เสิ่นม่านลุกขึ้นจากโซฟา ดวงตาของเธอเยาะเย้ยป๋อซือเหยียน:"สิ่งที่คุณอยากรู้ฉันก็บอกคุณแล้ว ฉันไปได้หรือยัง""หยุด!"ป๋อซือเหยียนเอื้อมมือไปจับข้อมือของเสิ่นม่าน:"คุณจะไปไหน?ยังอยากไปหาเซียวตั๋ว?" "ปล่อยฉัน! "เสิ่นม่านสะบัดมือของป๋อซือเหยียน และพูดอย่างเย็นชา:"ฉันจะไปหาใครคือสิทธิ์ของฉันมันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ!""แต่คุณเป็นภรรยาของผม!"ป๋อซือเหยียนเข้าใกล้เสิ่นม่าน และเขาก็ดึงเนคไทบนเสื้อ:"เมื่อก่อนคุณชอบผมมากไม่ใช่เหรอ? คุณอยากอยู่กับผมมากไม่ใช่เหรอ ผมสนองความต้องการคุณตอนนี้ คุณห้ามไปหาเซียวตั๋วอีก!"เสิ่นม่านตกตะลึง:"ป๋อซือเหยียน! คุณบ้าไปแล้วเหรอ ""ใช่ผมบ้าไปแล้ว! บ้ามากที่จะปล่อยให้คุณออกไปนานขนาดนี้!"ป๋อซือเหยียนจับข้อมือของเสิ่นม่านแน่น แล้วกดเธอลงบนโซฟาดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหึงหวง:"คืนนี้คุณอย่าคิดจะไปจากบ้านป๋อแม้แต่ก้าวเดียว""ป๋อซือเหยียน! ปล่อยนะ!"การดิ้นรนของเสิ่นม่านทำให้ไฟโกรธของป๋อซือเหยียนเพิ่มขึ้น"ปล่อยเหรอ? เมื่อก่อนคุณอยากได้มากไม่ใช่เหรอ?"ป๋อซือเหยียนกระชากกระโปรงของเสิ่นม่าน ทันใดนั้นไหล่ขาวของเสิ่นม่านก็ได้โผล่ออกมา และเส้นเลือดบนหน้าอกก็ได้กระต
เพราะว่าคนที่ถูกปฏิเสธนั้นไม่ใช่คนธรรมดา นั่นเป็นป๋อซือเหยียนนะ!ลองถามทั้งเมืองไห่เฉิงว่ามีใครอีกที่กล้าไม่ให้หน้าป๋อซือเหยียน?ในเวลานี้ ในห้องทํางานประธานป๋อซือกรุ๊ป ป๋อซือเหยียนดูข่าวบนเน็ตด้วยสีหน้าเคร่งขรึมหัวข่าวชื่อ#ประธานป๋อซือกรุ๊ปลดตัวไปนัดเจอซีอีโอบริษัท M กรุ๊ปแต่ถูกปฏิเสธอย่างน่าสังเวช#ขึ้นเป็นประเด็นร้อนทุกคนต่างสงสัยว่าเบื้องหลังของบริษัท M กรุ๊ปที่พึ่งก่อตั้งนั้นเป็นคนใหญ่คนโตแบบไหน ถึงกล้าปฏิเสธป๋อซือเหยียน!เลขาหลี่เห็นว่าสีหน้าของป๋อซือเหยียนดูไม่ค่อยดีนัก จึงพูดว่า:"ประธานป๋อครับ ข่าวนี้มีคนจงใจปล่อยออกมา ผมให้คนไปตรวสอบแล้วไม่นานก็น่าจะรู้ว่าเป็นใคร""ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าต้องเกี่ยวข้องกับบริษัท M กรุ๊ป"เดิมทีเขาแค่อยากนัดเพื่อดูว่าเมิ่งจงเซิงเป็นคนแบบไหนแต่อีกฝ่ายไม่ได้เล่นตามเกม ยังทำให้เรื่องนี้เป็นข่าวใหญ่อีกฝ่ายยืมชื่อเสียงของป๋อซือกรุ๊ปมาสร้างชื่อเสียงให้บริษัท M กรุ๊ป การยืมกระแสลมแบบนี้น่าสนใจ"ประธานป๋อ ข่าวนี้ต้องปิดให้เร็วที่สุด เลี่ยงที่จะเป็นผลต่อความคิดผู้คนที่มีต่อพวกเรา"เมื่อก่อนองค์กรชั้นนําของเมืองไห่เฉิงคือบริษัทของป๋อซือ ซึ่งทุกคน
