All Chapters of ธุลีใจ: Chapter 191 - Chapter 200

ผมเดินลงบันไดมาได้ทันเวลาพอดีที่เห็นเขาเดินสะดุดประตูหน้าบ้านของผม“โรแวน? อะไรเนี่ย?“ ผมถามขณะที่ผมพยุงปีก ประคองตัวเขาขึ้นมาเขาเมา มันเดาได้ไม่ยาก ปกติเขาจะไม่ดื่มมากเกินไปเพราะเคยเกิดเรื่องมาก่อน ดูเหมือนวันนี้เรื่องราวจะแตกต่างออกไป ซึ่งมันทำให้ผมเป็นกังวลมากเพราะคราวก่อนที่เขาเมาหนักขนาดนี้มันเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของเขาผมช่วยให้เขานั่งลงจากนั้นผมก็นั่งลงข้างเขา“เกิดอะไรขึ้น โร?” ผมถามอย่างกังวล“นายพูดถูก ถูกมาตลอด” เขาพูกตะกุกตะกัก “ฉันทำพลาดไปอย่างมาก ฉันจะแก้ไขสิ่งที่ฉันทำลายมันไปแล้วด้วยมือของฉันเองยังไงวะ?” ผมรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดในน้ำเสียงของเขาและมันทำให้ผมเจ็บด้วย ผมรักพี่ชายของผมมากกว่าสิ่งอื่นใด เมื่อเขาทุกข์ใจ ผมก็รู้สึกทุกข์ใจตามไปกับเขา ผมจะทำทุกสิ่งอย่างเพื่อเอาความเจ็บปวดของเขาออกไป ความเจ็บปวดใจของเขานั้น แต่ผมก็รู้ว่าผมไม่สามารถทำได้ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้เลยจริง ๆ “อธิบายมาสิว่าทำไมนายถึงคิดว่านายทำผิดพลาดไปและตรงไหนที่นายผิดพลาดไปกันแน่?” เขาดูสิ้นหวัง เหมือนกับว่าโลกของเขาเพิ่งพังทลายถล่มทับบนตัวเขาเอง“ฉันรักเธอ เกบ ฉันโคตรรักเธอเลย” เขาตะโก

“เอาตามตรงนะฉันไม่อยากเป็นนายหรอก” เกบผิวปากและผมก็จ้องมองเขา “แต่นายยังไม่ได้ตอบฉัน ฉันอยากรู้ว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไหร่ นายตกหลุมรักเธอเมื่อไหร่กัน?” “ฉันไม่รู้ ฉันระบุเวลาที่แน่ชัดไม่ได้ บางทีมันอาจเกิดขึ้นตอนที่พวกเรายังคงแต่งงานกันอยู่ หรือบางทีมันอาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น ทั้งหมดที่ฉันรู้ตอนนี้ก็คือฉันรักเธอ” ผมเอามือสางผมตัวเอง ผมหงุดหงิดและกลัวมาก ช่างเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายอะไรอย่างงี้ที่ตระหนักได้ว่าคุณรักใครสักคน! “ฉันคิดว่านายรู้สึกแบบนั้นมาตลอด บางทีมันอาจเกิดขึ้นหลังจากโนอาเกิด ฉันยังคิดว่านายไม่ยอมให้ตัวเองรักเธอเพราะนายยึดมั่นในความทรงจำของเอมม่า เธอคือรักแรกของนาย ดังนั้นนายจึงคิดว่าเธอคือรักแท้ของนาย นายไม่สามารถใช้ชีวิตกับใครสักคนได้ถึงเก้าปีหรอกโดยไม่ได้รู้สึกอะไรเลยกับคนนั้น ฉันรู้จักนายดี โร นายจะไม่แม้แต่แตะต้องเธอถ้านายไม่ได้รู้สึกบางอย่างต่อเธอ” “เซ็กส์เป็นกระบวนการทางชีวภาพ ฉันแค่ได้ในสิ่งที่ต้องการจากเธอในขณะที่ยังคงเกลียดเธออยู่ ฉันละอายที่จะพูดว่ามีหลายครั้งที่ฉันจินตนาการว่าเธอคือเอมม่า“ ผมบอกเขา โดยรู้สึกรังเกียจอย่างที่สุดกับวิธีที่ผมปฏิบั

“ให้ตายเถอะ ตกใจหมดเลย” ฉันเอามือทาบอกตัวเองราวกับว่านั่นจะช่วยให้จังหวะหัวใจที่เต้นแรงค่อย ๆสงบลง“โทษที ฉันคิดว่าเธอเห็นฉันเดินเข้ามาซะอีก” เธอกล่าวเจื่อน ๆฉันมัวแต่นั่งครุ่นคิดจนฉันไม่ได้รู้ว่าพวกเธอได้เข้ามาในห้องส่วนตัวนี้แล้ว“ไม่เป็นไร…ฉันแค่มีหลายอย่างที่ต้องห่วงกังวลน่ะ”“อยากเล่าให้ฟังไหม?” เล็ตตี้ถามขึ้นมา โดยนั่งลงฉันส่ายหัว “ไม่ล่ะ” มันไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเล่าให้ฟัง ฉันแค่ไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไง ฉันจะเริ่มบอกให้พวกเขาฟังได้ยังไงว่าอาชญากรที่ทุกคนค้นหาไม่หยุดหย่อนคือลุงของลูกของฉัน หรือบอกว่าเราเคยติดต่อกันและราวกับว่าการที่ฉันยอมให้เขาอยู่ในชีวิตของลูกของฉันยังแย่ไม่พอ? “เรื่องนี้เกี่ยวกับโรแวนอีกแล้วหรือเปล่า?” เล็ตตี้โน้มตัวมาข้างหน้า สายตาของเธอส่องประกายแปลก ๆ “ทราวิสบอกว่าโรแวนโทรหาหลายวันก่อนและเขาก็เมาหนักมาก” ฉันขมวดคิ้วกับสิ่งนั้น ฉันจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่โรแวนเมาคือตอนไหน เขาเลิกดื่มจนเมาหลังจากโนอาเกิดมา อีกอย่างเขาก็เงียบหายไปตั้งแต่คืนนั้นที่เขาปรากฏตัวที่บ้านของฉันอย่างไม่คาดคิดฉันยังคงไม่สามารถเชื่อได้เลยว่าฉันตบเขา มันรู้สึกดีมากเพราะฉันอย

