บทที่ 167

"ฉันปวดท้อง ไปเข้าห้องน้ำมาน่ะ"

ได้ยินเสิ่นม่านโกหก ฮั่วหยุนเซียวอดหน้าแดงไม่ได้

ฮั่วหยุนเซียวหันหน้าของเขา:"ไปกันเถอะไม่มีอะไรให้เล่นอีกแล้ว"

"ได้! ไปกันเถอะฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรให้ทํามากนักที่นี่"

เสิ่นม่านรีบกลับจนแทบรอไม่ไหว ฮั่วหยุนเซียวก็พาทั้งสองคนออกไป และเมื่อจะจากไปเจียงฉินก็ขยิบตาให้ฟู่ฉือโจว ฟู่ฉือโจวก็ได้จากได้หลังรับสัญญาณ

ทันทีที่เขาออกจากไนท์คลับ เสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากเลขาหลี่

เสิ่นม่านอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้ว

สายนี้มาเร็วมาก

เจียงฉินถาม:"ป๋อซือเหยียนหาเธอ?"

พูดถึงป๋อซือเหยียน ใบหน้าของฮั่วหยุนเซียวก็ไม่ดีขึ้นมา

ฮั่วหยุนเซียว ก้าวไปข้างหน้าและคว้าโทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่าน ขมวดคิ้วและพูดว่า:"ห้ามรับ!"

"อย่าโวยวาย เอามาให้ฉัน"

เสิ่นม่านอยากที่จะเอามือถือมา ฮั่วหยุนเซียวรับโทรศัพท์มือถือทันที:"เสิ่นม่านอยู่กับฉัน! ไม่มีอะไรอย่าโทรมา!"

เสิ่นม่านตกตะลึง แม้แต่เจียงฉินก็ตกตะลึงเมื่อได้ยิน

ฮั่วหยุนเซียว วางสายแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เสิ่นม่าน สีหน้าไม่ดีเล็กน้อย:"ให้!"

เสิ่นม่านเอาโทรศัพท์มือถือที่ฮั่วหยุนเซียวยื่นให้เธออย่างอึ้งๆ

เธอยังคิดว่าจะทำยังไงให้ป๋อซือเหยี