูรณ์แบบ ไม่มีมีค

โรแวนถอนหายใจออกมาเพราะความรู้สึกไม่สบายใจ “เราเลิกพูดเรื่องนี้กันดีไหม? มันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว” “ถ้าตอบคำถามทราวิส ใช่ ตอนนั้นหนูยังบริสุทธิ์อยู่… แต่ว่า” ฉันหยุด “หนูบอกคาลวินเรื่องลูก หนูไม่ต้องการเด็กคนนี้ และอยากจะกำจัดออกไป แต่เขาไม่ยอม”“จะไปทำแท้งเหรอ?” แม่ถาม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความผิดหวังฉันทำได้เพียงพยักหน้ารับ “คาลวินขู่หนูว่าจะเอาไปบอกแม่กับพ่อถ้าหนูยังตั้งใจจะไปทำแท้งอยู่ หนูไม่อยากให้พ่อกับแม่รู้ว่าหนูทำพลาด ก็เลยยอมอุ้มท้องเด็กคนนี้และเขาก็จะยอมปิดปากเงียบ บอกเลยว่ามันเป็นช่วงเวลาที่แย่ที่สุดเพราะหนูต้องมานั่งแบกท้องอยู่อย่างนั้น แล้วก็ไม่มีทางเลือกอื่นด้วย”“และตอนนั้นเธอก็หายหน้าหายตาไปเลย” ทราวิสเอ่ยอย่างแผ่วเบา “ถึงได้ไม่กลับมาเยี่ยมพวกเราบ้าง”ตอนนั้นฉันหาข้ออ้างได้เมื่อท้องฉันโตมากขึ้น คาลวินพาฉันไปอยู่บ้านหลังหนึ่งที่ปู่เขาเป็นเจ้าของ ซึ่งยกให้คาลวินแล้วตอนที่เขาเสียชีวิตไป ตอนนั้นฉันไม่มีความคิดที่จะกลับมาหาโรแวนอีกเลย ฉันอยู่ในสถานที่นั้นจนกระทั่งคลอดลูก“หนูขออนุญาตกับทางโรงเรียนขอเรียนออนไลน์แทน และเพราะว่าหนูทำได้ดีมากโดยตลอด ก็เลยไม่ม

“ผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยและเริ่มดูแลตัวมากยิ่งขึ้น จากนั้นผมก็เปลี่ยนไปแบบไม่เหลือเค้าเดิมเลย ผมสุดเหวี่ยงกับชีวิตมหาวิทยาลัยมาก ๆ ทั้งผู้หญิง งานสังสรรค์ และเหล้ายาปลาปิ้ง ชีวิตโคตรจะดี มีผู้หญิงรุมล้อม เต็มไปหมดเลยครับ มีให้เลือกเต็มไปหมดเลย ไม่นานจากนั้นผมก็เริ่มลืมเรื่องเอมม่าไป มันไม่มีประโยชน์เลยที่มานั่งร้องไห้ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้ต้องการเรา ทั้ง ๆ ที่เราสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้”เอวาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ผมรู้ว่าเธอไม่ได้มีช่วงเวลามหาวิทยาลัยที่สนุกแบบนั้น นั่นเป็นเพราะเธอตั้งท้องตอนอายุสิบแปด เธอกลายเป็นทั้งแม่และภรรยา ไม่มีเวลามาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาไร้กังวลได้หรอก อย่างน้อยผมก็ได้สัมผัสประสบการณ์นั้นก่อนที่เอมม่าจะกลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง“หลายสิ่งดำเนินไปด้วยดีจนกระทั่งคุณปู่เส้นเลือดในสมองตีบและกลายเป็นอัมพาตไป คุณปู่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิดเพราะพ่อแม่ของผมเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งคู่ คุณปู่เป็นเหมือนทั้งชีวิตผมเลยก็ว่าได้และไม่รู้ด้วยว่าญาติมิตรคนอื่นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ผมต้องย้ายที่เรียนมาอยู่ใกล้กับบ้านคุณปู่ด้วย เพราะจะได้ดูแลท่านง่ายขึ้น”ดวงตาของเ

