บทที่ 155

เสิ่นม่านกลัวว่าฮั่วหยุนเซียวที่อารมณ์ร้อนจะไปสร้างเรื่อง เธอรีบพูดว่า: "นายใจเย็นๆก่อน จริงๆแล้ว……"

"เธอไม่ต้องยุ่ง วันนี้ฉันต้องสั่งสอนป๋อซือเหยียนให้ได้!"

หลังจากพูดจบฮั่วหยุนเซียวก็วางสาย

เสิ่นม่านตกตะลึงจ้องโทรศัพท์ที่วางสายไป ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีผุดขึ้นในใจ

"ทำไมเหรอ? ใครโทรมา?"

เจียงฉินนอนเล่นโทรศัพท์มือถือบนเตียง เห็นเสิ่นม่านลุกขึ้น ก็ลุกขึ้นเช่นกัน:"เกิดอะไรขึ้น? เธอกําลังจะออกไปข้างนอก?"

"ฉันจะไปโรงแรมโฟร์ซีซั่น"

"เธอจะไปงานเลี้ยงที่ป๋อซือเหยียนจัด?"

เจียงฉินมองเสิ่นม่านอย่างประหลาดใจ:"เมื่อกี้เธอบอกว่าไม่อยากไปไม่ใช่เหรอ?"

"ฮั่วหยุนเซียวบอกว่าจะสั่งสอนป๋อซือเหยียน ฉันกลัวว่าเขาจะสร้างปัญหา"

เสิ่นม่านขมวดคิ้ว

ได้ยินมาว่าไม่กี่วันนี้ฮั่วหยุนเหลียนกำลังป่วย และงานในวันนี้ฮั่วหยุนเซียวก็มาร่วมงานแทนฮั่วหยุนเซียว ไม่มีฮั่วหยุนเหลียนคุ้มฮั่วหยุนเซียว เธอกลัวจริงๆ ว่าฮั่วหยุนเซียวจะไปต่อยป๋อซือเหยียน

"ไอเด็กนั่น สมองมีแค่ขี้เหรอ? อายุขนาดนี้แล้วยังจะต่อยคน!"

เจียงฉินวางขนมในมือ เอากระเป๋า แล้วลากเสิ่นม่านออกจากบ้าน

เจียงฉินเหยียบขับเร่งตลอดทางเมื่อพวกเขามาถึงหน้าโรงแรม