ขณะที่พูด เสิ่นม่านชี้นิ้วออกแล้วพูดว่า "เสริมต่ออีกหน่อย กระจายข่าวออกไป บอกว่าประธานบริษัท M กรุ๊ปเมิ่งจงเซิงก็จะปรากฏตัว และร่วมสนุกในงานเต้นรำหน้ากากกับทุกคน"ฟู่ฉือโจวดูมึนงง แต่เซียวตั๋วที่อยู่ด้านข้างได้เข้าใจความตั้งใจของเสิ่นม่านเสิ่นม่านเล่นตราในมือของเธออย่างสนุกสนานในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเธอได้ประกาศชื่อเมิ่งจงเซิงไปทั่ว และก็ได้ทำให้ดูลึกลับมากเหมือนกันทำไปก็เพื่อวันนี้ในคืนงานเลี้ยงของป๋อซือกรุ๊ป ป๋อซือเหยียนมองห้องโถงที่เต็มไปด้วยผู้คน แต่ไม่มีความสุขบนใบหน้าของเขาเลขาหลี่พูดอยู่ข้างๆว่า:"ประธานป๋อ ผมได้นับแล้วครับ พวกคนของบริษัทใหญ่ยกเว้นบริษัท M กรุ๊ป ก็ได้อยู่ที่นี่กันหมดแล้ว " "อืม "ป๋อซือเหยียนดูเหมือนว่าเขาไม่สนใจสถานการณ์ในตอนนี้เลขาหลี่ถามอย่างสงสัย:"ประธานป๋อครับ คุณกังวลอะไรครับ?"ป๋อซือเหยียนเงียบไปครู่หนึ่ง ถาม:"บริษัท M กรุ๊ปไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลยเหรอ?"เลขาหลี่ส่ายหัว:"ไม่ได้ข่าวว่ามีการเคลื่อนไหวอะไรครับ อาจเป็นเพราะรู้ว่าพวกเขาทําให้เราขุ่นเคือง ดังนั้นพวกเขาเลยไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไร"ป๋อซือเหยียนขมวดคิ้วเขาไม่เชื่อว่าคนที่อยู่
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนได้อึ้ง เมื่อเผชิญกับความเย็นชาของป๋อซือเหยียนเลขาหลี่ได้เดินไปหาซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วพูดว่า:"คุณซู กรุณาขึ้นไปชั้นบนกับผมเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยครับ"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนก้มหน้าลง:"……ได้"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเดินออกไปไม่กี่ก้าว และจู่ๆป๋อซือเหยียนก็พูดอย่างเย็นชา:"ล้างเครื่องสําอางออกแล้วค่อยลงมา"หัวใจของซูเฉี่ยนเฉี่ยนกระตุกซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูดว่า:"แต่……""คุณเป็นนักเรียน แต่งหน้าแบบผู้ใหญ่แบบนี้ไม่เหมาะกับคุณ"ได้ยินป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้ หัวใจของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็อึดอัดมากขึ้นเรื่อย ๆนี่คือการแต่งหน้าที่เธอตั้งใจเตรียมมาอย่างดี มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ?เลขาหลี่กําลังเดินอยู่ข้างหน้า และซูเฉี่ยนเฉี่ยนถามเสียงเบาว่า:"พี่หลี่ ฉันใส่ชุดนี้มันไม่สวยเหรอ?"เลขาหลี่แค่เหลือบมองเล็กน้อย พูดอย่างเย็นชา:"ชุดนี้ประธานป๋อเตรียมให้คุณหญิงโดยเฉพาะครับ "ได้ยินแบบนั้นสีหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เปลี่ยนไปชุดนี้……เป็นชุดที่ป๋อซือเหยียนเตรียมให้เสิ่นม่าน!"แต่รปภ.ชั้นล่างบอกว่าชุดนี้คุณเป็นคนเอามาให้ฉันนะ""นั่นเป็นเพราะรปภ.เข้าใจผิด วันนี้คุณซูไม่ควรที่จะมาที่นี่"ได้ยินน้ำเสียงที่ห่างเหิน
