ฮั่วหยุนเหลียนยกมือขึ้นเล็กน้อย และสาวใช้ข้างๆ เขาก็หยิบจานเต็มด้วยอาหารตรงหน้าเสิ่นม่านออก และแทนที่ด้วยจานที่สะอาด"คุณหนูเสิ่น ตามสบายครับ"ฮั่วหยุนเหลียนนั่งลงบนที่นั่งหลักเสิ่นม่านประม่าน สาวใช้ที่อยู่ด้านข้างกําลังตักอาหารให้เสิ่นม่านเมื่อฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ที่นี่บรรยากาศก็กดดันทันทีและแม้แต่ฮั่วหยุนเซียวก็เงียบเสิ่นม่านที่กินอาหารก็เหมือนนั่งบนหมุดเข็ม ยากที่จะกลืนคนอะไรที่กินข้าวจะแล้วดูจริงจังขนาดนั้น?ทันใดนั้น ฮั่วหยุนเหลียนวางตะเกียบในมือลงแล้วพูดว่า:"ผมยังมีธุระที่ต้องทํา ให้น้องชายของผมพาคุณหนูเสิ่นไปเดินรอบ ๆ เพื่อที่จะได้ผ่อนคลาย"เสิ่นม่านพยักหน้า:"ขอบคุณคุณฮั่วค่ะ""พี่ ไม่ต้องกังวล มีผมดูและเสิ่นม่าน ไม่ทำใหหายหรอก"ฮั่วหยุนเหลียนไม่พูด และบอดี้การ์ดที่อยู่ข้างหลังเขาก็เข็นฮั่วหยุนเหลียนขึ้นลิฟต์ที่ชั้นหนึ่งรอฮั่วหยุนเหลียนออกไป ในที่สุดเสิ่นม่านก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อกี้ฮั่วหยุนเหลียนนั่งอยู่ที่นี่ เธอรู้สึกเพียงว่าเธอไม่รู้รสชาติของอาหารเลย ในปากของเธอก็เหมือนได้เคี้ยวขี้ผึ้ง"พี่ชายของฉันอ่อนโยนมาก เธอไม่ต้องกลัวขนาดนั้น"อ่อนโยน……เหรอ
ไม่รู้ว่างานนี้มีเวทย์มนตร์แบบไหน ทำให้พี่ชายคนโตจำได้เสิ่นม่านยิ่งสงสัย ฮั่วหยุนเหลียนไม่ค่อยออกงาน ยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องฮั่วหยุนเซียวไปแทนเลยทำไมคราวนี้ฮั่วหยุนเหลียนเอาตราให้ฮั่วหยุนเซียวแทน? และสั่งเป็นพิเศษว่าห้ามให้คนอื่นรู้?เจียงฉินที่อยู่ด้านข้างมองความคิดเสิ่นม่านออก กระซิบ:"อย่าคิดมาก รีบไปเถอะ ไม่งั้นจะสายเกินไป"เสิ่นม่านพยักหน้า ไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้แล้วไม่ว่ายังไง ฮั่วหยุนเซียวสามารถนําทั้งสองคนเข้างาน จุดประสงค์ของพวกเขาก็ถือว่าบรรลุแล้วในเวลาเดียวกัน ในห้องทํางานของป๋อซือ ป๋อซือเหยียนมองไปที่ตราที่ส่งถึงเขาในวันนี้และตกอยู่ในความคิดเลขาหลี่ พูดว่า:"ประธานป๋อ วันนี้บริษัท M กรุ๊ปจัดปาร์ตี้เต้นรําสวมหน้ากากที่ไนท์คลับเฮาส์ และทุกคนต้องสวมหน้ากากเพื่อเข้าร่วม ว่ากันว่ากัน……เมิ่งจงเซิงก็จะออกงานเช่นกัน คุณจะไปไหมครับ?"คิ้วของป๋อซือเหยียนขมวดเล็กน้อยแรกคิดว่าคนที่อยู่เบื้องหลังบริษัท M กรุ๊ปไม่มีการเคลื่อนไหว แต่พวกเขาไม่คิดว่าจะมีแผนนี้ป๋อซือเหยียนพูด:"ประวัติของเมิ่งจงเซิงยังสืบมาไม่ได้เหรอ?""ยังครับ ยังไม่เจอประวัติของเมิ่งจงเซิง ยิ่งหารูปของเม
