Nabura ang ngiti sa labi ni Sofia, hindi nito nagustuhan ang biro ng kaharap, kung biro man ‘to. Maingat na kinuha nito ang basong nasa harapan at sumimsim ng juice. Nang tumingin ang babae kay Rose ay naroon na muli ang ngiti sa labi nito. “Alam na ba ni Kuya Mike na bumalik ka?” Kuya Mike? Ito ba ang doktor na naka-engkwentro niya? Tanong ni Rose sa isip. “Isa ba siyang doktor? Kung oo, siya nga siguro ang nakaharap ko kahapon. Napagkamalan niya akong asawa niya… kung may asawa nga talaga siya.” Sarkasmo niyang turan. “Napagkamalan?“ kung gano’n ay alam na nang kanyang kapatid ang pagbabalik ni Rose, at nagkita na ang dalawa. Hindi magawang ngumiti ni Sofia sa pagkakataong ‘to. Agad na naunawaan nito ang ginawa ng kapatid. “May iba bang sinabi ang Kuya Mike ko sayo? Nabanggit mo na napagkamalan ka niyang asawa niya, ibig bang sabihin… may sinabi siya sayo tungkol sa dati niyang asawa?” Sandali na tinapunan ni Rose ng tingin ang kamay ni Sofia, kapansin-pansin ang mahigpit nit
Sinundan ng tingin ni Sofia si Mike habang ‘to ay papalayo. Nabura ang kunwari ay malungkot na ngiti ni Sofia sa labi ng tuluyan ng mawala sa kanyang paningin ang lalaki. Apat na taon na simula ng magbago ito. Hindi na ito ang dating Kuya Mike na kilala niya. Naging malamig ang trato nito sa kanya, at tila naging estranghero na lamang siya sa lalaki. At hindi ‘to matanggap ni Sofia. Napunta sa wala ang lahat ng pinaghirapan niya. At kasalanan ito lahat ni Rose. Nang makauwi si Sofia ay agad nitong binalita sa ina ang tungkol kay Rose. “T-Talaga, anak? N-nasaan siya? Gusto kong makita si Rose!” Agad na umiyak si Raven ng malaman na bumalik na sa bansa ang inaanak. Ilang taon siyang nangulila kay Rose. Miss na miss na niya ito. “Diyos ko, salamat naman at bumalik na siya.” Wika ng ginang habang patuloy sa pag iyak. Malungkot na hinawakan ni Sofia ang kamay ng mommy niya. “Pero may problema, mommy. H-hindi na tayo naaalala ni Rose… maging si Kuya Mike ay hindi niya naaalala. Mukhan
Pagkauwi ay dumiretso si Rose sa kanyang kwarto. Pagkahiga niya sa kama ay tinitigan niya ang kamay, ito ang ginamit niyang panampal sa lalaking doktor na nahuli niyang may hawak sa kanyang kamay kanina. Ang totoo ay wala siyang nakapang galit ng magising siya kanina ng mahuli niya itong hawak ang kamay niya. Nasabi lamang niya na 'bast0s' upang pagtakpan ang kanyang pagkapahiya.Bakit kaya pamilyar ang hawak ng lalaking 'yon? Tanong ni Rose sa isip. Hindi niya maipaliwanag kung bakit may parte sa kanyang puso na hinahanap-hanap ang pakiramdam na hawak nito ang kamay niya."Nababaliw na ba ako?" Napapantastikuhang tanong ni Rose sa sarili. Epekto lang siguro 'to ng pagod kaya kung ano-ano ang naiisip niya. Pagkatapos maligo ay nagsuot siya ng black tube dress na aabot sa kanyang talampakan, pinatungan niya ito ng white blazer. "Ma'am Rose, may mga nagpadala ng bulaklak para sayo. Nasa sala ang mga bulaklak, ma'am." Imporma ng kasambahay kay Rose na pababa pa lamang ng hagdan. Dumiret
Napangiwi si Rose ng makita ang maraming alak sa mesa nila. Mukhang may balak yata ang mga kaibigan niya na lasingin siya ngayong gabi. Natampal niya ang kanyang noo. Hindi pa naman siya umiinom ng alak. Umakbay si Maloi kay Rose at tumatawang nagsalita. “Rose, ang alak, hindi tinititigan kundi iniinom. Paano mo malalaman kung masarap kung hindi mo titikman?” Masarap? Dahil curious si Rose sa sinabi nito ay tumikim siya ng isang shot. Umuubo na hinamas niya ang lalamunan ng gumuhit dito ang mapait na lasa ng alak. Si Lina naman ang tumatawang umakbay kay Rose. “Sa simula lang mapait at masakit sa lalamunan ang alak… parang pag ibig lang ‘yan… walang tamis sa simula, dadaan ka muna sa pait! Hahaha!” Napangiwi si Rose. “Yung totoo? Accountant ba talaga kayong dalawa, o endorser ng alak?” Aniya na ikinatawa ng mga ‘to. “Teka, si Sofia ba ‘yon?” Binaba niya ang hawak na baso at sinundan ng tingin ang tinuro ni Maloi. Kailangan pang pasingkitin ni Rose ang mata para malinaw na
Napa-ohh sina Maloi at Lina. Samantala, hindi agad nakapagsalita si Sofia, pigil nito ang kamay na huwag isaboy kay Rose ang laman ng basong hawak. Ngumiti si Sofia, pinili nito na humingi ng pasensya. “I’m sorry kung na-offend kita. Hindi lang ako sanay na makita ka sa ganitong lugar. Sinabi ko naman sayo di’ba, kilala kita at malalim ang koneksyon nating dalawa.” Samantala, nagkasamid-samid sina Maloi at Lina sa sinabi ni Sofia. Napaka-bitch talaga ng babaeng ‘to! Isip-isip ng dalawa. Sumandal si Sofia sa kinauupuan, at ipinatong ang dalawang braso sa dalawang upuan na pumapagitna dito, dahilan upang lumantad ang magandang hubog ng katawan. “Alam mo ba na kinontak ko ang Kuya Mike ko ngayon. Nahihilo na kasi ako kaya nagpasundo ako sa kanya. Alam mo ba na nabanggit ko din sa kanya na nandito ka.” Tumahip ng malakas ang dibdib ni Rose ng marinig ang pangalan ng kapatid nito. Napadampot siya ng baso ng alak at lumagok. Pagkatapos uminom ay ngumiti siya at kalmado na nagtanong.