เสิ่นม่านกลัวว่าฮั่วหยุนเซียวที่อารมณ์ร้อนจะไปสร้างเรื่อง เธอรีบพูดว่า: "นายใจเย็นๆก่อน จริงๆแล้ว……""เธอไม่ต้องยุ่ง วันนี้ฉันต้องสั่งสอนป๋อซือเหยียนให้ได้!"หลังจากพูดจบฮั่วหยุนเซียวก็วางสายเสิ่นม่านตกตะลึงจ้องโทรศัพท์ที่วางสายไป ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีผุดขึ้นในใจ"ทำไมเหรอ? ใครโทรมา?"เจียงฉินนอนเล่นโทรศัพท์มือถือบนเตียง เห็นเสิ่นม่านลุกขึ้น ก็ลุกขึ้นเช่นกัน:"เกิดอะไรขึ้น? เธอกําลังจะออกไปข้างนอก?""ฉันจะไปโรงแรมโฟร์ซีซั่น""เธอจะไปงานเลี้ยงที่ป๋อซือเหยียนจัด?"เจียงฉินมองเสิ่นม่านอย่างประหลาดใจ:"เมื่อกี้เธอบอกว่าไม่อยากไปไม่ใช่เหรอ?""ฮั่วหยุนเซียวบอกว่าจะสั่งสอนป๋อซือเหยียน ฉันกลัวว่าเขาจะสร้างปัญหา"เสิ่นม่านขมวดคิ้วได้ยินมาว่าไม่กี่วันนี้ฮั่วหยุนเหลียนกำลังป่วย และงานในวันนี้ฮั่วหยุนเซียวก็มาร่วมงานแทนฮั่วหยุนเซียว ไม่มีฮั่วหยุนเหลียนคุ้มฮั่วหยุนเซียว เธอกลัวจริงๆ ว่าฮั่วหยุนเซียวจะไปต่อยป๋อซือเหยียน"ไอเด็กนั่น สมองมีแค่ขี้เหรอ? อายุขนาดนี้แล้วยังจะต่อยคน!"เจียงฉินวางขนมในมือ เอากระเป๋า แล้วลากเสิ่นม่านออกจากบ้านเจียงฉินเหยียบขับเร่งตลอดทางเมื่อพวกเขามาถึงหน้าโรงแรม
เจียงฉินยังกล่าวอีกว่า: "งั้นตอนนี้ล่ะ? ตอนนี้เหตุการณ์เป็นไง?" "ฉัน…… "เลขาหลี่ไม่รู้จะพูดยังไง เสิ่นม่านก็ได้บุกเข้าไป"ฮั่วหยุนเซียว! ฮั่วหยุนเซียว!""คุณหญิง! คุณจะบุกเข้าไปแบบนี้ไม่ได้นะครับ!"เลขาหลี่อยากจะห้ามเธอ แต่เสิ่นม่านได้บุกเข้าไปแล้ว ก็ได้ยินเสียงชกต่อยดังมาจากห้องเสิ่นม่านเข้าประตู ก็เห็นป๋อซือเหยียนต่อยหน้าฮั่วหยุนเซียว"หยุดนะ!"เสิ่นม่านก้าวไปข้างหน้า ขวางหน้าฮั่วหยุนเซียว สีหน้าของป๋อซือเหยียนเปลี่ยนไป หลังจากเห็นเสิ่นม่าน:"ทำไม? คุณก็จะปกป้องเขาเหรอ?""เสิ่นม่านหลีกไป! ฉันจะต่อยมันให้ตาย!"ฮั่วหยุนเซียวต้องการผลักเสิ่นม่านออก เสิ่นม่านก็ได้ตะคอกทันที:"หุบปาก!""ซือเหยียน……ซือเหยียนฉันกลัว……"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกผ้าห่มพันตัว ห่อหุ้มอย่างหนาแน่น เสื้อนอกของป๋อซือเหยียนก็อยู่บนตัวของซูเฉี่ยนเฉี่ยนเสิ่นม่านมองไปอย่างเย็นชา ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็เต็มไปด้วยน้ําตา มองไปที่ตาของเสิ่นม่านก็ได้รนโดยไม่รู้ตัวเสิ่นม่านถามฮั่วหยุนเซียวที่อยู่ข้างหลังเสียงเบา:"นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? "ฮั่วหยุนเซียวกลั้นความโกรธ:"เดิมฉันก็แค่อยากจะดูว่าหญิงร้ายชายเลวคู่นี้ทำอ
ซูเฉี่ยนเฉี่ยนสะอื้นอย่างเงียบ ๆ เอื้อมมือไปกระตุกแขนเสื้อของป๋อซือเหยียนข้างๆ พูดพร้อมร้องไห้ว่า:"ซือเหยียน……ฉันผิดเองที่ไม่ปิดประตู ไม่โทษคุณชายฮั่ว เรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว ถ้าเรื่องไปถึงตำรวจ ฉัน……ไม่มีหน้าไปเจอผู้คนแน่"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนร้องไห้ขณะที่เธอพูดฮั่วหยุนเซียวเห็นการแสดงของซูเฉี่ยนเฉี่ยน ก็อยากเข้าไปลงไม้ลงมือเสิ่นม่านจับฮั่วหยุนเซียวไว้ ส่ายหัวกับฮั่วหยุนเซียวดวงตาของป๋อซือเหยียนเต็มไปด้วยความห่วงใยซูเฉี่ยนเฉี่ยน เขามองเสิ่นม่านและฮั่วหยุนเซียวอย่างเย็นชา:"ทำไม คุณยังต้องการให้ทุกคนรู้เรื่องนี้เหรอ?""