"มากับผม"เซียวตั๋วจับมือเสิ่นม่านแล้วเดินไปที่ทางเดินช่างแต่งหน้าเตรียมพร้อมแล้ว เสิ่นม่านถูกเซียวตั๋วกดลงบนเก้าอี้ มองไปที่เซียวตั๋วที่แต่งหน้าจัดในกระจก เสิ่นม่านแซว:"แต่งหน้าแบบนี้ แม้ว่าคุณจะไม่สวมหน้ากาก ฉันก็จําคุณไม่ได้"เซียวตั๋วค่อยๆ พูด:"แม้ว่าคุณจะสวมหน้ากาก แต่งหน้าจัด ผมก็จําคุณได้"เสิ่นม่านได้ยินคําพูดเหล่านี้เขาก็หน้าแดงทันทีช่างแต่งหน้าแต่งหน้าต่อจากที่เสิ่นม่านแต่งอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงนําชุดที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ออกมา ตามที่เสิ่นม่านพูด นี่คือชุดเสื้อผ้าตัวตลกเสิ่นม่านถาม:"ป๋อซือเหยียนมาแล้วใช่ไหม?"เซียวตั๋วได้ยินคําว่าป๋อซือเหยียนจากปากของเสิ่นม่าน และเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ค่อยมีความสุขเขาพูดเรียบ"ฉันไม่รู้""ไม่รู้?"เสิ่นม่านหันกลับมาด้วยความประหลาดใจว่า"ถ้าวันนี้เขาไม่มาละครเรื่องนี้ก็เปล่าประโยชน์ไม่ใช่หรือ?""ไม่สําคัญว่าเขาจะมาหรือไม่ ตราบใดที่เขารู้ในวันนี้งานที่สวมหน้ากากที่บริษัท M กรุ๊ปจัดมีคนอยู่เต็มก็พอ"เสิ่นม่านรู้สึกว่าที่เซียวตั๋วพูดไ้ด้เต็มไปด้วยควาหึงหวง"ก็ถูก……""แต่คุณแค่อยากทำให้เขาโมโหใช่ไหม?"เสิ่นม่านก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่เธอไ
ป๋อซือเหยียนเดินไปที่กลางเวทีอย่างรวดเร็ว เขาผลักฝูงชนที่อยู่ตรงหน้าเขาออกไปและดวงตาของเขาก็มองไปที่ตัวตลกกลางเวทีเขาต้องฉีกหน้ากากของเมิ่งจงเซิงคนนี้ในวันนี้เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่เดินเข้ามาในฝูงชน ก็ขมวดคิ้วป๋อซือเหยียนจะทำอะไร? "แย่แล้ว ป๋อซือเหยียนคนนี้คงไม่ได้จะถอดหน้ากากของเสิ่นม่านในที่สาธารณะใช่ไหม"เจียงฉินสีหน้าไม่ดีเขาพวกเขาแค่ต้องการให้ป๋อซือเหยียนเห็นเมิ่งจงเซิงปรากฏตัวในงานเต้นรําสวมหน้ากากนี้กับตา แต่พวกเขาไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้ป๋อซือเหยียนถอดหน้ากากของเสิ่นม่านในที่สาธารณะ!ฟู่ฉือโจวก็ได้เริ่มรน:"แม่ง ต่างบอกว่าป๋อซือเหยียนนี้เป็นผู้ใหญ่และมั่นคงไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นบ้านอะไร ไม่คิดถึงผลทีจะตามมาเหรอ?"ทางเสิ่นม่านรู้สึกเพียงว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเห็นว่าป๋อซือเหยียนเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอยังไม่สามารถจากไปอย่างกะทันหันได้ในเวลานี้ในเวลานั้น เสิ่นม่านรู้สึกเพียงว่าดวงตาของเธอมืดราวกับว่าเธอถูกห่อหุ้มด้วยบางสิ่ง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นกรามที่ละเอียดอ่อน"ไปเถอะ"ได้ยินเสียงของเซียวตั๋ว เสิ่นม่านวางใจอย่างอธิบายไม่ถู
