บททั้งหมดของ ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: บทที่ 161 - บทที่ 170

ก่อนที่คําพูดของฮั่วหยุนเซียวจะจบ ฮั่วหยุนเหลียนก็ขัดจังหวะ: "หยุนเซียวอย่ารบกวนเวลาพัก่อนของแขก กลับไปเถอะ"แม้ว่าฮั่วหยุนเซียวจะยังอยากจะพูดอะไรต่อ แต่เขาก็ขัดคําพูดของพี่ชายไม่ได้ ก็เลยไม่พูดอะไรต่อเจียงฉินดึงเสิ่นม่านเข้าไปในห้องพัก ตระกูลฮั่วได้เตรียมห้องสองห้องให้พวกเขา แต่ตั้งแต่พวกเขาสองคนเริ่มสนิทกัน ก็ได้นอนด้วยกันมาตลอดเสิ่นม่านมองไปที่การตกแต่งของห้อง มักจะรู้สึกคุ้นเคยเล็กน้อยราวกับว่าฉันเคยอาศัยอยู่มาก่อนเจียงฉินพูด:"ม่านม่าน พรุ่งนี้คือวันเกิดของฮั่วหยุนเซียว เธอมีแผนอะไรไหม?""วันเกิดก็ไปตามปกติ แต่ว่า……ต้องโน้มน้าวให้ฮั่วหยุนเซียวไปงานสวมหน้ากากกับฉัน"เมื่อเร็ว ๆ นี้ป๋อซือเหยียนได้สงสัยว่าเธอและบริษัท M กรุ๊ปเกี่ยวข้องกันงานวันเกิดนี้ถือได้ว่าช่วยเธอวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านตื่นแต่เช้าเธอลงจากชั้นสามและเห็นว่าชั้นหนึ่งเต็มไปด้วยนักบริหารในชุดสูทและรองเท้าหนัง มีเอกสารอยู่ในมือของเขาเธอได้ยินมานานแล้วบอกว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะเป็นผู้ปกครองตระกูลฮั่ว แต่ไม่รู้ว่าทุกวันก็จะเป็นฉากแบบนี้ฮั่วหยุนเหลียน……ยุ่งมากแบบนี้ทุกวันเหรอ? "เสิ่นม่าน!"ในที่ไม่ไกล ฮั่วหย

ไม่รู้ว่างานนี้มีเวทย์มนตร์แบบไหน ทำให้พี่ชายคนโตจำได้เสิ่นม่านยิ่งสงสัย ฮั่วหยุนเหลียนไม่ค่อยออกงาน ยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องฮั่วหยุนเซียวไปแทนเลยทำไมคราวนี้ฮั่วหยุนเหลียนเอาตราให้ฮั่วหยุนเซียวแทน? และสั่งเป็นพิเศษว่าห้ามให้คนอื่นรู้?เจียงฉินที่อยู่ด้านข้างมองความคิดเสิ่นม่านออก กระซิบ:"อย่าคิดมาก รีบไปเถอะ ไม่งั้นจะสายเกินไป"เสิ่นม่านพยักหน้า ไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้แล้วไม่ว่ายังไง ฮั่วหยุนเซียวสามารถนําทั้งสองคนเข้างาน จุดประสงค์ของพวกเขาก็ถือว่าบรรลุแล้วในเวลาเดียวกัน ในห้องทํางานของป๋อซือ ป๋อซือเหยียนมองไปที่ตราที่ส่งถึงเขาในวันนี้และตกอยู่ในความคิดเลขาหลี่ พูดว่า:"ประธานป๋อ วันนี้บริษัท M กรุ๊ปจัดปาร์ตี้เต้นรําสวมหน้ากากที่ไนท์คลับเฮาส์ และทุกคนต้องสวมหน้ากากเพื่อเข้าร่วม ว่ากันว่ากัน……เมิ่งจงเซิงก็จะออกงานเช่นกัน คุณจะไปไหมครับ?"คิ้วของป๋อซือเหยียนขมวดเล็กน้อยแรกคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังบริษัท M กรุ๊ปไม่มีการเคลื่อนไหว แต่พวกเขาไม่คิดว่าจะมีแผนนี้ป๋อซือเหยียนพูด:"ประวัติของเมิ่งจงเซิงยังสืบมาไม่ได้เหรอ?""ยังครับ ยังไม่เจอประวัติของเมิ่งจงเซิง ยิ่งหารูปของเม

