All Chapters of Discreet Nights: Chapter 1 - Chapter 10

I was quiet as a predator aiming for a prey. Maingat ang aking mga hakbang habang sinisiguro ko na walang ibang nakakakita sa akin. Habang tumatagal ay padilim nang padilim ang hallway na aking tinatahak, ngunit hindi ko magawang huminto. Hindi ako dapat na huminto. Kailangan kong sundan ang lalaki. He was heading to the basement. I was holding my breath while tying the mask tightly behind my head. I didn't have a hard time entering this masquerade party, pero mukhang mahihirapan akong makalabas dito ngayon. If I would follow the man to the basement, I might get into a trap. Or maybe I was already in one? Hindi lingid sa kaalaman ko na hindi biro ang seguridad sa lugar na ito. I was lucky that my backers did what they had to do to get me in here peacefully. However, I didn't enter the party as an alluring lady in a hot long gown. Nandito ako bilang isang taga-silbi. This was a party of elites. Lahat ng nandito ngayon ay may malalaking pangalan hindi lang sa loob kundi p

Indistinct whispers could be heard the moment we stepped our feet inside the hall. The party had officially started. Imbes na nasa harap at sa nagsasalita nakatuon ang atensyon ng mga tao, sa direksyon naman namin sila nakatingin. This time, sigurado akong hindi ako ang nakaagaw ng kanilang pansin kundi ang lalaki na kasalukuyang nakapulupot ang braso sa bewang ko. The way he enveloped his arm around my waist was territorial as if he already claimed me as his. Wala na rin sa tabi ko ang butler na kasama ko kanina. This man talked to him before we headed here. Ilang beses kaming huminto sandali sa tuwing may mga taong babati sa kaniya and those people didn't fail to throw me a curious glance, indirectly asking my sister's fiancé the question 'who is she?'. Kahit labag sa loob ko ay nginingitian ko ang lahat sa kanila para naman wala silang masabi. Kaya lang, ni isang beses ay hindi manlang nagsalita ang lalaki tungkol sa kung sino ako at bakit niya ako kasama. He would just nudge

I thought something terrible would happen after that night, pero matapos ang tatlong linggo ay naging normal pa rin naman ang pamumuhay ko. Matapos i-send sa akin ng tatay ko ang kalahati ng limang milyon na ipinangako niya ay hindi na niya muli ako kinausap. I received no bad call from him. “Any plans?” Kumunot ang noo ko sa naging tanong ni Sever. Kasalukuyan akong nakasakay sa passenger seat ng kaniyang sasakyan dahil naisipan ko na ayain siyang kumain sa labas. “What do you mean by plans?” “We'll be having three months of official vacation, hindi ka ba masaya?” Oh, right. That means hindi kami makatatanggap ng kahit anong misyon sa loob ng dalawang buwan, urgent man o hindi. Hindi gaya ng normal na araw pagkatapos namin sa isang misyon, posibleng makatanggap kami agad ng tawag para sa panibagong bakbakan, kahit anong oras pa 'yan. “Kailan pa ba ako nagplano para sa bakasyon?” Napailing ang lalaki sa sagot ko. “Right, kailan ka ba nagplano para sa buhay mo?” Sa tot

His question echoed inside my mind. Kung gano'n nga ang mangyari, hindi ko hahayaang makita niya ang mga anak ko. Masakit man pero, ayaw ko na ang mga anak ko ang maging dahilan upang masira ang pagsasama ng lalaki at ng stepsister ko. Kakayanin ko naman silang palakihin. I wouldn't be alone— I had Sever and my mother. “Nakarating na ang mga gamit mo sa Switzerland.” Napaawang ang bibig ko sa gulat. “Teka lang, nauna pa mga gamit ko ro'n kaysa sa akin? Magugulat si Nanay, Sever!” We just boarded the private jet that would take us to the said country. Hindi na namin kinailangan pa na umalis ng isla dahil may sarili na nga itong airport. Napahinga nang malalim ang lalaki na kakaupo lang sa tabi ko. “Don't tell me hindi mo pa nasasabi sa nanay mo ang mga nangyayari sa buhay mo.” I placed my arms across my chest before looking away. “Edi hindi ko sasabihin,” bulong ko. Sinilip ng lalaki ang mukha ko na pilit kong iniiwas mula sa kaniyang paningin. “Zalaria?” Hindi ko si

“Sever, kailan ka ba uuwi rito?” “Next week, why?” “Tulungan mo nga ako!” “Regaluhan ko na lang sila. Ano bang magandang regalo? House and lot? Saang bansa ba?” Kung puwede lang sana manapak online, nasapak ko na siya. “Sever!” Ngumisi siya, halatang inaasar ako. “Or they want cars? Aero like cars, right?” Hindi ko na napigilang umirap. Kanina pa ako nakatulala sa papel na nakalapag sa harap ko habang nilalaro ang ballpen na hindi ko magamit-gamit dahil wala naman akong maisulat. Kasalukuyan akong nasa kusina at ka-video call si Sever. Mula sa screen ng cellphone ko ay nakikita ko na nasa loob siya ng sasakyan niya, nagmamaneho. Napapaisip ako about my babiesʼ first birthday. Hindi ko alam kung paano ko ice-celebrate. Nagpaplano na talaga ako kahit four months pa naman ang layo niyon. “Grabe ka naman manampal ng kayamanan mo. Sapul na sapul ako.” “Kidding aside. Ano bang gusto mo?” “I want it to be memorable.” “Gusto mo memorable? Edi ipakilala mo sa tatay nila.”