Napa-ohh sina Maloi at Lina. Samantala, hindi agad nakapagsalita si Sofia, pigil nito ang kamay na huwag isaboy kay Rose ang laman ng basong hawak. Ngumiti si Sofia, pinili nito na humingi ng pasensya. “I’m sorry kung na-offend kita. Hindi lang ako sanay na makita ka sa ganitong lugar. Sinabi ko naman sayo di’ba, kilala kita at malalim ang koneksyon nating dalawa.” Samantala, nagkasamid-samid sina Maloi at Lina sa sinabi ni Sofia. Napaka-bitch talaga ng babaeng ‘to! Isip-isip ng dalawa. Sumandal si Sofia sa kinauupuan, at ipinatong ang dalawang braso sa dalawang upuan na pumapagitna dito, dahilan upang lumantad ang magandang hubog ng katawan. “Alam mo ba na kinontak ko ang Kuya Mike ko ngayon. Nahihilo na kasi ako kaya nagpasundo ako sa kanya. Alam mo ba na nabanggit ko din sa kanya na nandito ka.” Tumahip ng malakas ang dibdib ni Rose ng marinig ang pangalan ng kapatid nito. Napadampot siya ng baso ng alak at lumagok. Pagkatapos uminom ay ngumiti siya at kalmado na nagtanong.
Hindi alam ni Rose kung bakit hinayaan niya 'to na hilahin siya at isakay sa kotse nito. Basta ang alam lanh niya ay may kung anong tuwa siyang naramdaman ng malaman na siya ang sinusundo nito. Naguguluhan man siya dahil hindi si Sofia ang kasama nito na umalis, hindi niya maitanggi na gusto niya ang nangyari... parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib. Pagkarating sa loob sa loob ng kotse, hinubad ni Mike anh suot na suit, pinatong ito ng lalaki sa balikat ni Rose. Pagkatapos isuot ito sa asawa ay iniwas ni Mike ang mata sa katawan nito."D-Damn it. Bakit pumunta ka sa lugar na 'yon na ganyan ang suot. Alam mo ba kung paano ka tingnan ng mga lalaki do'n?" Naggalawan ang panga na wika ni Mike. Kanina ng dumating sa bar, nakita nito kung paano tingnan ng mga kalalakihan si Rose, nakadama si Mike ng sobrang panibugho, na ngayon lang niya naramdaman sa buong buhay niya. Damn! Bakit nagsuot ng ganito si Rose? Hindi si Mike sanay na may ibang nakakakita ng magandang katawan nito bukod sa
Nagulat siya ng makita ang mukha kinabukasan sa salamin. Nanlalalim ang ilalim ng mga mata ni Rose, nangingitim ito, at dahil 'to sa kakaisip niya kay Mike kagabi. "Ma'am Rose—naku, ma'am, ayos ka lang ba? Kailangan ko na ba 'tong itawag sa mommy mo?" Nagmamadaling tumakbo si manang upang magbalita sa kanyang amo, subalit maagap na napigilan ito ni Rose. "Hindi mo na kailangan magreport kay mommy, manang. May iniisip lang ako kaya hindi ako nakatulog." "Sigurado ka ba, Ma'am Rose? Ang bilin sa akin ng iyong ina ay ireport ko ang lahat ng nangyayari sayo simula ng bumalik ka, dahil ayon kay Ma'am Freya ay napakahalaga ng bawat detalye ng mangyayari sayo dahil sa kalusugan mo. Nag aalala lang kami, Ma'am. Sino nga pala ang naghatid sayo kagabi? Kanina lang ay may maghatid ng sasakyan mo, ibig sabihin ay hindi ka nagdala ng sasakyan pauwi. Sino ang naghatis sayo kagabi? Isa ba sa mga kaibigan mo?" Saglit na nag isip si Rose. Kaibigan ba niya si Mike? Wala siyang maalala kaya hindi
Hindi ininda ni Mike ang masamang tingin ni Frank, tumayo ito ng maayos, at kanyang pinahid ang dugo sa gilid ng labi. Hindi niya masisisi ang lalaki kung hanggang ngayon ay galit pa rin ito sa kanyang ginawa. Maski si Mike din naman ay galit sa kanyang sarili, kaya ginagawa nito ang lahat upang makabawi kay Rose. "I'm sorry, Frank. Alam ko naman na naging gag0 ako, hindi ko minahal ng tama ang kapatid mo at sinaktan ko siya ng sobra—" isang suntok muli ang tumama sa kanyang mukha. "Hindi mo lang siya sinaktan, Mikael! Pinatay mo pa ang anak ninyong dalawa! Baka nakakalimutan mo? Ikaw ang dahilan kaya nawala ang anak ninyong dalawa." Pagpapaalala ni Frank sa kaharap. Gumuhit ang kirot sa puso ni Mike ng maalala ang anak nila ni Rose. Apat na taon simula ng mawala si Rose at ang kanilang anak... kahit kailan, hindi kinalimutan ni Mike na siya ang may kasalanan sa lahat. Gabi-gabi siyang nakokonsensya at binabangungot, nananaginip na duguan ang kamay, dugo na nanggaling sa mag ina