ป๋อซือเหยียนเดินไปที่กลางเวทีอย่างรวดเร็ว เขาผลักฝูงชนที่อยู่ตรงหน้าเขาออกไปและดวงตาของเขาก็มองไปที่ตัวตลกกลางเวทีเขาต้องฉีกหน้ากากของเมิ่งจงเซิงคนนี้ในวันนี้เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่เดินเข้ามาในฝูงชน ก็ขมวดคิ้วป๋อซือเหยียนจะทำอะไร? "แย่แล้ว ป๋อซือเหยียนคนนี้คงไม่ได้จะถอดหน้ากากของเสิ่นม่านในที่สาธารณะใช่ไหม"เจียงฉินสีหน้าไม่ดีเขาพวกเขาแค่ต้องการให้ป๋อซือเหยียนเห็นเมิ่งจงเซิงปรากฏตัวในงานเต้นรําสวมหน้ากากนี้กับตา แต่พวกเขาไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้ป๋อซือเหยียนถอดหน้ากากของเสิ่นม่านในที่สาธารณะ!ฟู่ฉือโจวก็ได้เริ่มรน:"แม่ง ต่างบอกว่าป๋อซือเหยียนนี้เป็นผู้ใหญ่และมั่นคงไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นบ้านอะไร ไม่คิดถึงผลทีจะตามมาเหรอ?"ทางเสิ่นม่านรู้สึกเพียงว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเห็นว่าป๋อซือเหยียนเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอยังไม่สามารถจากไปอย่างกะทันหันได้ในเวลานี้ในเวลานั้น เสิ่นม่านรู้สึกเพียงว่าดวงตาของเธอมืดราวกับว่าเธอถูกห่อหุ้มด้วยบางสิ่ง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นกรามที่ละเอียดอ่อน"ไปเถอะ"ได้ยินเสียงของเซียวตั๋ว เสิ่นม่านวางใจอย่างอธิบายไม่ถู

เจียงฉินพูด:"คุณชานรองฮั่วจะตัดเค้กแล้ว เขาบอกว่ารอเธอมาก่อนจะตัด พวกเราไปกันเธอ""ค่ะ"เสิ่นม่านควงแขนเจียงฉินเดินลงชั้นล่างงานวันเกิดของฮั่วหยุนเซียวครั้งนี้ ทุกคนที่มาล้วนเป็นพวกคุณหนูคุณชายของร่ำรวยและมีเกียรติ และสายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ เสิ่นม่าน"นี่ไม่ใช่ภรรยาของป๋อซือเหยียนเหรอ? คนที่คุณชายฮั่วกําลังรอคือเธอเหรอ……""ได้ยินมาว่าป๋อซือเหยียนกับเธอไม่ลงรอยกัน แล้วยังไปหามีเมียน้อย น่าจะใกล้หย่ากันแล้ว""หรือว่าคุณชายฮั่วชอบเธอ? ก็คนที่ถูกทิ้ง ฮั่วหยุนเซียวคิดอะไรอยู่?"……เสียงซุบซิบเสียงเบาได้ดังไม่หยุดฮั่วหยุนเซียวก็ได้มีความสุขที่ได้เห็นเสิ่นม่าน และไม่สังเกตเห็นเสียงรอบข้าง เขาเดินไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็วและยื่นมือแบบสุภาพบุรุษกับเสิ่นม่าน"เจ้าหญิงเชิญครับ"เสิ่นม่านก็ได้ขำท่าทางที่อยู่ปัญญาอ่อนของฮั่วหยุนเวียว ในขณะที่เธอยื่นมือออกไปประตูของบ้านตระกูลฮั่วก็เปิดออก เธอเห็นคนชุดดําหลายคนเข้ามาเรียงกันเป็นสองแถว เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาจากตรงกลางฮั่วหยุนเซียวหันกลับไป เห็นฮั่วหยุนเซียวและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว"ใครอนุญาตให้พวกแกเข้ามา?"ฮั่วหยุนเซียวยืนขวางข้า

ป๋อซือเหยียนไม่พูด"เพื่อจะมาขอโทษฉันจริงๆ ด้วย""เสิ่นม่าน คุณ……"สีหน้าป๋อซือเหยียนไม่น่าดูมากๆเขาภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด เขาไม่เคยก้มหัวให้ใคร เขาเป็นคนยอมรับว่าเขาเข้าใจเสิ่นม่านผิด ก็ได้ถอยให้ก้าวใหญ่แล้วป๋อซือเหยียนแสร้งทําเป็นเย็นชาพูด:"เรื่องนี้ มันเป็นความผิดของผม ผมทําผิดต่อคุณ แต่โทษของเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ได้มากขนาดนั้น ก็แค่หญิงสาวเขาอาย ตอนร้อนใจก็ได้ใส่ร้ายฮั่วหยุนเซียว……"ก่อนที่ป๋อซือเหยียนจะพูดจบ เสิ่นม่านหัวเราะเบาๆ:"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอา"ป๋อซือเหยียนเม้มปากเสิ่นม่านกล่าว:"ที่ว่าทำไมอยู่ดีๆ คุณมาขอโทษฉัน? ที่แท้ ก็เพื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยน""ผม……""คุณอยากให้ฉันขอร้องตระกูลฮั่วให้ปล่อยซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูด แต่เห็นได้ชัดว่าเสิ่นม่านเข้าใจผิดเสิ่นม่านพูด:"ถ้าเพื่อเรื่องนี้ ฉันคิดว่าฉันช่วยไม่ได้ ฉันคิดว่าฉันไม่มีความสามารถนั้น ไม่สามารถทำให้คุณฮั่วทำตามได้""ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น……""แล้วคุณหมายถึงอะไร?หรือคุณต้องการให้ฉันขอร้องฮั่วหยุนเซียว?""ผมไม่ได้คิดให้คุณขอร้อง"ป๋อซือเหยียนเงยหน้าขึ้นมอง อยากจะอธิบาย แต่หลังจากเห็นดวงตาที่เย็นชาของเ