บทที่ 216

“ผมเข้าเรียนมหาวิทยาลัยและเริ่มดูแลตัวมากยิ่งขึ้น จากนั้นผมก็เปลี่ยนไปแบบไม่เหลือเค้าเดิมเลย ผมสุดเหวี่ยงกับชีวิตมหาวิทยาลัยมาก ๆ ทั้งผู้หญิง งานสังสรรค์ และเหล้ายาปลาปิ้ง ชีวิตโคตรจะดี มีผู้หญิงรุมล้อม เต็มไปหมดเลยครับ มีให้เลือกเต็มไปหมดเลย ไม่นานจากนั้นผมก็เริ่มลืมเรื่องเอมม่าไป มันไม่มีประโยชน์เลยที่มานั่งร้องไห้ให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้ต้องการเรา ทั้ง ๆ ที่เราสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้”

เอวาพยักหน้าอย่างเข้าใจ ผมรู้ว่าเธอไม่ได้มีช่วงเวลามหาวิทยาลัยที่สนุกแบบนั้น นั่นเป็นเพราะเธอตั้งท้องตอนอายุสิบแปด เธอกลายเป็นทั้งแม่และภรรยา ไม่มีเวลามาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมดาไร้กังวลได้หรอก อย่างน้อยผมก็ได้สัมผัสประสบการณ์นั้นก่อนที่เอมม่าจะกลับเข้ามาในชีวิตผมอีกครั้ง

“หลายสิ่งดำเนินไปด้วยดีจนกระทั่งคุณปู่เส้นเลือดในสมองตีบและกลายเป็นอัมพาตไป คุณปู่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เกิดเพราะพ่อแม่ของผมเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งคู่ คุณปู่เป็นเหมือนทั้งชีวิตผมเลยก็ว่าได้และไม่รู้ด้วยว่าญาติมิตรคนอื่นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ผมต้องย้ายที่เรียนมาอยู่ใกล้กับบ้านคุณปู่ด้วย เพราะจะได้ดูแลท่านง่ายขึ้น”

ดวงตาของเ