เจียงฉินดึงมือของเสิ่นม่าน ราวกับว่าไม่ว่างใจเสิ่นม่านพูด:"ฉันจะกลับไปคืนพรุ่งนี้""งั้นฉันรอที่บ้าน""ค่ะ"เมื่อเห็นว่าเสิ่นม่านกําลังจะจากไป ฮั่วหยุนเซียวก็หยิบเค้กชิ้นหนึ่งขึ้นมาแล้วส่งให้เสิ่นม่านฮั่วหยุนเซียว พูดว่า:"ได้ของขวัญและคำอวยพรที่ดีของเธอแบบนี้ เค้กก้อนแรกของวันเกิดของฉันเป็นก็ต้องให้เธอ"เสิ่นม่านตอบพร้อมรับเค้ก:"อืม"มองไปที่แผ่นหลังที่จากไปของเสิ่นม่าน ฮั่วหยุนเซียวเปิดกล่องของขวัญและเห็นว่ามีนาฬิกาอยู่ข้างในสีหน้าเขาก็ได้มีความดีใจ จากนั้นก็ได้สวมมันอย่างระมัดระวังเสิ่นม่านตามเลขาหลี่ออกจากบ้านตระกูลฮั่วเลขาหลี่ พูดว่า:"คุณหญิง คุณอย่างงอนประธานป๋อเลยครับ ทุกวันนี้ประธานป๋อเป็นห่วงคุณหญิงมาก……""เขาเป็นห่วงฉัน"เสิ่นม่านเหมือนจะได้ยินมุกตลกอะไร :"งั้นก็ขอให้เขาไปเป็นห่วงซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ในคุกดีกว่า"ฮั่วหยุนเหลียนได้ทักทายคนที่อยู่ข้างในแล้ว แม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกขังเพียงไม่กี่วัน แต่เธอจะไม่มีช่วงเวลาที่ดีในคุกในแน่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำร้ายคนอื่นไม่ได้ก็เลยย้อนมาโดนตัวเองมาถึงบ้านป๋อ เลขาหลี่ก็กลับไปเสิ่นม่านผลักประตูห้
ป๋อซือเหยียนไม่พูด"เพื่อจะมาขอโทษฉันจริงๆ ด้วย""เสิ่นม่าน คุณ……"สีหน้าป๋อซือเหยียนไม่น่าดูมากๆเขาภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด เขาไม่เคยก้มหัวให้ใคร เขาเป็นคนยอมรับว่าเขาเข้าใจเสิ่นม่านผิด ก็ได้ถอยให้ก้าวใหญ่แล้วป๋อซือเหยียนแสร้งทําเป็นเย็นชาพูด:"เรื่องนี้ มันเป็นความผิดของผม ผมทําผิดต่อคุณ แต่โทษของเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ได้มากขนาดนั้น ก็แค่หญิงสาวเขาอาย ตอนร้อนใจก็ได้ใส่ร้ายฮั่วหยุนเซียว……"ก่อนที่ป๋อซือเหยียนจะพูดจบ เสิ่นม่านหัวเราะเบาๆ:"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอา"ป๋อซือเหยียนเม้มปากเสิ่นม่านกล่าว:"ที่ว่าทำไมอยู่ดีๆ คุณมาขอโทษฉัน? ที่แท้ ก็เพื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยน""ผม……""คุณอยากให้ฉันขอร้องตระกูลฮั่วให้ปล่อยซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูด แต่เห็นได้ชัดว่าเสิ่นม่านเข้าใจผิดเสิ่นม่านพูด:"ถ้าเพื่อเรื่องนี้ ฉันคิดว่าฉันช่วยไม่ได้ ฉันคิดว่าฉันไม่มีความสามารถนั้น ไม่สามารถทำให้คุณฮั่วทำตามได้""ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น……""แล้วคุณหมายถึงอะไร?หรือคุณต้องการให้ฉันขอร้องฮั่วหยุนเซียว?""ผมไม่ได้คิดให้คุณขอร้อง"ป๋อซือเหยียนเงยหน้าขึ้นมอง อยากจะอธิบาย แต่หลังจากเห็นดวงตาที่เย็นชาของเ
เสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"อะไร?""ผมติดค้างคุณ"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไรมาก เสิ่นม่านเปิดกล่องและเห็นว่าข้างในเป็นแหวนเพชรเมื่อก่อนที่เธอแต่งงานกับป๋อซือเหยียน ป๋อซือเหยียนไม่ได้เตรียมงานแต่งงานและแหวนให้เธอ แค่ไปจดทะเบียนที่สํานักกิจการพลเรือน และไม่จัดโต๊ะจีนด้วยซ้ำ และเหตุผลที่ให้ในเวลานั้นคือเขายุ่งมากแต่แหวนวงนี้ กลับได้ส่งให้ป๋อซือเหยียนในวันนี้เสิ่นม่านขมวดคิ้วและพูดว่า:"คุณเอาแหวนให้ฉันทำไม?""เมื่อก่อนเป็นผมเองที่ละเลยความคิดของคุณ ผมหวังว่าคุณจะ……ให้โอกาสผมหน่อย"เสิ่นม่านไม่เคยคิดว่า ประโยคนี้ออกมาจากปากของป๋อซือเหยียนแต่ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกตัว"คุณทำแบบนี้ เพราะตระกูลเสิ่นเหรอ?"เบื้องหลังเธอคือตระกูลเสิ่น ครั้งนี้ที่ตระกูลป๋อจะเปิดห้างการค้าตระกูลเสิ่นก็เป็นตัวประกอบสำคัญ การเปิดย่านการค้าของบริษัท M กรุ๊ปก็ได้กระทบป๋อซืออย่างหนัก เขาจะหย่าตอนนี้ไม่ได้ป๋อซือเหยียนได้ยินเสิ่นม่านพูดใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย:"ทําไมคุณถึงคิดว่าผมหวังอย่างอื่นไว้ด้วยล่ะ?"เขาเอื้อมมือไปจับแขนของเสิ่นม่านถาม:"เป็นไปได้ไหมว่าเพราะ?……"ต่อมาเสียงของป๋อซือเหยียนก็เบาลง"สาเหตุเพราะ
เสิ่นม่านยื่นกล่องแหวนในมือคืนให้ป๋อซือเหยียน"เอาอันนี้ให้ผู้หญิงที่คุณชอบจริงๆ เถอะ ตําแหน่งคุณหญิงป๋อนี้ ฉันเบื่อที่จะเป็นแล้ว"หลังจากพูดจบ เสิ่นม่านก็หันหลังกลับและจากไป ปล่อยให้ป๋อซือเหยียนยืนอยู่กับที่เพียงลําพังคืนนั้น เสิ่นม่านกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ ในขณะที่บนเน็ตต่างก็เป็นเรื่องบริษัท M กรุ๊ปปไม่ถูกกับป๋อซือ แพร่ทั่วเน็ตข่าวลือเปลี่ยนจากข้อเท็จจริงเป็นข้อเท็จจริงและใช้เวลาเพียงคืนเดียวมีคนบอกว่าป๋อซือกําลังจะก้าวลงจากตําแหน่งสถานะของผู้นําอันดับหนึ่งของเมืองไห่เฉิงนอกจากนี้ยังมีข่าวลืออีกว่า เจ้านายเบื้องหลังบริษัท M กรุ๊ปเป็นคนใหญ่ที่มีภูมิหลังใหญ่ และป๋อซือเหยียนไม่สามารถ ทำอะไรเขาได้มีอีกหลายคนลือว่า ป๋อซือเหยียนเป็นลูกน้องของบริษัท M กรุ๊ป ตอนนี้บริษัท M กรุ๊ปกลับมาแล้ว ก็จะมาจัดการลูกน้องที่สถาปนาตัวเองเป็นกษัตริย์เจียงฉินมองข่าวบนเน็ตก็หัวเราะเสิ่นม่านพิงโซฟา ไม่รู้จะทำไง :"เตียงกําลังจะพังเพราะเสียงหัวเราะของพี่แล้ว พี่อย่าส่งเสียงดังกับเพื่อนบ้านชั้นล่าง""แต่……เธอไม่คิดว่ามันตลกเหรอ ฉันอยากเห็นจริงๆ ว่าป๋อซือเหยียนจะมีสีหน้าแบบไหนหลังจากเห็นข่าวนี้!"