Hindi alam ni Rose kung bakit hinayaan niya 'to na hilahin siya at isakay sa kotse nito. Basta ang alam lanh niya ay may kung anong tuwa siyang naramdaman ng malaman na siya ang sinusundo nito. Naguguluhan man siya dahil hindi si Sofia ang kasama nito na umalis, hindi niya maitanggi na gusto niya ang nangyari... parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib. Pagkarating sa loob sa loob ng kotse, hinubad ni Mike anh suot na suit, pinatong ito ng lalaki sa balikat ni Rose. Pagkatapos isuot ito sa asawa ay iniwas ni Mike ang mata sa katawan nito."D-Damn it. Bakit pumunta ka sa lugar na 'yon na ganyan ang suot. Alam mo ba kung paano ka tingnan ng mga lalaki do'n?" Naggalawan ang panga na wika ni Mike. Kanina ng dumating sa bar, nakita nito kung paano tingnan ng mga kalalakihan si Rose, nakadama si Mike ng sobrang panibugho, na ngayon lang niya naramdaman sa buong buhay niya. Damn! Bakit nagsuot ng ganito si Rose? Hindi si Mike sanay na may ibang nakakakita ng magandang katawan nito bukod sa
Nagulat siya ng makita ang mukha kinabukasan sa salamin. Nanlalalim ang ilalim ng mga mata ni Rose, nangingitim ito, at dahil 'to sa kakaisip niya kay Mike kagabi. "Ma'am Rose—naku, ma'am, ayos ka lang ba? Kailangan ko na ba 'tong itawag sa mommy mo?" Nagmamadaling tumakbo si manang upang magbalita sa kanyang amo, subalit maagap na napigilan ito ni Rose. "Hindi mo na kailangan magreport kay mommy, manang. May iniisip lang ako kaya hindi ako nakatulog." "Sigurado ka ba, Ma'am Rose? Ang bilin sa akin ng iyong ina ay ireport ko ang lahat ng nangyayari sayo simula ng bumalik ka, dahil ayon kay Ma'am Freya ay napakahalaga ng bawat detalye ng mangyayari sayo dahil sa kalusugan mo. Nag aalala lang kami, Ma'am. Sino nga pala ang naghatid sayo kagabi? Kanina lang ay may maghatid ng sasakyan mo, ibig sabihin ay hindi ka nagdala ng sasakyan pauwi. Sino ang naghatis sayo kagabi? Isa ba sa mga kaibigan mo?" Saglit na nag isip si Rose. Kaibigan ba niya si Mike? Wala siyang maalala kaya hindi
Hindi ininda ni Mike ang masamang tingin ni Frank, tumayo ito ng maayos, at kanyang pinahid ang dugo sa gilid ng labi. Hindi niya masisisi ang lalaki kung hanggang ngayon ay galit pa rin ito sa kanyang ginawa. Maski si Mike din naman ay galit sa kanyang sarili, kaya ginagawa nito ang lahat upang makabawi kay Rose. "I'm sorry, Frank. Alam ko naman na naging gag0 ako, hindi ko minahal ng tama ang kapatid mo at sinaktan ko siya ng sobra—" isang suntok muli ang tumama sa kanyang mukha. "Hindi mo lang siya sinaktan, Mikael! Pinatay mo pa ang anak ninyong dalawa! Baka nakakalimutan mo? Ikaw ang dahilan kaya nawala ang anak ninyong dalawa." Pagpapaalala ni Frank sa kaharap. Gumuhit ang kirot sa puso ni Mike ng maalala ang anak nila ni Rose. Apat na taon simula ng mawala si Rose at ang kanilang anak... kahit kailan, hindi kinalimutan ni Mike na siya ang may kasalanan sa lahat. Gabi-gabi siyang nakokonsensya at binabangungot, nananaginip na duguan ang kamay, dugo na nanggaling sa mag ina