Pagkauwi ay dumiretso si Rose sa kanyang kwarto. Pagkahiga niya sa kama ay tinitigan niya ang kamay, ito ang ginamit niyang panampal sa lalaking doktor na nahuli niyang may hawak sa kanyang kamay kanina. Ang totoo ay wala siyang nakapang galit ng magising siya kanina ng mahuli niya itong hawak ang kamay niya. Nasabi lamang niya na 'bast0s' upang pagtakpan ang kanyang pagkapahiya.Bakit kaya pamilyar ang hawak ng lalaking 'yon? Tanong ni Rose sa isip. Hindi niya maipaliwanag kung bakit may parte sa kanyang puso na hinahanap-hanap ang pakiramdam na hawak nito ang kamay niya."Nababaliw na ba ako?" Napapantastikuhang tanong ni Rose sa sarili. Epekto lang siguro 'to ng pagod kaya kung ano-ano ang naiisip niya. Pagkatapos maligo ay nagsuot siya ng black tube dress na aabot sa kanyang talampakan, pinatungan niya ito ng white blazer. "Ma'am Rose, may mga nagpadala ng bulaklak para sayo. Nasa sala ang mga bulaklak, ma'am." Imporma ng kasambahay kay Rose na pababa pa lamang ng hagdan. Dumiret
Napangiwi si Rose ng makita ang maraming alak sa mesa nila. Mukhang may balak yata ang mga kaibigan niya na lasingin siya ngayong gabi. Natampal niya ang kanyang noo. Hindi pa naman siya umiinom ng alak. Umakbay si Maloi kay Rose at tumatawang nagsalita. “Rose, ang alak, hindi tinititigan kundi iniinom. Paano mo malalaman kung masarap kung hindi mo titikman?” Masarap? Dahil curious si Rose sa sinabi nito ay tumikim siya ng isang shot. Umuubo na hinamas niya ang lalamunan ng gumuhit dito ang mapait na lasa ng alak. Si Lina naman ang tumatawang umakbay kay Rose. “Sa simula lang mapait at masakit sa lalamunan ang alak… parang pag ibig lang ‘yan… walang tamis sa simula, dadaan ka muna sa pait! Hahaha!” Napangiwi si Rose. “Yung totoo? Accountant ba talaga kayong dalawa, o endorser ng alak?” Aniya na ikinatawa ng mga ‘to. “Teka, si Sofia ba ‘yon?” Binaba niya ang hawak na baso at sinundan ng tingin ang tinuro ni Maloi. Kailangan pang pasingkitin ni Rose ang mata para malinaw na
Napa-ohh sina Maloi at Lina. Samantala, hindi agad nakapagsalita si Sofia, pigil nito ang kamay na huwag isaboy kay Rose ang laman ng basong hawak. Ngumiti si Sofia, pinili nito na humingi ng pasensya. “I’m sorry kung na-offend kita. Hindi lang ako sanay na makita ka sa ganitong lugar. Sinabi ko naman sayo di’ba, kilala kita at malalim ang koneksyon nating dalawa.” Samantala, nagkasamid-samid sina Maloi at Lina sa sinabi ni Sofia. Napaka-bitch talaga ng babaeng ‘to! Isip-isip ng dalawa. Sumandal si Sofia sa kinauupuan, at ipinatong ang dalawang braso sa dalawang upuan na pumapagitna dito, dahilan upang lumantad ang magandang hubog ng katawan. “Alam mo ba na kinontak ko ang Kuya Mike ko ngayon. Nahihilo na kasi ako kaya nagpasundo ako sa kanya. Alam mo ba na nabanggit ko din sa kanya na nandito ka.” Tumahip ng malakas ang dibdib ni Rose ng marinig ang pangalan ng kapatid nito. Napadampot siya ng baso ng alak at lumagok. Pagkatapos uminom ay ngumiti siya at kalmado na nagtanong.