ในตอนแรกตระกูลเสิ่นก็เป็นองค์กรขนาดใหญ่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาก็ดูสวยหรูเช่นกัน แต่มีเพียงไม่กี่คนในของตระกูลเสิ่นที่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ภายใน"เสิ่นม่าน มาจัดเรียงเอกสาร"ทันใดนั้นเสียงของหญิงวัยกลางคนก็ไม่แยแสมันไปถึงหูของเสิ่นม่านเสิ่นม่านตอบหลังจากรู้สึกตัวว่า:"ได้ค่ะ พี่จาง"เสิ่นม่านยืนขึ้นและไปยื่นเอกสารในมือบังเอิญ ในวันแรกของการฝึกงานเธอได้รับมอบหมายให้ทํางานในบริษัทที่ร่วมงานกับป๋อซือในสายตาของคนนอก บริษัทถังซือกรุ๊ปดูเหมือนจะร่วมธุรกิจกับตระกูลป๋อทุกปี แต่มีร่วมงานไม่กี่โครงการเท่านั้นแต่ในความเป็นจริงการเติบโตทางเศรษฐกิจของบริษัทถังซือ ก็ขาดป่อซือไม่ได้ความสัมพันธ์ระหว่างสองบริษัทนี้ไม่ธรรมดาถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอต้องจัดการกับป๋อซือและได้ทําการตรวจสอบมากมาย ก็ไม่รู้บริษัทนี้เกี่ยวข้องกับป๋อซือเห็นที ป๋อซือเหยียนได้วางแผนเผื่อไว้ไม่น้อยงานฝึกงานน่าเบื่อและมีประโยชน์เป็นส่วนใหญ่เวลานี้โทรศัพท์มือถือของ เสิ่นม่านดังขึ้น เป็นข้อความจากกู้ไป๋กู้ไป๋ส่งภาพหนึ่งให้เธอ เป็นภาพที่เธอกำลังอู้งานเสิ่นม่านนั่งตัวตรงทันที เงยหน้าขึ้นเขาเห็นกู้ไป๋ยืนอย
ด้วยความสามารถของกู้ไป๋ที่เขาจะกลายเป็นนักแสดงนำชายได้ในอีกไม่กี่ปีนี้ แทนที่จะให้เธอเป็นเจ้านายของกู้ไป๋ จะดีกว่าที่จะมาร่วมมือกันแทน นานๆไปต้องเป็นพันธมิตรที่วินวินทั้งสองฝ่ายแน่เสิ่นม่านมองซ้ายขวาชาย ศิลปินชายลากพนักงานตัวเล็ก ๆ ออกไปในช่วงพักกลางวัน และหากเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในห้องกล้องวงจรปิดเห็นเข้า มันจะเป็นพาดหัวข่าวในวันพรุ่งนี้อย่างแน่นอนกู้ไป๋เห็นความกังวลของเสิ่นม่านและพูดว่า:"วางใจเถอะ ผมดูแล้วรอบๆไม่มีกล้องวงจรปิด"เสิ่นม่านขมวดคิ้วถามว่า"ไม่ต้องไปถ่ายภาพประชาสัมพันธ์เหรอ""เสร็จแล้วครับ แต่ไม่กี่วันนี้อาจจะมากตลอด และยังมีโฆษณาที่ต้องถ่ายทํา""งั้นนายไปทำงานเถอะ ฉันก็จะไปทำงานเหมือนกัน"เสิ่นม่านกําลังจะจากไป แต่กู้ไป๋หยุดเสิ่นม่าน วางอาหารกลางวันในมือให้เสิ่นม่านแล้วพูดว่า:"คุณย่าเป็นคนทํา""ให้ฉัน?"กู้ไป๋พูดเสริมว่า:"คุณย่า ทำให้คุณโดยเฉพาะ"ครั้งก่อนที่ไปในบ้านของกู้ไป๋ คุณย่าของกู้ไป๋ชอบเธอมากเสิ่นม่านรับมันด้วยความเขินอาย ไม่ว่ายังไงก็เป็นน้ำใจของคนแก่เขา"ขอบคุณคุณย่าแทนฉันด้วย"ก่อนที่เสิ่นม่านจากไปเธอได้ตบไหล่กู้ไป๋:"ทำงานดีๆ! อนาคตไร้ขีดจํ