ตามที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนพูด ฮั่วหยุนเซียวก็แค่บุกเข้าไป ไม่ได้ทําอะไรกับเธอ เรียกตํารวจให้มาก็เพื่อตรวจสอบให้ชัดเฉน ตอนนี้ทั้งสองต่างพูดไม่เหมือนกัน เห็นได้ชัดว่ามีคนใดคนหนึ่งโกหก"เสิ่นม่านมองซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยสายตาที่เย็นชา:"คงไม่ได้มีคนกำลังกลัว ก็เลยไม่อยากให้ตำรวจเข้ามายุ่งใช่ไหม?"เสียงสะอื้นของซูเฉี่ยนเฉี่ยนหยุดลงทันที เธอมองไปที่เสิ่นม่านด้วยสายตาที่ดื้อรั้นและพูดว่า:"พี่เสิ่น พี่หมายความว่าไง? พี่กำลังบอกว่า ฉันโกหกเหรอ?"เสิ่นม่านก็ได้พูดอย่างไม่แยแสว่า:"โกหกไหม
เสิ่นม่านมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่ดูมีพิรุธเล็กน้อย ถามด้วยรอยยิ้ม:"คุณซู คุณยังมีปัญหาอะไรไหม?"ซูเฉี่ยนเฉี่ยนกลับมารู้สึกตัวอีกครั้ง ในใจร้อนรน แต่ภายนอกแสร้งทำเป็นใจเย็น:"ไม่……ไม่มีค่ะ""งั้นก็รบกวนทุกท่านไปตรวจสอบด้วย กล้องวงจรปิดทั้งหมดในโรงแรมนี้ สามารถตรวจสอบได้"หลังจากพูดจบ เสิ่นม่านมองไปที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนซึ่งซ่อนตัวอยู่ในอ้อมแขนของป๋อซือเหยียนซูเฉี่ยนเฉี่ยนหลบตา เสิ่นม่านก็รู้ว่าเรื่องนี้มีลับลมคมในไม่นาน ตํารวจก็ได้ไปเอาภาพกล้องวงจรปิดของโรงแรมมาเห็นว่าภาพในกล้องวงจรปิด เลขาหลี่ส่งซูเฉี่ยนเฉี่ยนเข้าไปในห้องก่อน เหมือนว่าต้องเปลี่ยนเสื้อ จากนั้นเลขาหลี่ก็ปิดประตู และจากไปดูถึงตรงนี้ เสิ่นม่านหยุดภาพกล้องและถามว่า:"เสี่ยวหลี่ คุณส่งคุณซูเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากนั้นก็ออกไปใช่ไหม?"เลขาหลี่พยักหน้า:"ประธานป๋อบอกว่าคุณซูสวมชุดนี้แล้วไม่สวย จึงให้คุณซูไปเปลี่ยนชุด"ทันทีที่พูดจบ ป๋อซือเหยียนดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างเสิ่นม่านขมวดคิ้วและมองป๋อซือเหยียนเสื้อผ้าของเธอน่าเกียจขนาดนี้เลยเหรอ? ดูเหมือนว่าป๋อซือเหยียนไม่ต้องการให้ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีเงาของเธอเสิ่นม่านคล
เสิ่นม่านไม่ได้ระลึกถึงอุบัติเหตุรถยนต์ในหลายปีก่อนมานานแล้ว อุบัติเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียพ่อแม่ตั้งแต่อายุยังน้อย ในตอนนั้นเธอยังเด็ก ต่อให้โตขึ้นมาแล้ว เธอก็ยังคิดว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุธรรมดา แต่ตอนนี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ตรงหน้าเธอและบอกว่าเรื่องทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่เป็นแผนการที่ไตร่ตรองมาอย่างดี!"