"ฉันปวดท้อง ไปเข้าห้องน้ำมาน่ะ"ได้ยินเสิ่นม่านโกหก ฮั่วหยุนเซียวอดหน้าแดงไม่ได้ฮั่วหยุนเซียวหันหน้าของเขา:"ไปกันเถอะไม่มีอะไรให้เล่นอีกแล้ว""ได้! ไปกันเถอะฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรให้ทํามากนักที่นี่"เสิ่นม่านรีบกลับจนแทบรอไม่ไหว ฮั่วหยุนเซียวก็พาทั้งสองคนออกไป และเมื่อจะจากไปเจียงฉินก็ขยิบตาให้ฟู่ฉือโจว ฟู่ฉือโจวก็ได้จากได้หลังรับสัญญาณทันทีที่เขาออกจากไนท์คลับ เสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากเลขาหลี่เสิ่นม่านอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วสายนี้มาเร็วมากเจียงฉินถาม:"ป๋อซือเหยียนหาเธอ?"พูดถึงป๋อซือเหยียน ใบหน้าของฮั่วหยุนเซียวก็ไม่ดีขึ้นมาฮั่วหยุนเซียว ก้าวไปข้างหน้าและคว้าโทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่าน ขมวดคิ้วและพูดว่า:"ห้ามรับ!""อย่าโวยวาย เอามาให้ฉัน"เสิ่นม่านอยากที่จะเอามือถือมา ฮั่วหยุนเซียวรับโทรศัพท์มือถือทันที:"เสิ่นม่านอยู่กับฉัน! ไม่มีอะไรอย่าโทรมา!"เสิ่นม่านตกตะลึง แม้แต่เจียงฉินก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินฮั่วหยุนเซียว วางสายแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เสิ่นม่าน สีหน้าไม่ดีเล็กน้อย:"ให้!"เสิ่นม่านเอาโทรศัพท์มือถือที่ฮั่วหยุนเซียวยื่นให้เธออย่างอึ้งๆเธอยังคิดว่าจะทำยังไงให้ป๋อซือเหยี
เจียงฉินพูด:"คุณชานรองฮั่วจะตัดเค้กแล้ว เขาบอกว่ารอเธอมาก่อนจะตัด พวกเราไปกันเธอ""ค่ะ"เสิ่นม่านควงแขนเจียงฉินเดินลงชั้นล่างงานวันเกิดของฮั่วหยุนเซียวครั้งนี้ ทุกคนที่มาล้วนเป็นพวกคุณหนูคุณชายของร่ำรวยและมีเกียรติ และสายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ เสิ่นม่าน"นี่ไม่ใช่ภรรยาของป๋อซือเหยียนเหรอ? คนที่คุณชายฮั่วกําลังรอคือเธอเหรอ……""ได้ยินมาว่าป๋อซือเหยียนกับเธอไม่ลงรอยกัน แล้วยังไปหามีเมียน้อย น่าจะใกล้หย่ากันแล้ว""หรือว่าคุณชายฮั่วชอบเธอ? ก็คนที่ถูกทิ้ง ฮั่วหยุนเซียวคิดอะไรอยู่?"……เสียงซุบซิบเสียงเบาได้ดังไม่หยุดฮั่วหยุนเซียวก็ได้มีความสุขที่ได้เห็นเสิ่นม่าน และไม่สังเกตเห็นเสียงรอบข้าง เขาเดินไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็วและยื่นมือแบบสุภาพบุรุษกับเสิ่นม่าน"เจ้าหญิงเชิญครับ"เสิ่นม่านก็ได้ขำท่าทางที่อยู่ปัญญาอ่อนของฮั่วหยุนเวียว ในขณะที่เธอยื่นมือออกไปประตูของบ้านตระกูลฮั่วก็เปิดออก เธอเห็นคนชุดดําหลายคนเข้ามาเรียงกันเป็นสองแถว เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาจากตรงกลางฮั่วหยุนเซียวหันกลับไป เห็นฮั่วหยุนเซียวและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว"ใครอนุญาตให้พวกแกเข้ามา?"ฮั่วหยุนเซียวยืนขวางข้า
