All Chapters of SHE RETURNS WITH MR. CEO’S BABY: Chapter 121 - Chapter 130

Napangiwi si Rose ng makita ang maraming alak sa mesa nila. Mukhang may balak yata ang mga kaibigan niya na lasingin siya ngayong gabi. Natampal niya ang kanyang noo. Hindi pa naman siya umiinom ng alak. Umakbay si Maloi kay Rose at tumatawang nagsalita. “Rose, ang alak, hindi tinititigan kundi iniinom. Paano mo malalaman kung masarap kung hindi mo titikman?” Masarap? Dahil curious si Rose sa sinabi nito ay tumikim siya ng isang shot. Umuubo na hinamas niya ang lalamunan ng gumuhit dito ang mapait na lasa ng alak. Si Lina naman ang tumatawang umakbay kay Rose. “Sa simula lang mapait at masakit sa lalamunan ang alak… parang pag ibig lang ‘yan… walang tamis sa simula, dadaan ka muna sa pait! Hahaha!” Napangiwi si Rose. “Yung totoo? Accountant ba talaga kayong dalawa, o endorser ng alak?” Aniya na ikinatawa ng mga ‘to. “Teka, si Sofia ba ‘yon?” Binaba niya ang hawak na baso at sinundan ng tingin ang tinuro ni Maloi. Kailangan pang pasingkitin ni Rose ang mata para malinaw na

Hindi alam ni Rose kung bakit hinayaan niya 'to na hilahin siya at isakay sa kotse nito. Basta ang alam lanh niya ay may kung anong tuwa siyang naramdaman ng malaman na siya ang sinusundo nito. Naguguluhan man siya dahil hindi si Sofia ang kasama nito na umalis, hindi niya maitanggi na gusto niya ang nangyari... parang nabunutan siya ng tinik sa dibdib. Pagkarating sa loob sa loob ng kotse, hinubad ni Mike anh suot na suit, pinatong ito ng lalaki sa balikat ni Rose. Pagkatapos isuot ito sa asawa ay iniwas ni Mike ang mata sa katawan nito."D-Damn it. Bakit pumunta ka sa lugar na 'yon na ganyan ang suot. Alam mo ba kung paano ka tingnan ng mga lalaki do'n?" Naggalawan ang panga na wika ni Mike. Kanina ng dumating sa bar, nakita nito kung paano tingnan ng mga kalalakihan si Rose, nakadama si Mike ng sobrang panibugho, na ngayon lang niya naramdaman sa buong buhay niya. Damn! Bakit nagsuot ng ganito si Rose? Hindi si Mike sanay na may ibang nakakakita ng magandang katawan nito bukod sa

Hindi ininda ni Mike ang masamang tingin ni Frank, tumayo ito ng maayos, at kanyang pinahid ang dugo sa gilid ng labi. Hindi niya masisisi ang lalaki kung hanggang ngayon ay galit pa rin ito sa kanyang ginawa. Maski si Mike din naman ay galit sa kanyang sarili, kaya ginagawa nito ang lahat upang makabawi kay Rose. "I'm sorry, Frank. Alam ko naman na naging gag0 ako, hindi ko minahal ng tama ang kapatid mo at sinaktan ko siya ng sobra—" isang suntok muli ang tumama sa kanyang mukha. "Hindi mo lang siya sinaktan, Mikael! Pinatay mo pa ang anak ninyong dalawa! Baka nakakalimutan mo? Ikaw ang dahilan kaya nawala ang anak ninyong dalawa." Pagpapaalala ni Frank sa kaharap. Gumuhit ang kirot sa puso ni Mike ng maalala ang anak nila ni Rose. Apat na taon simula ng mawala si Rose at ang kanilang anak... kahit kailan, hindi kinalimutan ni Mike na siya ang may kasalanan sa lahat. Gabi-gabi siyang nakokonsensya at binabangungot, nananaginip na duguan ang kamay, dugo na nanggaling sa mag ina

"Kaya nga sinasabi ko sayo ngayon 'to kasi alam ko na hindi niya gusto ang mga niluto mo." Ngumiti si Sofia, muling inagaw sa kamay ni Rose ang bagong luto na pagkain. "Kapatid niya ako kaya alam ko ang lahat ng tungkol sa kanya, kaya makinig ka nalang sa akin." Hindi niya alam kung bakit nakadama siya ng sobrang inis kay Sofia. Parang sinasabi nito sa kanya na wala siyang alam kay Mike. Lalong nag init ang ulo ni Rose sa sunod nitong sinabi. "Alam mo ba na binalikan ako ni Kuya Mike kagabi sa bar. Humingi siya ng sorry sa akin dahil mas una ka niyang hinatid kesa sa akin. Pero naiintindihan ko naman ang dahilan ni kuya. Delikado nga naman kasi na umuwi ng mag isa ang taong may diperensya sa utak lalo na't nakainom at gabi pa." Pakiramdam ni Rose ay umakyat ang lahat ng dugo niya sa kanyang ulo sa sinabi nito. "Wag mo sanang masamain ang sinabi ko. Pero hindi ba totoo naman? Kaya ka nga walang maalala dahil," nilagay pa ni Sofia ang hintuturo sa sintido, "dahil may diperensya

Ang sabi nila nakakahawa daw ang kalungkutan at sakit. Kaya siguro siya umiiyak ngayon, dahil nahahawa siya sa nakikita niyang lungkot at sakit sa mga mata ni Mike. Humawak siya sa ulo ng makaramdam ng sakit... 'Mag asawa naman tayo, Mike! Bakit hindi mo ako magawang mahalin!' Naririnig niya ang nagmamakaawang boses niya kay Mike. Umiiyak siya at nasasaktan... at parang totoo. Nanlalabo ang mata niya sa luha habang hawak ang kanyang ulo. Naririnig niya ang nag aalalang tanong ni Mike, ang pagbuhat nito sa kanya pero hindi niya magawang magsalita.... Ahhh ang sakit ng ulo niya!!! Nang magmulat si Rose ng mata, unang tumambad sa kanya ang kisame ng kwarto niya. Akala niya ay sa hospital siya magigising dahil sa nangayari sa kanya kagabi. Naramdaman niyang may mainit na kamay na nakahawak sa kamay niya, si Mike pala. Nakaupo ito sa upuan na katabi ng kama niya habang nakasubsob ang kalahati ng katawan sa kama niya. Namilog ang mata niya ng mapansin na nakadando lang ito. Ang ganda