พ่อแม่ของเซียวตั๋วตายในอุบัติเหตุรถยนต์ซึ่งเป็นเพียงภาพลวงตา ในตอนนั้นป้าเซียวที่ตั้งครรภ์อยู่รอดชีวิต เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นค้นพบ และเพื่อให้ป้าเซียวคลอดลูกได้อย่างสบายใจ คุณปู่เซียวได้ส่งป้าเซียวไปต่างประเทศ ไม่นานนัก เซียวตั๋วก็เกิดขึ้น"ตามข่าวลือ แม่ของเซียวตั๋วถูกกล่าวหาว่าเป็นภรรยาลับที่เซียวเป่ยเจิงเลี้ยงดูอยู่นอกบ้าน ซึ่งโกรธแค้นตระกูลเซียวมาโดยตลอด และปลูกฝังความคิดที่ต้องการแก้แค้นตระกูลเซียวให้แก่เซียวตั๋ว ซึ่งแท้จริงแล้วไม่ใช่คนบ้าแต่อย่างใด ครั้งหนึ่งบนเรือสำราญ เซียวตั๋วก็เคยยอมรับว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเพียงข่าวลือจากภายนอกแม่ของเซียวตั๋วไม่ใช่ภรรยาลับ แต่เป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของเซียวเป่ยเจิง เป็นคุณหญิงเซียวตัวจริง"คุณยังไม่ได้บอกฉันเลยว่า ใ
เบื้องหน้าคือวิลล่าที่ดูธรรมดา แต่ทำเลที่ตั้งของที่นี่ถือว่าดีที่สุด วิลล่าในย่านนี้มีราคาขั้นต่ำขั้นสูงกว่าล้านล้านบาท คนที่สามารถอาศัยอยู่แถวนี้ได้ต้องเป็นคนร่ำรวยหรือจะต้องรวยหรือมีเกียรติแต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนไม่ใช่ที่ที่มีคนอาศัยอยู่เป็นประจำ"ไม่นึกเลยว่าคุณฮั่วจะมีบ้านที่งดงามแบบนี้ที่นี่""นี่ไม่ใช่ของผม"น้ำเสียงของฮั่วหยุนเหลียนเรียบเฉย เสิ่นม่านยังไม่ทันได้ตอบสนองอะไร ฮั่วหยุนเหลียนก็หยิบกุญแจออกมา เขาไอเบา ๆ สองครั้ง หน้าตาดูไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร จากนั้นเขาก็เปิดประตูวิลล่าเสิ่นม่านก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วพูดว่า: "ที่นี่ไม่ใช่บ้านของคุณ แล้วทำไมคุณถึงมีกุญแจล่ะ?""เพื่อนให้ผมมา"คนที่ฮั่วหยุนเหลียนเรียกว่าเพื่อนในเมืองไห่เฉิงนี้ไม่มีมากนัก เสิ่นม่านจึงนึกถึงเซียวตั๋วเป็นคนแรกฮั่วหยุนเหลียนเปิดประตูแล้วเสิ่นม่านก็เดินตามฮั่วหยุนเหลียนเข้าไป แม้วิลล่าจะดูเรียบง่ายจากด้านนอก แต่การตกแต่งภายในก็พิถีพิถันมาก แม้ในยุคนี้ก็ยังถือเป็นสิ่งที่ล้ำเลิศหลังจากฮั่วหยุนเหลียนเปิดไฟ เสิ่นม่านก็มองไปรอบ ๆ เหมือนที่นี่มีคนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ ฮั่วหยุนเหลียนไม่ได้มาที่นี่เป็นครั้งแรก
"คุณเคยคิดเรื่องนี้อาจจะเหลือหลักฐานไหม? คุณยังสัญญากับฉันว่า จะไม่ทำเรื่องอันตรายอีกแล้ว"วันนี้เซียวตั๋วพาคนมาทั้งหมดเป็นพวกลุกฮือที่เคยติดตามเขาตลอด ซึ่งเสิ่นม่านก็ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในชาติก่อน เสิ่นม่านรู้ว่า เซียวตั๋วมาเเมืองไห่เฉิง แท้จริงแล้วก็คือมีเป้าหมายอื่น เป้าหมายหลักของเขาคือป๋อซือเหยียน แม้ว่าตอนนี้เธอยังไม่รู้ว่าเซียวตั๋วมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่สิ่งที่แน่นอนก็คือ เซียวตั๋วต้องการจะเป็นใหญ่ในเมืองไห่เฉิง และอุปสรรคคนแรกก็คือป๋อซือเหยียนแต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องราวมากมายขนาดนี้ในชาตินี้ เส้นทางอนาคตได้ถูกปรับเปลี่ยนไป แต่เป้าหมายของเซียวตั๋วกลับไม่เปลี่ยนเลย และยังมีกลุ่มอันตรายเช่นนี้ซ่อนอยู่ด้วยหากมีสักคนที่ถูกจับได้ เซียวตั๋วอาจจะพังพินาศได้เสิ่นม่านไม่กล้าคิดถึงเรื่องในอนาคต เธอมองไปที่เซียวตั๋วตรงหน้า รอให้เซียวตั๋วอธิบายเซียวตั๋วนิ่งเงียบ เสิ่นม่านจึงถามตรงๆ "คุณมีเรื่องอื่นที่ต้องทำในเมืองไห่เฉิง ใช่ไหม?""