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมองไปที่ท่าทางที่จริงจังของป๋อซือเหยียน เธอกําหมัดแน่นแม้ว่าเธอจะไม่พอใจ แต่เธอก็ไม่กล้าที่สติแตก :"ข้างนอกหนาว……คุณช่วยส่งฉันกลับก่อนได้ไหม""ผมจะส่งคุณกลับ แต่ผมจะไม่ขึ้นไป"ป๋อซือเหยียนพูดอย่างชัดเจนซูเฉี่ยนเฉี่ยนฝืนยิ้ม:"ค่ะ……ฉันไม่บังคับคุณ"ป๋อซือเหยียนปล่อยให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนขึ้นรถอย่างไรก็ตามเธอยังสามารถอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์นั้นได้นี่เป็นการพิสูจน์ว่าเธอยังมีโอกาสนึกมากแล้ว และป๋อซือเหยียนไม่ได้ส่งซูเฉี่ยนเฉี่ยนขึ้นไปชั้นบนจริงๆซูเฉี่ยนเฉี่ยนขึ้นลิฟต์คนเดียว หลังจากกลับไปที่ห้องเธอ ก็เดินไปที่หน้าต่างมองไปที่ป๋อซือเหยียน ที่กําลังจะออกไป จากนั้นเหลือบมองมีดผลไม้บนโต๊ะที่อยู่ไม่ไกลจากนั้นกดโทรศัพท์ของป๋อซือเหยียน ราวกับว่าเธอตัดสินใจแล้วนานกว่าอีกฝ่ายจะรับโทรศัพท์ซูเฉี่ยนเฉี่ยนหยิบมีดผลไม้บนโต๊ะและพูดกับป๋อซือเหยียนว่า :"ซือเหยียน ฉันชอบคุณมาก……ฉันมีชอบคุณมานานแล้ว เพื่อคุณฉันถึงได้ทนมาถึงทุกวันนี้ ถ้าคุณไม่สนใจฉันแล้ว……ฉันยอมที่จะตายเดี๋ยวนี้""คุณจะอะไร"ป๋อซือเหยียนสังเกตว่าบางอย่างผิดปกติเขาขมวดคิ้วและพูดว่า:"แม้ว่าจะเป็นคุณจะฆ่าตัวตาย ผมก็ไม่
ทําไมเสิ่นม่านไม่เคยมองมาที่เขา?ทําไมเสิ่นม่านไม่มองเขาเหมือนเมื่อก่อน?ยิ่งคิดแบบนี้ป๋อซือเหยียนยิ่งบ้าในเวลาเดี๋ยวกัน ตอนเย็นเสิ่นม่านยังคงทำงานล่วงเวลาในบริษัท M กรุ๊ปก็ได้จามออกมา"ฮะชู่ว——!""ทำไมเหรอ"เซียวตั๋วขมวดคิ้วตอนนี้มีเพียงสองคนในห้องทำงานคือเขาและเสิ่นม่านฟู่ฉือโจวและเจียงฉินออกไปเที่ยวแล้วตอนนี้ กลางวัน เสิ่นม่านอยู่ฝึกงานในบริษัทถังซือและหลังเลิกงานถึงได้หาเวลามาจัดการโครงการต่างๆใน บริษัท M กรุ๊ป"อาจเป็นหวัด"เสิ่นม่านจิบชาร้อนๆ ช่วงนี้ก็ได้เหนื่อยมากจนไม่มีเวลาพักผ่อน"หากรู้สึกไม่สบายก็อย่าไปงานเลี้ยงครอบครับในวันพรุ่งนี้ก็ได้"ก่อนหน้าเพราะเรื่องที่เสิ่นเหวินฉวนทำ สามเดือนมานี้เสิ่นม่านมักจะใช้อาการบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ มาปฏิเสธไม่ไปงานเลี้ยงของตระกูลเสิ่น แต่คราวนี้เธอต้องไปเสิ่นม่านส่ายหัว:"ต้องไปค่ะ ฉันไม่ได้รู้สึกไม่สบายอะไร ก็แค่หนาวนิดหน่อย คุณไม่ต้องเป็นห่วง"เซียวตั๋วเลิกคิ้ว:"คุณก็ว่าผมเป็นห่วง?"เสิ่นม่านหน้าแดง"ผมก็คิดว่าคุณไม่รู้ ชาขิงที่ผมให้คุณ เจียงฉินบอกว่า คุณไม่ดื่มเลย""ฉันไม่ชอบดื่มชาขิง……"เสิ่นม่านพูดเสียงเบา