ป๋อซือเหยียนเดินไปที่กลางเวทีอย่างรวดเร็ว เขาผลักฝูงชนที่อยู่ตรงหน้าเขาออกไปและดวงตาของเขาก็มองไปที่ตัวตลกกลางเวทีเขาต้องฉีกหน้ากากของเมิ่งจงเซิงคนนี้ในวันนี้เสิ่นม่านมองไปที่ป๋อซือเหยียนที่เดินเข้ามาในฝูงชน ก็ขมวดคิ้วป๋อซือเหยียนจะทำอะไร? "แย่แล้ว ป๋อซือเหยียนคนนี้คงไม่ได้จะถอดหน้ากากของเสิ่นม่านในที่สาธารณะใช่ไหม"เจียงฉินสีหน้าไม่ดีเขาพวกเขาแค่ต้องการให้ป๋อซือเหยียนเห็นเมิ่งจงเซิงปรากฏตัวในงานเต้นรําสวมหน้ากากนี้กับตา แต่พวกเขาไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้ป๋อซือเหยียนถอดหน้ากากของเสิ่นม่านในที่สาธารณะ!ฟู่ฉือโจวก็ได้เริ่มรน:"แม่ง ต่างบอกว่าป๋อซือเหยียนนี้เป็นผู้ใหญ่และมั่นคงไม่ใช่เหรอ? เขาเป็นบ้านอะไร ไม่คิดถึงผลทีจะตามมาเหรอ?"ทางเสิ่นม่านรู้สึกเพียงว่าหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างกะทันหันเมื่อเห็นว่าป๋อซือเหยียนเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ เธอยังไม่สามารถจากไปอย่างกะทันหันได้ในเวลานี้ในเวลานั้น เสิ่นม่านรู้สึกเพียงว่าดวงตาของเธอมืดราวกับว่าเธอถูกห่อหุ้มด้วยบางสิ่ง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นกรามที่ละเอียดอ่อน"ไปเถอะ"ได้ยินเสียงของเซียวตั๋ว เสิ่นม่านวางใจอย่างอธิบายไม่ถู
"ฉันปวดท้อง ไปเข้าห้องน้ำมาน่ะ"ได้ยินเสิ่นม่านโกหก ฮั่วหยุนเซียวอดหน้าแดงไม่ได้ฮั่วหยุนเซียวหันหน้าของเขา:"ไปกันเถอะไม่มีอะไรให้เล่นอีกแล้ว""ได้! ไปกันเถอะฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรให้ทํามากนักที่นี่"เสิ่นม่านรีบกลับจนแทบรอไม่ไหว ฮั่วหยุนเซียวก็พาทั้งสองคนออกไป และเมื่อจะจากไปเจียงฉินก็ขยิบตาให้ฟู่ฉือโจว ฟู่ฉือโจวก็ได้จากได้หลังรับสัญญาณทันทีที่เขาออกจากไนท์คลับ เสิ่นม่านได้รับโทรศัพท์จากเลขาหลี่เสิ่นม่านอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วสายนี้มาเร็วมากเจียงฉินถาม:"ป๋อซือเหยียนหาเธอ?"พูดถึงป๋อซือเหยียน ใบหน้าของฮั่วหยุนเซียวก็ไม่ดีขึ้นมาฮั่วหยุนเซียว ก้าวไปข้างหน้าและคว้าโทรศัพท์มือถือของเสิ่นม่าน ขมวดคิ้วและพูดว่า:"ห้ามรับ!""อย่าโวยวาย เอามาให้ฉัน"เสิ่นม่านอยากที่จะเอามือถือมา ฮั่วหยุนเซียวรับโทรศัพท์มือถือทันที:"เสิ่นม่านอยู่กับฉัน! ไม่มีอะไรอย่าโทรมา!"เสิ่นม่านตกตะลึง แม้แต่เจียงฉินก็ตกตะลึงเมื่อได้ยินฮั่วหยุนเซียว วางสายแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เสิ่นม่าน สีหน้าไม่ดีเล็กน้อย:"ให้!"เสิ่นม่านเอาโทรศัพท์มือถือที่ฮั่วหยุนเซียวยื่นให้เธออย่างอึ้งๆเธอยังคิดว่าจะทำยังไงให้ป๋อซือเหยี