Hindi alam ni Rose kung bakit hinayaan niya 'to na hilahin siya at isakay sa kotse nito. Basta ang alam lanh niya ay may kung anong tuwa siyang naramdaman ng malaman na siya ang sinusundo nito. Naguguluhan man siya dahil hindi si Sofia ang kasama nito na umalis, hindi niya maitanggi na gusto niya ang nangyari... parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib. Pagkarating sa loob sa loob ng kotse, hinubad ni Mike anh suot na suit, pinatong ito ng lalaki sa balikat ni Rose. Pagkatapos isuot ito sa asawa ay iniwas ni Mike ang mata sa katawan nito."D-Damn it. Bakit pumunta ka sa lugar na 'yon na ganyan ang suot. Alam mo ba kung paano ka tingnan ng mga lalaki do'n?" Naggalawan ang panga na wika ni Mike. Kanina ng dumating sa bar, nakita nito kung paano tingnan ng mga kalalakihan si Rose, nakadama si Mike ng sobrang panibugho, na ngayon lang niya naramdaman sa buong buhay niya. Damn! Bakit nagsuot ng ganito si Rose? Hindi si Mike sanay na may ibang nakakakita ng magandang katawan nito bukod sa
Nagulat siya ng makita ang mukha kinabukasan sa salamin. Nanlalalim ang ilalim ng mga mata ni Rose, nangingitim ito, at dahil 'to sa kakaisip niya kay Mike kagabi. "Ma'am Rose—naku, ma'am, ayos ka lang ba? Kailangan ko na ba 'tong itawag sa mommy mo?" Nagmamadaling tumakbo si manang upang magbalita sa kanyang amo, subalit maagap na napigilan ito ni Rose. "Hindi mo na kailangan magreport kay mommy, manang. May iniisip lang ako kaya hindi ako nakatulog." "Sigurado ka ba, Ma'am Rose? Ang bilin sa akin ng iyong ina ay ireport ko ang lahat ng nangyayari sayo simula ng bumalik ka, dahil ayon kay Ma'am Freya ay napakahalaga ng bawat detalye ng mangyayari sayo dahil sa kalusugan mo. Nag aalala lang kami, Ma'am. Sino nga pala ang naghatid sayo kagabi? Kanina lang ay may maghatid ng sasakyan mo, ibig sabihin ay hindi ka nagdala ng sasakyan pauwi. Sino ang naghatis sayo kagabi? Isa ba sa mga kaibigan mo?" Saglit na nag isip si Rose. Kaibigan ba niya si Mike? Wala siyang maalala kaya hindi
Hindi ininda ni Mike ang masamang tingin ni Frank, tumayo ito ng maayos, at kanyang pinahid ang dugo sa gilid ng labi. Hindi niya masisisi ang lalaki kung hanggang ngayon ay galit pa rin ito sa kanyang ginawa. Maski si Mike din naman ay galit sa kanyang sarili, kaya ginagawa nito ang lahat upang makabawi kay Rose. "I'm sorry, Frank. Alam ko naman na naging gag0 ako, hindi ko minahal ng tama ang kapatid mo at sinaktan ko siya ng sobra—" isang suntok muli ang tumama sa kanyang mukha. "Hindi mo lang siya sinaktan, Mikael! Pinatay mo pa ang anak ninyong dalawa! Baka nakakalimutan mo? Ikaw ang dahilan kaya nawala ang anak ninyong dalawa." Pagpapaalala ni Frank sa kaharap. Gumuhit ang kirot sa puso ni Mike ng maalala ang anak nila ni Rose. Apat na taon simula ng mawala si Rose at ang kanilang anak... kahit kailan, hindi kinalimutan ni Mike na siya ang may kasalanan sa lahat. Gabi-gabi siyang nakokonsensya at binabangungot, nananaginip na duguan ang kamay, dugo na nanggaling sa mag ina
Kanina pa nakaalis si Mike. Hindi naman mapakali sa Frank sa kanyang mga nalaman. Dapat ba na ipaalam niya 'to sa kanilang magulang? Nahilot ng binata ang noo. Tiyak na mag aalala na naman ang kanilang ina, at sigurado na agad ipapakuha ng kanilang ama si Rose sa bansa. Bumuntong-hininga siya. Hindi gusto ni Frank na malungkot na naman ang kapatid niya sa Switzerland. Ito ang dahilan kaya niya tinulungan ito na pilitin ang kanilang magulang na hayaan itong makabalik sa bansa. "Mr. Ramos!" Tawag ni Frank sa kanyang mapagkakatiwalaan na secretary. "Magpahanap ka ng mga magagaling na private investigator, may kailangan akong ipagawa" "Yes, Sir!" Tugon ng lalaki. Humanda ang taong nasa likod ng aksidente ni Rose. Hindi makapapayag si Frank na hindi ito managot sa kanilang pamilya. Magbabayad siya kung sino man siya. Galit na pangako ni Frank sa sarili. HINDI maiwasan ni Rose ang mapangiwi habang nakatingin sa kanyag tagiliran. Sobrang laki ng peklat niya, nakakatakot hawakan, o ti
"Kaya nga sinasabi ko sayo ngayon 'to kasi alam ko na hindi niya gusto ang mga niluto mo." Ngumiti si Sofia, muling inagaw sa kamay ni Rose ang bagong luto na pagkain. "Kapatid niya ako kaya alam ko ang lahat ng tungkol sa kanya, kaya makinig ka nalang sa akin." Hindi niya alam kung bakit nakadama siya ng sobrang inis kay Sofia. Parang sinasabi nito sa kanya na wala siyang alam kay Mike. Lalong nag init ang ulo ni Rose sa sunod nitong sinabi. "Alam mo ba na binalikan ako ni Kuya Mike kagabi sa bar. Humingi siya ng sorry sa akin dahil mas una ka niyang hinatid kesa sa akin. Pero naiintindihan ko naman ang dahilan ni kuya. Delikado nga naman kasi na umuwi ng mag isa ang taong may diperensya sa utak lalo na't nakainom at gabi pa." Pakiramdam ni Rose ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa kanyang ulo sa sinabi nito. "Wag mo sanang masamain ang sinabi ko. Pero hindi ba totoo naman? Kaya ka nga walang maalala dahil," nilagay pa ni Sofia ang hintuturo sa sintido, "dahil may diperensya