...ใช่""ก่อนที่คุณมาเมืองนี้แต่อยู่ต่างประเทศก็ตั้งตัวเป็นใหญ่ได้แล้ว ทำไมถึงต้องมาเมืองไห่เฉิงด้วย หยุนเฟยหานไม่ใช่มาเมืองหลินเฉิงแล้วกำลังรุ่
เสิ่นม่านมองป๋อซือเหยียนที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงแล้วพูดเรียบๆ ว่า: "ไม่ล่ะ รอให้เขาหายดีแล้วฉันค่อยมาอีกทีก็แล้วกัน"เสิ่นม่านเดินออกจากห้องพักคนไข้โดยไม่ลังเลเลย ในตอนนั้นเอง ป๋อซือเหยียนที่นอนอยู่บนเตียงก็ลืมตาขึ้นเลขาหลี่เห็นป๋อซือเหยียนลืมตาก็ตกตะลึง"คุณป๋อ? คุณ...""ช่วยพยุงผมลุกหน่อย"เสียงของป๋อซือเหยียนแหบแห้งเลขาหลี่รีบเข้าไปช่วยพยุงป๋อซือเหยียนให้ลุกขึ้น เขาอดไม่ได้ที่จะพูดว่า: "คุณป๋อครับ นี่คุณ... ใช้กลอุบายเรียกร้องความสนใจหรือครับ?"ป๋อซือเหยียนไม่พูดอะไรตอนนั้น เขาสังเกตเห็นความผิดปกติตั้งแต่แรกแล้ว ระบบรักษาความปลอดภัยส่งสัญญาณเตือนตั้งนานแล้ว เขารู้ว่าคนที่บุกเข้ามาในบ้านตระกูลป๋อในเวลานี้มีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้น และมีเพียงเซียวตั๋วเท่านั้นที่มีความสามารถทำเช่นนี้ได้และเมื่อกลุ่มโจรบุกเข้ามา ด้วยรูปร่างของเขาสามารถหลบดาบนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ แต่เขากลับไม่ทำเช่นนั้น แต่เลือกที่จะรับดาบนั้นเต็มๆเขาแค่อยากรู้ว่า เสิ่นม่านจะเสียใจหรือกังวลเพราะเขาหรือไม่ป๋อซือเหยียนแสดงสีหน้าอ่อนล้าด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ แล้วพูดว่า: "คุณหลี่ ในใจของเธอ คงยังมีผมอยู่บ้างมั้ง"
"กล่องปฐมพยาบาลมาแล้วค่ะ!"แม่บ้านวางกล่องปฐมพยาบาลลงตรงหน้าเสิ่นม่าน ขณะเดียวกัน เจียงฉินและฟู่ฉือโจวก็มาถึงพอดี เมื่อเห็นความยุ่งเหยิงเต็มพื้น เจียงฉินชะงักไป ทั้งสองคนต่างรู้ชัดว่า 'โจร' ที่ว่านั้นคือใครเจียงฉินขมวดคิ้วและพูดว่า: "นั่งรถฉันไปเถอะ ไม่รู้ว่ารถพยาบาลจะมาถึงเมื่อไหร่""ตกลง"เสิ่นม่านสั่งให้ยามช่วยกันยกป๋อซือเหยียนไปที่รถของเจียงฉินที่อยู่หน้าประตูในโรงพยาบาล แพทย์รีบทำการช่วยชีวิตป๋อซือเหยียนทันที เจียงฉินนั่งอยู่กับเสิ่นม่านบนเก้าอี้ในทางเดิน และพูดว่า: "ไม่ต้องกังวลนะ เมื่อกี้หมอบอกว่าไม่ใช่จุดอันตราย""แต่ถ้าเสียเลือดมากเกินไป ก็อาจเสียชีวิตได้"เสิ่นม่านนวดขมับและถามว่า: "แล้วฟู่ฉือโจวล่ะ?""เขา... เขามีธุระต้องกลับไปก่อน""ไปหาเซียวตั๋วใช่ไหม?"เสิ่นม่านและเจียงฉินต่างรู้ว่าโจรที่บุกเข้าบ้านตระกูลป๋อวันนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเซียวตั๋วครั้งนี้เซียวตั๋วทำอะไรลงไปอย่างบุ่มบ่ามเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นการตัดสินใจกะทันหัน แม้ว่าการแทงครั้งนี้จะไม่ถึงกับเอาชีวิตป๋อซือเหยียน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าในระหว่างนั้นจะเกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นหรือไม่"ใครเป็นญาติผู้ป่ว