เอวาสมองของฉัน ณ ตอนนี้แทบทนรับเรื่องไม่ไหวฉันนั่งอยู่ตรงนี้นับตั้งแต่คาลวินออกไปเกือบชั่วโมงได้แล้ว ฉันขออนุญาตให้โนอาไปค้างที่บ้านเขาและเขาก็ตอบตกลงฉันยังคงพยายามเรียบเรียงเรื่องราวที่เปิดเผยออกมาวันนี้ มันเป็นข้อมูลที่มากเกินไป และฉันยังไม่สามารถจัดการกับพวกมันได้เลยโทรศัพท์ดังขึ้น วินาทีหนึ่งจากนั้น ฉันคิดจะเมินเฉย แต่ก็ตัดสินใจตรงกันข้ามเพราะอาจเป็นเรื่องด่วนก็ได้ฉันปัดหน้าจอโดยที่ไม่เหลือบลงไปมอง มือหยิบหูฟังขึ้นมาใส่หูแต่ยังไม่พูดอะไรออกไป ภายในจิตใจตอนนี้เป็นสีขาวโพลน ทำได้เพียงนั่งรอให้ปลายสายเริ่มบทสนทนาก่อน“เอวา” เธอถอนหายใจ “ขอบคุณพระเจ้า เป็นไรไหมเนี่ย? ทราวิสเล่าเรื่องวันนี้ให้ฉันฟังหมดแล้วนะ”ทันใดนั้นฉันก็จำเสียงของเพื่อนได้ เล็ตตี้นั่นเอง“ไม่มั่นใจเลย เอาจริง” ฉันตอบไปอย่างแผ่วเบายังไม่เข้าใจเลยว่าเอมม่าถึงได้ใจไม้ไส้ระกำกับคาลวินและหนูกันเนอร์ได้อย่างไร ฉันรุ้ว่าเธอต้องการอุ้มท้องลูกของโรแวน ทว่าไม่เคยคิดเลยว่าจะปฏิเสธเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเองเพียงเพราะไม่ได้มีสายเลือดของโรแวนไหลเวียนอยู่ ช่างเลวร้ายเสียจริง“ทราวิสบอกว่าเธอเป็นคนที่รู้ความจริงและเป

ฉันมักนึกสงสัยมาตลอดว่าสิ่งที่นักเขียนทั้งหลายมักบอก ‘จูบสามารถขยับโลกทั้งใบได้’ นั่นหมายความว่าอย่างไร นี่สินะความรู้สึกทั้งมวลหลุดลอยออกจากร่างเพราะฉันจับหลังศีรษะโรแวนแน่นและดื่มด่ำกับรสจูบนี้ ราวกับว่านี่ยังตอบสนองฉันไม่พอและปรารถนามากกว่านี้ แม้แต่จูบของอีธานยังไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ฉันหลงเข้าไปในจูบนี้พร้อมด้วยริมฝีปากเขาที่กำลังกลืนกินฉันอยู่ เป็นฝันที่รอคอยมานานเหลือเกิน ฉันต้องการให้โรแวนจูบฉันและเพรียกหาเช่นนี้ นี้คือสิ่งที่ฉันปราถนามาตลอดทุกครั้งที่เขาออกไปทำงานในทุกเช้า นี่คือสิ่งที่โหยหาทุกครั้งที่เราสอดใส่กัน เราไม่เคยทำเช่นนี้กันเลยไม่ใช่เพราะฉันไม่เคยลอง ทว่าเขากลับไม่เคยต้องการฉันเลย“คุณพยายามทำตัวให้เร่าร้อนแต่ก็ไม่ได้เรื่องเลย ทุกครั้งที่ผมสอดใส่เข้าไปในตัวคุณ คนที่ผมต้องการก็คือเอมม่า ผมจินตนาการว่าใต้ร่างผมคือเอมม่า ทุกครั้งที่ผมเสร็จสม ผมก็เห็นหน้าของเธอ คุณมันไม่ได้พิเศษอะไรเลยแค่ผู้หญิงใจง่าย ผมก็เลยใช้คุณเท่านั้น ผมใช้คุณเป็นเครื่องมือสนองกามเท่านั้น”ประโยคที่โรแวนเคยพูดกระแทกใส่หน้าฉันเมื่อสองสามเดือนก่อนยังสะท้อนอยู่ในหัวฉันราวกับเสียงระฆังดัง ฉันผละออกจ