ฉันมองขึ้นไปบนฟ้าก่อนจะสงบสติอารมณ์ลง ฉันไม่อยากเครียดมากเกินไปในตอนนี้“สวัสดีคริสติน สวัสดีเอมม่า” ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ควบคุมอารมณ์เอาไว้ฉันไม่อยากจะจัดการกับเรื่องราววุ่นวายในวันนี้ ดังนั้นฉันจะเป็นคนสุภาพที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ จากนั้นก็ถอนตัวออกจากสถานการณ์นี้ซะคริสตินยิ้มเยาะ แต่ฉันไม่ได้ให้ความสนใจเธอ ฉันมุ่งความสนใจไปที่เอมม่า เธอยังคงมีผ้าคล้องคอรอบไหล่เธออยู่ เห็นแบบนี้แล้วก็ทำให้ฉันนึกถึงวันนั้น ตอนที่เธอเต็มใจรับลูกกระสุนแทนฉันฉันอยากจะติดต่อเธอหลังจากเหตุการณ์นั้น แต่ฉันไม่มั่นใจว่าการกระทำของฉันจะได้รับการต้อนรับ ในสายตาของเธอ ฉันอาจจะยังคงเป็นศัตรูคู่แค้นของเธออยู่ก็ได้ดวงตาของฉันมองสบดวงตาของเธอ “ฉันไม่มีโอกาสที่จะขอบคุณสำหรับสิ่งที่เธอทำ แต่ฉันจะรู้สึกขอบคุณตลอดไป” ฉันบอกกับเธอ โดยชี้ไปที่ไหล่ของเธอฉันไม่รู้ว่าจะคาดหวังอะไร แต่ไม่ใช่จะให้เธอเยาะเย้ยฉันด้วยความดูถูกดูแคลน แน่นอนฉันรู้ว่าพวกเราจะไม่มีทางเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ แต่ฉันหวังว่าด้วยเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับพวกเรา จะทำให้เราพยายามอยู่ร่วมกันโดยโยนทิ้งอคติไปได้“ฉันไม่ต้องการความขอบคุณของเธอ

ฉันกระอักกระอ่วน แต่ในที่สุดก็คุกเข่าตรงหน้าเขา“ที่รัก เกิดอะไรขึ้นกันจ้ะ?” ฉันถามขึ้นเบา ๆ ขณะที่ฉันลูบแขนเขาอย่างอ่อนโยนทันทีที่เขาได้ยินเสียงของฉัน เขาพุ่งตัวใส่ฉัน โอบแขนไว้รอบคอฉันและกอดฉันแน่นอย่างสุดชีวิต ฉันล้มไถลลงบนพรมนุ่ม ๆ และสุดท้ายก็นั่งโอบเขาไว้ในอ้อมแขนของฉัน“ไงที่รัก เล่าให้ฉันฟังสิ…” ฉันอ้อนวอนในขณะที่ลูบหลังเขา“ผม ผมแค่ไม่เข้าใจ คุณเป็นแม่ที่ดีมากและคุณอยู่กับโนอา เขาบอกผมว่าคุณกับพ่อของเขาไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่คุณยังคงรักเขามากเหลือเกิน เช่นนั้นทำไมแม่ของผมถึงไม่รักผมล่ะ?” เขาสะอึก โดยพยายามเค้นคำพูดออกมาฉันเป็นกำลังใจให้เขา ฉันโอบกอดเขาไว้ใกล้ ๆ ฉัน โดยหวังว่าเขาจะสามารถสัมผัสได้ถึงความรักของฉันที่มีต่อเขาซึ่งแผ่ออกมาจากตัวฉันได้“ผมเคยเจอเธอแค่ครั้งเดียวเท่านั้น เธอไม่อยากเห็นผมหรืออยู่ใกล้ผมเลย ผมเป็นเด็กไม่ดีเหรอครับ? ทำไมเธอเกลียดผมขนาดนี้? ผมแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่รักผมเลย” เขาร้องไห้ออกมาฉันไม่สามารถหยุดน้ำตาที่ไหลอาบลงบนใบหน้าของฉันได้ ฉันรู้สึกว่าหัวใจของฉันถูกบีบแน่น ลำคอของฉันขยับขึ้นลงขณะที่ฉันพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง ฉันดึงเขาเข้ามาใกล้