"ไม่มีเหตุผล ทำไมบ้านตระกูลป๋อจะถูกโจรบุกได้"เสิ่นม่านรู้ดีถึงระบบรักษาความปลอดภัยของบ้านตระกูลป๋อ นอกจากยามรักษาความปลอดภัย 20 คนแล้ว ยังมีแม่บ้านและบอดี้การ์ดอีกหลายคน ภายในบ้านตระกูลป๋อมีศาลบรรพชนของตระกูล ดังนั้นประตูหน้าและหลังจึงใช้ประตูเทคโนโลยีทั้งหมด คนทั่วไปยากที่จะเข้าไปในบ้านตระกูลป๋อได้ แล้วโจรที่ไหนจะมีฝีมือขนาดนี้ สามารถบุกเข้าประตูหลังของบ้านตระกูลป๋อได้อย่างกะทันหัน"ตำรวจคงจะมาถึงเร็วๆ นี้ พวกเราไม่ควรอยู่ที่นี่เพื่อสร้างความวุ่นวาย ม่านม่าน รีบไปกันเถอะ"เจียงฉินดึงแขนของเสิ่นม่านด้วยความกลัว แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วพูดว่า: “อย่าแจ้งตำรวจ ฉันจะเข้าไปข้างใน""คุณหนูเสิ่น คุณบ้าไปแล้วหรือ!"ฟู่ฉือโจวมองเสิ่นม่านที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เสิ่นม่านมองประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ หากเธอเดาไม่ผิด โจรที่อยู่ในบ้านตระกูลป๋อตอนนี้ น่าจะเป็นคนที่เธอคิดถึงเสิ่นม่านวิ่งไปที่ประตูใหญ่ของบ้านตระกูลป๋อ ขณะนี้บ้านตระกูลป๋ออยู่ในสภาพยับเยิน และในความมืด เสิ่นม่านก็ถูกจับแขนทั้งสองข้างอย่างรวดเร็ว: “หัวหน้า จับผู้หญิงได้คนหนึ่ง!"เสียงของโจรดึงดูดความสนใจของชายคนหนึ่งในความ
เสิ่นม่านวางสายโทรศัพท์มู่หยุนหานเดินเข้ามาถามว่า :“เกิดอะไรขึ้น?”“คุณและกู้ไป๋รู้จักคนในวงการบันเทิงบางคน ฉันมีธุระต้องไปก่อน”“แต่วันนี้มันเป็นงานสำคัญ คุณจะไปได้เหรอ?”เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่ยังคุยอยู่กับกู้ไป๋แล้วพูดว่า :“ฉันจะไปแบบเงียบๆ”พูดจบ เสิ่นม่านก็รีบดื่มไวน์จนหมดแล้วส่งแก้วเปล่าให้มู่หยุนหาน ก่อนจะยกกระโปรงแล้ววิ่งหนีไปในทันที เมื่อไม่มีใครสังเกตมู่หยุนหานพยายามเรียกเสิ่นม่าน แต่เสิ่นม่านวิ่งได้เร็วมาก จนในไม่ช้าเธอก็ออกมาจากประตูบ้านป๋อได้แล้วหลังจากนั้นสิบห้านาที รถสปอร์ตขับมาอย่างรวดเร็ว เสิ่นม่านมายืนที่หน้าบ้านป๋อ เจียงฉินก็ก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว: “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงกลับมาคืนดีกันอย่างเฉียบพลัน?”“ใช่ค่ะ เสิ่นม่าน มีเรื่องอะไรหรือเปล่า? หรือว่าป๋อซือเหยียนข่มขู่คุณ? อย่ากลัวนะ มีเซียวตั๋วอยู่ เขาไม่กล้าทำอะไรคุณหรอก ” ฟู่ฉือโจวพูดสนับสนุนจากข้างๆเสิ่นม่านพูดว่า: “มันไม่ใช่การข่มขู่ แต่เราทำข้อตกลงกัน”“ข้อตกลงอะไร?”“ฉันกับป๋อซือเหยียนได้เซ็นสัญญากันแล้ว เอกสารหย่าก็เซ็นเรียบร้อย เพียงแค่แกล้งทำเป็นคู่รักที่รักกับโลกภายนอกเพื่อช่วยฟื้นฟูภ