Kanina pa nakaalis si Mike. Hindi naman mapakali sa Frank sa kanyang mga nalaman. Dapat ba na ipaalam niya 'to sa kanilang magulang? Nahilot ng binata ang noo. Tiyak na mag aalala na naman ang kanilang ina, at sigurado na agad ipapakuha ng kanilang ama si Rose sa bansa. Bumuntong-hininga siya. Hindi gusto ni Frank na malungkot na naman ang kapatid niya sa Switzerland. Ito ang dahilan kaya niya tinulungan ito na pilitin ang kanilang magulang na hayaan itong makabalik sa bansa. "Mr. Ramos!" Tawag ni Frank sa kanyang mapagkakatiwalaan na secretary. "Magpahanap ka ng mga magagaling na private investigator, may kailangan akong ipagawa" "Yes, Sir!" Tugon ng lalaki. Humanda ang taong nasa likod ng aksidente ni Rose. Hindi makapapayag si Frank na hindi ito managot sa kanilang pamilya. Magbabayad siya kung sino man siya. Galit na pangako ni Frank sa sarili. HINDI maiwasan ni Rose ang mapangiwi habang nakatingin sa kanyag tagiliran. Sobrang laki ng peklat niya, nakakatakot hawakan, o ti
"Kaya nga sinasabi ko sayo ngayon 'to kasi alam ko na hindi niya gusto ang mga niluto mo." Ngumiti si Sofia, muling inagaw sa kamay ni Rose ang bagong luto na pagkain. "Kapatid niya ako kaya alam ko ang lahat ng tungkol sa kanya, kaya makinig ka nalang sa akin." Hindi niya alam kung bakit nakadama siya ng sobrang inis kay Sofia. Parang sinasabi nito sa kanya na wala siyang alam kay Mike. Lalong nag init ang ulo ni Rose sa sunod nitong sinabi. "Alam mo ba na binalikan ako ni Kuya Mike kagabi sa bar. Humingi siya ng sorry sa akin dahil mas una ka niyang hinatid kesa sa akin. Pero naiintindihan ko naman ang dahilan ni kuya. Delikado nga naman kasi na umuwi ng mag isa ang taong may diperensya sa utak lalo na't nakainom at gabi pa." Pakiramdam ni Rose ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa kanyang ulo sa sinabi nito. "Wag mo sanang masamain ang sinabi ko. Pero hindi ba totoo naman? Kaya ka nga walang maalala dahil," nilagay pa ni Sofia ang hintuturo sa sintido, "dahil may diperensya
Hindi daw mahilig sa gulay si Mike, ito ang sabi ni Sofia. Subalit hindi gano'n ang nakikita ngayon ni Rose. Halos maubos ng kapatid nito ang mga niluto niya. Tumingin siya ng nakangiti kay Sofia, ngunit ang totoo naiinis siya sa kasinungalingan nito. Kanina habang nililinis niya ang sugat nito, kulang nalang ay itulak siya nito palayo. Nagmagandang loob na nga siya, pero mukhang hindi ni Sofia 'to nagustuhan. Masayang pinanood ni Raven si Mike, natutuwa ito dahil kahit na nawalan ng alaala si Rose ay mukhang nagkasundo na ang mag asawa. Nagsisi na talaga ang anak niya at natuto na. Si Rose din, kahit nawalan ito ng alaala ay hindi nakalimot ang puso nito. "Wala pa rin talagang tatalo sa luto mo." Puri ni Mike sa asawa. Pinamulahaan ng mukha si Rose sa sinabi ni Mike. "Ano b-ba ang sinasabi mo di'yan. B-baka mamaya isipin ni Ninang Raven na hindi masarap ang luto niya." Sandaling natagilan si Rose. "Ibig s-sabihin ay pinagluluto kita dati?" Nang ngumiti si Mike ay napangiti lal
Ang sabi nila nakakahawa daw ang kalungkutan at sakit. Kaya siguro siya umiiyak ngayon, dahil nahahawa siya sa nakikita niyang lungkot at sakit sa mga mata ni Mike. Humawak siya sa ulo ng makaramdam ng sakit... 'Mag asawa naman tayo, Mike! Bakit hindi mo ako magawang mahalin!' Naririnig niya ang nagmamakaawang boses niya kay Mike. Umiiyak siya at nasasaktan... at parang totoo. Nanlalabo ang mata niya sa luha habang hawak ang kanyang ulo. Naririnig niya ang nag aalalang tanong ni Mike, ang pagbuhat nito sa kanya pero hindi niya magawang magsalita.... Ahhh ang sakit ng ulo niya!!! Nang magmulat si Rose ng mata, unang tumambad sa kanya ang kisame ng kwarto niya. Akala niya ay sa hospital siya magigising dahil sa nangayari sa kanya kagabi. Naramdaman niyang may mainit na kamay na nakahawak sa kamay niya, si Mike pala. Nakaupo ito sa upuan na katabi ng kama niya habang nakasubsob ang kalahati ng katawan sa kama niya. Namilog ang mata niya ng mapansin na nakadando lang ito. Ang ganda