เจียงฉินพูด:"คุณชานรองฮั่วจะตัดเค้กแล้ว เขาบอกว่ารอเธอมาก่อนจะตัด พวกเราไปกันเธอ""ค่ะ"เสิ่นม่านควงแขนเจียงฉินเดินลงชั้นล่างงานวันเกิดของฮั่วหยุนเซียวครั้งนี้ ทุกคนที่มาล้วนเป็นพวกคุณหนูคุณชายของร่ำรวยและมีเกียรติ และสายตาของพวกเขาก็จับจ้องไปที่ เสิ่นม่าน"นี่ไม่ใช่ภรรยาของป๋อซือเหยียนเหรอ? คนที่คุณชายฮั่วกําลังรอคือเธอเหรอ……""ได้ยินมาว่าป๋อซือเหยียนกับเธอไม่ลงรอยกัน แล้วยังไปหามีเมียน้อย น่าจะใกล้หย่ากันแล้ว""หรือว่าคุณชายฮั่วชอบเธอ? ก็คนที่ถูกทิ้ง ฮั่วหยุนเซียวคิดอะไรอยู่?"……เสียงซุบซิบเสียงเบาได้ดังไม่หยุดฮั่วหยุนเซียวก็ได้มีความสุขที่ได้เห็นเสิ่นม่าน และไม่สังเกตเห็นเสียงรอบข้าง เขาเดินไปที่ชั้นสองอย่างรวดเร็วและยื่นมือแบบสุภาพบุรุษกับเสิ่นม่าน"เจ้าหญิงเชิญครับ"เสิ่นม่านก็ได้ขำท่าทางที่อยู่ปัญญาอ่อนของฮั่วหยุนเวียว ในขณะที่เธอยื่นมือออกไปประตูของบ้านตระกูลฮั่วก็เปิดออก เธอเห็นคนชุดดําหลายคนเข้ามาเรียงกันเป็นสองแถว เลขาหลี่ก็เดินเข้ามาจากตรงกลางฮั่วหยุนเซียวหันกลับไป เห็นฮั่วหยุนเซียวและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว"ใครอนุญาตให้พวกแกเข้ามา?"ฮั่วหยุนเซียวยืนขวางข้า
เจียงฉินดึงมือของเสิ่นม่าน ราวกับว่าไม่ว่างใจเสิ่นม่านพูด:"ฉันจะกลับไปคืนพรุ่งนี้""งั้นฉันรอที่บ้าน""ค่ะ"เมื่อเห็นว่าเสิ่นม่านกําลังจะจากไป ฮั่วหยุนเซียวก็หยิบเค้กชิ้นหนึ่งขึ้นมาแล้วส่งให้เสิ่นม่านฮั่วหยุนเซียว พูดว่า:"ได้ของขวัญและคำอวยพรที่ดีของเธอแบบนี้ เค้กก้อนแรกของวันเกิดของฉันเป็นก็ต้องให้เธอ"เสิ่นม่านตอบพร้อมรับเค้ก:"อืม"มองไปที่แผ่นหลังที่จากไปของเสิ่นม่าน ฮั่วหยุนเซียวเปิดกล่องของขวัญและเห็นว่ามีนาฬิกาอยู่ข้างในสีหน้าเขาก็ได้มีความดีใจ จากนั้นก็ได้สวมมันอย่างระมัดระวังเสิ่นม่านตามเลขาหลี่ออกจากบ้านตระกูลฮั่วเลขาหลี่ พูดว่า:"คุณหญิง คุณอย่างงอนประธานป๋อเลยครับ ทุกวันนี้ประธานป๋อเป็นห่วงคุณหญิงมาก……""เขาเป็นห่วงฉัน"เสิ่นม่านเหมือนจะได้ยินมุกตลกอะไร :"งั้นก็ขอให้เขาไปเป็นห่วงซูเฉี่ยนเฉี่ยนที่อยู่ในคุกดีกว่า"ฮั่วหยุนเหลียนได้ทักทายคนที่อยู่ข้างในแล้ว แม้ว่าซูเฉี่ยนเฉี่ยนถูกขังเพียงไม่กี่วัน แต่เธอจะไม่มีช่วงเวลาที่ดีในคุกในแน่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ซูเฉี่ยนเฉี่ยนทำร้ายคนอื่นไม่ได้ก็เลยย้อนมาโดนตัวเองมาถึงบ้านป๋อ เลขาหลี่ก็กลับไปเสิ่นม่านผลักประตูห้