เจียงฉินดึงมือของเสิ่นม่าน ราวกับว่าไม่ว่างใจเสิ่นม่านพูด:"ฉันจะกลับไปคืนพรุ่งนี้""งั้นฉันรอที่บ้าน""ค่ะ"เมื่อเห็นว่าเสิ่นม่านกําลังจะจากไป ฮั่วหยุนเซียวก็หยิบเค้กชิ้นหนึ่งขึ้นมาแล้วส่งให้เสิ่นม่านฮั่วหยุนเซียว พูดว่า:"ได้ของขวัญและคำอวยพรที่ดีของเธอแบบนี้ เค้กก้อนแรกของวันเกิดของฉันเป็นก็ต้องให้เธอ"เสิ่นม่านตอบพร้อมรับเค้ก:"อืม"มองไปที่แผ่นหลังที่จากไปของเสิ่นม่าน ฮั่วหยุนเซียวเปิดกล่องของขวัญและเห็นว่ามีนาฬิกาอยู่ข้างในสีหน้าเขาก็ได้มีความดีใจ จากนั้นก็ได้สวมมันอย่างระมัดระวังเสิ่นม่านตามเลขาหลี่ออกจากบ้านตระกูลฮั่วเลขาหลี่ พูดว่า:"คุณหญิง คุณอย่างงอนประธานป๋อเลยครับ ทุกวันนี้ประธานป๋อเป็นห่วงคุณหญิงมาก……""เขาเป็นห่วงฉัน"เสิ่นม่านเหมือนจะได้ยินมุกตลกอะไร :"งั้นก็ขอให้เขาไปเป็นห่วงซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ในคุกดีกว่า"ฮั่วหยุนเหลียนได้ทักทายคนที่อยู่ข้างในแล้ว แม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกขังเพียงไม่กี่วัน แต่เธอจะไม่มีช่วงเวลาที่ดีในคุกในแน่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำร้ายคนอื่นไม่ได้ก็เลยย้อนมาโดนตัวเองมาถึงบ้านป๋อ เลขาหลี่ก็กลับไปเสิ่นม่านผลักประตูห้
ป๋อซือเหยียนไม่พูด"เพื่อจะมาขอโทษฉันจริงๆ ด้วย""เสิ่นม่าน คุณ……"สีหน้าป๋อซือเหยียนไม่น่าดูมากๆเขาภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด เขาไม่เคยก้มหัวให้ใคร เขาเป็นคนยอมรับว่าเขาเข้าใจเสิ่นม่านผิด ก็ได้ถอยให้ก้าวใหญ่แล้วป๋อซือเหยียนแสร้งทําเป็นเย็นชาพูด:"เรื่องนี้ มันเป็นความผิดของผม ผมทําผิดต่อคุณ แต่โทษของเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ได้มากขนาดนั้น ก็แค่หญิงสาวเขาอาย ตอนร้อนใจก็ได้ใส่ร้ายฮั่วหยุนเซียว……"ก่อนที่ป๋อซือเหยียนจะพูดจบ เสิ่นม่านหัวเราะเบาๆ:"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอา"ป๋อซือเหยียนเม้มปากเสิ่นม่านกล่าว:"ที่ว่าทำไมอยู่ดีๆ คุณมาขอโทษฉัน? ที่แท้ ก็เพื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยน""ผม……""คุณอยากให้ฉันขอร้องตระกูลฮั่วให้ปล่อยซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูด แต่เห็นได้ชัดว่าเสิ่นม่านเข้าใจผิดเสิ่นม่านพูด:"ถ้าเพื่อเรื่องนี้ ฉันคิดว่าฉันช่วยไม่ได้ ฉันคิดว่าฉันไม่มีความสามารถนั้น ไม่สามารถทำให้คุณฮั่วทำตามได้""ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น……""แล้วคุณหมายถึงอะไร?หรือคุณต้องการให้ฉันขอร้องฮั่วหยุนเซียว?""ผมไม่ได้คิดให้คุณขอร้อง"ป๋อซือเหยียนเงยหน้าขึ้นมอง อยากจะอธิบาย แต่หลังจากเห็นดวงตาที่เย็นชาของเ