All Chapters of SHE RETURNS WITH MR. CEO’S BABY: Chapter 111 - Chapter 120

TULUYAN ng napigtas ang pagtitimpi ni Alexander. Lumapit ito kay Mike, at saka ito sinuntok ng malakas sa mukha, kaya ito ay napasalampak ng upo sa lapag. "Hindi kailangan ng anak ko ang isang tulad mo, Mike. Simula ng saktan mo ang anak ko at ilagay ang buhay niya sa alanganin, nawalan ka na nang karapatan na manatili sa tabi niya. Sa oras na ipilit mo ang gusto mo ay hindi lamang ang lahat ng meron kayo ang kukunin ko sa inyo... papatayin kita!" Alam ni Raven na hindi nagbibiro ang asawa ng kaibigan, halos magmakaawa ito sa anak na sumama sa kanila ni Sofia. Hinila niya ito palayo sa ama ni Rose, na matindi ang galit ngayon sa kanyang anak, natatakot ito na baka hindi lang suntok ang matanggap ni Mike mula dito. "Narinig mo ang sinabi ni dad? Umalis ka na, Mike. Hindi ka na kailangan ng kapatid ko!" Taboy ni Frank kay Mike. Pinahid ni Mike ang labi, tumayo siya at matatag na nagsalita. "Hindi ako aalis dito. Hindi ako papayag na ilipat niyo ng ibang hospital ang asawa ko—ughh!

KANINA pa nakatingin si Mike sa mga pulang rosas na nakalagay sa flower vase na nasa kanyang mga mesa habang hinihintay ang private investigator na inutusan niyang hanapin si Rose. Nang makarinig ng katok sa pinto ay tumayo si Mike, siya mismo ang nagbukas dito. Kalmado siya ang kung titingnan, ngunit ang totoo ay nanabahala siya sa matatanggap na report. Ito ang pang-limang private investigator na inupahan niya upang upang hanapin ang kanyang asawa. Nang makaupo ang private investigator, hindi nagsayang ng oras si Mike, agad nitong tinanong ang lalaki tungkol kay Rose. “Natagpuan mo ba kung nasaan ang asawa ko? Nasa anong bansa siya? Anong hospital? Magaling na ba siya?” Magkakasunod na tanong ni Mike, umaasa na kahit isa sa kanyang mga tanong ay may maisasagot ang private investigator. Ngunit ang pag asam nito ay dagling nabura ng marinig ang sagot nito. “Pasensya ka na, Mr. Grayson, subalit hindi ko nahanap anh kinaroroonan ng asawa mo. Wala siya sa mga bansang sinabi mo.” Sagli

Kumunot ang noo ni Rose. Kung banggitin ng lalaking ‘to ang pangalan niya ay napakanatural, hindi din nakaligtas sa kanyang mata ang pangungulila na nakikita niya sa magandang mata ng lalaki. Tumingin siya sa kanyang suot na damit. Oo nga pala, nasa damit pa pala niya ang nameplate niya. Kagagaling lang niya sa isang Medical mission, at lahat ng nagboluntaryo ay kinailangan na maglagay ng nameplate sa suot na damit. Ito marahil ang dahilan kaya nalaman ng lalaking kaharap niya ngayon ang kanyang pangalan—nanlaki ang mata ni Rose ng bigla siyang yakapin ng lalaki.“Oh god, Rose! Oh god!” Dahil nabigla si Rose, hindi niya agad nagawang itulak ang matangkad na lalaki palayo. Nagtataka siya kung bakit umiiyak ito, habang humihingi ng tawad, na para bang napakali ng kasalanan nito sa kanya. Eh nabangga lang naman nito ang kanyang sasakyan. Hindi din niya maintindihan ang sarili niya kung bakit… hindi niya ito magawang itulak palayo sa kanya. May kung anong pakiramdam na namumuo sa dibdib

Nabura ang ngiti sa labi ni Sofia, hindi nito nagustuhan ang biro ng kaharap, kung biro man ‘to. Maingat na kinuha nito ang basong nasa harapan at sumimsim ng juice. Nang tumingin ang babae kay Rose ay naroon na muli ang ngiti sa labi nito. “Alam na ba ni Kuya Mike na bumalik ka?” Kuya Mike? Ito ba ang doktor na naka-engkwentro niya? Tanong ni Rose sa isip. “Isa ba siyang doktor? Kung oo, siya nga siguro ang nakaharap ko kahapon. Napagkamalan niya akong asawa niya… kung may asawa nga talaga siya.” Sarkasmo niyang turan. “Napagkamalan?“ kung gano’n ay alam na nang kanyang kapatid ang pagbabalik ni Rose, at nagkita na ang dalawa. Hindi magawang ngumiti ni Sofia sa pagkakataong ‘to. Agad na naunawaan nito ang ginawa ng kapatid. “May iba bang sinabi ang Kuya Mike ko sayo? Nabanggit mo na napagkamalan ka niyang asawa niya, ibig bang sabihin… may sinabi siya sayo tungkol sa dati niyang asawa?” Sandali na tinapunan ni Rose ng tingin ang kamay ni Sofia, kapansin-pansin ang mahigpit nit

Pagkauwi ay dumiretso si Rose sa kanyang kwarto. Pagkahiga niya sa kama ay tinitigan niya ang kamay, ito ang ginamit niyang panampal sa lalaking doktor na nahuli niyang may hawak sa kanyang kamay kanina. Ang totoo ay wala siyang nakapang galit ng magising siya kanina ng mahuli niya itong hawak ang kamay niya. Nasabi lamang niya na 'bast0s' upang pagtakpan ang kanyang pagkapahiya.Bakit kaya pamilyar ang hawak ng lalaking 'yon? Tanong ni Rose sa isip. Hindi niya maipaliwanag kung bakit may parte sa kanyang puso na hinahanap-hanap ang pakiramdam na hawak nito ang kamay niya."Nababaliw na ba ako?" Napapantastikuhang tanong ni Rose sa sarili. Epekto lang siguro 'to ng pagod kaya kung ano-ano ang naiisip niya. Pagkatapos maligo ay nagsuot siya ng black tube dress na aabot sa kanyang talampakan, pinatungan niya ito ng white blazer. "Ma'am Rose, may mga nagpadala ng bulaklak para sayo. Nasa sala ang mga bulaklak, ma'am." Imporma ng kasambahay kay Rose na pababa pa lamang ng hagdan. Dumiret