ป๋อซือเหยียนไม่พูด"เพื่อจะมาขอโทษฉันจริงๆ ด้วย""เสิ่นม่าน คุณ……"สีหน้าป๋อซือเหยียนไม่น่าดูมากๆเขาภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด เขาไม่เคยก้มหัวให้ใคร เขาเป็นคนยอมรับว่าเขาเข้าใจเสิ่นม่านผิด ก็ได้ถอยให้ก้าวใหญ่แล้วป๋อซือเหยียนแสร้งทําเป็นเย็นชาพูด:"เรื่องนี้ มันเป็นความผิดของผม ผมทําผิดต่อคุณ แต่โทษของเฉี่ยนเฉี่ยนก็ไม่ได้มากขนาดนั้น ก็แค่หญิงสาวเขาอาย ตอนร้อนใจก็ได้ใส่ร้ายฮั่วหยุนเซียว……"ก่อนที่ป๋อซือเหยียนจะพูดจบ เสิ่นม่านหัวเราะเบาๆ:"ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอา"ป๋อซือเหยียนเม้มปากเสิ่นม่านกล่าว:"ที่ว่าทำไมอยู่ดีๆ คุณมาขอโทษฉัน? ที่แท้ ก็เพื่อซูเฉี่ยนเฉี่ยน""ผม……""คุณอยากให้ฉันขอร้องตระกูลฮั่วให้ปล่อยซูเฉี่ยนเฉี่ยน?"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูด แต่เห็นได้ชัดว่าเสิ่นม่านเข้าใจผิดเสิ่นม่านพูด:"ถ้าเพื่อเรื่องนี้ ฉันคิดว่าฉันช่วยไม่ได้ ฉันคิดว่าฉันไม่มีความสามารถนั้น ไม่สามารถทำให้คุณฮั่วทำตามได้""ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น……""แล้วคุณหมายถึงอะไร?หรือคุณต้องการให้ฉันขอร้องฮั่วหยุนเซียว?""ผมไม่ได้คิดให้คุณขอร้อง"ป๋อซือเหยียนเงยหน้าขึ้นมอง อยากจะอธิบาย แต่หลังจากเห็นดวงตาที่เย็นชาของเ
เสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"อะไร?""ผมติดค้างคุณ"ป๋อซือเหยียนไม่ได้พูดอะไรมาก เสิ่นม่านเปิดกล่องและเห็นว่าข้างในเป็นแหวนเพชรเมื่อก่อนที่เธอแต่งงานกับป๋อซือเหยียน ป๋อซือเหยียนไม่ได้เตรียมงานแต่งงานและแหวนให้เธอ แค่ไปจดทะเบียนที่สํานักกิจการพลเรือน และไม่จัดโต๊ะจีนด้วยซ้ำ และเหตุผลที่ให้ในเวลานั้นคือเขายุ่งมากแต่แหวนวงนี้ กลับได้ส่งให้ป๋อซือเหยียนในวันนี้เสิ่นม่านขมวดคิ้วและพูดว่า:"คุณเอาแหวนให้ฉันทำไม?""เมื่อก่อนเป็นผมเองที่ละเลยความคิดของคุณ ผมหวังว่าคุณจะ……ให้โอกาสผมหน่อย"เสิ่นม่านไม่เคยคิดว่า ประโยคนี้ออกมาจากปากของป๋อซือเหยียนแต่ในไม่ช้าเธอก็รู้สึกตัว"คุณทำแบบนี้ เพราะตระกูลเสิ่นเหรอ?"เบื้องหลังเธอคือตระกูลเสิ่น ครั้งนี้ที่ตระกูลป๋อจะเปิดห้างการค้าตระกูลเสิ่นก็เป็นตัวประกอบสำคัญ การเปิดย่านการค้าของบริษัท M กรุ๊ปก็ได้กระทบป๋อซืออย่างหนัก เขาจะหย่าตอนนี้ไม่ได้ป๋อซือเหยียนได้ยินเสิ่นม่านพูดใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย:"ทําไมคุณถึงคิดว่าผมหวังอย่างอื่นไว้ด้วยล่ะ?"เขาเอื้อมมือไปจับแขนของเสิ่นม่านถาม:"เป็นไปได้ไหมว่าเพราะ?……"ต่อมาเสียงของป๋อซือเหยียนก็เบาลง"สาเหตุเพราะ
