All Chapters of ชีวิตหลังความตายของเซินมาน: Chapter 141 - Chapter 150

"ป๋อซือเหยียน! คุณ!""ผมไม่อยากได้ยินคุณพูดถึงเรื่องหย่าร้างอีก ถ้าผมไม่อนุญาต คุณจะเป็นภรรยาของป๋อซือเหยียนคนนี้ตลอดไป""ป๋อซือเหยียน คุณมีสิทธิ์อะไร?……""เพราะผมคือป๋อซือเหยียนในเมืองไห่เฉิงผมพูดอะไรก็คืออะไร ผมไม่ยอมคุณก็หย่าไม่ได้" "เธอ! "ไม่รอเสิ่นม่านพูดจบ ป๋อซือเหยียนก็โยนสัญญาหย่าลงในถังขยะแล้วเดินไปชั้นบนเสิ่นม่านมองไปที่แผ่นหลังของป๋อซือเหยียนอย่างโมโหเป็นบ้าอะไร ทำไมเขาไม่ยอมหย่าแล้ว?ในชาติที่แล้วเธอร้องไห้และขอร้องป๋อซือเหยียนว่าไม่หย่า ป๋อซือเหยียนไม่มองเธอด้วยซ้ำ แต่คราวนี้เธอขอหย่าก่อนและก็โวยวายถึงขนาดนี้แล้ว ป๋อซือเหยียนกลับไม่ยอมหย่าด้วยเสิ่นม่านมองสัญญาหย่าในถังขยะแต่ว่ามีประโยคหนึ่งที่ป๋อซือเหยียนพูดถูก เมืองไห่เฉิงในตอนนี้ป๋อซือเหยียนพูดอะไรก็คืออะไรหากป๋อซือเหยียนไม่เห็นด้วยกับการหย่าร้างเธอจะไม่สามารถหย่าได้ดูเหมือนว่าจําเป็นต้องเติมไฟให้กับการหย่าร้างหน่อยวันรุ่งขึ้น เสิ่นม่านไปที่สํานักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เพื่อลงทะเบียน สายต่อบริษัทที่ขาดทุนหลายแห่งในเครือตระกูลเสิ่นทันทีที่เสิ่นม่านมาถึงประตูบริษัท ก็เห็นแผนกต้อนรับที่ขี้เกียจและ

ผู้จัดการเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ: "ประธานเสิ่นคุณเป็นเจ้านายนะครับ เจ้านายจะไปพบพนักงานด้วยตนเองได้ไง? นี่ให้หน้ากู้ไป๋เกินไปหรือเปล่า?"ปกติ ถ้าพวกเขาพูดถึงเรื่องละเมิดสัญญากู้ไป๋ก็ไม่กล้าไม่เชื่อฟังแต่คราวนี่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กนั่น คำสั่งเจ้านายก็ไม่ฟัง! ยังกล้าปีกกล้าขาแข็งแบบนี้เสิ่นม่านหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วออกจากห้องทำงานตามบ้านที่กู้ไป๋กรอกไว้ในข้อมูลภูมิหลังครอบครัวของกู้ไป๋ไม่ค่อยดีนัก และรถหรูก็ขับไปยังหมู่บ้านเก่า ดึงดูดความสนใจไม่น้อยผู้จัดการเปิดประตูรถให้เสิ่นม่าน พูดอย่างประจบสอพลอ:"ประธานเสิ่น ผมส่งคุณเข้าไป""ไม่ต้อง ฉันจะขึ้นไปเอง"หมู่บ้านเก่านี้เป็นที่อยู่อาศัยของคนชรา และไม่มีลิฟต์ในแต่ละอาคารก็เลยต้องเดินขึ้นตึกเสิ่นม่านเดินไปชั้นสามเคาะประตูรักษาความปลอดภัยที่เป็นสนิมไม่นานประตูถูกเปิดออกชายในชุดลําลองปรากฏตรงหน้าเสิ่นม่านชายคนนั้นสูงผิวขาวตาสีเข้มประกายความใสซื่อเล็กน้อยความสูงเกือบ 190 นั้นสูงกว่าเสิ่นม่านมาก และรูปลักษณ์ที่เย็นชานี้ดีกว่าเห่อหยวนไม่รู้กี่เท่าชายคนนั้นมองไปที่เสิ่นม่านและดูเหมือนจะตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งไม่ไม่นา

ผู้จัดการต้องการหยุดเห่อหยวน แต่ก็ไม่ทัน"ทําไมบริษัทถึงเอาทรัพยากรที่ควรให้ผมไปให้กู้ไป๋? เขาเป็นอะไร? มันมีสิทธ์มาเทียบกับผมเหรอ?"เห่อหยวนโกรธมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขาได้รับทรัพยากรที่ดีที่สุดในบริษัทการบันเทิงเสิ่นซื่อมาโดยตลอด แต่ตอนนี้ทรัพยากรเหล่านี้ได้ไปให้กับไอเด็กที่พึ่งจบมานั่นเสิ่นม่านเอนหลังลงบนเก้าอี้:"นายอยากรู้ว่าทําไม?""ใช่ครับ!"เห่อหยวนพูดด้วยความโกรธ:"หรือว่ากู้ไป๋ให้ประโยชน์อะไรกับประธานเสิ่น? หรือบางทีเขาอาจจะแค่ถูกคุณเลี้ยง……""ปัง——！"เสิ่นม่านกระแทกเอกสารในมือลงบนโต๊ะหัวใจของเห่อหยวนกระตุกเพราะความตกใจเดิมทีคิดว่าเสิ่นม่านเป็นผู้หญิง ไม่เคยอยู่ในแวดวงนี้เป็นแค่ไก่อ่อน แต่ในขณะนี้ดวงตาของเสิ่นม่านเต็มไปด้วยการตักเตือนเสิ่นม่านพูดอย่างเย็นชา:"เห่อหยวน นายเป็นเพียงศิลปินของบริษัท ระวังคำพูดด้วย!"เห่อหยวนไม่พอใจและยังพูดจี้ไม่เลิก:"ผมเป็นศิลปินที่ดังที่สุดในบริษัท! ผลงานประจําปีของบริษัทก็เป็นผมที่เป็นคนสร้าง คุณเพิ่งเข้ารับตําแหน่ง คุณมีสิทธิ์อะไรเอาทรัพยากรของผมให้คนอื่น?"ผู้จัดการมองหน้าของเสิ่นม่านและเหงื่อเริ่มแตกเสิ่นม่านเยาะเย้ย:"ทรัพย

