116. Muling pagkikita

Kumunot ang noo ni Rose. Kung banggitin ng lalaking ‘to ang pangalan niya ay napakanatural, hindi din nakaligtas sa kanyang mata ang pangungulila na nakikita niya sa magandang mata ng lalaki. Tumingin siya sa kanyang suot na damit. Oo nga pala, nasa damit pa pala niya ang nameplate niya. Kagagaling lang niya sa isang Medical mission, at lahat ng nagboluntaryo ay kinailangan na maglagay ng nameplate sa suot na damit. Ito marahil ang dahilan kaya nalaman ng lalaking kaharap niya ngayon ang kanyang pangalan—nanlaki ang mata ni Rose ng bigla siyang yakapin ng lalaki.

“Oh god, Rose! Oh god!”

Dahil nabigla si Rose, hindi niya agad nagawang itulak ang matangkad na lalaki palayo. Nagtataka siya kung bakit umiiyak ito, habang humihingi ng tawad, na para bang napakali ng kasalanan nito sa kanya. Eh nabangga lang naman nito ang kanyang sasakyan. Hindi din niya maintindihan ang sarili niya kung bakit… hindi niya ito magawang itulak palayo sa kanya. May kung anong pakiramdam na namumuo sa dibdib