ประธานซ่งและซูเฉี่ยนเฉี่ยนรีบออกจากตระกูลป๋อ ขณะที่ป๋อซือเหยียนก็ลงมาจากชั้นสอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาใกล้ป๋อซือเหยียนและพูดว่า: “ประธานป๋อ ไม่เห็นแม้แต่เงาของเมิ่งจงเซิง”ป๋อซือเหยียนมองไปรอบๆ เขาเคยคิดว่านี่จะเป็นโอกาสดีในการดูตัวตนที่แท้จริงของเมิ่งจงเซิง แต่ไม่คาดคิดว่าเมิ่งจงเซิงจะยังคงไม่ให้เกียรติเลย“แม้ว่าเมิ่งจงเซิงจะไม่มา แต่กู้ไป๋ก็มา”ทันทีที่เลขาหลี่กล่าวเสร็จ กู้ไป๋ก็เดินเข้ามาทางนี้: “ประธานป๋อ ยินดีที่ได้เจอกัน”“ยินดีที่ได้เจอกัน แต่ทำไมประธานเมิ่งไม่มา?”“ประธานเมิ่งไม่มา แต่การที่ผมมาที่นี่ก็เหมือนกัน”คำพูดของกู้ไป๋มีนัยยะ ซึ่งดึงความสนใจของป๋อซือเหยียนก่อนหน้านี้กู้ไป๋เป็นเพียงนักแสดงชั้นนำของบริษัท M กรุ๊ป ในสายตาของกลุ่มนักลงทุนใหญ่ๆ เขาเป็นเพียงแค่คนทำงานในบริษัท M แต่เขากลับพูดอย่างชัดเจนว่าตนอยู่ในระดับสูงสุดของบริษัท M กรุ๊ป“คุณกู้ หมายความว่าอะไรครับ?”กู้ไป๋ยิ้มเล็กน้อย สายตาของเขามีความลึกลับบางอย่างตลอดเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจของบริษัท M กรุ๊ป คือเมิ่งจงเซิง ไม่เคยปรากฏตัวเลย มักจะปรากฏตัวแค่ในการเต้นรำที่สวมหน้ากากครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเข
เธอเข้าข่ายไม่ชอบที่คนอื่นพูดถึงเรื่องที่เธอเคยเป็นมือที่สาม เลขาหลี่ก็พูดอย่างอ้อมๆ แต่ความหมายก็ชัดเจนในช่วงเวลานี้ ตระกูลป๋อไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงที่เพิ่งสูญเสียลูกไปได้ จึงต้องรักษาชื่อเสียงไว้ด้วยการอยู่คู่กับภรรยาเดิม สร้างภาพลักษณ์ว่าครอบครัวมีความรักกัน เพื่อให้เศรษฐกิจของตระกูลป๋อกลับมาฟื้นตัวเมื่อประธานซ่งได้ยินคำพูดเหล่านี้ ก็เอ่ยห้ามซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่กำลังจะพูด: “เหนี่ยนสือ อย่าทำตัวไม่รู้เรื่องนะ”“พ่อ…”“ผมเข้าใจความกังวลของประธานป๋อ และเข้าใจว่าท่านทำไปเพื่ออนาคตของตระกูลป๋อ ถ้าประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นหย่ากันแล้ว จะใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะแต่งงานกับลูกสาวของผม?”ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไร เลขาหลี่ก็ตามมาอธิบายว่า: “หกเดือนครับ สัญญาระหว่างประธานป๋อกับคุณหนูเสิ่นจะสิ้นสุดในหกเดือน ดังนั้นต้องให้คุณซ่งรออีกหกเดือน”“ ไม่ ตำแหน่งคุณหญิงป๋อควรเป็นของฉัน!”“เธอหุบปากซะ!”ประธานซ่งตัดบทพูดของซูเฉี่ยนเฉี่ยนด้วยความโกรธเมื่อเห็นประธานซ่งโกรธ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนจึงไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับถอยไปอยู่ข้างๆประธานซ่งลุกขึ้นพูดว่า: “ดี หกเดือนก็หกเดือน ผมหวังว่าประธานป๋อจะไม่ทำให้ผ