ย่านการค้าของบริษัท M กรุ๊ปในสายตาของสาธารณชน เป็นเหมือนอาคารสูงบนพื้นดินซึ่งไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนเพราะว่าการก่อตั้งย่านการค้าของบริษัท M กรุ๊ป ที่วุ่นวายที่สุดกลับเป็นป๋อซือกรุ๊ปป๋อซือกรุ๊ปได้จัดการประชุม บรรยากาศในห้องประชุมเคร่งขรึมเป็นพิเศษ"ประธานป๋อไม่เห็นจะได้ข่าวย่านการค้านี้มาก่อนเลย! เห็นได้ชัดว่ามีคนจงใจต่อกรกับเรา!""ใช่ใครไม่รู้ว่าห้างป๋อซือที่เราเตรียมมาเป็นปีกําลังจะเปิดตัว? เราทุ่มเงินประชาสัมพันธ์ไปตั้งเท่าไหร่ แต่ตอนนี้กลับโดนบริษัท M กรุ๊ปแย่งซีนไป!""ประธานป๋อ พ่อค้าแม่ค้าจํานวนมากได้เซ็นสัญญากับย่านการค้าของบริษัท M กรุ๊ป นี่เป็นความเสียหายครั้งใหญ่! เสียหายไปหลาย100 ล้านเลยนะ!"……พวกคณะกรรมการเถียงกันไปมาป๋อซือเหยียนนั่งบนที่นั่งประธานและนวดคิ้วของเขา:"พอแล้ว!"ทันทีที่ป๋อซือเหยียนพูด กรรมการก็ปิดปากทันทีป๋อซือเหยียนพูดอย่างเย็นชา:"ใครอยู่เบื้องหลังบริษัท M กรุ๊ป?""คนที่อยู่เบื้องหลังบริษัท M กรุ๊ปลึกลับมาก เราได้ตรวจสอบแล้วแต่ก็ไม่เจอว่าเป็นใครครับ"เลขาหลี่หยุดและพูดว่า:"แต่ว่าย่านการค้านี่เคยเป็นแหล่งน้ำเสียที่คุณหญิงเคยประมูลครับ"ฟังเลขาหล

เซียวตั๋วพูด: "ผมไปส่ง"เสิ่นม่านพยักหน้าเซียวตั๋วลงไปชั้นล่างทันทีเพื่อขับรถ เสิ่นม่านก็ได้ตามมาเสิ่นม่านกลัวว่าจะช้า พอออกจากบริษัท M กรุ๊ปก็เร่งฝีเท้า ใครจะรู้ว่าเมื่อลงบันไดเท้าก็ลื่นคนกำลังหกล้ม เสิ่นม่านหลับตาลงเมื่อคิดว่ากําลังล้มลงพื้นแล้ว แต่ในวินาทีถัดไปเธอก็ตกอยู่ในอ้อมกอดคนคนหนึ่งเสิ่นม่านลืมตาขึ้นเธอเห็นเซียวตั๋วมองเธอด้วยรอยยิ้มเซียวตั๋วกระซิบ:"ไม่ต้องกังวล ไม่สายหรอก"เสิ่นม่านหน้าแดงครู่หนึ่งแล้วก็รีบขึ้นรถเซียวตั๋วนั่งอยู่ที่ที่นั่งคนขับพร้อมรอยยิ้มที่คลุมเครือบนใบหน้า"รัดเข็มขัดนั่งดีๆ"เสิ่นม่านไม่ทันได้คิดความหมายของเซียวตั๋ว เซียวตั๋วก็ได้เหยียบคันเร่งแล้วถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นม่านนั่งนิ่งแล้วเธอคงรู้สึกว่าเธออาจจะกระเด็นออกไปแล้วเมื่อใกล้ถึงอพาร์ตเมนต์ เสิ่นม่านก็เห็นรถของเลขาหลี่ที่เพิ่งมาถึงเพราะว่าไม่มีบัตรเข้า เลขาหลี่จึงไม่สามารถเข้าไปในหมู่บ้านได้ และทําได้เพียงอยู่นอกหมู่บ้านเสิ่นม่านหยิบกระเป๋าขึ้นมา:"ฉันไปก่อนนะ""เดี๋ยว"เซียวตั๋วจัดผมที่ข้างหูของเสิ่นม่านด้วยความอ่อนโยนในดวงตา:"ไปเถอะ"เสิ่นม่านหลบ แต่รีบลงจากรถเมื่อเซียวตั๋วมองไป