เสิ่นม่านยื่นกล่องแหวนในมือคืนให้ป๋อซือเหยียน"เอาอันนี้ให้ผู้หญิงที่คุณชอบจริงๆ เถอะ ตําแหน่งคุณหญิงป๋อนี้ ฉันเบื่อที่จะเป็นแล้ว"หลังจากพูดจบ เสิ่นม่านก็หันหลังกลับและจากไป ปล่อยให้ป๋อซือเหยียนยืนอยู่กับที่เพียงลําพังคืนนั้น เสิ่นม่านกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ ในขณะที่บนเน็ตต่างก็เป็นเรื่องบริษัท M กรุ๊ปปไม่ถูกกับป๋อซือ แพร่ทั่วเน็ตข่าวลือเปลี่ยนจากข้อเท็จจริงเป็นข้อเท็จจริงและใช้เวลาเพียงคืนเดียวมีคนบอกว่าป๋อซือกําลังจะก้าวลงจากตําแหน่งสถานะของผู้นําอันดับหนึ่งของเมืองไห่เฉิงนอกจากนี้ยังมีข่าวลืออีกว่า เจ้านายเบื้องหลังบริษัท M กรุ๊ปเป็นคนใหญ่ที่มีภูมิหลังใหญ่ และป๋อซือเหยียนไม่สามารถ ทำอะไรเขาได้มีอีกหลายคนลือว่า ป๋อซือเหยียนเป็นลูกน้องของบริษัท M กรุ๊ป ตอนนี้บริษัท M กรุ๊ปกลับมาแล้ว ก็จะมาจัดการลูกน้องที่สถาปนาตัวเองเป็นกษัตริย์เจียงฉินมองข่าวบนเน็ตก็หัวเราะเสิ่นม่านพิงโซฟา ไม่รู้จะทำไง :"เตียงกําลังจะพังเพราะเสียงหัวเราะของพี่แล้ว พี่อย่าส่งเสียงดังกับเพื่อนบ้านชั้นล่าง""แต่……เธอไม่คิดว่ามันตลกเหรอ ฉันอยากเห็นจริงๆ ว่าป๋อซือเหยียนจะมีสีหน้าแบบไหนหลังจากเห็นข่าวนี้!"
ในตอนแรกตระกูลเสิ่นก็เป็นองค์กรขนาดใหญ่ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาก็ดูสวยหรูเช่นกัน แต่มีเพียงไม่กี่คนในของตระกูลเสิ่นที่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ภายใน"เสิ่นม่าน มาจัดเรียงเอกสาร"ทันใดนั้นเสียงของหญิงวัยกลางคนก็ไม่แยแสมันไปถึงหูของเสิ่นม่านเสิ่นม่านตอบหลังจากรู้สึกตัวว่า:"ได้ค่ะ พี่จาง"เสิ่นม่านยืนขึ้นและไปยื่นเอกสารในมือบังเอิญ ในวันแรกของการฝึกงานเธอได้รับมอบหมายให้ทํางานในบริษัทที่ร่วมงานกับป๋อซือในสายตาของคนนอก บริษัทถังซือกรุ๊ปดูเหมือนจะร่วมธุรกิจกับตระกูลป๋อทุกปี แต่มีร่วมงานไม่กี่โครงการเท่านั้นแต่ในความเป็นจริงการเติบโตทางเศรษฐกิจของบริษัทถังซือ ก็ขาดป่อซือไม่ได้ความสัมพันธ์ระหว่างสองบริษัทนี้ไม่ธรรมดาถ้าไม่ใช่เพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอต้องจัดการกับป๋อซือและได้ทําการตรวจสอบมากมาย ก็ไม่รู้บริษัทนี้เกี่ยวข้องกับป๋อซือเห็นที ป๋อซือเหยียนได้วางแผนเผื่อไว้ไม่น้อยงานฝึกงานน่าเบื่อและมีประโยชน์เป็นส่วนใหญ่เวลานี้โทรศัพท์มือถือของ เสิ่นม่านดังขึ้น เป็นข้อความจากกู้ไป๋กู้ไป๋ส่งภาพหนึ่งให้เธอ เป็นภาพที่เธอกำลังอู้งานเสิ่นม่านนั่งตัวตรงทันที เงยหน้าขึ้นเขาเห็นกู้ไป๋ยืนอย