บทที่ 217

ความเป็นจริง ผมกลัวมาก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมไม่มีประสบการณ์ในการเป็นพ่อเลย สำหรับผมแล้ว การใกล้ชิดเด็ก ๆ ก็ไม่เคยด้วยซ้ำ มันล้นหลามไปหมด แต่ในใจผมก็รู้ดีว่าผมรักลูกคนนี้แล้ว

“เธอต้องการทำแท้งครับ และผมก็ไม่ยอมให้ผมเกิดขึ้นแน่ ดังนั้นผมจะพูดขู่เธอไป” ผมสูดลมหายใจเข้าลึก รู้สึกว่าลำคอตีบตันเพราะความรู้สึกกำลังพรั่งพรูออกมา “ผมเลยพาเธอไปอยู่ที่บ้านคุณปู่และหวังว่าหลายสิ่งจะดีขึ้น หวังว่าเธอจะเรียนรู้คำว่ารักจากลูกและผม แต่ก็คิดผิดไป”

“เธอเลวร้ายมากเลยครับ ผมขอพูดตามตรงเลย ตลอดช่วงนั้นเรามีอะไรกันตอนที่เธอมีอารมณ์เสมอ แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เธอหยุดพฤติกรรมที่น่าเกลียดกับผมเลย เธอทั้งด่าผม เรียกผมว่าไอ้นู้นบ้างไอ้นี่บ้าง บางครั้งก็ตบตีผมด้วย เธอเอาแต่พูดว่าผมทำลายชีวิตเธอและก็เกลียดผมและลูกมากขนาดไหน”

ผมจ้องมองพื้นบ้านและพยายามคิดว่าเธอคงผ่านอะไรมามากมาย เธอทั้งตั้งท้อง อกหัก และยังรักผู้ชายคนอื่นอยู่ เพราะฉะนั้นผมจึงปล่อยให้เธอระบายอารมณ์หงุดหงิดใส่ผม

“มันลำบากมากเลยครับ ผมอยากเดินหนีไปหลายครั้ง แต่ก็เห็นแก่ลูกเสมอ บางครั้งผมก็นึกถึงช่วงเวลาที่เธออ่อนหวาน หรือตอนที่เธอร้องไห้อ้อนวอนไม่ให้ผ